Τροφες και χρωματα (Γ)
Τροφές προς κατανάλωση και τα χρώματά τους (Γ)
Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στα μαγειρικά κόλπα που χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες μας και χρησιμοποιούν ακόμα οι καλές νοικοκυρές για να διατηρούν, όσο γίνεται δυνατόν, τα φαγητά τους φυσικούς χρωματισμούς των υλικών που τα συνθέτουν.
Τι γίνεται όμως όταν τα προπαρασκευασμένα φαγητά δεν έχουν την φερεγγυότητα των μαέστρων της σπιτικής μας κουζίνας;
Χρωστικές ουσίες αναλαμβάνουν τότε την αποκατάσταση του φυσικού χρώματος μέσα σε βαζάκια και κονσέρβες, αλλά ακόμα και σε νωπά τρόφιμα.
Σύντομα θα αναφερθούμε στις χρωστικές που χρησιμοποιούνται για να «βάφουν» τα εδέσματα και ιδιαίτερα τα βιομηχανικώς παρασκευασμένα που διατίθενται συσκευασμένα στο εμπόριο.
Εδώ όμως και τώρα μας απασχολεί ο λόγος για τον οποίο χρωματίζονται τα τρόφιμα.
Ο λόγος είναι απλούστατος. Τα χρώματα στα είδη διατροφής έχουν συνδεθεί τόσο πολύ με την όρεξή μας –και σαν φυσικό επόμενο με την κατανάλωσή τους- ώστε κάποια είδη διατροφής αν παρεκκλίνουν από το σύνηθες χρώμα τους παραμένουν στα αζήτητα. Σημειωτέον δε ότι το σύνηθες χρώμα ενός βρώσιμου είδους δεν σημαίνει ότι είναι παντού το ίδιο. Μπορεί να διαφέρει από λαό σε λαό, από χώρα σε χώρα.
Πχ. ενώ στους Αμερικανούς αρέσουν τα κόκκινα μήλα, οι Άγγλοι προτιμούν τα πράσινα.
Οι Αμερίντιανς (Ινδιάνοι της Αμερικής) αγοράζουν τις μπανάνες μόνο όταν είναι πολύ ώριμες και η φλούδα τους έχει πάρει ένα καφετί χρώμα, ενώ οι Ευρωπαίοι προτιμούν αυτές με το πρασινοκίτρινο χρώμα, τις σχεδόν άγουρες.
Τα κονσερβαρισμένα μπιζέλια στη Γαλλία προ- τιμώνται όταν έχουν το γκριζοπράσινο χρώμα του βρασίματος. Στην Αγγλία δεν αγοράζονται αν δεν είναι βαμμένα πράσινα, στην δε Δανία πρέπει και το νερό του βάζου που περιέχει τα μπιζέλια να είναι κι’ αυτό πράσινο.
Εκεί όμως που η διαφορά είναι «χτυπητή» είναι στα γλυκά, ζαχαροειδή, αναψυκτικά και παγωτά, μεταξύ των δυτικών χωρών και αυτών της Ασίας και Αφρικής.
Στη δύση θεωρούνται αγνότερα τα γλυκά με τα απαλότερα ή φυσικότερα χρώματα, τα χρώματα της κρέμας, της σοκολάτας, του ψημένου ψωμιού, της καραμελωμένης ζάχαρης, το ροζ της φράουλας ή του κερασιού που ανακατεύτηκε με άσπρη κρέμα, ή το πράσινο του φιστικιού και το μαβί του βατόμουρου κλπ.
Αντίθετα στις άλλες χώρες όσο εντονότερα είναι τα χρώματα των γλυκισμάτων τόσο μεγαλύτερη η ζήτησή τους.
Θυμηθείτε, όσοι έτυχε να έχετε δει, τα έντονα χρώματα που έχουν οι κινέζικες πάστες και τα κινέζικα παγωτά που αποτελούνται από θρυψα- λιασμένο πάγο περιχυμένο με πολύχρωμα σιρόπια.
Φυσικά και δεν τελειώσαμε τα περί εδεσμάτων και χρωμάτων εδώ.
Θα επανέλθουμε και πάλι προσεχώς.
Κλείνω το άρθρο παραθέτοντας μια εδεσματο- χρωματική εμπειρία που μου συνέβη πριν αρκετά χρόνια.
Είχα βρεθεί με κάποιους φίλους στην Βομβάη. Με κάποιο θράσος, από περιέργεια εισδύσαμε μαζί με τους καλεσμένους σε ένα λαϊκό γάμο. Αν και παρείσακτοι, οι υπεύθυνοι για τους προσκεκλημένους όχι μόνο δεν μας έδιωξαν, αλλά ευγενέστατοι μας πρόσφεραν παγωτό. Το παγωτό ήταν (υποτίθεται ότι ήταν) κρέμα, φιστίκι και φράουλα. Το άσπρο της κρέμας ήταν λευκότερο του χιονιού, το πράσινο του φιστικιού θύμιζε κάτι συνθετικά σφουγγάρια που χρησιμοποιούμε στο μπάνιο, όσο για το ροζ της φράουλας, έβγαζε μάτι. Μόνο που το είδαμε κάτι πάθαμε. Τι να κάνουμε όμως; Έπρεπε να φανούμε κι εμείς ευγενείς και να το φάμε.
Σε έναν από την παρέα όμως ξέχασαν να προσφέρουν παγωτό. Καθώς το τρώγαμε ο τυχεράκιας ο φίλος μας, ξεκαρδισμένος από τα γέλια, μας έλεγε: «Φάτε, φάτε. Χα χα! Εγώ την γλίτωσα, έτσι να υπάρχει και κάποιος να σας πάει στο νοσοκομείο».
Φυσικά δεν χρειάστηκε να πάμε σε κανένα νοσοκομείο. Δεν πάθαμε τίποτε. Η χρωματική εντύπωση ήταν αυτή που μας προκάλεσε την απέχθεια προς το παγωτό. Όσο για τον φίλο μας, τελικά δεν την γλίτωσε. Μόλις αντιλήφθηκαν το σφάλμα τους οι υπεύθυνοι, επανόρθωσαν προσφέροντάς του διπλή μερίδα παγωτού!
admin is | Topic: Διατροφή και χρώμα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Τροφες και χρωματα (Γ)”