1960 – 1970 και χρωματα
Χρωματική ανάλυση των δεκαετιών του 20ου αιώνα
1960 – 1970
Από την Οπ Αρτ στην ψυχεδέλεια.
Συνεχίζουμε την χρωματική ανάλυση των δεκαετιών του 20ου αιώνα.
Αφού αναφερθήκαμε στις δεκαετίες από το 1900 έως το 1960, ήρθε η ώρα να ρίξουμε μια ματιά στην έβδομη δεκαετία του περασμένου αιώνα, στην δεκαετία 1960 – 1970
Θα έλεγε κανείς πως όλη αυτή η χρωματική έξαρση και πληθώρα της περασμένης δεκαετίας -αποτέλεσμα των ζοφερών χρωματικά χρόνων του πολέμου- θα χρειαζόταν περισσότερα από δέκα – δεκαπέντε χρόνια για να κορώσει την ανθρωπότητα. Όμως, φαίνεται πως το συνολικό ψυχικό δυναμικό του πλανήτη μας έχει μια τακτή χρονική περίοδο ψυχολογικών αναγκών που τις εκδηλώνει χρωματικά. Μετά από την περίοδο αυτή επέρχονται αλλαγές και νέες χρωματικές προτιμήσεις, οπότε το χρωματικό αυτό ξεφάντωμα που ακολούθησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κινήθηκε μέσα στα επιτρεπτά όρια.
Ίσως λοιπόν, επειδή η ανθρωπότητα πιθανόν να έχει καταγράψει στο υποσυνείδητό της ότι το φαινόμενο ενός χρωματικού ξεσπάσματος οδηγεί σε ένταση, ο δυναμισμός της οποίας καταλήγει συνήθως σε δυσάρεστα αποτελέσματα, φρόντισε να χαλιναγωγήσει το φαινόμενο αυτό (της χρωματικής ευημερίας) καλουπώνοντάς το μέσα σε γεωμετρικά σχήματα και ρυθμίζοντας χρωματικές σχέσεις, έτσι ώστε να ελέγχεται ο δυναμισμός των χρωμάτων.
Στην δεκαετία αυτή, λοιπόν, εμφανίζεται και κυριαρχεί η Οπ Αρτ (Optical Art), η «γεωμετρική τέχνη», που στηρίζεται κυρίως στις ψευδαισθήσεις και οπτικές εντυπώσεις που δημιουργεί ο εγκλωβισμένος σε γεωμετρικά σχήματα δυναμισμός των χρωμάτων. Γίνεται μια προσπάθεια να τεθούν τα πάντα κάτω από έναν γεωμετρικό έλεγχο. Οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις συνυπάρχουν αρμονικά μέσα στα τετράγωνα, τους ρόμβους, και τους κύκλους που κυριαρχούν.
Η αρμονική και κυρίως η συμπληρωματική διχρωμία τίθεται στην ημερήσια διάταξη. Η απλούστευση, ο τετραγωνισμός και η χρωματική συμμετρία επιβάλλονται, επιβάλλοντας με την σειρά τους λιτές και όχι πληθωρικές γραμμές. Οι φούστες κονταίνουν και ανεβαίνουν πάνω από το γόνατο μέχρι που καταλήγουν «μίνι».
Τα χρώματα, μπορεί να έχουν περιοριστεί μέσα σε σχήματα και νόρμες, υπάρχουν εν τούτοις σε αφθονία. Νέα συνθετικά υλικά εμφανίζονται και μαζί τους νέες βαφές που είναι πολύ σταθερές. Τα βαμβακερά υφάσματα βάφονται πλέον εύκολα και φθηνά. Συνθετικά παπούτσια και μπότες εμφανίζονται σε διάφορα έντονα χρώματα. Το ίδιο και χρωματιστά γυναικεία καλτσόν για να ταιριάζουν χρωματικά με τις πολύ κοντές φούστες.
Παρά την χρωματική αφθονία, η αντίθεση μαύρο – άσπρο επικρατεί μέσα στα γεωμετρικά σχήματα, αν και πολλές φορές τα ίδια γραμμικά και γεωμετρικά σχέδια βάφονται με άλλα ζεύγη συμπληρωματικών χρωμάτων. Είναι συνηθισμένη η εμφάνιση φορεμάτων που η μια πλευρά τους έχει ακριβώς το αντίθετο χρώμα της άλλης.
Όμως όλος αυτός ο ελεγχόμενος χρωματικός δυναμισμός, ο εγκλωβισμένος σε γεωμετρικά σχήματα, δεν είναι δυνατόν να συγκρατηθεί και σαν φωτεινή ακτίνα περνά μέσα από το πρίσμα της αντίστασης οδηγώντας (προς τα τέλη της δεκαετίας) την Οπ Αρτ στην επανάσταση της ψυχεδέλειας.
Ο τετραγωνισμός δεν διαλύεται, διατηρείται ακόμα συνυπάρχοντας με την επερχόμενη ψυχεδέλεια. Ο συντηρητισμός συμβαδίζει με τον νεωτερισμό. Η τιθάσευση, όπως την είδαμε να εφαρμόζεται στα χρώματα, εκφράζεται πέρα από αυτά με επιβολή κατεστημένου, με χούντες και καθωσπρεπισμό.
Η ψυχεδέλεια εκφράζει το «ψάξιμο», την επανάσταση, την απελευθέρωση, την ενοποίηση, την δράση εκτός ελέγχου. Τα παιδιά των λουλουδιών, ο χιπισμός, είναι προϊόντα της. Το Βιετνάμ και τα ναρκωτικά, ταυτίζονται σκόπιμα μαζί της, για να αποπροσανατολίσουν τον «κονσερβαρισμένο» κόσμο από την νέα τάξη πραγμάτων που σίγουρα θα έφερνε η επανάσταση της χρωματικής ψυχεδέλειας, για να επιβληθεί (όπως φάνηκε καθαρά αργότερα) μια άλλη τάξη πραγμάτων, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των επιτήδειων κρατούντων.
Ψυχεδέλεια:
Ψυχεδέλεια σημαίνει ονειρική κατάσταση κατά την οποία το άτομο βρίσκεται σε εγρήγορση, συνήθως ύστερα από την λήψη παραισθησιογόνων ψυχεδελικών ουσιών. Κατ΄ επέκταση η τεχνική χρησιμοποίησης χρωμάτων, φωτισμού και η μετάδοση ήχου που δημιουργεί το αίσθημα παραισθήσεων.
Η ψυχεδέλεια επαναφέρει την πολυχρωμία, με τα χρώματα ανακατεμένα αυτή την φορά, σε διάφορους συνδυασμούς. Υιοθετεί τους έθνικ χρωματισμούς και επηρεάζεται αρκετά από την ινδική κουλτούρα και ντύσιμο. Τα χρώματα δεν κάνουν διάκριση φύλου, κατακτούν το ίδιο άντρες – γυναίκες και γεμίζουν την άνετη και μυστηριακή διαβίωση των «ψυχεδελικών» που είναι γεμάτη πατσουλιά, χρωματιστά κεριά και μαξιλάρες σε έθνικ χρωματισμούς.
Οι ψυχεδελικοί, επαναστάτες κατά κάποιον τρόπο, δέχονται την φανερή κατακραυγή των άλλων ως προς τις χρωματικές τους προτιμήσεις. Όμως σ’ αυτούς οφείλεται η σημερινή χρωματική ελευθερία του ανδρικού φύλου, το οποίο ανέκαθεν, από την εποχή του Ωραίου Μπρούμελ, ήταν αναγκασμένο να ακολουθεί καθορισμένες χρωματικές νόρμες.
Το μακιγιάζ αλλάζει και γίνεται τολμηρότερο, ενώ για πρώτη φορά κυκλοφορούν στο εμπόριο ειδικές σειρές χρωματικών καλλυντικών, κατάλληλες για έγχρωμα κορίτσια.
admin is | Topic: ιστορία και χρώματα, Κοινωνική ζωή και χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “1960 – 1970 και χρωματα”