xromata.com

Οι μύκητες και οι χρωστικές τους

[2]

Εισαγωγή [2]

Η πλειοψηφία των καλά μελετημένων μυκητιακών χρωστικών προέρχεται από μύκητες τεσσάρων γενών: Aspergillus, Penicillium, Paecilomyces και Monascus. Όταν κατηγοριοποιούνται χημικά, οι μυκητιακές χρωστικές ομαδοποιούνται σε καροτενοειδή, μελανίνες, πολυκετίδια, αζαφιλόνες (πολυκετιδικά παράγωγα) κ.λπ.

Τα καροτενοειδή αποτελούν μια άφθονη ομάδα χρωστικών στη φύση.

Βρίσκονται σε όλα τα φυτά όπου παίζουν ουσιαστικό ρόλο στη φωτοσύνθεση.

Στους μύκητες, περισσότερα από 200 είδη μυκήτων έχουν τεκμηριωθεί ως ικανά να παράγουν καροτίνες.

Τα καροτενοειδή παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη υγεία.

Δεν χρησιμεύουν μόνο ως πρόδρομοι της βιταμίνης Α στον άνθρωπο, αλλά μπορούν επίσης να ανακουφίσουν ή και να αποτρέψουν ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία, όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Επιπλέον, μπορούν να μειώσουν τη συχνότητα εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και καρκινωμάτων, συμπεριλαμβανομέ- νων των καρκίνων του πνεύμονα, του μαστού, του προστάτη και του παχέος εντέρου.

Οι επιδράσεις των καροτενοειδών που προάγουν την υγεία πιστεύεται ότι συνδέονται με τη βιοδραστηριότητά τους ως αντιοξειδωτικά και σαρωτές ελεύθερων ριζών.

Μια άλλη ευρέως διαδεδομένη ομάδα μυκητιακών χρωστικών είναι οι μελανίνες.

Η μελανίνη συμβάλλει σημαντικά στην ικανότητα των μυκήτων να επιβιώνουν και να ευδοκιμούν σε δυσμενή ενδιαιτήματα.

Τα μόρια μελανίνης μυκήτων είναι πολυφαινολικές ή και πολυινδολικές ενώσεις με υψηλές μοριακές μάζες και αρνητικά φορτία.

Λόγω των φυσικοχημικών ιδιοτήτων της, η μελανίνη μπορεί να μεσολαβήσει σε μια σειρά από κυτταρικές λειτουργίες, επιτρέποντας την προσαρμογή των μυκήτων σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως το υπεριώδες φως (UV), η θερμότητα, η ιονίζουσα ακτινοβολία και οι οξειδωτικοί στρεσογόνοι παράγοντες.

Αυτές οι ιδιότητες καθιστούν την μελανίνη έναν πιθανό τεχνητό παράγοντα προστασίας από το στρες (π.χ. ραδιοπροστατευτικό) σε βιοεμπνευσμένες εφαρμογές. Ωστόσο, η συνάφεια της μελανίνης για την ανθρώπινη υγεία πιθανώς αποδεικνύεται καλύτερα στα ανθρώπινα μυκητιακά παθογόνα ως παράγοντας λοιμογόνου δράσης. Για παράδειγμα, στα ευκαιριακά ανθρώπινα παθογόνα του γένους Cryptococcus, όπως τα Cryptococcus neoformans και C. gattii, τα στελέχη που δεν μπορούν να παράγουν μελανίνη είναι μη λοιμογόνα ή έχουν σημαντικά μειωμένη λοιμογόνο δράση.

Ομοίως, στο Aspergillus fumigatus καθώς και στο Paracoccidioides brasiliensis, τα μελανοποιημένα κύτταρα εμφάνισαν αυξημένη αντίσταση στη φαγοκυττάρωση.

Σε αυτό το άρθρο, παρέχουμε μια ολοκληρωμένη και ενημερωμένη ανασκόπηση σχετικά με τις χρωστικές ουσίες μυκήτων που έχουν αποδείξει ότι σχετίζονται με την ανθρώπινη υγεία είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Αρχικά περιγράφουμε τις κατηγορίες και τις χημικές δομές αυτών των μυκητιακών χρωστικών, συμπεριλαμβανομένων των αντιπροσωπευτικών μυκήτων που τις παράγουν.

Ακολουθούν περιγραφές των οδών βιοσύνθεσής τους, πώς αλληλεπιδρούν με το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα και τις σχέσεις μεταξύ της δομής και των δραστηριοτήτων τους. Ολοκληρώνουμε παρέχοντας μια προοπτική για μελλοντικές εξελίξεις.

Οι διάφοροι τύποι χρωμαισθησίας

3^ος υποτύπος ακουστικο-οπτικής συναισθησίας

Timbre–colour and timbre–shape = χροιά χρώματος και σχήμα χροιάς

(Εναλλακτικές ονομασίες θα μπορούσαν να είναι μουσικό όργανο-χρώμα

και μουσικό όργανο-σχήμα)

Σε αυτόν τον τύπο συναισθησίας, ο επαγωγέας είναι η χροιά, δηλαδή η ποιότητα του ήχου που παράγεται από κάθε συγκεκριμένο μουσικό όργανο και πιθανώς ταυτόχρονα το χρώμα, το σχήμα, η υφή, το μέγεθος, η χωρική θέση και η κίνηση. Ανάλογα με το εν λόγω συναισθητικό, αυτά τα στοιχεία μπορούν να εκδηλωθούν σε οποιονδήποτε συνδυασμό, και οποιοσδήποτε αριθμός από αυτούς μπορεί να βιωθεί: μόνο ένα, δύο, πολλά ή όλα μαζί.

Όπως συμβαίνει με όλες τις χρωμαισθησίες, μερικοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα ηχοχρώματα εξωτερικά, σαν να βρίσκονται σε μια οθόνη μπροστά τους («προβολική συναισθησία»), ενώ άλλοι –η πλειοψηφία– τα βλέπουν στο μάτι του μυαλού τους ή απλώς λαμβάνουν μια έντονη εντύπωση του χρώματος ή άλλων οπτικών πλευρών («συναισθητικοί συνειρμιστές»).

Οι οπτικές αυτές ταυτίσεις είναι συνεπείς, δηλαδή με τον ίδιο ήχο να προκαλεί το ίδιο χρώμα, σχήμα, κίνηση κ.λπ., αλλά ιδιότυπες, δηλαδή διαφορετικές για κάθε συναισθητικό.

Κατά την ακρόαση μουσικής, ο χαρακτηριστικός ήχος κάθε οργάνου παράγει ένα διαφορετικό συναισθητικό χρώμα.

Οι χρωματικές εντυπώσεις μπορούν να υπάρχουν χωρίς να έχουν κάποιο συγκεκριμένο σχήμα, με το ένα χρώμα απλώς να δίνει τη θέση του σε ένα άλλο ή τα χρώματα να συνυπάρχουν για να σχηματίσουν ένα είδος χρωματικού «τοπίου» όταν παίζονται πολλά διαφορετικά όργανα μαζί.

Για άτομα με αυτόν τον τύπο συναισθησίας, το όργανο έχει συνήθως ένα κύριο χρώμα, η απόχρωση του ποικίλλει ανάλογα με τον τόνο, επομένως μπορεί να είναι πιο ανοιχτό όταν το όργανο βγάζει ήχο υψηλότερου τόνου ή πιο σκούρο όταν κάνει ήχο χαμηλότερου τόνου ή αποχρώσεις με άλλο χρώμα.

Ακολουθούν μερικές περιγραφές που γράφτηκαν από άτομα με συναισθησία χροιάς:

«Τα χρώματα δεν παραμένουν σταθερά στις διακυμάνσεις ενός οργάνου – γίνονται πιο σκούρα ή πιο ανοιχτά (π.χ. το κλαρινέτο είναι πολύ πιο ροζ στο υψηλό εύρος του).»

«Οι ηλεκτρικές κιθάρες και τα όργανα μπορεί να κυμαίνονται από πορτοκαλί έως κίτρινο ανάλογα με τον τόνο. Τα ντέφια είναι επίσης πολύ κίτρινα.

Επίσης, τα synths μπορεί να ακούγονται/φαίνονται από μπλε έως μωβ."

«Αν και οι παραμορφωμένες ηλεκτρικές κιθάρες είναι ένα πραγματικά σκούρο γκρι, σχεδόν μαύρο, τα όργανα είναι μπλε και τα synths είναι πορτοκαλί για μένα»

«Τα ντέφια είναι κίτρινα, αν και το κίτρινο μου είναι περισσότερο ένα καστανό καφέ κίτρινο.»

Στο βιβλίο L'Audition Colorée, που γράφτηκε από τον Ferdinand Suárez de Mendoza στα τέλη του 19ου αιώνα, ο συγγραφέας παραθέτει τα χρώματα που προκαλούνται από τους ήχους διαφορετικών μουσικών οργάνων για τον δικαστή και ζωγράφο Salomon Landoit, που αναφέρεται σε ένα βιβλίο του Johann Wolfgang von Goethe. το 1810, το οποίο με τη σειρά του παρέθεσε τη βιογραφία του Landoit, που δημοσιεύτηκε το 1786 από τον Léonard Hoffmann.

Χροιά σχήματος:

Ο ήχος κάθε οργάνου παράγει την οπτική εντύπωση ενός συγκεκριμένου σχήματος: γεωμετρικές φιγούρες, γραμμές, τσιμπήματα, μπλοκ ή πιτσιλιές κ.λπ..

Μπορεί επίσης να έχει χρώμα, υφή, μέγεθος, θέση και κίνηση, αν και δεν έχει απαραίτητα κανένα από αυτά τα πρόσθετα χαρακτηριστικά.

Αυτός ο τύπος συναισθησίας είναι παρόμοιος με τον γενικό τύπο ήχου-όρασης και θα μπορούσαν να θεωρηθούν το ίδιο πράγμα, αν και ο όρος ηχόχρωμα χρησιμοποιείται συχνότερα σε σχέση με τη μουσική.

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[ρλιζ΄]

Το Μπλε και σε άλλα θρησκεύματα

[ιζ΄]

-Χμ! Οι θρησκείες κι’ εγώ το μπλε χρώμα.

Αφού σου μίλησα ήδη για την σχέση μου με τις εβραιογενείς θρησκείες, συνεχίζω με τις υπόλοιπες.

Το μπλε στον Ινδουισμό:

Πολλοί από τους θεούς του ινδουιστικού πανθέου απεικονίζονται με μπλε δέρμα, ιδιαίτερα εκείνοι που συνδέονται με τον Βισνού, ο οποίος λέγεται ότι είναι ο συντηρητής του κόσμου, και επομένως στενά συνδεδεμένος με το νερό.

Ο Κρίσνα και ο Ράμα, οι κυριότεροι αβατάρ του Βισνού, απεικονίζονται συνήθως με μπλε δέρμα.

Ο Σίβα, η θεότητα του καταστροφέα ή μεταμορφωτή, απεικονίζεται επίσης σε ανοιχτή μπλε απόχρωση και ονομάζεται Nīlakaṇṭha, ή γαλαζολαρυγγώδης, επειδή κατάπιε μπλε δηλητήριο για να σώσει το σύμπαν κατά τη διάρκεια του Samudra Manthana, του αναδεύματος του ωκεανού του γάλακτος.

Το μπλε χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύει συμβολικά το πέμπτο τσάκρα, το τσάκρα του λαιμού, το Vishuddha.

Αυτά μας λέει η Wikipedia σχετικά με το μπλε στον ινδουισμό, όμως εγώ θα σου πω λίγο περισσότερα, αφού ο ινδουισμός είναι το μόνο θρήσκευμα που αναφέρεται σε χρώματα και χρωματίζει τους θεούς του.

Όπως μόλις σου είπα, το μπλε είναι το χρώμα κυρίως του Βισνού (αν και όχι μόνο αυτού) και των περισσότερων αβατάρ του.

Στον Ινδουισμό ο Βισνού (η ονομασία Βισνού προέρχεται από την ρίζα ‘vis’ που σημαίνει ‘διευθετώ’) είναι ο υπέρτατος θεός Swayam Bhagavan – μία από τις τρεις μορφές της υπέρτατης θεότητας Τριμούρτη- που εκδηλώνει την έννοια της συντήρησης, διατήρησης και προστασίας (της παγκόσμιας τάξης), γνωστός και με τα ονόματα Narayana και Hari.

Εκτός από τον Βισνού και ο Σίβα (το τρίτο μέλος της Τριμούρτι) αν και αναφέρεται ως λευκός, πολλές φορές απεικονίζεται με απαλό μπλε (γαλάζιο) χρώμα.

Ο Σίβα, (ως Χάρα), συνδυάζεται με τον Βισνού (Χάρι) και προκύπτει η δίχρωμη δυαδική θεότητα Χαριχάρα όπου η μια πλευρά της έχει χρώμα βαθύ μπλε, ενώ η άλλη μισή είναι λευκή. Η θεότητα αυτή είναι γνωστή και σαν Shankaranarayana (όπου "Shankara" είναι ο Shiva και "Narayana" ο Vishnu).

Πάμε τώρα στους αβατάρ του Βισνού, όπου οι δυο κυριότεροι, ο Ράμα και ο Κρίσνα, έχουν και αυτοί μπλε χρώμα.

Ο όρος αβατάρ (από το avatara = κατάβαση) κατά τον ινδουισμό, σημαίνει την μορφή που παίρνει κάποια θεότητα σε μια σκόπιμη κάθοδό της στην γη.

Ο όρος σχετίζεται συχνότερα με τον Βισνού, αλλά σχετίζεται επίσης και με άλλες θεότητες.

Ο Βισνού είχε πολλές ενσαρκώσεις (αβατάρ) αλλά κυριότεροι είναι οι 10 αβατάρ του, που σχηματίζουν την Ντασαβατάρα.

Η Ντασαβατάρα, όπως το λέει η ίδια η λέξη (ντας = δέκα + αβατάρ) είναι όπως σου είπα η δεκάδα των κυριότερων και γνωστότερων αβατάρ του Βισνού. Η λίστα αυτή έχει κάποιες παραλλαγές, αλλά η πρότυπη λίστα αναφέρει τους:

Matsya, Kurma, Varaha, Narashimha, Vamana,

Parashurama, Rama, Krishna, Buddha, Kalki

Από αυτούς σχεδόν όλοι εμφανίστηκαν με μπλε χρώμα. Όλοι εκτός από τον Buddha και τον Parashurama, όπως βεβαίως και τον Kalki, ο οποίος δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, είναι ο αναμενόμενος και αναμένεται να έχει λευκό χρώμα.

Στο μπλε χρώμα του Κρίσνα οφείλεται και το HOLI, ο μεγάλος ινδουιστικός εορτασμός των χρωμάτων και της άνοιξης.

Τί ακριβώς είναι το Holi; Είναι ένας παμπάλαιος ινδουιστικός εορτασμός που ξεκίνησε σαν εορτασμός για την καρποφορία της γης ενώ στη συνέχεια συνδέθηκε με μύθους της ινδουιστικής θρησκείας που αφορούν στον θεό Βισνού και τον αβατάρ του Κρίσνα.

Κατά τον χαρμόσυνου αυτόν εορτασμό, όλοι γίνονται ίσοι, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και κάστας (κοινωνικής τάξης) και πετάνε χρωματισμένες πούδρες και αρωματισμένα νεροχρώματα ο ένας στον άλλον.

Ο εορτασμός ξεκινά από τους προσκυνητές που μέσα στους ναούς ρίχνουν κόκκινα χρώματα πάνω στα αγάλματα του μπλε Κρίσνα.

Κατά την παράδοση το έθιμο ξεκίνησε όταν μια μέρα παραπονέθηκε ο Κρίσνα στην μητέρα του γιατί η αγαπημένη του Ράντχα (αβατάρ της θεϊκής συζύγου του Λάκσμι) δεν ήταν χρωματισμένη μπλε σαν κι εκείνον. Η μητέρα του με τους συγγενείς του πήγαν στο χωριό της αγαπημένης του και αφού την βρήκαν με τις φίλες της, άρχισαν να την περιγελούν ενώ στο τέλος έριξαν πάνω της χρώματα για να την βάψουν.

To μπλε στον Σιχισμό:

Ο Σιχισμός αναπτύχθηκε από τις πνευματικές διδασκαλίες του Γκουρού Νανάκ (1469–1539), του πρώτου γκουρού της πίστης αυτής.

Είναι μια ινδική θρησκεία και φιλοσοφία που ξεκίνησε στην περιοχή Παντζάμπ της ινδικής υποηπείρου γύρω στα τέλη του 15ου αιώνα μ.Χ. Είναι μια από τις πιο πρόσφατα ιδρυθείσες μεγάλες θρησκείες και από τις μεγαλύτερες στον κόσμο με περίπου 25-30 εκατομμύρια οπαδούς (γνωστούς ως Σιχ).

Οι πολεμιστές των Σιχ, Akali Nihangs, φορούν μπλε ενδυμασία.

Ο γκουρού τους Γκόμπιντ Σινγκ είχε επίσης ένα μπλε άλογο.

Το σπάνιο μπλε άλογο είναι μέρος πολυάριθμων ιστοριών και πινάκων που σχετίζονται με τον Γκουρού που είναι μια σημαντική προσωπικότητα του Σιχισμού. Στην πραγματικότητα, ο Guru Gobind Singh αναφέρθηκε επίσης ως "Neele ghode wala" ή "αυτός με το μπλε άλογο".

Το όνομα του αλόγου ήταν «Neela» λόγω του μπλε χρώματος του.

Ο όρος "χρώματα Khalsa" αναφέρεται στα χρώματα που ανήκουν στον Σιχισμό. Αν και πολλές φορές διαφορετικές ομάδες Σιχ χρησιμοποιούν διαφορετικά χρώματα, τα ιερά χρώματα του Σιχισμού είναι το μπλε, το σαφράν, το λευκό και το μαύρο.

Ανάμεσα σε όλες αυτές τις αποχρώσεις, το μπλε χρώμα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην κουλτούρα των Σιχ.

Κοινώς, το μπλε χρώμα συμβολίζει την έμπνευση, τη σοφία και την σταθερότητα. Είναι επίσης σύμβολο ηρεμίας και ελευθερίας.

Το μπλε στον Βουδισμό:

Οι βουδιστές πιστεύουν ότι αν διαλογιστείτε επικεντρωμένοι στο μπλε χρώμα όταν είστε θυμωμένοι, αυτός ο θυμός θα μετατραπεί σε σοφία και ευφυΐα.

Πιστεύουν επίσης ότι η χρήση μπλε λίθων παρατείνει τη ζωή και απορροφά τις αμαρτίες.

Επιπλέον, αντιστοιχούν το στοιχείο του αέρα με αυτό το χρώμα.

Το αυτί επίσης είναι ένα όργανο που αντιστοιχεί στο μπλε χρώμα.

Το μπλε στον παγανισμό:

Το μπλε στις παγανιστικές θρησκείες της Β. Ευρώπης και αλλού, συνδεόταν με την ειρήνη, την αλήθεια, την σοφία, την προστασία και την υπομονή.

Βοηθά στη θεραπεία, την ψυχική ικανότητα, την αρμονία και την κατανόηση.

Το μπλε στο Δωδεκάθεο:

Στην ελληνική μυθολογία και ιδιαιτέρως στο Δωδεκάθεο, δεν υπάρχουν χρωματικές αναφορές, παρά ελάχιστες. Μπορούμε όμως να εξάγουμε τα χρώματα των Ολυμπίων θεών εάν τους αντιστοιχίσουμε στα χρώματα του χρωματικού κύκλου.

Με την εργασία αυτή έχουμε τρεις διαφορετικές ταυτίσεις χρωμάτων θεών.

Η πρώτη είναι η ταύτιση των τριών πρώτων βασικών θεϊκών ζευγών με τα τρία βασικά χρώματα, όπου στο μπλε αντιστοιχεί το ζεύγος Ζευς – Ήρα.

Στην δεύτερη περίπτωση όπου διαχωρίζουμε σε άτομα τα τρία ζεύγη των πρωταρχικών βασικών θεοτήτων των Ολυμπίων και τα αντιστοιχούμε με τον χρωματικό κύκλο, ο Ζευς καταλαμβάνει την θέση του μπλε χρώματος (όπως εξάλλου αναφέρεται και στον κλασικό αλχημικό πίνακα.

Στην ανάπτυξη του Ολύμπιου Πανθέου, όπου προστίθενται και οι υπόλοιποι 6 θεοί για να σχηματισθεί η δωδεκάδα, χρησιμοποιούμε την κατά Ίττεν ανάπτυξη του χρωματικού κύκλου, ο οποίος αποτελείται από 12 αποχρώσεις.

Τοποθετούμε τους 12 θεούς στα 12 χρώματα του κύκλου (όπου παρατηρούμε μια ελαφρά χρωματική μετακίνηση των θεών) και βλέπουμε τους θεούς να ταυτίζονται ακριβέστερα με τους χρωματισμούς που εκφράζουν τις ιδιότητές τους.

Εδώ ο Ζευς παίρνει μια μπλε απόχρωση που μωβίζει (ας πούμε ίντιγκο) το μπλε χρώμα ανήκει στην Αθηνά, ενώ μπλε έχει και η Ήρα, αλλά σε ανοιχτότερη μορφή του, δηλαδή γαλανό.

Υπάρχουν και άλλες θρησκείες όπου θα μπορούσαμε να δούμε αν σχετίζεται με αυτές το μπλε χρώμα και πώς, όπως η αρχαία αιγυπτιακή, η σκανδιναβική, ο σιντοϊσμός, ο ταοϊσμός, η κέλτικη, ο ζωροαστρισμός και άλλες, αλλά έτσι ‘θα πάει μακριά η βαλίτσα, όπως λένε κι΄ εμείς έχουμε να αναφερθούμε και σε άλλα πράγματα σχετικά με το μπλε χρώμα. 

Χολερυθρίνη

Η χολερυθρίνη (από το ελληνικό ‘ερυθρή χολή) ή bilirubin (BR) (από το λατινικό για "κόκκινη χολή") είναι μια κόκκινη-πορτοκαλί ένωση που εμφανίζεται στην φυσιολογική καταβολική οδό που διασπά την αίμη στα σπονδυλωτά.

Αυτός ο καταβολισμός είναι μια απαραίτητη διαδικασία για την απομάκρυνση από το σώμα των άχρηστων προϊόντων που προκύπτουν από την καταστροφή γηρασμένων ή μη φυσιολογικών ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Στο πρώτο στάδιο της σύνθεσης της χολερυθρίνης, το μόριο της αίμης απογυμνώνεται από το μόριο της αιμοσφαιρίνης.

Στη συνέχεια η αίμη διέρχεται από διάφορες διεργασίες καταβολισμού πορφυρίνης, ο οποίος ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή του σώματος στην οποία συμβαίνει η διάσπαση.

Για παράδειγμα, τα μόρια που εκκρίνονται στα ούρα διαφέρουν από αυτά στα κόπρανα.

Η παραγωγή της μπιλιβερδίνης (χολοπρασίνης) από την αίμη είναι το πρώτο σημαντικό βήμα στην καταβολική οδό, μετά την οποία το ένζυμο ρεδουκτάση της μπιλιβερδίνης εκτελεί το δεύτερο στάδιο, παράγοντας χολερυθρίνη από τη μπιλιβερδίνη.

Τελικά, η χολερυθρίνη διασπάται μέσα στο σώμα και οι μεταβολίτες της απεκκρίνονται μέσω της χολής και των ούρων.

Τα αυξημένα επίπεδα μπορεί να υποδηλώνουν ορισμένες ασθένειες.

Ευθύνεται για το κίτρινο χρώμα στους μώλωπες επούλωσης και τον κίτρινο αποχρωματισμό στον ίκτερο.

Το βακτηριακό ένζυμο αναγωγάση της χολερυθρίνης είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση της χολερυθρίνης στο έντερο.

Ένα προϊόν της διάσπασης, η urobilin (ουροχολίνη), είναι το κύριο συστατικό του αχυροκίτρινου χρώματος στα ούρα.

Ένα άλλο προϊόν διάσπασης, η στερκοβιλίνη, προκαλεί το καφέ χρώμα των κοπράνων.

Αν και η χολερυθρίνη βρίσκεται συνήθως σε ζώα και όχι σε φυτά, τουλάχιστον ένα είδος φυτού, το Strelitzia nicolai, είναι γνωστό ότι περιέχει την αυτήν παράγωγη χρωστική ουσία.

Η χολερυθρίνη αποτελείται από μια τετραπυρρόλη ανοιχτής αλυσίδας.

Σχηματίζεται από την οξειδωτική διάσπαση μιας πορφυρίνης στην αίμη, η οποία παρέχει τη μπιλιβερδίνη.

Η μπιλιβερδίνη ανάγεται σε χολερυθρίνη.

Μετά τη σύζευξη με γλυκουρονικό οξύ, η χολερυθρίνη είναι υδατοδιαλυτή και μπορεί να απεκκριθεί.

Η χολερυθρίνη είναι δομικά παρόμοια με τη χρωστική ουσία φυκοβιλίνη που χρησιμοποιείται από ορισμένα φύκια για τη σύλληψη της φωτεινής ενέργειας και με την χρωστική φυτόχρωμα που χρησιμοποιείται από τα φυτά για την αίσθηση του φωτός.

Όλα αυτά περιέχουν μια ανοιχτή αλυσίδα τεσσάρων πυρρολικών δακτυλίων.[

Τα χρώματα των χολών είναι γνωστά από την αρχαιότητα.

Ο Ιπποκράτης συσχέτισε τις χρωστικές της χολής με δύο από τις τέσσερα διαθέσεις του ανθρώπου, στο πλαίσιο μιας σχέσης μεταξύ της πρασινο – κίτρινης και της μαύρης χολής.

Ο Ιπποκράτης επισκέφτηκε τον Δημόκριτο στα Άβδηρα, ο οποίος θεωρούνταν ειδικός στην μελαγχολική «μαύρη χολή».

Χρώματα πολύτιμων λίθων από ελαττώματα

[Γ]

Χρώματα πολύτιμων λίθων που προκύπτουν

από χρωματικά κέντρα

Χρώματα αμέθυστου, τοπάζ και καπνιστού χαλαζία

(Ας δούμε τί αναφέρεται γι’ αυτά στην σειρά: Causes of Color)

Το χρωματικό κέντρο μπορεί επίσης να υπάρχει σε διεγερμένη κατάσταση και η ενέργεια που απαιτείται για να φτάσει σε αυτή την διεγερμένη κατάσταση είναι ίση με την ενέργεια ενός ορατού φωτονίου.

Το χρωματικό κέντρο απορροφά ενέργεια με τη μορφή φωτονίων στην κίτρινη περιοχή του φάσματος πηδώντας στη διεγερμένη του κατάσταση. Αυτό που βλέπουμε στον κρύσταλλο είναι το συμπληρωματικό του χρώμα, το μωβ.

Η ακτινοβολία του καθαρού χαλαζία θα προκαλέσει την εκτόξευση ηλεκτρονίων από ορισμένα από τα άτομα οξυγόνου.

Τα ηλεκτρόνια θα επιστρέψουν αμέσως και ο κρύσταλλος είναι άχρωμος.

Η προσθήκη Al στη δομή SiO2 (περίπου 1 άτομο Al για κάθε 10000 άτομα Si) έχει ως αποτέλεσμα μια αλλαγή στο χρώμα στου κρυστάλλου.

Εάν το Al3+ αντικαταστήσει το ιόν Si4+ στο πλαίσιο SiO2 για να διατηρήσει την ηλεκτρική ουδετερότητα του κρυστάλλου, θα μπορούσε να υπάρχει ένα πρωτόνιο (H+).

Εάν η ακτινοβολία εκτοξεύσει ένα ηλεκτρόνιο από ένα άτομο οξυγόνου κοντά στο ιόν αλουμινίου, το ηλεκτρόνιο μπορεί να παγιδευτεί από το πρωτόνιο.

Ολόκληρη η οντότητα (AlO4)5- δημιουργεί ένα χρωματικό κέντρο «τρύπας» και μετατρέπεται σε (AlO4)4-.

Το άτομο υδρογόνου απορροφά το φως για να παράγει το γκρι-προς-καφέ-μαύρο χρώμα του καπνιστού χαλαζία.

Αφαίρεση χρωματικών κέντρων

Το ηλεκτρόνιο μπορεί να ελευθερωθεί από την «παγίδα» μόνο όταν τροφοδοτείται με αρκετή ενέργεια για να κινηθεί πέρα από την έλξη των θετικών ιόντων.

Αυτό μπορεί να συμβεί εάν ο κρύσταλλος θερμανθεί σε μερικές εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου και έχει ως αποτέλεσμα τη λεύκανση του κέντρου χρώματος.

Σε ορισμένα υλικά, η φωτεινή ενέργεια από τον φωτισμό μπορεί να είναι αρκετή για να ελευθερώσει το ηλεκτρόνιο, οδηγώντας σε οπτική λεύκανση.

Τα χρώματα τόσο του αμέθυστου όσο και του καπνιστού χαλαζία είναι σταθερά στο φως, αλλά χάνονται όταν θερμαίνονται μεταξύ 300 και 500°C.

Εάν δεν υπερθερμανθεί, το κέντρο χρώματος και το χρώμα μπορούν να αποκατασταθούν με άλλη ακτινοβολία κ.ο.κ.

Η ακριβής φύση πολλών χρωματικών κέντρων μας είναι άγνωστη.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι η ακτινοβολία άχρωμων διαμαντιών μπορεί να παράγει σταθερά κίτρινα, μπλε, καφέ και πράσινα χρώματα.

Αν και τα ακτινοβολημένα κίτρινα και μπλε διαμάντια είναι παρόμοια στην εμφάνιση με τα κίτρινα που προκαλούνται από το άζωτο και το μπλε που προκαλείται από το βόριο, είναι πολύ λιγότερο πολύτιμα και μπορούν να διακριθούν από φασματοσκοπικά και άλλα χαρακτηριστικά.

Ξυλομπογιές [Β]

(από την Wikipedia)

Παρά την ύπαρξη των χρωματιστών μολυβιών για περισσότερο από έναν αιώνα, ο κόσμος της τέχνης αντιμετώπισε ιστορικά το μέσο με λιγότερο θαυμασμό από άλλα μέσα χρωματισμού στην ζωγραφική τέχνη.

Ωστόσο, η ανακάλυψη νέων τεχνικών και μεθόδων, η ανάπτυξη μολυβιών με ανθεκτικότητα των χρωμάτων στο φωτός και ο σχηματισμός έγκυρων οργανισμών επιτρέπει καλύτερα στα χρωματιστά μολύβια να ανταγωνιστούν τα άλλα μέσα. Επιπλέον, τα χρωματιστά μολύβια είναι πιο προσιτά, πιο καθαρά και πιο απλά σε σύγκριση με άλλα μέσα χρωματισμού.

Η χρήση μέσων με βάση το κερί σε κραγιόνια μπορεί να εντοπιστεί στην Ελληνική Χρυσή Εποχή και αργότερα τεκμηριώθηκε από τον Ρωμαίο μελετητή Πλίνιο τον Πρεσβύτερο.

Τα υλικά με βάση το κερί είναι ελκυστικά στους καλλιτέχνες για αιώνες λόγω της αντοχής τους στη φθορά, της ζωηρότητας και της λαμπρότητας των χρωμάτων τους και των μοναδικών ιδιοτήτων απόδοσης τους.

Αν και τα χρωματιστά μολύβια είχαν χρησιμοποιηθεί για «έλεγχο και σήμανση» για δεκαετίες πριν, μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα δημιουργήθηκαν χρωματιστά μολύβια ποιότητας για καλλιτέχνες.

Οι κατασκευαστές που άρχισαν να παράγουν χρωματιστά μολύβια ποιότητας περιελαμβάνουν την Faber-Castell από το 1908 (η σειρά Polychromos ήταν αρχικά 60 χρώματα) και την Caran d'Ache το 1924, ακολουθούμενη από την Berol Prismacolor το 1938.

Άλλοι αξιόλογοι κατασκευαστές περιλαμβάνουν τους Bruynzeel-Sakura, Cretacolor, Derwent, Koh-i-Noor Hardtmuth, Mitsubishi (uni-ball), Schwan-Stabilo και Staedtler.

Τελευταίως εμφανίσθηκε και η Brutfuner που παράγει διαφόρων ειδών ξυλομπογιές σε αρκετά πιο προσιτές προς το παρόν τιμές, όπως ξυλομπογιές μεταλλικών χρωμάτων, παστέλ, μακαρόν και βεβαίως υδατοδιάλυτες, με κασετίνες που περιλαμβάνουν έως και 120 και πλέον χρώματα, αλλά και ξυλομπογιές λαδιού με κασετίνες που φθάνουν έως και τα 520 χρώματα. 

Τα μολύβια καλλιτεχνών και επαγγελματικής ποιότητας κατασκευάζονται με υψηλότερες συγκεντρώσεις χρωστικών ουσιών απ’ ότι στα απλά σχολικά  χρωματιστά μολύβια μαθητών.

Η ανθεκτικότητά τους στο φως – αντοχή στις ακτίνες UV, στο ηλιακό φως – μετράται και τεκμηριώνεται επίσης.

Η ανθεκτικότητα του πυρήνα, (η αντοχή στο σπάσιμο της χρωματιστής γραφίδας) και στο νερό και η δημοτικότητα της μάρκας είναι επίσης αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά των χρωματιστών μολυβιών ποιότητας καλλιτεχνών.

Τα μολύβια ποιότητας καλλιτεχνών έχουν τις μεγαλύτερες χρωματικές σειρές.

Τα 72 σετ χρωμάτων είναι πολύ κοινά και υπάρχουν πολλές μάρκες 120 χρωμάτων και άνω. Διατίθενται επίσης συνήθως και  ως μεμονωμένα μολύβια.

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[ρλις΄]

Το Μπλε στην πολιτική και πέραν αυτής

[ις΄]

-Μιλώντας σου Άνθρωπε, εγώ το μπλε, για την σχέση μου με την πολιτική, φάνηκε σαν να ολοκλήρωσα, φευ όμως δεν συνέβη κάτι τέτοιο.

Μιλώντας για το μπλε χρώμα σε στρατούς και αστυνομίες δεν αναφέρθηκα στους κυανόκρανους του ΟΗΕ.

Η Ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ ή ειρηνευτικός στρατός των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Peacekeeping), είναι γνωστός ως κυανόκρανοι λόγω των ανοιχτό μπλε μπερέδων ή κρανών τους (Blue Berets or Blue Helmets). Πρόκειται για λειτουργία που εκπληρώνεται από το Τμήμα Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων για την βοήθεια χωρών που βρίσκονται σε σύγκρουση και για την δημιουργία συνθηκών μόνιμης ειρήνης.

Βέβαια, μελετώντας την δράση των κυανόκρανων, παρατηρούμε πως πέραν από την προσπάθεια ειρήνευσης ή επιβολής ειρήνης, σε αρκετές περιπτώσεις η εμφάνιση των κυανόκρανων ακολουθείται από αύξηση της πορνείας ή ακόμα και παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Πέρα από τα κράνη και τους μπερέδες της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ, μπλε χρώμα έχει και η σημαία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που αποτελείται από το επίσημο έμβλημα του Οργανισμού, ενός λευκού παγκόσμιου χάρτη που τον περιβάλλουν κλαδιά ελιάς πάνω σε μπλε φόντο.

Αν και κάποιες φορές το φόντο της σημαίας του ΟΗΕ είναι μπλε, συνήθως έχει χρώμα γαλανό (ανοιχτό μπλε).

Αντιθέτως βαθύ μπλε, κάποιες φορές αρκετά σκούρο, έχει η σημαία της Ε.Ε. γιατί μπλε είναι επίσης και η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία επάνω σε ένα μπλε φόντο φέρονται σε κυκλική διάταξη 12 χρυσοί (κίτρινοι) αστέρες.

Το μπλε χρώμα φέρεται επάνω στις σημαίες αρκετών κρατών, σε διχρωμία, τριχρωμία ή πολυχρωμία.

Μπλε και άσπρο χρώμα έχουν οι σημαίες της Ελλάδας, της Φινλανδίας, του Ισραήλ, του Ελ Σαλβαδόρ και οι τοπικές σημαίες της Σκωτίας και του Κεμπέκ, ενώ το μπλε στην γαλάζια του απόχρωση σε συνδυασμό με άσπρο χρωματίζει τις σημαίες της Σομαλίας, του Ανατολικού Τουρκεστάν, της Ονδούρας και της Μικρονησίας.

Γαλάζιο με κίτρινο έχει η σημαία του Καζακστάν, των νησιών Παλάου, ενώ Μπλε με κίτρινο είναι το χρώμα της σημαίας της Ουκρανίας, όπως και της Σουηδίας.

Το μπλε (αλλά και στην γαλάζια του μορφή) εμφανίζεται σε πάρα πολλές τρίχρωμες σημαίες, κυρίως στον συνδυασμό Μπλε – Άσπρο – Κόκκινο, μεταξύ των οποίων από τις γνωστότερες είναι οι σημαίες των Η.Π.Α., του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας, Νορβηγίας, Ολλανδίας, Ρωσίας, Τσεχίας, Αυστραλίας και αρκετές άλλες.

Δεν συνεχίζω με το μπλε σε σημαίες με άλλους τριχρωμικούς ή τετραχρωμικούς συνδυασμούς κλπ. πάνω σε εθνικές σημαίες γιατί η παρουσίαση τους θα πάει εις μάκρος.

Βέβαια πρέπει να σου αναφέρω πως σημειωνόταν το μπλε χρώμα κατά τον Μεσαίωνα επάνω στις εραλδικές σημαίες και εμβλήματα (οικόσημα) όταν αυτά χαράσσονταν πάνω σε υλικά που δεν επιδέχονταν χρωματισμό, όπως π.χ. ξύλο, πέτρα, μάρμαρο…. Παράλληλες οριζόντιες γραμμώσεις συμβόλιζαν το μπλε χρώμα.

Επίσης κατά τους μεσαιωνικούς αλχημικούς πίνακες, το μπλε αντιστοιχούσε στον πλανήτη Δία, στο ζαφείρι, τον κασσίτερο και στα ζώδια των Ιχθύων και του Τοξότη.

Σου μίλησα Άνθρωπε για το μπλε στην πολιτική, και επειδή πολιτική και θρησκεύματα είναι ανάλογα (και οι θρησκεία μια μορφή πολιτικής είναι), ας δούμε τώρα το μπλε στα διάφορα θρησκεύματα.

Ξεκινώντας από τις εβραιογενείς Αβραμικές θρησκείες, ας δούμε τον ρόλο του μπλε στην παλαιότερη από αυτές, τον Ιουδαϊσμό.

Το μπλε στον Ιουδαϊσμό:

Κατά την Τορά, οι Ισραηλίτες είχαν εντολή να βάλουν κρόσσια, tzitzit, στις γωνίες των ιερατικών ενδυμάτων τους και να πλέξουν μέσα σε αυτά τα κρόσσια ένα «στριμμένο νήμα από μπλε (tekhelet).

Στην αρχαιότητα, αυτό το μπλε νήμα χρωματιζόταν από μια βαφή που εξαγόταν από ένα μεσογειακό θαλάσσιο σαλιγκάρι που ονομαζόταν στα εβραϊκά χιλάζον, όνομα εξαγόμενο από την αρχαιοελληνική λέξη ‘ελικών’.

Ο Μαϊμωνίδης ισχυρίστηκε ότι αυτό το μπλε ήταν το χρώμα του «καθαρού ουρανού του μεσημεριού».

Σύμφωνα με αρκετούς ραβίνους σοφούς, το μπλε είναι το χρώμα της Δόξας του Θεού.

Το βλέμμα σε αυτό το χρώμα βοηθά στον διαλογισμό, φέρνοντάς μας μια ματιά στο «πεζοδρόμιο από ζαφείρι, όπως ο ίδιος ο ουρανός για την αγνότητα», που είναι μια ομοίωση του Θρόνου του Θεού.

Η Κιβωτός της Διαθήκης (των 10 εντολών), καλυπτόταν με μπλε ύφασμα όταν μεταφέρονταν από τόπο σε τόπο.

Το μπλε στον Χριστιανισμό:

Το μπλε συνδέεται ιδιαίτερα με την Παναγία.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα ενός διατάγματος του Πάπα Γρηγορίου Α' (540-601) που διέταξε ότι σε όλους του θρησκευτικούς οι φιγούρες θα έπρεπε να είναι εύκολα αναγνωρίσιμες, ειδικά αυτή της φιγούρας της Μαρίας.

Αν ήταν μόνη της στην εικόνα, το ένδυμα της ήταν συνήθως βαμμένο με το ακριβότερο μπλε, ultramarine.

Αν ήταν με τον Χριστό, το κοστούμι της ήταν συνήθως βαμμένο με μια λιγότερο ακριβή χρωστική ουσία, για να μην τον επισκιάζει.

Στην ανατολική ορθόδοξη εκκλησία το μπλε συμβολίζει τα Ουράνια και την Αλήθεια, γι’ αυτό πολλές εκκλησίες (κυρίως νησιωτικές) έχουν τον τρούλο τους (που συμβολίζει τον Ουρανό) βαμμένο μπλε.

Το μπλε στο Ισλάμ:

Το μπλε στο Ισλάμ έρχεται σε δεύτερη μοίρα, αφού το πράσινο χρώμα είναι το πιο αντιπροσωπευτικό αυτού του θρησκεύματος, ακολουθούμενο από τα άλλα ιερά χρώματα κόκκινο, άσπρο και μαύρο.

Παρ’ αυτά το μπλε θεωρείται το σύμβολο της πνευματικότητας και των ουρανών και συνδέεται συχνά με την περισυλλογή.

Χρησιμοποιείται συχνά σε πλακάκια, θόλους και κατασκευές οροφής.

Το μπλε σημαίνει τα αδιαπέραστα βάθη του σύμπαντος, ενώ σε αποχρώσεις του τυρκουάζ πιστεύεται ότι έχει μυστικιστικές ιδιότητες.

Το μπλε λειτουργεί ως υπενθύμιση των ουρανών και των σαγηνευτικών αποστάσεων της ανώτερης γνώσης.

Πιστεύεται ακράδαντα ότι το μπλε χρώμα πυροδοτεί χημικές αποκρίσεις στον εγκέφαλό μας που στην πραγματικότητα μας αλλάζουν φυσιολογικά Αυτό μπορεί να είναι διεγερτικό και συναρπαστικό, αισθησιακό ή ηρεμιστικό και καταπραϋντικό, γι’ αυτό  στο Μαρόκο και στην Τυνησία υπάρχουν ολόκληρες συνοικίες βαμμένες με μπλε χρώμα, αλλά και ολόκληρη πόλη στην οροσειρά Ριφ του Μαρόκο, η Chefchaouen,  όπου επικρατεί το μπλε χρώμα.

Το μπλε θεωρείται επίσης το χρώμα της παλιάς πρωτεύουσας του Μαρόκο Φεζ, όπου η μεγάλη κεντρική πύλη εισόδου στην παλιά πόλη, η

Bab Boujeloud, γνωστή επίσης και σαν “The Blue Gate of Fes.” Έχει μπλε χρώμα, ενώ η μέσα πλευρά της (η έξοδος από την παλιά πόλη) είναι πράσινη, έχει το ιερό χρώμα του ισλάμ.

Το μπλε λοιπόν, λόγω των συμβολισμών του χρησιμοποιείται στην αρχιτεκτονική του ισλάμ με κύριους αντιπροσώπους το τζαμί του Σουλτάνου Αχμέντ στην Κωνσταντινούπολη και το Shah Mosque (το τζαμί του Σάχη, η βασιλικό τζαμί) στο Ισφαχάν της Περσίας.

Δεν τελείωσα με το μπλε στις θρησκείες, αλλά επειδή είπα ήδη πολλά, θα σταματήσω εδώ για μια μικρή ανάπαυλα και επανέρχομαι συντόμως.

Οι μύκητες και οι χρωστικές τους

[2]

Εισαγωγή [1]

Από τους προϊστορικούς χρόνους, οι μύκητες έπαιξαν κρίσιμους ρόλους στις καθημερινές δραστηριότητες του ανθρώπου, όπως στο ψήσιμο, στην ζυθοποιία (κρασί και μπύρες) και την επεξεργασία γαλακτοκομικών προϊόντων.

Με την έλευση των νέων τεχνολογιών, ιδιαίτερα της βιοτεχνολογίας, τα τελευταία 60 χρόνια, η χρήση μυκήτων έχει αυξηθεί σημαντικά για την παραγωγή εμπορικά σημαντικών προϊόντων, όπως βρώσιμα μανιτάρια, ποτά, αλκοόλες, οργανικά οξέα, ένζυμα και χρωστικές.

Το ευρύ κοινό, όταν μιλάμε για χρωστικές σε ζωντανούς οργανισμούς, σκέφτεται συνήθως τα πολύχρωμα λουλούδια, τα έντομα και τα πουλιά.

Πράγματι, οι χρωστικές σε αυτές τις ομάδες οργανισμών αποτελούν αντικείμενο περιέργειας για ανθρώπους από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, συμπεριλαμβανομένων ζωγράφων, φωτογράφων, συγγραφέων, κηπουρών και βιολόγων.

Οι βιολογικοί ρόλοι πολλών από αυτές τις χρωστικές έχουν μελετηθεί εκτενώς. Αντίθετα, εκτός κι αν βρισκόμαστε στο δάσος και βλέπουμε πολύχρωμα μανιτάρια, συχνά δεν συνδέουμε τις χρωστικές ουσίες με μύκητες, με εξαίρεση πιθανώς τις «μαύρες» μούχλες σε χαλασμένα τρόφιμα.

Ωστόσο, οι μύκητες είναι παραγωγοί μιας μυριάδας χρωστικών διαφορετικών χημικών δομών και μιας ποικιλίας χρωμάτων.

Μετά την ανακάλυψη της πενικιλίνης στη δεκαετία του 1930, οι μύκητες έχουν γίνει μια πολύ σημαντική πηγή φαρμακευτικών προϊόντων που δημιουργούν φάρμακα που σώζουν ζωές, συμπεριλαμβανομένων αντιβιοτικών, αντικαρκινικών φαρμάκων και παραγόντων μείωσης της χοληστερόλης.

Εκτός από τα οφέλη που παρέχουν οι μύκητες, ορισμένοι μύκητες μπορούν επίσης να προκαλέσουν σημαντικές ασθένειες σε διάφορες καλλιέργειες, ζώα, ζώα συντροφιάς και ανθρώπους.

Τα συσσωρευμένα στοιχεία έχουν αποκαλύψει ότι η συχνότητα των ανθρώπινων μυκητιασικών ασθενειών αυξάνεται ραγδαία από τη δεκαετία του 1980 και σχετίζεται με υπερβολική νοσηρότητα και θνησιμότητα.

Μεταξύ των 625 ειδών μυκήτων που είναι γνωστό ότι είναι παθογόνα για τον άνθρωπο, όπως τα γένη Aspergillus, Candida, Cryptococcus και Trichophyton, προκαλούν ασθένειες σε πάνω από 300 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.

Αυτές οι ασθένειες μπορεί να είναι επιφανειακές, υποδόριες ή συστηματικές. Ορισμένες είναι οξείες λοιμώξεις, αλλά άλλες μπορεί να είναι μακροχρόνιες λοιμώξεις (π.χ. πόδι του αθλητή).

Κατά συνέπεια, οι λεπτομερείς βιολογικές διεργασίες για τη δημιουργία χρήσιμων προϊόντων από ωφέλιμους μύκητες και για τη λοιμογόνο δράση σε παθογόνους μύκητες είναι πολύ ενεργοί τομείς έρευνας.

(συνεχίζεται)

Φωτισμοί Νέον

Τί είναι τα φώτα νέον; Ένα μικρό άρθρο για τους φωτισμούς νέον, όπως αναγράφεται στον ιστότοπο ‘ThoughtCo.’

Τα φώτα νέον είναι πολύχρωμα, φωτεινά και αξιόπιστα, επομένως τα βλέπουμε να χρησιμοποιούνται σε διαφημιστικές πινακίδες, οθόνες, ακόμη και σε λωρίδες προσγείωσης αεροδρομίου.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς λειτουργούν και πώς παράγονται διαφορετικά χρώματα φωτός;

Βασικά στοιχεία για τα φώτα νέον:

Ένα φως νέον περιέχει μια μικρή ποσότητα αερίου νέον υπό χαμηλή πίεση.

Ο ηλεκτρισμός παρέχει ενέργεια για να απομακρύνει τα ηλεκτρόνια από τα άτομα νέον, ιονίζοντάς τα.

Τα ιόντα έλκονται στους ακροδέκτες του λαμπτήρα, ολοκληρώνοντας το ηλεκτρικό κύκλωμα.

Το φως παράγεται όταν τα άτομα νέον αποκτούν αρκετή ενέργεια για να διεγερθούν. Όταν ένα άτομο επιστρέφει σε κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας, απελευθερώνει ένα φωτόνιο (φως).

Πώς λειτουργεί ένα φως νέον:

Τα πραγματικά φώτα νέον αποτελούνται από έναν γυάλινο σωλήνα γεμάτο με μικρή ποσότητα (χαμηλής πίεσης) αερίου νέον.

Το νέον χρησιμοποιείται επειδή είναι ένα από τα ευγενή αέρια.

Ένα χαρακτηριστικό αυτών των στοιχείων είναι ότι κάθε άτομο έχει μια στοιβάδα ηλεκτρονίων, έτσι τα άτομα δεν αντιδρούν με άλλα άτομα και χρειάζεται πολλή ενέργεια για να αφαιρεθεί ένα ηλεκτρόνιο.

Υπάρχει ένα ηλεκτρόδιο σε κάθε άκρο του σωλήνα.

Ένα φως νέον στην πραγματικότητα λειτουργεί χρησιμοποιώντας είτε εναλλασσόμενο ρεύμα είτε συνεχές ρεύμα, αλλά εάν χρησιμοποιείται ρεύμα συνεχούς ρεύματος, η λάμψη φαίνεται μόνο γύρω από ένα ηλεκτρόδιο.

Το εναλλασσόμενο ρεύμα χρησιμοποιείται για τα περισσότερα φώτα νέον που βλέπουμε.

Όταν εφαρμόζεται ηλεκτρική τάση στους ακροδέκτες (περίπου 15.000 βολτ), παρέχεται αρκετή ενέργεια για να αφαιρεθεί ένα εξωτερικό ηλεκτρόνιο από τα άτομα νέον.

Εάν δεν υπάρχει αρκετή τάση, δεν θα υπάρχει αρκετή κινητική ενέργεια για να διαφύγουν τα ηλεκτρόνια από τα άτομά τους και τίποτα δεν θα συμβεί.

Τα θετικά φορτισμένα άτομα νέον (κατιόντα) έλκονται στο αρνητικό τερματικό, ενώ τα ελεύθερα ηλεκτρόνια έλκονται στο θετικό τερματικό.

Αυτά τα φορτισμένα σωματίδια, που ονομάζονται πλάσμα, συμπληρώνουν το ηλεκτρικό κύκλωμα του λαμπτήρα.

Από πού λοιπόν προέρχεται το φως;

Τα άτομα στον σωλήνα κινούνται, χτυπώντας το ένα το άλλο.

Μεταφέρουν ενέργεια το ένα στον άλλο και παράγεται πολλή θερμότητα, ενώ ορισμένα ηλεκτρόνια διαφεύγουν από τα άτομά τους, άλλα αποκτούν αρκετή ενέργεια για να «διεγερθούν». Αυτό σημαίνει ότι έχουν υψηλότερη ενεργειακή κατάσταση.

Το ηλεκτρόνιο μπορεί να επιστρέψει στην αρχική του ενέργεια (βασική κατάσταση) απελευθερώνοντας αυτή την ενέργεια ως φωτόνιο (φως).

Το χρώμα του φωτός που παράγεται εξαρτάται από το πόσο μακριά είναι η διεγερμένη ενέργεια από την αρχική ενέργεια που είναι ένα καθορισμένο διάστημα. Έτσι, κάθε διεγερμένο ηλεκτρόνιο ενός ατόμου απελευθερώνει ένα χαρακτηριστικό μήκος κύματος φωτονίου.

Με άλλα λόγια, κάθε διεγερμένο ευγενές αέριο απελευθερώνει ένα χαρακτηριστικό χρώμα φωτός.

Για το αέριο νέον, αυτό είναι ένα κοκκινωπό-πορτοκαλί φως.

Χρώματα πολύτιμων λίθων από ελαττώματα

[Β]

Χρώματα πολύτιμων λίθων που προκύπτουν

από χρωματικά κέντρα

Χρώματα αμέθυστου, τοπάζ και καπνιστού χαλαζία

(Ας δούμε τί αναφέρεται γι’ αυτά στην σειρά:

Causes of Color)

Τί είναι το κέντρο χρώματος;

Ένα χρωματικό κέντρο είναι ένα ελάττωμα σε μια κρυσταλλική δομή.

Αυτά τα ελαττώματα γενικά εισάγονται από ακραία ηλεκτρόνια που διεγείρουν και απελευθερώνουν ηλεκτρόνια ή από βομβαρδισμό με φυσική ή ανθρωπογενή ακτινοβολία.

Τα χρωματικά κέντρα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

τα χρωματικά κέντρα ηλεκτρονίων και τα χρωματικά κέντρα οπών.

Και στις δύο περιπτώσεις, το χρωματικό κέντρο είναι σε θέση να απορροφήσει μόνο συγκεκριμένες ενέργειες που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα μήκη κύματος προσπίπτοντος φωτός και το χρώμα που βλέπουμε είναι το συμπληρωματικό χρώμα αυτού ή εκείνων που απορροφώνται.

Άλλα χρωματικά κέντρα είναι ασταθή και ξεθωριάζουν όταν εκτίθενται στο φως, ενώ άλλα ξεθωριάζουν ακόμη και στο σκοτάδι.

Ο φθορίτης είναι κατασκευασμένος με εναλλασσόμενα ιόντα ασβεστίου (Ca2+) και ιόντα φθορίου (F-).

Κάθε θετικό ιόν ασβεστίου περιβάλλεται από αρνητικά ιόντα φθορίου και αντίστροφα.

Η ηλεκτρική έλξη μεταξύ των θετικών και αρνητικών φορτίων δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς στον κρύσταλλο.

Στην καθαρή του μορφή, ο φθορίτης είναι διαφανής, αλλά το χαρακτηριστικό μωβ του φθορίτη προκαλείται από ένα ελάττωμα στον κρύσταλλο που είναι γνωστό ως κέντρο χρώματος.

Ο φθορίτης εμφανίζεται σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και είναι επίσης φθορίζων.

Όταν ο φθορίτης βομβαρδίζεται από ακτινοβολία υψηλής ενέργειας (κοσμικές ακτίνες από το διάστημα ή ακτίνες γάμμα από μια ραδιενεργή πηγή), ένα ιόν φθορίου μπορεί να εκτοξευθεί από τον κρύσταλλο, δημιουργώντας μια κενή θέση.

Στιγμιαία, ο κρύσταλλος δεν είναι πλέον ηλεκτρικά ουδέτερος: του λείπει ένα αρνητικό φορτίο.

Για να ανακτήσει τη σταθερότητα, αρπάζει ένα διαθέσιμο ηλεκτρόνιο κοντά στον κρύσταλλο και το κολλάει στο κενό.

Με το ηλεκτρόνιο να αντικαθιστά το εκτοξευόμενο ιόν φθορίου, υπάρχουν τώρα ίσοι αριθμοί θετικών και αρνητικών φορτίων στον κρύσταλλο και το ηλεκτρόνιο συγκρατείται σταθερά στη θέση του από τα θετικά φορτισμένα ιόντα ασβεστίου που το περιβάλλουν.

Ένα ηλεκτρόνιο έχει αντικαταστήσει το αρχικό ιόν φθορίου.

Το παγιδευμένο ηλεκτρόνιο είναι υπεύθυνο για το μωβ χρώμα του φθορίτη και είναι γνωστό ως «κέντρο χρώματος».

Ένα χρωματικό κέντρο παράγει το χρώμα με τον ίδιο τρόπο που το παράγει η ακαθαρσία στον ρουμπινί κρύσταλλο.