Συνεντευξη με τα χρωματα [ξζ΄]: το μαυρο στο ντυσιμο
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ξζ΄]
Το Μαύρο στο ντύσιμο
[ιδ΄]
-Εμένα, το μαύρο, πολλάκις στο ντύσιμο σου Άνθρωπε με θεωρείς ό,τι κομψότερο.
Είμαι το χρώμα που συνηθέστερα συνδέεται με την κομψότητα στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακολουθούμενο από το ασημί, το χρυσό και το άσπρο.
Το μαύρο στο ντύσιμο καθιερώθηκε σαν το επιβαλλόμενο χρώμα για τους άνδρες δικαστικούς στην Ευρώπη τον 16ο – 17ο αιώνα, στα δικαστήρια της Ιταλίας και της Ισπανίας. (Δες όσα σου έχω πει στην ιστορία μου προηγουμένως).
Από τον 19ο αιώνα, σταδιακά το μαύρο ρούχο, όπως σου είπα, έγινε το πιο δημοφιλές επαγγελματικό ένδυμα της ανώτερης και μεσαίας τάξης στην Αγγλία, την Ευρώπη γενικότερα και την Αμερική.
Τον 19ο αιώνα, το μαύρο ήμουν το χρώμα της μόδας για το ανδρικό ντύσιμο τόσο στον επιχειρηματικό και επαγγελματικό τομέα, όσο και για τις βραδινές εξόδους με τη μορφή ενός μαύρου σακακιού του οποίου οι πίσω άκρες (ουρά) κατέβαινε έως τα γόνατα.
Το βράδυ ήταν το έθιμο των ανδρών να αφήνουν τις γυναίκες μετά το δείπνο για να πάνε σε μια ειδική αίθουσα καπνιστών για να απολαύσουν πούρα ή τσιγάρα.
Αυτό σήμαινε ότι τα μαύρα βραδινά σακάκια τους με ουρά τελικά μύριζαν καπνό. Μάλιστα όπως λέγεται, το 1865 ο Edward VII, τότε ο πρίγκιπας της Ουαλίας, είπε στον ράφτη του να του φτιάξει ένα ειδικό μικρότερο σακάκι για την ώρα του καπνίσματος. Αυτό το σακάκι έγινε της μόδας, εξελίχθηκε σε σακάκι του δείπνου και ονομάστηκε σμόκινγκ (από το smoke = καπνός, καπνίζω).
Και πάλι σύμφωνα με όσα λέγονται, οι πρώτοι Αμερικανοί που φόρεσαν το σακάκι αυτό, ήταν τα μέλη του Tuxedo Club της Νέας Υόρκης, γι’ αυτό στην Αμερική του σακάκι σμόκινγκ ονομάστηκε τουξέντο.
Το σμόκιν ήταν πάντα μαύρο μέχρι τη δεκαετία του 1930, όταν ο δούκας του Windsor άρχισε να φοράει ένα σμόκιν σε σκούρο μπλε χρώμα.
Το έκανε δε, επειδή το μαύρο σμόκιν φαινόταν πρασινωπό κάτω από τεχνητό φωτισμό, ενώ ένα σκούρο μπλε σμόκιν φαινόταν πιο μαύρο από το μαύρο.
Στην γυναικεία μόδα, η καθοριστική στιγμή της εισόδου του μαύρου χρώματος σαν χρώμα κομψότητας ήταν η δημιουργία ενός απλού μαύρου φορέματος από την Coco Chanel το 1926.
Έκτοτε, ένα μακρύ μαύρο φόρεμα ήταν ό,τι έπρεπε για επίσημες περιπτώσεις, ενώ ένα απλό μαύρο φόρεμα μπορούσε να φορεθεί για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
Ο σχεδιαστής Karl Lagerfeld, εξηγώντας γιατί το μαύρο είναι τόσο δημοφιλές, δήλωσε:
"Το μαύρο είναι το χρώμα που ταιριάζει με τα πάντα. Αν φοράτε μαύρο, είστε σε ασφαλές έδαφος."
Οι φούστες έχουν κοντύνει και έχουν μακρύνει, οι μόδες αλλάζουν, αλλά το μαύρο φόρεμα δεν έχει χάσει τη θέση του ως βασικό στοιχείο της γυναικείας ντουλάπας.
Ο σχεδιαστής μόδας Christian Dior είπε:
"Η κομψότητα είναι ένας συνδυασμός ειδοποιούς διαφοράς, φυσικότητας, επιμέλειας και απλότητας" και το μαύρο είναι η παραδειγματική κομψότητα.
Πολλοί καλλιτέχνες της δημοφιλούς και της κλασικής ευρωπαϊκής μουσικής, όπως οι Γάλλοι τραγουδιστές Edith Piaf, Juliette Greco και ο βιολιστής Joshua Bell, κατά παράδοση φορούσαν και φορούν μαύρα στην σκηνή κατά τη διάρκεια των παραστάσεων.
Το μαύρο ρούχο επιλέγεται συνήθως σαν σήμα κατατεθέν της εικόνας ή του σκηνικού χαρακτήρα του τραγουδιστή επειδή δεν αποσπά την προσοχή από την μουσική.
Ο τραγουδιστής της country-west Johnny Cash φορούσε πάντα μαύρο στη σκηνή. Το 1971, ο Cash έγραψε το τραγούδι "Ο άνθρωπος στα μαύρα" για να εξηγήσει γιατί ντυνόταν με αυτό το χρώμα:
Ναι, λοιπόν όπως σου είπα Άνθρωπε, εγώ το μαύρο στα ρούχα σου είμαι ό,τι κομψότερο και καλύτερο για επίσημες, αλλά και καλλιτεχνικές εμφανίσεις, έχοντας την ιδιότητα να ‘κρύβω’ την πραγματική προσωπικότητα αυτού που το φοράει και να του επιτρέπω να προβάλλει τα χαρακτηριστικά που θέλει, εάν θέλει.
Ένα απλό παράδειγμα για να το καταλάβεις καλύτερα;
Μια μαυροντυμένη χήρα, κάτω από τα μαύρα ρούχα της αποκρύπτει τον πραγματικό της χαρακτήρα ή τις επιδιώξεις της, προβάλλοντας απλά και μόνο την ιδιότητα του πένθους που την διακατέχει.
Αυτή η απόκρυψη – κάλυψη προσωπικότητας που παρέχει το μαύρο ένδυμα, το κάνει επικίνδυνο φόρεμα σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, κυρίως στον επαγγελματικό τομέα, ιδιαίτερα εάν φορεθεί από άτομα που επιδιώκουν μια πρόσληψη, γιατί δημιουργεί καχυποψίες στους κρίνοντες τον υποψήφιο για πρόσληψη. Ιδιαίτερα δε, αν ο υποψήφιος παρουσιαστεί με μαύρα ρούχα συνοδευόμενα από λίγο κόκκινο στην εμφάνισή του, πχ. μια κόκκινη γραβάτα, περνάει αυτομάτως στο υποσυνείδητο του υπεύθυνου για την πρόσληψή του το μήνυμα: «ήρθα εδώ για να γίνω διευθύνον στέλεχος».
Όμως, στον επαγγελματικό τομέα και πάλι, ο συνδυασμός μαύρο – γκρι – κόκκινο στον ρουχισμό, είναι η καλύτερη επιλογή για ολιγοήμερα επαγγελματικά ταξίδια, όπου ο επαγγελματίας έχει περιορισμό στις αποσκευές του, γιατί οι συνδυασμοί αυτών των χρωμάτων επιτρέπουν στον επαγγελματία ταξιδευτή να είναι ντυμένος κατάλληλα για όλες τις περιστάσεις, από τις επαγγελματικές συναντήσεις έως τις επίσημες βραδινές επαγγελματικές εξόδους.
Ουφ! Νομίζω πως σου είπα αρκετά για το μαύρο, εμένα δηλαδή, στον ρουχισμό σου.
Θα μπορούσα να σου πω και άλλα πολλά για τον εαυτό μου, αλλά πρέπει να σταματήσω για να δώσω τον λόγο και στα άλλα χρώματα να μιλήσουν για τους εαυτούς τους. Δεν μπορώ όμως να κλείσω την παρουσίασή μου εάν δεν σου εξηγήσω κάποιες λεκτικές εκφράσεις και ιδιωματισμούς που με περιλαμβάνουν
admin is | Topic: μαύρο, Συνέντευξη με τα χρώματα, χρήση χρωμάτων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ξζ΄]: το μαυρο στο ντυσιμο”