Lemon Yellow
Χρώματα βαφές
Οι βαφές κατά την Αναγέννηση και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης
(Όπως αναγράφονται στον ιστότοπο ‘WebExibits, Pigments through the ages’).
Σε προηγούμενα άρθρα, αναφερθήκαμε στα χρώματα βαφές που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος κατά την προϊστορική περίοδο, την πρώιμη και ύστερη αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα, κατά την Αναγέννηση έως και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης.
Τώρα θα ασχοληθούμε με τα χρώματα που ανακαλύφθηκαν ή δημιουργήθηκαν κατά την εποχή της εκβιομηχάνισης.
Αυτά είναι, κατά τις αγγλικές ονομασίες τους που χρησιμοποιούνται διεθνώς, τα εξής:
Cobalt green
Cobalt blue
Chrome orange
Emerald green
Chrome yellow
Cadmium yellow
Lemon yellow
Zinc white
Viridian
Cobalt yellow
Cobalt violet
Cerulean blue
Cadmium red
Titanium white
Ξεκινήσαμε με το Cobalt Green (Πράσινο του Κοβαλτίου) και συνεχίσαμε, το Cobalt Blue (Μπλε του Κοβαλτίου) το Chrome orange (πορτοκαλί του χρωμίου) Emerald green (σμαραγδί), το Chrome yellow (κίτρινο του χρωμίου), και τα Cadmium yellow/red
Τώρα θα αναφερθούμε στο Lemon yellow (κίτρινο του λεμονιού).
Lemon yellow
(κίτρινο του λεμονιού)
Σύντομη περιγραφή του κίτρινου του λεμονιού:
Η χρωστική που είναι κοινώς γνωστή ως "κίτρινο λεμονί" μπορεί να αποτελείται από χρωμικό βάριο, χρωμικό στρόντιο ή μίγμα χρωμικού μολύβδου με θειικό μόλυβδο. Το παρασκεύασμα περιγράφηκε από τον Vauquelin το 1809, αλλά φαίνεται ότι είχαν περάσει μερικά χρόνια πριν από την εμπορική παραγωγή του.
Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, συχνά αναμιγνύετο με χρωμικό στρόντιο και το όνομα «κίτρινο λεμονί» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το χρωμικό βάριο, το χρωμικό στρόντιο και μίγμα των δύο.
Είναι ένα σταθερό κίτρινο με χαμηλή δυνατότητα επικάλυψης.
Προέλευση του χρώματος αυτού είναι τεχνητή και η χημική του ονομασία είναι: χρωμικό βάριο ή χρωμικό στρόντιο ή μίγμα χρωμικού μολύβδου + θειικού μολύβδου.
Ιστορία του κίτρινου του λεμονιού:
Τρία ακόμη κίτρινα δημιουργήθηκαν από το στοιχείο του Vauquelin.
Κυκλοφόρησαν στο εμπόριο όλα με το όνομα Lemon yellow και εισήχθησαν στην παλέτα των καλλιτεχνών γύρω στο 1830.
Το πιο σταθερό από αυτά ήταν το κίτρινο στρόντιο (SrCrO4), η ανάμειξη διαλυμάτων χλωριούχου στροντίου με ουδέτερο χρωμικό κάλιο.
Το κίτρινο βάριο (BaCrO4) φτιάχτηκε με τον ίδιο τρόπο όπως το κίτρινο στρόντιο, εκτός του ότι το χλωριούχο βάριο αντικαθιστά το άλας του στροντίου.
Το τρίτο ήταν κίτρινο του ψευδάργυρου (3 · ZnCrO4 · K2Cr2O7).
Το κίτρινο στρόντιο ήταν ένα ψυχρό, ανοιχτό κίτρινο αλλά πιο πλούσιο σε απόχρωση από το κίτρινο βάριο.
Και οι τρεις βαφές ήταν ημιδιαφανείς, με το κίτρινο στρόντιο να είναι το πιο αδιαφανές.
Χρησιμοποιήθηκαν τόσο σε λάδια όσο και σε ακουαρέλες.
Όπως όλα τα χρώματα χρωμίου, έτειναν να γίνονται πρασινωπά στο λάδι.
Ο Field λέγεται ότι εισήγαγε το κίτρινο βάριο στην Αγγλία ως μια λιγότερο δαπανηρή εναλλακτική λύση του κίτρινου Platina που ήταν κατασκευασμένο από πλατίνα.
Ο Blockx προτιμούσε επίσης το κίτρινο βάριο. Διαπίστωσε ότι η σταθερότητά του ήταν εξαιρετική μετά από τριάντα χρόνια και ότι είχε ένα επιπλέον πλεονέκτημα, ότι αναμιγνύεται με όλες τις άλλες χρωστικές
Όπως είπαμε και προηγουμένως, το Lemon Yellow ανακαλύφθηκε το 1830 και χρησιμοποιείται έως σήμερα.
Ο χημικός του τύπος είναι: BaCrO4 (χρωμικό βάριο)
Το κρυσταλλικό του σύστημα είναι: ρομβικό
Είναι ανθεκτικό στο φως και μετρίως τοξικό.
Η εισπνοή του προκαλεί ερεθισμό στους πνεύμονες και τη βλεννογόνο μεμβράνη.
admin is | Topic: βαφές, Κίτρινο, χρωστικές | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Lemon Yellow”