Ιστορια του έγχρωμου κινηματογραφου [Γ]
Η ιστορία του χρώματος στον κινηματογράφο
Γ
Ο έγχρωμος κινηματογράφος ξεκινά
Οι πρώτοι πειραματισμοί για την λήψη και προβολή χρωμάτων
Για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του χρώματος στον κινηματογράφο, επιλέξαμε να ακολουθήσουμε και μεταφράσουμε την εξιστόρηση του επιτεύγματος αυτού, όπως αναφέρεται στον ιστότοπο “The History and Science of Color Film” (Η Ιστορία και Επιστήμη των έγχρωμων ταινιών).
Υπάρχουν δύο μέθοδοι για τη δημιουργία χρωμάτων: Το Σύστημα Προσθετικής μείξης είναι εκείνο όπου προστίθενται οι βασικές πρωτογενείς έγχρωμες ακτινοβολίες του φωτός – που όταν αναμειγνύονται ισομερώς, δημιουργούν λευκό φως. Αυτή είναι η διαδικασία που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή καθώς βλέπετε την οθόνη σας, που αποτελείται από μικροσκοπικές κόκκινες πράσινες και μπλε εικονοψηφίδες (pixels) που όπως ατενίζονται από απόσταση, οι συνδυασμοί τους δημιουργούν τα διάφορα χρώματα που βλέπουμε.
Το άλλο σύστημα είναι αυτό της Αφαιρετικής μείξης όπου τα κύρια βασικά χρώματα (μπλε, κόκκινο, κίτρινο) αφαιρούνται από το λευκό φως και με την ανάμειξή τους δημιουργούν χρώματα, ενώ όταν όλα αφαιρεθούν εξίσου και πλήρως δημιουργούν μαύρο χρώμα.
Τόσο το πρόσθετο όσο και το αφαιρετικό σύστημα χρησιμοποιήθηκαν για την δημιουργία έγχρωμης φωτογραφίας.
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια φυσικής χρωματικής λήψης σε κινηματογραφική ταινία έγινε το 1908 από τον Charles Urban και την εταιρεία Natural Color Kinematograph Company. Το σύστημα Kinemacolor, που εφευρέθηκε από τον George Albert Smith, ήταν μια διαδοχική διεργασία προσθετικής μείξης χρωμάτων.
Στην μηχανή λήψης η εικόνα λαμβανόταν ανά καρέ (κινηματογραφικό εικονίδιο) όπου το ένα πλαίσιο (καρέ) λαμβανόταν με ένα κόκκινο φίλτρο και το επόμενο πλαίσιο με ένα πράσινο φίλτρο και ούτω καθ’ εξής. Όταν η εικόνα προβαλλόταν με έναν προβολέα που διέθετε περιστρεφόμενο τροχό με κόκκινο και πράσινο φίλτρο, οι κόκκινες και πράσινες διαδοχικές εικόνες "επροστίθεντο" μαζί παράγοντας χρώματα ένεκα της ταχύτητας και του μετεικάσματος της όρασης. Το αποτέλεσμα ήταν μια εκπληκτική καλή έγχρωμη εικόνα παρά το γεγονός ότι ήταν ένα σύστημα μόνο δύο χρωμάτων.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Kinemacolor ήταν το «Delhi Durbar», ένα ντοκυμαντέρ δυόμιση ωρών για τη στέψη του νεοενθρονισμένου βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου του V, που πραγματοποιήθηκε στο Δελχί, ως αυτοκράτορα της αποικιακής Ινδίας.
Όμως υπήρχαν μερικά σημαντικά προβλήματα. Παρατηρήστε το πρόβλημα χρωματικής προεξοχής πράσινου και κόκκινου χρώματος στα πόδια των στρατιωτών κατά την παρέλαση. Η καταγραφή των χρωμάτων αυτών σημαίνει ότι κάθε πλαίσιο παρεκκλίνει ελαφρώς. Επειδή δε, χρησιμοποιούνταν μόνο κόκκινα και πράσινα φίλτρα, οι μπλε ουρανοί ήταν αδύνατο να αναπαραχθούν. Στην πραγματικότητα ήταν αυτή η αδυναμία δημιουργίας μπλε χρώματος που σήμανε την πτώση του συστήματος Kinemacolor.
Ο Charles Urban, όπως κάθε καλός βιομήχανος, ήθελε να μονοπωλήσει το έγχρωμο φιλμ και να συντρίψει όλες τις άλλες δυαδικές διαδικασίες απόδοσης χρωμάτων. Αυτό του δημιούργησε έναν αντίπαλο, τον William Friese-Greene, παραγωγό ενός ανταγωνιστικού συστήματος κόκκινου-πράσινου χρώματος, το Biocolour.
Ο Friese-Greene μήνυσε το Kinemacolor του Urban για να ακυρώσει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του. Το πρώτο δικαστήριο ενέκρινε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας Kinemacolor, αλλά στην προσφυγή σε εφετείο, ο δικαστής βασίζοντας την απόφασή του στο γεγονός ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Kinemacolor ισχυριζόταν ότι θα αναπαραγάγει φυσικά χρώματα και λόγω αόριστης διατύπωσης και των τεχνολογικών περιορισμών του συστήματος. το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Kinemacolor ανακλήθηκε και η εταιρεία του Urban κατέρρευσε σύντομα.
Ωστόσο, το Kinemacolor απέδειξε ότι υπήρχε μια αγορά χρωματικών ταινιών.
Άλλες τεχνικές προσθετικής χρωματικής μείξης, όπως το Chronochrome, το Cinechrome και το British Raycol, προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα επόμενο, προσθετικό σύστημα έγχρωμης λήψης των φιλμ, αποδείχθηκε όμως ότι ήταν υπερβολικά τεχνικά δύσκολο να εφαρμοστούν. Θα βρουν αργότερα την χρήση τους στην τηλεόραση και στην ηλεκτρονική.
Αλλά το πρώτο αληθινά επιτυχημένο σύστημα χρωματικής λήψης ταινίας για τον κινηματογράφο θα έρθει λίγο αργότερα με την τεχνολογία αφαιρετικής μείξης δύο λωρίδων, το Technicolor.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, ιστορία και χρώματα, κινηματογράφος και χρώμα, κόκκινο, Μίξεις χρωμάτων, Πράσινο, συμπληρωματικά χρώματα, Τέχνες και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ιστορια του έγχρωμου κινηματογραφου [Γ]”