Χρωματισμος ζωων [Στ]
Ο χρωματισμός των ζώων
[Στ]
Άλλοι λόγοι χρήσης των χρωμάτων στο ζωικό βασίλειο
Μίμιση (mimicry)
Η ζωική χρωματική μίμηση σημαίνει ότι ένα είδος ζώου μοιάζει χρωματικά με άλλο είδος αρκετά, τόσο ώστε να εξαπατά τους θηρευτές του.
Κατά την εξέλιξη, τα μιμούμενα είδη αποκτούν τους προειδοποιητικούς χρωματισμούς παρόμοιων ειδών που δηλώνουν πικρή γεύση ή κίνδυνο. Εάν κάποιο είδος έχει μια μικρή, πιθανή, ομοιότητα με ένα άλλο είδος που έχει προειδοποιητικό χρωματισμό, η φυσική επιλογή μπορεί να οδηγήσει το είδος αυτό στο να αποκτήσει τα χρώματα και πρότυπα του επικίνδυνου είδους με τέλεια απομίμηση. Υπάρχουν πολλοί πιθανοί μηχανισμοί, από τους οποίους οι πιο γνωστοί είναι:
Ο Μπατεσιανός μιμητισμός (Batesian mimicry), όπου ένα βρώσιμο είδος μοιάζει με ένα δυσάρεστο στην γεύση ή επικίνδυνο είδος. Αυτός ο μιμητισμός είναι συνηθισμένος σε έντομα όπως οι πεταλούδες.
Ένα οικείο παράδειγμα είναι η ομοιότητα των ακίνδυνων ζουζουνιών (που δεν έχουν κεντρί) προς τις μέλισσες.
Ο Μουλλεριανός μιμητισμός (Müllerian mimicry), όπου δύο ή περισσότερα δυσάρεστα ή επικίνδυνα ζωικά είδη μοιάζουν μεταξύ τους. Αυτό είναι συνηθέστερο μεταξύ υμενόπτερων εντόμων, όπως οι σφήκες και οι μέλισσες.
Ο Μπατεσιανός μιμητισμός περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον πρωτοπόρο φυσιοδίφη Χένρι Β. Μπέιτς.
Όταν ένα βρώσιμο ζώο μοιάζει, ακόμη και ελαφρώς, με ένα δύσγευστο ή επικίνδυνο ζώο, η χρωματική φυσική επιλογή του το ευνοεί, ακόμη και εάν μοιάζει πολύ ελαφρώς με το περισσότερο δυσάρεστο από αυτό είδος.
Αυτός ο έστω και μικρός βαθμός προστασίας μειώνει τις πιθανότητες καταστροφής του μιμητή από άρπαγες και θηρευτές, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσης και να αναπαραγωγής του.
Για παράδειγμα, πολλά είδη ζουζουνιών (hoverfly) είναι χρωματισμένα μαύρα και κίτρινα όπως οι μέλισσες και κατά συνέπεια αποφεύγονται από πτηνά (και ανθρώπους).
Ο Μουλλεριανός μιμητισμός περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον πρωτοπόρο φυσιοδίτη Fritz Müller.
Όταν ένα δύσγευστο στο ζώο μοιάζει με ένα πολύ πιο δύσγευστο ζώο, η φυσική χρωματική επιλογή του το ευνοεί ακόμη και αν μοιάζει πολύ ελαφρώς με τον περισσότερο δύσγευστο στόχο. Για παράδειγμα, πολλά είδη σφήκας και μέλισσας είναι παρόμοια χρωματισμένα με χρώμα μαύρο και κίτρινο.
Η εξήγηση του Müller για το μηχανισμό αυτόν ήταν μία από τις πρώτες χρήσεις των μαθηματικών στη βιολογία.
Ισχυρίστηκε ότι ένα αρπακτικό, όπως ένα νεαρό πουλί, πρέπει να επιτεθεί τουλάχιστον σε ένα έντομο, ας πούμε σε μια σφήκα, ώστε να μάθει ότι τα μαύρα και κίτρινα χρώματα σημαίνουν έντομο με κεντρί.
Αν οι μέλισσες είχαν διαφορετικό χρώμα, το νεαρό πουλί θα έπρεπε να επιτεθεί και σε μια από αυτές.
Αλλά εφόσον οι μέλισσες και οι σφήκες μοιάζουν μεταξύ τους, το νεαρό πουλί αφού επιτεθεί μόνο σε ένα άτομο από όλες τις παρόμοιες χρωματικά ομάδες, μαθαίνει να αποφεύγει όλα τα παρόμοια έντομα. Έτσι, λιγότερες μέλισσες δέχονται επίθεση, το ίδιο ισχύει και για τις σφήκες.
Το αποτέλεσμα είναι η αμοιβαία ομοιότητα για αμοιβαία προστασία.
(συνεχίζεται)
admin is | Topic: ζωα και χρωματα, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Χρωματισμος ζωων [Στ]”