Ορεξη και χρωματα (Α)
Χρώματα, όρεξη και γαστρονομία (Α)
Έχομε αναρτήσει ήδη αρκετά άρθρα σχετικά με τα χρώματα στη διατροφή μας.
Θα έπρεπε πριν ξεκινήσουμε την σειρά αυτή, περί χρωμάτων και διατροφής, να αναφέρουμε ποια είναι τα χρώματα που μας ανοίγουν την όρεξη. Ποτέ όμως δεν είναι αργά, οπότε ξεκινάμε τώρα με τα ορεκτικά χρώματα, ή αν προτιμάτε: Τα χρώματα στην γαστρονομία.
Κατ’ αρχήν δηλώνουμε πως το κόκκινο θεωρείται το χρώμα της όρεξης, ιδίως σε συνδυασμό με το άσπρο, ο χρωματικός συνδυασμός που χρησιμο- ποιούν αρκετές γνωστές φίρμες τροφίμων, αναψυκτικών, αλλά και τσιγάρων.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως το ασπροκόκκινο μου ανοίγει την όρεξη (μεταξύ μας, με ενδιαφέρει περισσότερο ο χρωματικός συνδυασμός που θα μου την κλείσει), αλλά θυμάμαι πάντως το φαγητό που σερβιριζόταν κάποτε στα πατροπαράδοτα τραπεζομάντηλα με τα άσπρα και κόκκινα καρό, είχε μια διαφορετική «νοστιμιά».
Το κόκκινο παραμένει ορεκτικό και ενισχύεται από το κίτρινο το οποίο από κάποια στιγμή και ύστερα λειτουργεί αντιστρόφως, διώχνοντας τον καταναλωτή τροφών από τον κιτρινοκόκκινο χώρο. Για τον λόγο αυτό, ο συνδυασμός κόκκινο – κίτρινο είναι ο προτιμούμενος από τις περισσότερες αλυσίδες πρόχειρου φαγητού (φαστ φουντ) όπου το κόκκινο σου ανοίγει την όρεξη για να φας και το κίτρινο, μετά από λίγη ώρα, σε «διώχνει» ώστε να παραχωρήσεις την θέση σου στους επόμενους πελάτες.
Το κόκκινο πάλι, σκουραίνοντας προς το βυσσινί ή το μπορντό, συνδυάζει την όρεξη με την πολυτέλεια και χρησιμοποιείται από τα ανάλογα, ακριβότερα εστιατόρια.
Σε ροζ τόνους, το κόκκινο παραμένει ορεκτικό, αλλά ηπιότερο, νωχελικότερο και γλυκύτερο. Ό,τι πρέπει για ζαχαροπλαστεία. Εκεί θα κουρνιάσουμε να χουζουρέψουμε, να φάμε το αγαπημένο μας γλυκό και ίσως μας ανοίξει η όρεξη να δοκιμάσουμε και κάποιο άλλο.
Τώρα αν το ζαχαροπλαστείο δεν διαθέτει καθιστικούς χώρους, αλλά πουλάει τα γλυκά του μόνο σε διερχόμενους, τότε λίγο πράσινο στο ροζ, τονίζει την φρεσκάδα των προϊόντων του. Το άσπρο συμπλήρωμα που χρησιμοποιείται, και συνήθως κυριαρχεί σε πολλά τέτοια καταστήματα, δηλώνει αυτόματα την καθαρότητα του χώρου και την αγνότητα των υλικών.
Βλέπετε πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τα χρώματα στους χώρους με εδέσματα; Όσοι ασχολείστε με παρόμοιες επιχειρήσεις πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί «χρωματικά» για το καλό της δουλειάς σας.
Πριν αρκετά χρόνια είχα εντοπίσει ένα καινούργιο σουβλατζίδικο, που μόλις είχε ανοίξει, βαμμένο ροζ, λιλά και φιστικί. Περιποιημένο κατάστημα με αναλογικά ωραίους χρωματικούς συνδυασμούς, όχι όμως για σουβλατζίδικο. Μου έδινε την εντύπωση πως πασπάλιζαν τα σουβλάκια με ζάχαρη άχνη πριν τα βάλουν στην πίττα. Ευχήθηκα να πάνε καλά οι δουλειές του μαγαζιού αυτού, αμφιβάλλοντας όμως και δυστυχώς έπεσα μέσα στην πρόβλεψή μου. Πριν περάσει διετία, το κατάστημα έκλεισε.
Βέβαια, αν ήμουν πιτσιρίκι, ίσως να μου άρεσε να τρώω σουβλάκια από αυτό το μαγαζί κι’ αυτό γιατί οι διαιτολογικές χρωματικές προτιμήσεις διαφέρουν από ηλικία σε ηλικία.
Άλλες λοιπόν οι εδεσματολογικές χρωματικές προτιμήσεις των πιτσιρικάδων και άλλες των γονέων τους.
Οι μπόμπιρες πάσης ηλικίας, όπως έχουμε ξανά αναφέρει άλλοτε, με τάσεις έρευνας και συγκέντρωσης εμπειριών για την ζωή που ανοίγεται μπροστά τους, είναι πολύ πιο τολμηροί στις γαστριμαργικές χρωματικές επιλογές τους και τολμούν να γεύονται αφύσικα χρωματισμένες τροφές, χωρίς να τους κόβεται η όρεξη, όπως συνήθως συμβαίνει με τους ενήλικες. Μάλιστα δείχνουν να αρέσκονται σ’ αυτές.
Αν θέλετε πειραματισθείτε. Φτιάξτε μια τυρκουάζ κρέμα και κεράστε μια οικογένεια που σας επισκέπτεται. Τα παιδιά των φίλων σας έχουν πολλές πιθανότητες να την φάνε, ενώ οι μεγάλοι μάλλον θα αρνηθούν ευγενικά. Δεν αποκλείεται και η ακραία αλλά πιθανή περίπτωση να αηδιάσουν κι’ όλας.
admin is | Topic: Διατροφή και χρώμα, κόκκινο, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ορεξη και χρωματα (Α)”