Ο άνθρωπος και η επαφή του με τα χρώματα (27β) [χρωματικές συνομιλίες] – Man and his contact with colors
Χρωματικές Συνομιλίες (27β)
Ο άνθρωπος και η (εννοιολογική) επαφή του με τα χρώματα
Ο άνθρωπος άρχισε να σταματάει και να αναλογίζεται στη θέα του κόκκινου χρώματος. Αντιλήφθηκε και συνειδητοποίησε την ύπαρξή του και το ξεχώρισε από τα άλλα χρώματα. Του έδωσε υπόσταση. Έτσι έγινε η αρχή της αντίληψης των χρωμάτων.
Κάθε αρχή είναι το πλατύσκαλο για μια συνέχεια. Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος κατάλαβε πως το χρώμα που ξεχώρισε δεν είναι το μόνο. Υπάρχει και συνέχεια! Μόνο που η συνέχεια είναι αρκετά μπερδεμένη. Μπλε, πράσινο και κίτρινο συγχέονται και αρχικά θεωρούνταν σαν ένα χρώμα. Μέχρι και σήμερα, σε πολλές περιπτώσεις το πράσινο με το κίτρινο συγχέονται, όπως ταυτίζεται πολλάκις το μπλε με το πράσινο. Σε πολλές γλώσσες, ακόμα και σήμερα οι έννοιες των δυο χρωμάτων ταυτίζονται, όπως στα ιαπωνικά, όπου το πράσινο άρχισε να διακρίνεται εννοιολογικά από το μπλε μόλις πριν από λίγες δεκαετίες. Μέχρι πρότινος, στην μακρινή αυτή χώρα, πολλά πράσινα φανάρια της τροχαίας είχαν γαλάζιο χρώμα, ενώ η λέξη «αόι» ακόμα και σήμερα αποδίδει το χρώμα του ουρανού, των δασών, αλλά και των νερών τόσο της θάλασσας, όσο και των ποταμών.
Μέσα από όλη αυτή τη σύγχυση, αιώνες μετά την διάκριση του κόκκινου χρώματος, ο άνθρωπος άρχιζε να διαχωρίζει την έννοια των πράσινων χρωμάτων. Για να καταλάβουμε την έκταση της χρονολογικής απόστασης μεταξύ των δυο χρωματικών όρων, αρκεί να αναφέρουμε ότι σε μια από τις αρχαιότερες γλώσσες του κόσμου, την ελληνική, η έννοια του πράσινου χρώματος άρχισε να λαμβάνει υπόσταση την εποχή του Αριστοτέλη, σε συγγράμματα του οποίου αναφέρεται ως «χλωρόν». Αυτή η εννοιολογική ασάφεια όπλισε την πέννα του άγγλου Ομηριστή Γλάδστωνα, ώστε να ισχυριστεί πως οι αρχαίοι Έλληνες έπασχαν από ελλιπή χρωματική όραση, επειδή στην Ιλιάδα ο Όμηρος αναφέρει μόνο το άσπρο, το μαύρο και το κόκκινο χρώμα.
Ο κύριος Γλάδστων και η θεωρία του, θα μας απασχολήσουν λίαν προσεχώς.
Translation into English
Man and his (semantic) contact with colors
Man began to stop and reflect at the sight of red. Red existence perceived, realized and distinguished from other colors. It had personality. This was the beginning of the perception of colors.
Each principle is the platform for a sequel. So, man realized that the color that stood out wasn’t the only one. There then! But the rest was quite confusing. Blue, green and yellow were confused and initially regarded as one color. Even today, in many cases, green and yellow are confused and often blue identified to green. In many languages, even today, the two concepts of these colors are matching, as in Japanese, where green began to be distinguished conceptually from blue just a few decades ago. Until recently, in this distant country, a lot of green traffic lights were blue, and the word "Aoi" still is used for the color of sky, forests and waters of both sea and rivers.
Through all this confusion, after centuries of discrimination of red, man began to separate the concept of green color. To understand the extent of the chronological distance between two color terms, suffice it to say that in one of the oldest languages in the world, the Greek, the concept of green began materializing at the time of Aristotle, in whose writings referred as "chloron = green." This conceptual ambiguity armed the pen of the British Gladstone Homeric scholar to claim that the Greeks suffered from poor color vision, because in the Iliad, Homer mentions only white, black and red.
We’ll have a look on Mr. Gladstone and his theory in the very near future.
admin is | Topic: Χρωματικές Συνομιλίες | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ο άνθρωπος και η επαφή του με τα χρώματα (27β) [χρωματικές συνομιλίες] – Man and his contact with colors”