Ιστορια του εγχρωμου κινηματογραφου [Δ]
Η ιστορία του χρώματος στον κινηματογράφο
Δ
Ο έγχρωμος κινηματογράφος ξεκινά
Η εμφάνιση του συστήματος Technicolor
Για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του χρώματος στον κινηματογράφο, επιλέξαμε να ακολουθήσουμε και μεταφράσουμε την εξιστόρηση του επιτεύγματος αυτού, όπως αναφέρεται στον ιστότοπο “The History and Science of Color Film” (Η Ιστορία και Επιστήμη των έγχρωμων ταινιών).
Η εταιρεία Technicolor ιδρύθηκε το 1915 για να αξιοποιήσει μια τεχνική χρωματισμού κινηματογραφικών ταινιών με την διαδικασία προσθετικής μείξεις δυο χρωμάτων. Η πρώτη ταινία απέτυχε παταγωδώς, οπότε η εταιρεία άλλαξε πορεία και έστρεψε τις προσπάθειές της στο σύστημα αφαιρετικής μείξης δυο χρωμάτων.
Η νέα αυτή διαδικασία, που κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1922, χρησιμοποίησε μια κάμερα διαχωριστή της δέσμης φωτός που το αποτύπωνε ταυτόχρονα σε δυο ασπρόμαυρες ταινίες όπου η μια βαφόταν τελικά πορτοκαλοκόκκινη και η άλλη πρασινομπλέ. Οι προκύπτουσες θετικές εικόνες από τις βαμμένες ταινίες ενωνόντουσαν συμπίπτοντας η μια επί της άλλης αποδίδοντας έτσι μια τελική θετική έγχρωμη εικόνα η οποία μπορούσε να προβληθεί από τους τυπικούς προβολείς χωρίς κανέναν ιδιαίτερο εξοπλισμό.
Η πρώτη ταινία που παρήχθη με την νέα τεχνική Technicolor ήταν η ταινία του 1922 «Το τίμημα της θάλασσας» (The Toll of the see) με την Anna May Wong.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=56&v=Y6rjFuHYZWA
Η ταινία «Η τιμή της θάλασσας» επέφερε πάνω από 250 000 δολάρια. Οι τεχνική των δυο χρωματισμένων ταινιών είχε άμεση επιτυχία.
Το 1928 η Technicolor εκλέπτυνε την διεργασία απόδοσης χρώματος στις κινηματογραφικές ταινίες, προχωρώντας ακόμα ένα βήμα μπροστά, μια τεχνική που ονομάστηκε Imbibition ή απλώς IB τυπώνοντας το φως και σε μια τρίτη μεμβράνη επικαλυμμένη με μαύρη ζελατίνα.
Καθώς ο κινηματογράφος εξελίχθηκε από την εποχή του βωβού στην εποχή του ομιλούντος, τα μιούζικαλ έγιναν το προτιμώμενο είδος και ήταν ό,τι καταλληλότερο για τις έγχρωμες ταινίες.
Το 1930 υπογράφει συμβόλαια για 36 παραγωγές αλλά τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα… Μόλις δυο χρόνια αργότερα η παραγωγή ταινιών με το σύστημα Technicolor είχε τελειώσει. Η τεχνολογική αυτή έκρηξη είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν πολλοί από τους ανειδίκευτους καμεραμάν να επιτύχουν ποιοτικά αποτελέσματα με αυτήν την διαδικασία.
Επιπλέον η Eastman κυκλοφόρησε ένα παγχρωματικό απόθεμα ταινιών πολύ πιο ικανών στην αποτύπωση όμορφων εικόνων κάτω από συνθήκες κανονικού φωτός πυράκτωσης, κάτι πολύ φθηνότερο από τον ειδικό φωτισμό που απαιτείτο από το σύστημα Technicolor.
Όμως η Technicolor δεν έμεινε για πολύ καιρό έξω από τον χορό. Είχε τον άσσο στο μανίκι της. Το 1932 τελειοποίησε το τριπλό σύστημα λήψης Technicolor.
Χρησιμοποιώντας έναν διαχωριστή των δεσμών (ακτινοβολιών) του φωτός, αποτύπωναν τριπλά το φως. Η πράσινη ακτινοβολία αποτυπωνόταν στην δική της λωρίδα ταινίας, ενώ η μπλε και η κόκκινη σε μια διπλή ταινία. Αυτή η διαδικασία αποτύπωσης σε τρεις λωρίδες ταινιών ήταν τεχνικά ανώτερη απ’ ό,τι είχε προηγηθεί, αλλά ήταν πανάκριβη. Η μηχανές λήψης κόστιζαν πάνω από 30 000 δολάρια το κομμάτι. Επί πλέον, αυτή την φορά η Technicolor είχε το πάνω χέρι στον ποιοτικό έλεγχο. Προκειμένου να γυριστεί μια ταινία σε σύστημα Technicolor απαιτείτο τεχνικός μηχανικός της Technicolor, μακιγιάζ της Technicolor, σύμβουλος της Technicolor που επιβεβαίωνε ότι η καλλιτεχνική διεύθυνση χρησιμοποιούσε μια αποδεκτή από την Technicolor παλέτα χρωμάτων και φυσικά τί άλλο; επεξεργασία και εκτύπωση από την ίδια την Technicolor.
Οι μεγάλες εταιρείες του Χόλλυγουντ δίσταζαν να επιχειρήσουν μια τόσο δαπανηρή διαδικασία. Έτσι η Technicolor πρόσφερε την τεχνολογία της στην εταιρεία του Walt Disney για μια μικρή εκκίνηση με δυο μικρού μήκους ταινίες καρτούν τις: «Λουλούδια και δέντρα» το 1932 και «Τα τρία γουρουνάκια» το 1933,της σειράς “Silly Symphony”, που σημείωσαν και οι δυο τεράστια επιτυχία και κέρδισαν τα Όσκαρ για τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων.
Η Pioneer Films παρήγαγε την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Technicolor, την Becky Sharp, η οποία παρά τον ‘θόρυβο’ που ξεσήκωσε, τελικά ήταν μια αποτυχία.
Το ανεξάρτητο στούντιο του David O. Selznick παρήγαγε την πρώτη εμπορικά επιτυχημένη ταινία Technicolor, τον «Κήπο του Αλλάχ» το 1936.
Όμως η μεγάλη επιτυχία της Τechnicolor θα έρθει από την Warner Bros με την ταινία «Οι περιπέτειες του Robin Hood» το 1938 που κέρδισε τρία βραβεία της κινηματογραφικής Ακαδημίας για την καλαίσθητη χρήση του χρώματος.
Στη συνέχεια ήρθε το 1939 που θεωρείται το μέγα έτος της χρυσής εποχής των στούντιο του Χόλλυγουντ. Το 1939 ήταν επίσης ένα σπουδαίο έτος για την Technicolor. Η ταινία «Ο Μάγος του Οζ» ανέδειξε τον απίστευτο πλούτο των χρωμάτων του συστήματος Technicolor.
Αλλά ήταν το «Gone with the Wind» (Όσα παίρνει ο άνεμος) όπου χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το νέο ταχύτερο στην αποτύπωση, από λεπτόκοκκο υλικό φιλμ της εταιρείας, ένα σημαντικό τεχνολογικό επίτευγμα, που μείωσε κατά 50% την απαιτούμενη ένταση φωτός που χρειαζόταν για το γύρισμα μιας ταινίας.
Το 1941, η Technicolor εισήγαγε το “monopack” (ενιαίο φιλμ), συνδυάζοντας τους τρεις διαχωρισμούς των ταινιών σε ένα ενιαίο ρολό φιλμ που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε συμβατικές κάμερες, ιδανικό για την λήψη εξωτερικών σκηνών.
Η Technicolor είχε επιστρέψει διεκδικητική μετά την αποτυχία κινηματογράφησης επί 2 λωρίδων. Τώρα ήταν στην κορυφή του παιχνιδιού κάνοντας πραγματικότητα αυτό που ο Charles Urban ήλπιζε να κάνει με την Kinemacolor … ένα ουσιαστικό μονοπώλιο στην παραγωγή έγχρωμων ταινιών.
admin is | Topic: ιστορία και χρώματα, κινηματογράφος και χρώμα, Μίξεις χρωμάτων, Τέχνες και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ιστορια του εγχρωμου κινηματογραφου [Δ]”