Οι 7 αντιθεσεις του Ιττεν, 2η: η αντιθεση ανοιχτό – σκουρο
Οι 7 χρωματικές αντιθέσεις του Ίττεν αναλυτικότερα
Η αντίθεση ανοιχτό – σκούρο (2)
Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε συνοπτικά στις 7 χρωματικές αντιθέσεις του Ίττεν. Σε μια σειρά 7 άρθρων θα δούμε αναλυτικότερα κάθε μια από αυτές τις αντιθέσεις, όπως τις περιγράφει ο ίδιος ο Ίττεν, στο βιβλίο του «Η τέχνη του χρώματος».
Η αντίθεση ανοιχτό – σκούρο
Το φως και το σκοτάδι, το ανοιχτό και το σκούρο, πολικές αντιθέσεις, είναι για τον ανθρώπινη ζωή και όλη τη φύση μεγάλης και θεμελιώδους σημασίας. Για τον ζωγράφο τα χρώματα άσπρο και μαύρο είναι το δυνατότερο μέσο έκφρασης του ανοιχτού και του σκούρου. Το μαύρο και το άσπρο είναι αντιτιθέμενα από κάθε άποψη στα αποτελέσματά τους. Μεταξύ των δυο απλώνεται το βασίλειο των γκρίζων τόνων και χρωμάτων. Τόσο τα προβλήματα του ανοιχτού – σκούρου, του άσπρου, του μαύρου και του γκρίζου, όσο και τα προβλήματα του ανοιχτού – σκούρου των καθημερινών χρωμάτων πρέπει να μελετηθούν πολύ σοβαρά, γιατί από εκεί προέρχονται σημαντικές υποδείξεις για κάθε μορφοποιητική εργασία.
Ο τόνος του μαύρου βελούδου είναι αναμφίβολα ο πιο μαύρος χρωματικός τόνος και το καθαρότερο άσπρο είναι αυτό του θειικού βαρίου. Υπάρχει μόνον ένα μέγιστο μαύρο και ένα μέγιστο λευκό, αλλά ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός σκούρων και ανοιχτών γκρίζων τόνων μεταξύ μαύρου και λευκού.
Το ουδέτερο γκρίζο είναι μια χωρίς χαρακτήρα, αδιάφορη απουσία χρώματος, και επηρεάζεται ευκολότατα από τις τονικές και χρωματικές αντιθέσεις. Είναι σιωπηρό αλλά μεταβάλλεται εύκολα σε εξαιρετικούς τόνους. Το γκρίζο μπορεί να μεταμορφωθεί με την επίδραση οποιουδήποτε χρώματος, να εγκαταλείψει δηλαδή, την ουδέτερη κατάστασή του και μέσω της ταυτοχρονίας να φθάσει σε μια εντύπωση συμπληρωματικού χρώματος, ανταποκρινόμενο, σύμφωνα με τους νόμους, στο χρώμα που το διεγείρει. Αυτή η μεταβολή λαμβάνει χώρα υποκειμενικά μέσα στο μάτι μας και όχι αντικειμενικά στους ίδιους τους χρωματικούς τόνους.
Το γκρίζο είναι ουδέτερο, άγονο και χωρίς έκφραση. Παίρνει ζωή και χαρακτήρα μόνο μέσω των γειτονικών του χρωμάτων. Τα αποδυναμώνει και τα απαλύνει. Μπορεί, σαν ενδιάμεσο ουδέτερο, να συνδέσει έντονες αντιπαραθέσεις απορροφώντας την δύναμή τους και ζωντανεύοντας αυτό το ίδιο μ’ αυτόν τον τρόπο, σαν βρυκόλακας.
Ο Ντελακρουά απέρριπτε το γκρίζο γι’ αυτόν τον λόγο, ως βλαβερό για την δύναμη του χρώματος.
Το γκρίζο μπορεί να ληφθεί με την ανάμειξη μαύρου και άσπρου, ή κίτρινου, κόκκινου, μπλε και άσπρου, ή με την ανάμειξη των χρωμάτων κάθε συμπληρωματικού ζευγαριού.
Μια ανοιχτή – σκούρα σύνθεση μπορεί επίσης να αναπτυχθεί από ένα μόνο χρώμα με πολλές τονικές αξίες.
Οι τονικές αξίες κάθε χρώματος μπορούν να γίνουν κλιμακωτά φωτεινότερες ή σκουρότερες, τόσο μέχρι το άσπρο, όσο και μέχρι το μαύρο.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, Γκρι, Λευκό, μαύρο, Συνδυασμοί χρωμάτων, χρήση χρωμάτων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Οι 7 αντιθεσεις του Ιττεν, 2η: η αντιθεση ανοιχτό – σκουρο”