Υπαρχουν οντως τα χρωματα; ΣΧΟΛΙΑ
Ένας φυσικός απαντά
Σχόλια που προκλήθηκαν από το ερώτημα
Υπάρχουν όντως τα χρώματα;
Υπάρχουν όντως τα χρώματα; Ένα ερώτημα από τα πολύ ενδιαφέροντα για την ιστοσελίδα μας, που αναγράφεται στην σειρά «Ένας μαθηματικός / ένας φυσικός απαντά» (δείτε το αντίστοιχο link στην ενότητα links στην γαλάζια στήλη).
Την μεταφρασμένη απάντηση του φυσικού σε αυτό το ερώτημα, σας την δώσαμε προσφάτως σε 4 συνεχόμενα άρθρα και κλείσαμε με την φράση: «Η απάντηση αυτή του ‘φυσικού’ προκάλεσε μια πληθώρα σχολίων, μεταξύ των οποίων αρκετά είναι άκρως ενδιαφέροντα. Προσεχώς θα ρίξουμε μια ματιά σ’ αυτά τα σχόλια.»
Ας δούμε λοιπόν κάποια από αυτά τα σχόλια που προκάλεσε η απάντηση του φυσικού.
Ο John γράφει: Πάντοτε αναρωτιόμουν τι χρώμα έχει το άπαν; Όχι την διαφοροποίηση των χρωμάτων που προκαλεί ο εγκέφαλός μας στην δική μας πραγματικότητα, αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τί χρώμα έχει το άπαν; Είναι τα πάντα μαύρα; Ή γκρίζα; Τα χρώματα για τον καθένα μας δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ο ερεθισμός των ραβδίων και των κωνίων του ματιού μας από τις ακτινοβολίες του φωτός, τις οποίες ο εγκέφαλος επεξεργάζεται ως χρώματα, έτσι τα χρώματα φαίνεται πως δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, ένα εξελικτικό τέχνασμα του εγκεφάλου.
Η άποψή μου είναι πως ο κόσμος, το σύμπαν είναι εντελώς μαύρο στην πραγματικότητα, τελείως σκοτεινό, κατάμαυρο.
Ναι, το διασχίζουν κύματα φωτός και τα μάτια είναι απλά όργανα που τα αντιλαμβάνονται. Έχει κάποιο νόημα, (κάποια βάση) η άποψή μου;
Η Freya λέει: Με τρομάζει η ιδέα ότι ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται μια ακριβή εικόνα της πραγματικότητας, αλλά όχι την αληθινή πραγματικότητα.
Ο James γράφει: Καλύτερη ερώτηση είναι ΠΟΙΟΣ βλέπει τα χρώματα; Εάν τα φωτόνια προσκρούουν στο μάτι και μετατρέπονται σε σήματα που στέλνονται στον εγκέφαλο, πού απεικονίζεται η εικόνα; Ποιος την βλέπει εάν δεν υπάρχει πραγματικό φως μέσα στο σκοτεινό κρανίο;
Είμαι «εγώ» εκεί μέσα που τα βλέπω σαν να προβάλλονται σε μια οθόνη, κατά κάποιο τρόπο;
Εάν είναι έτσι υπάρχει μια ατέρμονη σειρά «εγώ» εντός των εγκεφάλων. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος που μπορεί να απαντηθεί επιστημονικά αυτό το ερώτημα.
Εάν ο εγκέφαλος θεωρείται ακριβώς σαν ένας υπολογιστής – τότε δεν υπάρχει κανείς μέσα στον υπολογιστή να βλέπει τις εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη- επομένως δεν υπάρχει κανείς μέσα στον νου μας.
Έχει ενδιαφέρον το ότι η αθεϊστική επιστήμη αρνείται όλα όσα γνωρίζουμε σαν αληθινά για τον εαυτό μας. Πρέπει να υπάρχει κάποιος εαυτός (εγώ) πίσω από το μυαλό μας, ειδάλλως κανείς δεν μπορεί να «δει». Πρέπει να έχω ελεύθερη βούληση για να πληκτρολογήσω έστω και μια λέξη με νόημα, χωρίς αυτή να φαίνεται ακαταλαβίστικη, κάπως έτσι «jhf8wu f]w=0f9n 8f ue8fj»
Σε αυτή την προσπάθειά τους (οι επιστήμονες) να μην επιβεβαιωθεί ο χειρότερος φόβος τους, ότι υπάρχει Δημιουργός, αρνούνται πως είναι πραγματικοί ακόμα και οι ίδιοι, Πως έχουν μια λογική άποψη. Πολυσύμπαν, Μάτριξ…. ο,τιδήποτε για να αρνηθούν αυτό που γνώριζε κάθε πολιτισμός της γης καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της.
Σ.σ.: Αυτό το τελευταίο σχόλιο του James προκάλεσε θεολογικά σχόλια επί του σχολίου του. Επίσης ακολούθησαν και άλλα διαφορετικά σχόλια επί της απάντησης του φυσικού για το αν υπάρχουν όντως τα χρώματα. Οπότε, θα επανέλθουμε…..
admin is | Topic: Εξωλογισμοί, λειτουργίες όρασης χρωμάτων, σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων, Φύση και χρώματα | Tags: None
18 Comments, Comment or Ping
admin
ΑΥΓΟΥΣΤΑ με ενθάρρυνες να βρω την διάθεση για χρωματοσυζήτηση.
Αυτή η σειρά (ρώτα έναν φυσικό/έναν μαθηματικό) με βάζει σε πολλές σκέψεις.
Από το συγκεκριμένο αυτό άρθρο θα σταματήσω στο σχόλιο που φαίνεται το απλούστερο από τα τρία. Αυτό της Freya: “Με τρομάζει η ιδέα ότι ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται μια ακριβή εικόνα της πραγματικότητας, αλλά όχι την αληθινή πραγματικότητα.”
Συμπτωματικά, λίγες μέρες μετά την ανάρτηση αυτού του post πήγα στο πλανητάριο όπου έχει μια παρουσίαση για τα τηλεσκόπια. Υπάρχουν τηλεσκόπια που ερευνούν (βλέπουν) το ορατό φως, άλλα τις υπέρυθρες ακτινοβολίες, άλλα τα ραδιοκύμματα κλπ. και φυσικά ότι μας μεταδίδουν εμείς το “βλέπουμε” μεταφρασμένο στην δική μας ικανότητα, την όραση του ορατού φωτός. Με άλλα λόγια αντιλαμβανόμαστε μια διαφορετική πραγματικότητα από την πραγματική πραγματικότητα…..
Σταματώ εδώ, αναμένοντας να δω αν το σχόλιό μου αυτό θα τύχει κάποιας ανταπόκρισης.
Πάνος
14-2-15
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που ξανα έφερες στην επιφάνεια γιατί νομίζω ότι δε είναι και εύκολο να εξαντληθεί, αφού ακόμα και η επιστήμη το ψάχνει.
Η δική μου γνώμη είναι ότι τα χρώματα υπάρχουν και είναι μέρος της δημιουργίας. Αν όμως υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν και τα βλέπουμε μόνο εμείς μέσα από την διεργασία του οπτικού μας συστήματος και την οθόνη της φαντασίας μας, θα πρέπει το ίδιο να παραδεχθούμε και για τον ήχο. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει ούτε ήχος!
Ας το πάρουμε με την ανάποδη: Αν δεν υπάρχει ήχος δεν υπάρχει δόνηση. Αν δεν υπάρχει δόνηση δεν έχουμε ούτε δόνηση ήχου ούτε δόνηση φωτός ή ακτίνων την λεγόμενη ακτινοβόλο δόνηση. Και εφόσον η ύλη, δεν είναι τίποτε περισσότερο από παλμικές συχνότητες φωτός ή ήχου, όπως αποδεικνύει η επιστήμη, άρα δημιουργία δεν υπάρχει!
Άλλωστε γνωρίζουμε ότι ένα ηλεκτρομαγνητικό σώμα, προβάλλεται ή ακούγεται, γίνεται δηλαδή φως ή ήχος, ανάλογα με την έντασή του (βλέπε αιθερικά σώματα)
Τι είναι λοιπόν αλήθεια; Άλλωστε το Αληθές είναι το αφηρημένο του πραγματικού και το πραγματικό το συγκεκριμένο του Αληθούς.
Αν λοιπόν παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχουν χρώματα, τότε είναι εύκολο να παραδεχθούμε ότι και εμείς δεν υπάρχουμε πραγματικά, αλλά είμαστε μιά φαντασίωση μέσα σε κάποιο μυαλό, όπως οι φιγούρες των ονείρων μας…….
16-2-2015
admin
Ώπα! ΑΥΓΟΥΣΤΑ ώπα!! Με τις υποθέσεις σου ανεβάζεις ψηλά τον πήχη και φθάνεις να μιλάς για ύπαρξη και ανυπαρξία κάτι που θα αναχθεί στο ΟΝ και το Μη – ΟΝ και η συζήτησή μας θα ανέβει σε υψηλότερα επίπεδα, κάτι που θα αποθαρρύνει αρκετούς φίλους από το να συμμετέχουν στην συζήτηση και θέλω να ακούσω την άποψη και άλλων για το «Τί είναι η πραγματικότητα», κάτι πιο απτό και κατανοητό από τον ωραίο ορισμό που καταθέτεις:
«το Αληθές είναι το αφηρημένο του πραγματικού και το πραγματικό το συγκεκριμένο του Αληθούς».*
*(Αυτό γεννά ένα άλλο ερώτημα: Ποια η διαφορά μεταξύ Αλήθειας και Πραγματικότητας;)
Χρώματα, ήχοι, δονήσεις είναι στοιχεία της δημιουργίας που συνθέτουν μια πραγματικότητα η οποία δεν μπορεί να γίνει αισθητά αντιληπτή αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι δέκτες να τα αντιληφθούν (έστω εν μέρει) και να τους προσδώσουν μια οντότητα.
Γενικότερα, μιλάμε για υπαρκτά πράγματα που όμως δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα παρά μόνο αν γίνουν αντιληπτά κατά κάποιον τρόπο.
Πάνος
16-2-15
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Πουθενά δεν θέλω να αναγάγω την υπόθεσή μου. Απλά πιστεύω ότι τα χρώματα είτε δεν τα βλέπουμε είτε τα βλέπουμε υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και τα χρώματα που δεν μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Τα χρώματα του περιβάλλοντος άλλωστε επηρεάζουν και τους τυφλούς ανθρώπους στην διάθεση και την ψυχολογία τους.
Άλλωστε αν κρύψω έναν πίνακα ζωγραφικής σε κάποιο υπόγειο και δεν τον βλέπει κανείς, σημαίνει ότι ο πίνακας δεν υπάρχει;
Όσο για την διαφορά αλήθειας και πραγματικότητας, με δικά μου λόγια θα σου πω (γιατί ξέρεις ότι ο προηγούμενος ορισμός δεν ήταν δικός μου) ότι η πραγματικότητα είναι η υποστασιοποιημένη αλήθεια. Τώρα αν μια εικόνα που πχ αντανακλάται, η αντανάκλασή της φαίνεται θολή ή παραμορφωμένη, φταίει η ποιότητα ή η καθαρότητα του κατόπτρου πάνω στο οποίο γίνεται η αντανάκλαση. Σωστά;
17-2-2015
Χριστίνα Δημοπούλου
Καλησπέρα σας,
Αρχικά Πάνο μου θα ήθελα να ευχηθώ ‘χρόνια πολλά’ και καλή συνέχεια, να έχεις την ίδια λάμψη στα μάτια σου για πολλά πολλά χρόνια ακόμα και να μας τη μεταδίδεις.
Σχετικά με το θέμα της ύπαρξης των χρωμάτων, πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτησή σας. Πως μπορούμε να ξέρουμε αν υπάρχουν χρώματα ή όχι, αφού οι δυνατότητες που μας έχουν δοθεί είναι περιορισμένες;
Ναι, βλέπω χρώματα παντού γύρω μου, αλλά νοιώθω και χρώματα μέσα μου, ακόμα ακόμα εκπέμπω και χρώματα στους συνανθρώπους μου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι υπάρχει μόνο ότι μπορούμε να δούμε ή να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας, έτσι δεν είναι? Δεν μπορώ να δω τη ψυχή σου, ούτε τη σκέψη σου, όμως μπορώ να τη νοιώσω ή ακόμα μπορώ με κάποιο άλλο τρόπο ενδόμυχο να σου μεταδώσω τη δική μου σκέψη.
Πιστεύω ότι όσα μπορούμε να αντιληφθούμε με τις δυνατότητες που έχουμε, είναι ελάχιστα μπροστά σε όσα δεν μπορούμε.
Από την άλλη γιατί να έχουμε περιορισμένες ικανότητες; Ή να έχουμε πολλές παραπάνω αλλά ακόμα να μην τις γνωρίζουμε; Μήπως αυτός είναι ο σκοπός; Μέσω της έρευνας για όσα δεν γνωρίζουμε, να προσπαθούμε να εξελιχθούμε και να βελτιώσουμε τις ικανότητές μας;
Άσχετο, αλλά μάλλον βγήκα εκτός θέματος. Παρ’ όλα αυτά χάρηκα που επικοινωνούμε και από τη σελίδα σου.
Να είσαι καλά εσύ και όλοι οι φίλοι και καλή δύναμη σε όλους μας.
Χριστίνα
17-2-2015
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Συμφωνώ με την Χριστίνα. Δεν υπάρχει μόνο ό,τι αντιλαμβανόμαστε.
18-2-2015
admin
ΑΥΓΟΥΣΤΑ και Χριστίνα, πολύ ωραίες οι σκέψεις που εκφράζετε και δεν διαφωνώ μαζί σας.
Ναι, δεν υπάρχει μόνο ότι αντιλαμβανόμαστε! Πιστεύω πως όλο το φάσμα είναι χρώματα, αλλά εμείς έχουμε την φυσική ικανότητα να βλέπουμε σαν φως και χρώματα ένα πολύ μικρό τμήμα του.
Πάλι, αυτό το μικρό τμήμα δεν μπορεί να γίνει αισθητό σαν χρώμα χωρίς το κατάλληλο εργαλείο, τον οφθαλμό. Οπότε, ναι μεν υπάρχουν τα χρώματα (σαν τί άραγε), αλλά και δεν υπάρχουν (σαν χρώματα όπως τα αντιλαμβανόμαστε) εάν δεν συλληφθούν από τον κατάλληλο δέκτη. Επομένως επιβάλλεται μια δυαδική σχέση για να υπάρξουν τα χρώματα όπως τα αντιλαμβανόμαστε και τα εννούμε. Τα χρώματα από την μια, το μάτι από την άλλη. Διαφορετικά δεν επιβεβαιώνεται η ύπαρξή τους. Μπορεί να υπάρξει φιλία εάν δεν υπάρξει φίλος;
Ποιά λοιπόν είναι η αληθινή πραγματικότητα των χρωμάτων; Είπα “Αληθινή πραγματικότητα”. Τί είναι αληθινό; Τί πραγματικό; Ποιά η διαφορά τους; Αυτό είναι το ερώτημά μου.
Είπες Αυγούστα ότι πραγματικότητα είναι η υποστασιοποιημένη αλήθεια. Σαν ορισμός ακούγεται καλός, όμως ποιό ακριβώς είναι το νόημά του;
Πάνος
19-2-2015
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Ένα – ένα τα ερωτήματα Πάνο!!
Αν ξεκινήσουμε από το ερώτημα ”τι πραγματικά είναι χρώμα” ίσως απαντηθεί και μέρος της ερώτησης σχετικά με το νόημα του ”πραγματικού”.
Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα…. Πως εμείς οι αδαείς, ως προς τα χρώματα, να τολμήσουμε να εκθέσουμε άποψή μας προς τον Γκουρού των χρωμάτων;
Αυτό μου συνέβαινε και όταν ήμουν μικρή. Δεν έπαιζα ποτέ πιάνο ή άλλο όργανο, σε διασκέδαση, όταν ήταν μπροστά κάποιος καθηγητής μου της μουσικής. Μπροστά τους έπαιζα μόνο τα μαθήματά μου.
………………….
19-2-2015
admin
Ένα – ένα τα θέματα ΑΥΓΟΥΣΤΑ!!
Πριν ξεκινήσουμε με το ερώτημα “τί πραγματικά είναι χρώμα;” μια μικρή παρένθεση για την αναφορά σου στην σχέση μαθητή – καθηγητή (δάσκαλου, προτιμώ να γράψω).
Μου έφερες στο νου κάτι που συμπτωματικά (τί είναι αυτές οι συμπτώσεις άραγε;) συζητούσα χθες με κάποιους φίλους, την “Πρόκληση για μαθητεία” του Τορκόμ Σαραϊνταριάν, του οποίου είχα την τύχη όλως συμπτωματικά (και πάλι η σύμπτωση) να παρακολουθήσω μια διάλεξη πριν κάποιες δεκαετίες, σε ένα ολιγοήμερο πέρασμά του από την Αθήνα, ο οποίος μας είπε το εξής: Ο μαθητής χρειάζεται τον δάσκαλο και ο δάσκαλος τον μαθητή, για να προχωρήσουν μαζί χέρι – χέρι, γιατί κανένας τους δεν μπορεί να προχωρήσει εάν δεν έχει τον άλλον.
Έχουμε λοιπόν κι εδώ μια διμερή σχέση, σαν αυτές που ανέφερα στην προηγούμενη απάντησή μου: Υπάρχει φιλία χωρίς την ύπαρξη φίλου; Υπάρχουν όντως τα χρώματα χωρίς τον δέκτη τους;
Στο βιβλίο του ο Σαραϊνταριάν γράφει για τον αληθινό μαθητή και τον αληθινό δάσκαλο (όπως και για τον ψευτομαθητή και τον ψευτοδάσκαλο) και μεταφέρω εδώ την παράγραφο που λέει:
‘Ενας πραγματικός δάσκαλος ποτέ δεν βλέπει τους μαθητές του σαν να είναι κατώτεροί του. Τους βλέπει σαν μελλοντικούς ήρωες που θα ενασχοληθούν με μεγαλύτερο έργο. Ένας πραγματικός δάσκαλος βλέπει την δική του ανάπτυξη σε έναν μαθητή που προχωρά και ένας καλός μαθητής βλέπει στον εαυτό του την αυξανόμενη ομορφιά του οράματος που ξύμνησε μέσα του ο δάσκαλός του.
Αυτά για τώρα. Θα επανέλθω για το “τί είναι χρώμα;” και για την σχέση αληθινού και πραγματικού.
Πάνος
20-2-2015
Χριστίνα Δημοπούλου
Καλημέρα στην πολύχρωμη παρέα,
Πάνο μου όπως αναφέρεσαι στους φίλους, που αν δεν υπάρχουν δεν μπορεί να υπάρξει φιλία, ίσως αναλογικά μπορούμε να σκεφτούμε ότι το χρώμα υπάρχει ακριβώς επειδή έχουμε τη δυνατότητα να το βλέπουμε ή ακόμα επειδή έχουμε την ανάγκη να βλέπουμε τη ζωή μέσα από το φως. Αν όμως δεν είχαμε αυτή τη δυνατότητα, ίσως το αντιλαμβανόμαστε με άλλους τρόπους μέσω των αισθήσεών μας?
Τι είναι αλήθεια και τι πραγματικότητα. Τελείως υποκειμενικό θεωρώ. Πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε όλοι μέσω των πέντε αισθήσεών μας. Για παράδειγμα, βλέπω έναν άνθρωπο στο δρόμο να ζητιανεύει. Τα μάτια μου δηλαδή αυτό βλέπουν. Άρα, δυστυχώς με βάση τα κοινωνικά πρότυπα κατά πλειονότητα, αυτός ο άνθρωπος είναι ζητιάνος, άρα μακρυά από αυτόν.
Όμως προσωπικά δεν βλέπω αυτό, δεν με αφορά η επιφάνεια, ‘βλέπω’ ένα πλάσμα ταλαιπωρημένο, πονεμένο, παραιτημένο, νοιώθω ότι για να φτάσει σε αυτό το σημείο αυτός ο άνθρωπος, ποιος ξέρει τι έχει βιώσει. Εχθές μπορεί να ήταν ένα ‘καθώς πρέπει’ μέλος της κοινωνίας. Αύριο, μπορεί και εγώ και εσύ να βρεθούμε στη θέση του.
Συνήθως η προσωπική μας αλήθεια διαφέρει κατά πολύ από την πραγματικότητα που μας επιβάλεται.
Πραγματικότητα? Αλήθεια? Ποιος ξέρει?
Χάθηκα λίγο, αλλά ίσως έτσι μπορέσω να βρεθώ.
Με πολύ αγάπη εύχομαι να περάσετε όλοι όμορφες μέρες και να προσφέρουμε περισσότερη αγάπη στους συνανθρώπους μας.
22-2-2015
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Οκ. Ας τολμήσω, βασιζόμενη στον Graviger και την θεωρεία του περί δονήσεων, να απαντήσω ό,τι γνωρίζω σχετικά με το “τι είναι χρώματα”.
Τα χρώματα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της δόνησης, το οποίο αναπτύσσεται στον “χρόνο” και στην περίπτωση του φωτός (ακτινοβόλος δόνηση) καθορίζει το χρώμα. Ενώ στην περίπτωση του ήχου καθορίζει τον τόνο. Το χαρακτηριστικό αυτό ονομάζεται “συχνότης”. Εξαρτάται από τον χαρακτήρα της ύλης και είναι ο ποιοτικός χαρακτήρας των δονήσεων. Ενώ η “απόκλιση” (πλάτος των δονήσεων) που είναι ο ποσοτικός χαρακτήρας, καθορίζει την ένταση.
Έχοντας λοιπόν απόλυτη σχέση τα χρώματα με τον χρόνο (συχνότητα = χρόνος) είναι απλά, η συχνότητα της δόνησης του φωτός.
22-2-2015
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Έχω μία απορία! Πάνω στο τι βλέπουμε και στο τι υπάρχει.
Λέγεται, ότι ο άνθρωπος, δεν έχει πάντα την ικανότητα να βλέπει πράγματα τα οποία δεν γνωρίζει ή δεν έχει φανταστεί. Μάλιστα πάνω σε αυτό υπάρχει μιά ιστορία που δεν την θυμάμαι ακριβώς, αλλά νομίζω ότι αναφέρεται στον Μαγγελάνο, όταν έφτανε με τα πλοία του σε κάποια ακτή (δεν θυμάμαι ποιά ήταν). Οι άνθρωποι της φυλής αυτής δεν μπορούσαν να δουν τα πλοία που έρχονταν, γιατί δεν γνώριζαν τι είναι πλοίο και δεν το είχαν ποτέ φανταστεί. Μήπως βλέπουμε μόνο ό,τι γνωρίζουμε ή ό,τι φανταζόμαστε; Αν ναι, πως γνωρίζουμε; Αν όχι, τι γνώμη έχετε για την ιστορία αυτήν; (αααν την έχετε ακούσει)
23-2-2015
admin
Χριστίνα, σαφώς το νόημα είναι πως υπάρχουν τα χρώματα γιατί έχουμε την δυνατότητα να τα βλέπουμε, όμως θα υπήρχαν ακόμα και αν δεν θα είχαμε εμείς την ικανότητα αντίληψής τους, αλλά την είχαν κάποιοι άλλοι, όπως πχ. συμβαίνει με τους τυφλούς, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται τα χρώματα όπως εμείς, γνωρίζουν όμως την ύπαρξή τους και μάλιστα στην εποχή μας έχουν βοηθητικά μηχανήματα και τεχνάσματα για την αντίληψή τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους εξειδικευμένους επιστήμονες που εννοούν ότι τα χρώματα είναι υπαρκτά και σε άλλα μήκη του φάσματος, αόρατα για τον άνθρωπο, γι αυτό δημιουργούν όργανα που τα αντιλαμβάνονται (όπως τα τηλεσκόπια που “βλέπουν” στις υπέρυθρες ακτινοβολίες) και τα “μεταφράζουν” για μας, ή ακόμα πιο απτό παράδειγμα, η χειραγώγηση των τηλεοπτικών κυμάτων, τα οποία μεταφράζουμε και χρησιμοποιούμε σε ορατό φάσμα….
Πιθανολογώ ότι αν δεν είχαμε ως ανθρώπινο είδος την ικανότητα της όρασης, κάπως αλλιώς θα αντιλαμβανόμασταν τα χρώματα, ίσως μέσω άλλου αισθητηρίου οργάνου, όπως συμβαίνει ούτως ή άλλως στο φαινόμενο της συναισθησίας.
Βλέπεις λοιπόν ότι διαφέρει η υποκειμενική πραγματικότητα από την αντικειμενική, η οποία είναι πλησιέστερη στην αλήθεια, τόσο πολύ θα έλεγα που από κάποιος αποκαλείται “αληθινή πραγματικότητα”. Όσο για το παράδειγμα που αναφέρεις, μάλλον ξεφεύγει κάπως από την σχέση αλήθειας – πραγματικότητας και αγγίζει τα επίπεδα της “διπλής παρατηρητικότητας”…..
Πάνος
25-2-2015
admin
Δύσκολο ΑΥΓΟΥΣΤΑ να απαντήσω στα 2 τελευταία σχόλια σου. Οπωσδήποτε τα χρώματα σχετίζονται με τις δονήσεις, αφού η όλη δημιουργία βασίζεται στις δονήσεις. Δεν έχω διαβάσει όμως την θεωρεία του Gravinger περί δονήσεων, οπότε δεν μπορώ να επεισέλθω σε λεπτομέρειες.
Όσο για το άλλο θέμα, αυτό του Μαγγελάνου, μου φαίνεται απίθανο, αν και υπάρχει αντίστοιχη ιστορία με τα πλοία του Κορτέζ (νομίζω), όταν έφθαναν στις ακτές της Αμερικής, οι ιθαγενείς (συνηθισμένοι στις μικρές βάρκες τους) θεώρησαν ότι αυτές οι πρωτόγνωρες τεράστιες βάρκες έπρεπε να ήταν θεϊκές και έφερναν θεούς ή ήταν σταλμένες από τον Κουαζαλκοάτλ….
Ναι, μπορείς να μην καταλαβαίνεις τί είναι κάτι που πρωταντικρίζεις, αλλά φαντάζομαι ότι δεν γίνεται να μην το βλέπεις….
Με αυτή την λογική τα μωρά δεν θα έβλεπαν τίποτε (στην αρχή τουλάχιστον) αφού όσα αντικρίζουν τους είναι πρωτόγνωρα….
Επίσης, στον κόσμο των ονείρων σπανίως βλέπουμε άγνωστα αντικείμενα μεν, συχνά όμως βλέπουμε άγνωστες ανθρρώπινες μορφές, τοποθεσίες και κτίσματα.
Μήπως εδώ υπεισέρχεται η επιλεκτική ικανότητα του εγκεφάλου; [Έχω αναφερθεί γι’ αυτό το θέμα εδώ στο site, για την ενιαία χρωματική αντίληψη που μας επιβάλλει ο εγκέφαλος και μόνο εάν εστιάσουμε την προσοχή μας διακρίνουμε τις αποχρώσεις και τις εναλλαγές των χρωμάτων https://xromata.com/?p=5476%5D.
Οπότε, επανερχόμαστε στο αρχικό θέμα της συζήτησης: Ποιά η αλήθεια; Ποιά η πραγματικότητα;
Πάνος
26-2-2015
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Είσαι σίγουρος ότι αυτό που πρωτοβλέπουν τα νεογνά τους είναι πρωτόγνωρο ως σχήμα; Άλλωστε δεν βλέπουν εξ αρχής καθαρά όπως ισχυρίζεται η επιστήμη. Μήπως όμως υπάρχει και μιά αρχέτυπη μνήμη, ίδια σε όλους αλλά και διαφορετική ή μάλλον εμπλουτισμένη σε κάποιους; Επίσης γνωρίζουμε ότι, οτιδήποτε φανταστούμε είναι και υπαρκτό. Η φαντασία όμως μπορεί και συνδυάζει. Έτσι εξηγείται και ένα ”μέρος” των ονείρων, ένα μέρος ή είδος τους όμως μόνο!
26-2-2015
Πάνος
Κοίτα ΑΥΓΟΥΣΤΑ, τα δικά μου πιστεύω αγγίζουν συχνά τα sci fi επίπεδα (επιστημονική φαντασία), οπότε αφήνω κατά μέρος το πόσο είμαι σίγουρος για κάτι ή όχι.
Βέβαια, όπως κι εσύ διατυπώνεις ” ο,τιδήποτε φανταστούμε είναι και υπαρκτό” τα “φανταστικά” πιστεύω μου είναι αλιευμένα ανάμεσα από τα υπαρκτά αλιεύματα που βρίθουν κολυμπώντας μέσα στην αχανή λίμνη της φαντασίας.
Ναι, είναι αποδεδειγμένο ότι τα νεογνά φέρουν αρχέτυπες μνήμες στις πρώτες μέρες της ζωής τους, οι οποίες εξασθενούν με την πάροδο του χρόνου. Ίσως η πρωταρχική επαφή τους με τον υλικό κόσμο μας να δυσκολεύει την προσαρμογή τους (γι αυτό χρειάζεται κάποιος χρόνος για να τελειοποιηθεί η αίσθηση της όρασής τους) οπότε δεν τους είναι τελείως άγνωστα αυτά που πρωτοβλέπουν, απλώς ίσως τους είναι άγνωστη η τρισδιάστατη μορφή τους.
Όπως πιστεύω πως δεν μας είναι άγνωστο το “αληθινό”, απλώς αντιλαμβανόμαστε το “πραγματικό” (ή προσπαθούμε να το αντιληφθούμε), που όπως ισχυρίζεται η Σύγχρονη Επιστήμη, πραγματικό είναι ό,τι αποδεικνύεται μαθηματικά.
Πάνος
28-2-2015
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Συμφωνώ Πάνο. Επίσης πραγματικό πιστεύω ότι είναι και ό,τι έχουμε βιώσει με τις αισθήσεις μας ή και χωρίς αυτές. Οι εμπειρίες μας είναι μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να μας την αμφισβητήσει.
Όσο για το Αληθινό, είναι τόσο πολύ μέρος του εαυτού μας, τόσο πολύ μέσα μας, που μπορεί να μην το γνωρίζουμε αλλά το αισθανόμαστε όταν έρθουμε σε επαφή μαζί του. Έτσι εξηγείται και το ότι, από όσα ακούμε, βλέπουμε, παρατηρούμε, μαθαίνουμε και βιώνουμε, επιλέγουμε πολλές φορές, χωρίς καμιά απόδειξη, να αποδεχθούμε κάποια και να απορρίψουμε ή να αμφισβητήσουμε κάποια άλλα. Η λογική δεν εκφράζει πάντα την Αλήθεια νομίζω.
28-2-2015
admin
Ο Πλάτων Δρακούλης στο βιβλίο του “Στοιχεία Βιονομίας” γράφει:
“Από όσα υπάρχουν στο σύμπαν, ελάχιστο μόνο μέρος έχουμε την δυνατότητα να δούμε, ψηλαφήσουμε ή αντιληφθούμε με τις σωματικές αισθήσεις. Το μεγαλύτερο μέρος από όσα υπάρχουν και έχουν μορφή, σχήμα και χρώμα δεν είναι ούτε ορατό, ούτε ψηλαφητό, ούτε με άλλο τρόπο αισθητό”
Πάνος
28-2-2015
Reply to “Υπαρχουν οντως τα χρωματα; ΣΧΟΛΙΑ”