xromata.com


Συνεντευξη με τα χρωματα [ρστ’]: Το κοκκινο στο διαστημα

 

 

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

 

 

 

 

Συνέντευξη με τα χρώματα

[ρστ’΄]

 

 

Το κόκκινο χρώμα στο διάστημα

[κγ´]

 

 

-Οδεύοντας προς το διάστημα για να δούμε σε ποια σημεία του βρίσκομαι εγώ, το Κόκκινο χρώμα, πριν βγούμε από το ηλιακό μας σύστημα, επιβάλλεται μια στάση στον Άρη, τον επικαλούμενο ‘Κόκκινο Πλανήτη’.

Ήδη σου έχω πει λίγα πράγματα για τον πλανήτη αυτόν που ταυτίζεται με τον θεό Άρη των αρχαίων Ελλήνων, τον Mars, των αρχαίων Ρωμαίων, του οποίου φέρει το όνομα.

Ας δούμε τώρα γιατί ο Άρης ονομάζεται Κόκκινος Πλανήτης.

Ονομάζεται έτσι λόγω του κοκκινωπού χρώματος που προσδίδεται στην επιφάνειά του από το άφθονο οξείδιο του σιδήρου που υπάρχει εκεί.

Η επιφάνεια του πλανήτη Άρη φαίνεται κοκκινωπή από απόσταση λόγω της οξειδωμένης σκόνης που αιωρείται στην ατμόσφαιρα του.

Το χρώμα της όμως από κοντά, μοιάζει περισσότερο με αυτό της καραμέλας βουτύρου και άλλα κοινά χρώματα βραχωδών επιφανειών όπως το χρυσαφί, το καφέ, το tan -αυτό του ηλιοψημένου μαυρίσματος- και το πρασινωπό, ανάλογα με τα ορυκτά της περιοχής.

Φυσικά αυτά τα χρώματα τα ανακάλυψες Άνθρωπε τώρα τελευταία που η εξέλιξη της τεχνολογίας σου επέτρεψε να προσεδαφιστείς επί αυτού και να τον ερευνήσεις με τα μηχανήματά σου από κοντά.

Διαφορετικά, όπως ήδη είπαμε, το φαινομενικό από απόσταση χρώμα του είναι το κόκκινο, προσδίδοντας του ένα κοκκινωπό φως που επέτρεψε από πολύ νωρίς στην ιστορία στους ανθρώπους να τον διακρίνουν από τους άλλους πλανήτες.

Θα μπορούσα να σου πω πολλά για τον πλανήτη αυτόν, όμως το θέμα της συνέντευξης μας δεν είναι η αστρονομία αλλά η χρωματολογία, οπότε….

Ένας άλλος πλανήτης του ηλιακού σου συστήματος που σχετίζεται με το κόκκινο χρώμα είναι ο Δίας. Όχι γενικώς όπως ο Άρης, αλλά ειδικώς σε ένα σημείο του.

Στην επιφάνεια του εμφανίζει μια μεγάλη κόκκινη κηλίδα που προκαλείται από μια μεγάλη καταιγίδα σε σχήμα οβάλ νότια του ισημερινού του πλανήτη

Δεν είναι γνωστό τι προκαλεί το κοκκινωπό χρώμα της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας του Δία.

Οι υποθέσεις που υποστηρίζονται από εργαστηριακά πειράματα υποθέτουν ότι μπορεί να προκαλείται από χημικά προϊόντα που δημιουργούνται από την ηλιακή υπεριώδη ακτινοβολία του υδροσουλφιδίου του αμμωνίου και της οργανικής ένωσης ακετυλένιου, η οποία παράγει ένα κοκκινωπό υλικό. Φυσικά, για να καταλάβεις αυτά που σου λέω τώρα πρέπει να έχεις εντρυφύσει στην χημεία και τα στοιχεία, οπότε πάμε παραπέρα.

Πέρα από το ηλιακό μας σύστημα και τους πλανήτες του, το διάστημα βρίθει από κόκκινους ήλιους, οι οποίοι ανάλογα με το μέγεθος και την θερμοκρασία τους χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, τους κόκκινους νάνους, τους κόκκινους γίγαντες και τους κόκκινους υπεργίγαντες.

Το χρώμα ενός αστεριού εξαρτάται από τη θερμοκρασία της επιφάνειας του.

Τα πιο θερμά αστέρια είναι μπλε, τα λιγότερο θερμά αστέρια είναι λευκά ή κίτρινα και τα πιο ψυχρά αστέρια από όλα είναι κόκκινα.

Ένας κόκκινος νάνος είναι ένα μικρό και σχετικά ψυχρό αστέρι, το οποίο έχει μάζα μικρότερη από το ήμισυ αυτής του Ήλιου και η θερμοκρασία της επιφάνειας του είναι μικρότερη από 4.000 Κ.

Οι κόκκινοι νάνοι παράγουν πολύ λιγότερη ενέργεια από ένα μεγαλύτερο αστέρι όπως ο Ήλιος μας.

Στην πραγματικότητα, ένας κόκκινος νάνος εκπέμπει το 1/10.000 της ενέργειας του. Ακόμη και ο μεγαλύτερος κόκκινος νάνος έχει μόνο περίπου το 10% της φωτεινότητας του Ήλιου μας.

Οι κόκκινοι νάνοι χρησιμοποιούν το υδρογόνο τους σαν καύσιμο αργά – αργά και έτσι διαρκούν πολύ. Πιστεύεται ότι ένα αστέρι κόκκινος νάνος μπορεί να επιβιώσει για 10 τρισεκατομμύρια χρόνια.

Οι κόκκινοι νάνοι είναι ο πιο κοινός τύπος αστεριών στον Γαλαξία μας, αλλά λόγω της χαμηλή τους φωτεινότητας, δεν είναι ορατοί από τη Γη με γυμνό μάτι.

Οι κόκκινοι γίγαντες είναι αστέρια που έχουν εξαντλήσει την παροχή υδρογόνου στους πυρήνες τους και έχουν περάσει στη θερμοπυρηνική σύντηξη υδρογόνου σε ένα κέλυφος που περιβάλλει τον πυρήνα τους.

Αστέρια όπως ο Ήλιος μας περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους με θερμοκρασία επιφάνειας πολύ μεγαλύτερη από ένα κόκκινο αστέρι. Αλλά στο τέλος της ζωής τους, όταν έχουν εξαντλήσει όλο τους το καύσιμο υδρογόνο, αυτά τα μεσαίου μεγέθους αστέρια θα φουσκώσουν και θα γίνουν πολύ μεγαλύτερα από το αρχικό τους μέγεθος – αυτοί είναι οι κόκκινοι γίγαντες.

Ωστόσο, το εξωτερικό τους περίβλημα είναι πολύ χαμηλότερο σε θερμοκρασία, δίνοντάς τους μια πορτοκαλοκόκκινη απόχρωση.

Παρά τη χαμηλότερη ενεργειακή πυκνότητα του περιβλήματος τους, οι κόκκινοι γίγαντες είναι πολλές φορές πιο φωτεινοί από τον Ήλιο μας λόγω του μεγάλου μεγέθους τους.

Μεγαλώνουν σε τόσο τεράστιο μέγεθος που η θερμότητά τους απλώνεται σε μια πολύ μεγαλύτερη επιφάνεια. Γι' αυτό φαίνονται πολύ φωτεινοί, αλλά εξακολουθούν να έχουν κόκκινο χρώμα.

Όταν ο Ήλιος μας γίνει κόκκινος γίγαντας, θα επεκταθεί μέχρι να περιλάβει την τροχιά της Γης, ίσως και παραπέρα. Μετά από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, θα ρουφήξει τα εξωτερικά του στρώματα και θα μετατραπεί σε λευκό νάνο.

Τα μεγαλύτερα αστέρια στο Σύμπαν είναι οι κόκκινοι υπεργίγαντες.

Οι κόκκινοι υπεργίγαντες, όπως ο Antares, ο Betelgeuse, ο VY Canis Majoris και ο UY Scuti, ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια στο Σύμπαν, είναι η μεγαλύτερη ποικιλία κόκκινων γιγάντων.

Είναι τεράστιες σε μέγεθος σφαίρες (ήλιοι), με ακτίνες 200 έως 2600 φορές μεγαλύτερες από τον Ήλιο μας, αλλά σχετικά ψυχρές σε θερμοκρασία (3000–4500 K), προκαλώντας την ξεχωριστή κόκκινη απόχρωση τους.

Επειδή συρρικνώνονται γρήγορα σε μέγεθος, περιβάλλονται από ένα κέλυφος ή ένα περίβλημα πολύ μεγαλύτερο από το ίδιο το αστέρι.

Το περίβλημα του Betelgeuse είναι 250 φορές μεγαλύτερος από το αστέρι που περιβάλλει μέσα του.

Ακριβώς όπως οι κόκκινοι γίγαντες, οι κόκκινοι υπεργίγαντες εμφανίζονται όταν ένα αστέρι έχει εξαντλήσει το καύσιμο υδρογόνο στον πυρήνα του και στη συνέχεια επεκτείνεται στη φάση της καύσης ηλίου. Οι κόκκινοι υπεργίγαντες θα έχουν τη μάζα για να συνεχίσουν να συντήκουν στοιχεία στους πυρήνες τους, μέχρι τον σίδηρο.

Οι κόκκινοι υπεργίγαντες υφίστανται ως τέτοιοι μόνο για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, το πολύ ένα εκατομμύριο.

Στο τέλος αυτής της περιόδου, το αστέρι θα έχει εξαντλήσει όλα τα καύσιμα που έχει στον πυρήνα του. οπότε οι περισσότεροι υπεργίγαντες εκρήγνυνται ως σουπερνόβα τύπου ΙΙ.

Τώρα αφήνουμε πλανήτες, αστέρια, νάνους, γίγαντες και υπεργίγαντες και πάμε σε ένα άλλο φαινόμενο κόκκινου φωτός που παρατηρείται και στο διάστημα. Το φαινόμενο Doppler.

Καθώς το σύμπαν επεκτείνεται, πολλά αστέρια απομακρύνονται από την Γη.

Καθώς μετακινούνται απομακρυνόμενα, το μήκος κύματος του φωτός τους γίνεται μεγαλύτερο και μέσω του φαινομένου Doppler μετατοπίζεται προς το κόκκινο, ή ακόμα πιο πέρα ώσπου γίνεται αόρατο.

Κατερχόμενοι και πάλι προς την γη, βλέπουμε στον ουρανό της περιστασιακά και άλλα κόκκινα φωτεινά χρώματα, όπως π.χ. τα κόκκινα πυροτεχνήματα που παράγονται από το στοιχείο strontium, κόκκινες φωτοβολίδες, κόκκινα καπνογόνα

και πιο χαμηλά, στην επιφάνεια της, τις φωτεινές επιγραφές, σήματα και διαφημίσεις από κόκκινο νέον.

Υπάρχουν επίσης τα κόκκινα φώτα της τροχαίας και τα κόκκινα φώτα των αυτοκινήτων και άλλων οχημάτων. Αυτά όμως οφείλουν το κόκκινο χρώμα τους στο γυάλινο ή πλαστικό κάλυμμα τους που συνήθως οφείλει το κόκκινο χρώμα του στο στοιχείο σελήνιο που αναμιγνύεται με το αντίστοιχο υλικό κατά την παραγωγή του.

Ένα άλλο στοιχείο της σύγχρονης τεχνολογίας είναι οι ακτίνες λέιζερ.

Εμάς εδώ μας ενδιαφέρουν οι κόκκινες ακτίνες λέιζερ.

Τα λέιζερ που εκπέμπουν στην κόκκινη περιοχή του φάσματος είναι διαθέσιμα από το 1960,την εφεύρεση του ρουμπινιού λέιζερ.

Το 1962 εφευρέθηκε το κόκκινο λέιζερ ηλίου-νέον και αυτοί οι δύο τύποι λέιζερ χρησιμοποιήθηκαν ευρέως σε πολλές επιστημονικές εφαρμογές, όπως ολογραφία και στην εκπαίδευση.

Τα κόκκινα λέιζερ ηλίου-νέον χρησιμοποιήθηκαν εμπορικά σε συσκευές αναπαραγωγής LaserDisc.

Η χρήση των κόκκινων διόδων λέιζερ έγινε ευρέως διαδεδομένη με την εμπορική επιτυχία των σύγχρονων συσκευών αναπαραγωγής DVD, οι οποίες χρησιμοποιούν τεχνολογία διόδων λέιζερ 660 nm.

Σήμερα, οι κόκκινες και κόκκινες-πορτοκαλί δίοδοι λέιζερ είναι ευρέως διαθέσιμες στο κοινό με τη μορφή εξαιρετικά φθηνών λέιζερ.

Φορητές εκδόσεις υψηλής ισχύος είναι επίσης διαθέσιμες για διάφορες εφαρμογές.

Το μήκος κύματος της κόκκινης ακτινοβολίας ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στις τεχνολογίες λέιζερ.

Τα κόκκινα λέιζερ, που χρησιμοποιήθηκαν στις πρώιμες τεχνολογίες συμπαγών δίσκων, αντικαθίστανται από μπλε λέιζερ, καθώς το μεγαλύτερο μήκος κύματος του κόκκινου κάνει τις εγγραφές των λέιζερ να καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο στο δίσκο από τις εγγραφές με μπλε λέιζερ.

Θα μπορούσα να σου πω περισσότερα για τις κόκκινες ακτίνες λέιζερ και να σου μιλήσω πιο αναλυτικά για όσα σου ανέφερα πριν από αυτές, όπως π.χ. το νέον, το σελήνιο κλπ. αλλά θα χρειαζόμουν αρκετή ώρα ακόμα και ήδη με πιέζουν τα υπόλοιπα χρώματα να τελειώνω λέγοντάς μου πως βραδυπορώ και καθυστερώ την δική τους παρουσίαση.

Επομένως πρέπει να συντομεύω με όσα έχω παραλείψει από την αυτοπαρουσίαση μου και να τελειώνω το συντομότερο.

 

 

 


is | Topic: κόκκινο, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ρστ’]: Το κοκκινο στο διαστημα”