xromata.com

Αλκμάν (α)

Στον Αλκμάνα αναφερθήκαμε στην προηγούμενη ανάρτηση. Ποιος ήταν τελικά αυτός ο αρχαίος Έλληνας ποιητής;

Για να μάθουμε μερικά πράγματα γύρω από την ζωή και το έργο του, τα “xromata.com” παρακάλεσαν την φίλη του site Χαρά Πανταζή –που της αρέσει να ασχολείται με βιογραφίες- να γράψει κάτι γι’ αυτόν.

Η Χαρά συμβουλεύτηκε την Wikipedia και άλλες πηγές και μας έστειλε τα ακόλουθα, τα οποία θα δημοσιεύσουμε σε τρεις αναρτήσεις, λόγω της έκτασης του κειμένου, αλλά κυρίως λόγω του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει η θεωρία του σε συσχετισμό με την σύγχρονη αστροφυσική, με την καταγωγή των ακτινοβολιών και κατ’ επέκταση των χρωμάτων.

Ο Αλκμάν ήταν Έλληνας ποιητής, που έζησε κατά τα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. και διαμόρφωσε σε ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος τη χορική ποίηση στη Σπάρτη.
Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, ήταν Έλληνας ιωνικής καταγωγής και γεννήθηκε στις Σάρδεις της Λυδίας. Από εκεί πήγε στη Σπάρτη. Υπήρχαν δύο εκδοχές για την έλευσή του εκεί. Κατά την πρώτη διατάχτηκε με κάποιο χρησμό, κατά τη δεύτερη πουλήθηκε δούλος από τις Σάρδεις. Κατά το λεξικό της Σούδας ήταν Λακεδαιμόνιος, γεννήθηκε στη Μεσσόα και άκμασε κατά την 27η Ολυμπιάδα (672- 668 π.Χ.). Στη Σπάρτη έμεινε μέχρι τα βαθιά γεράματά του και ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην τοποθεσία Σέβρικον στα δεξιά της Σπάρτης υπήρχε μνημείο του Αλκμάνα.

Οι Αλεξανδρινοί γραμματικοί χώρισαν τα έργα του σε έξι βιβλία, τα οποία περιείχαν ύμνους, παιάνες, υπορχήματα, σκόλια και παρθένεια.

Ο Αλκμάν ήταν εκείνος που διαμόρφωσε τη χορική ποίηση σε ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος στη Σπάρτη. Δε συνέθετε μόνο το κείμενο των ποιημάτων του, αλλά καθόριζε και τη μουσική και τις χορευτικές και μιμητικές κινήσεις τους.

Το 1855 ο Γάλλος αιγυπτιολόγος Mariette βρήκε σε τάφο κοντά στη δεύτερη πυραμίδα της Γκίζας έναν πάπυρο με εκατό στίχους από παρθένειο του Αλκμάνα «εις Άρτεμιν ορθίαν».

Το παρθένειο αρχικά αποτελούσαν δέκα ή δώδεκα στροφές, από τις οποίες σώθηκαν μόνον επτά. Στην αρχή ο χορός από ένδεκα παρθένες, με κορυφαία την Αγησιχόρα, έψελνε άσμα, το οποίο εξιστορούσε τα ηρωικά κατορθώματα του Ηρακλή κατά των Ιπποκωντιδών. Στο κύριο μέρος του ποιήματος επαινεί και προβάλλει το κάλλος των νεανίδων Αγησιχόρας και Αγιδούς που μετέχουν στο χορό.

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του στο κρασί Δένθις (ίσως το αρχαιότερο κρασί με ονομασία προέλευσης), που παρήγετο στη Δενθαλιάτιδα Χώρα (σημερινή περιοχή των Δημοτικών Διαμερισμάτων του Ταϋγέτου του Δήμου Καλαμάτας ). Όπως αναφέρει το περίφημο κρασί Δένθις, ήταν άπυρος οίνος ανθοσμίας (Αλκμάν παρ’ Αθηναίω και Ησύχιος: Ι.31).

Από το έργο του Αλκμάνα σώζονται μερικά αποσπάσματα. Ο ποιητικός λόγος του συνταιριάζει την ιωνική χάρη με τη δωρική βαρύτητα. Αναφέρεται στον έρωτα και τις χαρές της ζωής και περιγράφει την ομορφιά της φύσης με ύφος απλό.

Αυτά όσα μας ήταν γνωστά για τον Αλκμάνα. Ωραία θα μου πείτε, και ποια η σχέση του με την Αρχή του χωροχρόνου και κατ’ επέκταση με την πηγή των χρωμάτων; Ναι! Έχετε δίκιο. Αυτά ήταν όσα γνωρίζαμε για το έργο του μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50 οπότε ανακαλύφθηκαν οι πάπυροι της Οξυρρύγχου.

 Σε αυτά όμως θα αναφερθούμε την επόμενη φορά.

This entry was posted on Wednesday, June 27th, 2012 at 5:00 am and is filed under Uncategorized, Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, Εξωλογισμοί. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.