Το ματι του νου (α)
Το μάτι του νου (α)
Ο αμφιβληστροειδής του ματιού με τα ραβδία του, τα κωνία του, το οπτικό νεύρο κλπ. είναι ο μεσάζοντας μεταξύ του εξωτερικού κόσμου και της οπτικής αντίληψής του από τον παρατηρητή.
Ο εγκέφαλος είναι ο τελικός αποδέκτης της οπτικής εικόνας. Εκεί την παραλαμβάνει ο νους* για περαιτέρω ανάλυση και επεξεργασία.
*ΝΟΥΣ = το σύνολο των πνευματικών δυνάμεων του ανθρώπου που του επιτρέπουν να συλλαμβάνει την πραγματικότητα και να επεξεργάζεται τα δεδομένα της.
Τα αισθητήρια όργανα (το μάτι ιδιαιτέρως στην συγκεκριμένη περίπτωση) καταγράφουν τις συνεχείς στιγμιαίες αλλαγές που συμβαίνουν και τις μεταφέρουν στον εγκέφαλο. Όμως εδώ επεμβαίνει ο νους, ο οποίος περιορίζει την αντίληψη των στιγμιαίων εναλλαγών και άλλων λεπτομερειών, στις οποίες δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία, χάριν της απλούστερης κατανόησης.
Έτσι λοιπόν, στην πράξη, έχουμε δυο μάτια. Το ένα, τον οφθαλμό, που είναι πραγματικό ακριβέστατο εργαλείο οπτικής καταγραφής και ένα άλλο, το μάτι του νου, μια νοητική δραστηριότητα που «λογοκρίνει», περιορίζει την οπτική μας αντίληψη στα πιο ουσιώδη σημεία.
Ο κόσμος όπως τον αντιλαμβανόμαστε οπτικά, μέσα από το μάτι του νου, μας φαίνεται σταθερός και στέρεος, άσχετα με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οράται και οι οποίες επιφέρουν συνεχείς εναλλαγές.
Με άλλα λόγια, το μάτι συλλαμβάνει όλες τις πληροφορίες που βρίσκονται στο οπτικό επίπεδό του και τις διαρκείς εναλλαγές που συμβαίνουν στιγμιαία μέσα σ’ αυτό, μεταδίδει όλες αυτές τις εντυπώσεις στον εγκέφαλο ο οποίος κάτω από την επίδραση του «ματιού του νου» δεν ανασυνθέτει όλες αυτές τις πληροφορίες με λεπτομερή ακρίβεια, αλλά συγκρατεί μόνο τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Πρέπει να εστιασθεί επί μέρους η προσοχή του για να αντιληφθεί τις μικροδιαφορές που συμβαίνουν συνεχώς σε κάποιο σημείο.
Πχ. βλέποντας τα φύλλα ενός δέντρου τα βλέπουμε όλα σαν ένα πράσινο χρώμα. Εάν εστιάσουμε την προσοχή μας στο ηλιοφωτισμένο φύλλωμά του, τότε μόνο θα προσέξουμε πως το ίδιο δέντρο αντανακλά δυο διαφορετικά πράσινα χρώματα. Ένα φωτεινό πράσινο από τα φύλλα και τις πλευρές των φύλλων που φωτίζονται από τον ήλιο και ένα σκουρότερο από τα σημεία που δεν φωτίζονται.
Προσέχοντας περισσότερο θα αντιληφθούμε και ένα τρίτο, σκουρότερο πράσινο, από τα φύλλα που σκιάζονται. Εάν οξύνουμε δε την προσοχή μας, θα αντιληφθούμε πως τα νεότερα φύλλα έχουν διαφορετική χροιά από τα παλαιότερα, που κάτω από το παιχνίδισμα της φωτοσκίασης μας αποδίδουν κι’ αυτά διαφορετικά πράσινα.
Το πράσινο δέντρο μας λοιπόν συνίσταται από πολλά πράσινα τα οποία, επί πλέον, εναλλάσσονται συνεχώς εφ’ όσον φυσά κάποιο αεράκι και κουνά τα φύλλα.
Το ίδιο θα συμβεί και αν αντικρίσουμε ένα δάσος στον ορίζοντα. Θα έχει ένα περίπου ενιαίο πράσινο χρώμα. Όμως αν προσέξουμε καλύτερα θα παρατηρήσουμε πως κάθε είδους δέντρα από τα οποία αποτελείται το δάσος έχουν το δικό τους ιδιαίτερο χρώμα, το οποίο εναλλάσσεται κάτω από τις συνθήκες φωτισμού που προκύπτουν.
admin is | Topic: λειτουργίες όρασης χρωμάτων, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Το ματι του νου (α)”