Σκεψεις κι αποψεις (24)
Σκέψεις κι’ απόψεις [24]
Σκέψεις και Απόψεις φίλων του site, που δεν είναι παρά η επανάληψη επιλεγμένων παλαιών comments (με χρονική σειρά ανάρτησης) από την στήλη διαλόγου, γιατί και οι φίλοι της ιστοσελίδας συμβάλλουν στην ανάπτυξή της με τις δικές τους απόψεις.
Κάποιες από αυτές ίσως σας φαίνονται σαν αταίριαστες με το θέμα της ιστοσελίδας, που είναι τα χρώματα, όμως όλες αναπτύχθηκαν από ερεθίσματα που δόθηκαν από κάποιο άρθρο βασισμένο σε αυτά, τα χρώματα δηλαδή και τον κόσμο τους.
Αν ενδιαφέρεστε να δείτε τις προηγούμενες αναρτήσεις κάτω από τον τίτλο ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΙ’ ΑΠΟΨΕΙΣ θα τις βρείτε πηγαίνοντας στo παράθυρο CATEGORIES κάνοντας κλικ με το ποντίκι σας πάνω στην ενότητα «σκέψεις, σχόλια, άρθρα φίλων».
Απαντώντας ΑΥΓΟΥΣΤΑ ως admin (δηλαδή αντιπροσωπεύοντας το blog) υφίσταμαι κάποιους περιορισμούς. Πρώτον δεν απαντώ αμέσως (όσο και να «τρώγομαι» να απαντήσω σε κάποιο ερώτημα ή άποψη), δίνοντας έτσι το περιθώριο και σε άλλους να εκθέσουν τις ιδέες τους επί του θέματος και γιατί, δεύτερον, οφείλω να απαντώ όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένα, αντικειμενικά και βασισμένος σε –ει δυνατόν- κοινώς αποδεκτά δεδομένα, ή να διαχωρίζω και να εκθέτω δικές μου, αποκρυσταλλωμένες (προς το παρόν) απόψεις. Καταλαβαίνεις λοιπόν, εάν δεν συμβαίνουν οι προαναφερθείσες προϋποθέσεις ότι μου είναι δύσκολο να απαντώ «ελαφρά τη καρδία» γιατί, ίσως, για κάποιους επισκεπτόμενους το blog, οι απαντήσεις από τον admin λαμβάνουν «επίσημο» χαρακτήρα.
Γιατί όλος αυτός ο πρόλογος;
Γιατί το θέμα που θίγεις (βασισμένη στο ανάλογο comment της marina) είναι πολύ ερεθιστικό. Όσο όμως και να το δέχομαι (ότι κάθε όνομα έχει το χρώμα του) δεν έχω συγκεκριμένες βάσεις να «πατήσω» ούτε ξεκαθαρισμένες προσωπικές απόψεις, τουλάχιστον για το πώς αντιστοιχεί ένα χρώμα σε κάποιο όνομα κλπ.
Αναφέρθηκα ήδη στην «λεξαριθμική» λύση (πολύ μπερδεμένη υπόθεση για την συγκεκριμένη περίπτωση) και ζήτησα την άποψη όσων γνωρίζουν, όμως προς το παρόν δεν λάβαμε καμία απάντηση.
Οπωσδήποτε, συμφωνώ μαζί σου, το όνομα έχει δονητικές ικανότητες διάπλασης του χαρακτήρα και αντιπροσώπευσης του φέροντος αυτό.
Αυτό εξάλλου ισχυρίζονται οι διδάσκοντες την αποκωδικοποίηση, τις έννοιες και δονήσεις του ελληνικού αλφαβήτου (όπως οι κ.κ. Τ. Σημαιοφόρος, Η. Τσατσόμοιρος κλπ.)
Προσωπική μου άποψη από εμπειρία και παρατήρηση: Όλοι (εκτός του επωνύμου) έχομε τουλάχιστον τρία ονόματα. 1) το όνομα που μας έχει δοθεί επισήμως 2) το όνομα στο οποίο δεχθήκαμε ή επιλέξαμε να ακούμε 3) το όνομα με το οποίο μας αποκαλούν οι άλλοι.
Στην τρίτη περίπτωση, μπορεί να πρόκειται όχι μόνο για μια προσφώνηση, αλλά για πολλές παρόμοιες ή διαφορετικές, ανάλογα με το περιβάλλον, την κοινωνική ομάδα που το χρησιμοποιεί (συνάδελφοι, συγγενείς, συμμαθητές κλπ.)
Το 1) είναι το επίκτητο φορτίο που μας κληροδοτήθηκε, χωρίς καν να ερωτηθούμε.
Το 2) είναι αποδοχή ή παραλλαγή (υποκοριστικό) του κληροδοτημένου ονόματος, ή χρησιμοποίηση διαφορετικού (ψευδώνυμο), εν πάση περιπτώσει πρόκειται για το όνομα με το οποίο ταυτιζόμαστε.
Το 3) αντιπροσωπεύει το πώς μας «βλέπουν» οι άλλοι.
Αναλογικά το ίδιο συμβαίνει και με τα χρώματα.
Είμαστε ταυτισμένοι με ένα χρώμα. Έχομε μια «κρυφή» σύνδεση με κάποιο άλλο (μπορεί να είναι και το ίδιο) ενώ με άλλο χρώμα μας ταυτίζουν οι τρίτοι, ανάλογα με την μεταξύ μας σχέση και με το πώς εκδηλωνόμαστε προς αυτούς.
Κάποτε, κάποιοι από την ομάδα χρωμάτων παίξαμε ένα παιχνίδι. Το παιχνίδι της αλήθειας. Με χρώματα όμως! Καθένας μας δήλωσε τι χρώμα πιστεύει ότι είναι, ενώ οι άλλοι με ποιο χρώμα τον αντιστοιχούσαν. Συνέβησαν δυο περίεργα πράγματα. Πρώτον, οι άλλοι αντιστοιχούσαν σε καθένα μας, ως επί το πλείστον, το ίδιο χρώμα.
Δεύτερον το χρώμα που «έβλεπαν» οι άλλοι ήταν το συμπληρωματικό του χρώματος με το οποίο καθένας μας ταυτιζόταν.
Επιστρέφοντας στις δονήσεις των ονομάτων, ομολογώ ότι από την στήλη των comments, κάθε ένας, ως προς εμένα, έχει τη δική του επικοινωνιακή δόνηση, ανάλογη με το όνομα που επέλεξε να εμφανίζεται, αλλά και με τον τρόπο γραφής του.
Όσο για το αλαλούμ των κληροδοτημένων ονομάτων, κλείνω με μια σκηνή από τον Πατούχα του Κονδυλάκη, την σκηνή όπου ο άξεστος Πατούχας (παρατσούκλι) γίνεται νονός και βαφτίζει ένα κοριτσάκι. Η μόδα της εποχής τότε ήθελε αρχαιοελληνικά ονόματα και οι συγγενείς ήθελαν να ονομαστεί το κοριτσάκι Αγλαΐα. Ο αγροίκος και αγράμματος Πατούχας, την ώρα της βάφτισης δεν «έπιασε» το όνομα που του φώναζαν οι γονείς του παιδιού και το βάφτισε Αχλαδία!
Πάνος
11-04-10
Πάνο και φίλοι των χρωμάτων σας χαιρετώ,
Αυτό λοιπόν είναι το κόκκινο χρώμα. Αν και δεν βρίσκεται ανάμεσα στις χρωματικές μου προτιμήσεις (ή μήπως να το ξανασκεφτόμουν τελικά) σας παραθέτω ορισμένες ιδιότητες του κόκκινου χρώματος όπως τις διάβασα σε βιβλίο χρωματικής γραμμένο από ιατρό κλασσικής ιατρικής και ομοιοπαθητικής καθώς και ζωγράφο :
Αλκαλικό
Εμψυχώνει
Δημιουργεί διάθεση για δράση
Δημιουργεί διάθεση επικοινωνίας
Δίνει ενέργεια
Θερμαίνει
Δίνει διάθεση για δημιουργία
Αυξάνει την αιμοποίηση
Ενεργοποιεί την κυκλοφορία
Διώχνει τη νωθρότητα
Εκτονώνει τη συσσωρευμένη ένταση
Αυξάνει την ικανότητα κατανόησης
Δημιουργεί διάθεση για αναζήτηση του καινούργιου
Δημιουργεί εξωστρέφεια
Αυξάνει τη ζωτικότητα
Αυξάνει τη δημιουργικότητα
Εκπτύσσει το εγώ
Αποδεσμεύει την καταπιεσμένη ενέργεια
Διευρύνει το πεδίο δράσης
Προτείνω να πειραματιστεί κανείς, κάθε φορά που αισθάνεται ότι έχει ανάγκη κάτι από τα παραπάνω, αν και δεν έχω προσωπική εμπειρία, και βλέπουμε που θα μας οδηγήσει!
Roula
12 Απριλίου 10
Ήχος και χρώμα είναι αλληλένδετα, δίνοντας γένεση στη σύνθετη λέξη ”ηχόχρωμα”. Έτσι, με αφορμή την έναρξη της αναλυτικής παρουσίασης των χρωμάτων από το κόκκινο, σκέφτηκα να το εμπλουτίσω και ηχητικά. Οπότε, ενδεικτικά θα μπορούσαμε να έχουμε:
1. Το κόκκινο κρασί:
http://www.youtube.com/watch?v=-7YY55cGio0
2.Τη γυναικάρα με τα κόκκινα:
http://www.youtube.com/watch?v=q5OeKIZ0SCM
που φυσικά φοράει:
3. Το κόκκινο φουστάνι:
http://www.youtube.com/watch?v=nBmEjrWurB4
4. Το κόκκινο φεγγάρι:
http://www.youtube.com/watch?v=I3l7vdqmI-0
5. Το κόκκινο ζεϊμπέκικο(!):
http://www.youtube.com/watch?v=Y8sOE2RAfE0
6. Το κόκκινο τριαντάφυλλο:
http://www.youtube.com/watch?v=w_jtm0wi9vg
αλλά και:
7. Το κόκκινο γαρύφαλλο:
http://www.youtube.com/watch?v=ZofuhWUXgT0
Και τέλος κάτι από Red Hot Chili Peppers:
http://www.youtube.com/watch?v=Xm_tSqFbW0A
Αυτά προς το παρόν και καλή ακρόαση!
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
13-04-10
Υπάρχει ένα τεστ που λέει: ”Κλείστε τα μάτια και πείτε το πρώτο χρώμα που θα σας έρθει στο μυαλό”. Οι περισσότεροι απαντούν το κόκκινο. Λέγεται ότι είναι το πρώτο χρώμα που σκέφτεται ο ανθρώπινος. εγκέφαλος. Ισχύει;
eloidapafiti
14-04-10
Φίλε Γιάννη, πιάνομαι από την τελευταία σου παράγραφο, εκεί που λες ότι όποιος ψάχνει την αλήθεια τη μοναδική τη Θεία δεν έχει παρά να μελετήσει τη Δημιουργία. Πίστεψα σ’ αυτό το (μπορώ να το αποκαλέσω) αξίωμα: Η ΦΥΣΗ ΕΊΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ και είναι αυτό που με έκανε να ασχοληθώ με τα χρώματα και να τα δω διαφορετικά. ‘Έτυχε (τι σημαίνει άραγε “τυχαίνω”) να γνωρίσω (βάση σπουδών κλπ.) τα χρώματα και βασίστηκα σ’ αυτά, που είναι φαινόμενα της δημιουργίας (φύσης) ώστε να προσπαθήσω να μελετήσω και δώσω απαντήσεις σε κάποια ερωτήματά μου. Από εκεί και πέρα, όλα συνέβησαν και συμβαίνουν χωρίς καλά – καλά να το καταλάβω. Ήταν η σελίδα από το παιδαγωγικό βιβλίο της φύσης που μου ταίριαζε και με βοηθά στις μελέτες μου.
Πάνος
14-04-10
Το κόκκινο Roula (αν και έχει τη χαμηλότερη ισχύ) είναι υψηλά ενεργειακό (ψυχολογικά) και το θερμότερο των χρωμάτων. Προβάλλεται, εκτινάσσεται μπροστά από τα άλλα, αφού έχει το μεγαλύτερο μήκος κύματος, άρα είναι πολύ επικοινωνιακό, άρα σε στιγμές έξαρσης καταντά εκρηκτικό. Επομένως όλα όσα αναφέρεις, φυσικά και το χαρακτηρίζουν και αν κάποιος επιθυμεί να βρεθεί σε μια από αυτές τις καταστάσεις θα βρει ένα πολύτιμο συνεργό στο κόκκινο χρώμα.
Το ανέφερες και σαν αλκαλικό, κι’ αυτό γιατί τα αλκάλια έχουν την ιδιότητα να δίνουν ρόδινο χρώμα στις άχρωμες φενολφθαλίνες. Αυτός είναι ο λόγος που οι ορτανσίες που καλλιεργούνται σε αλκαλική γη αποκτούν ροζ άνθη, ενώ αυτές που τρέφονται από όξινο υπέδαφος μεταβάλλουν τα άνθη τους σε γαλαζωπά.
Πάνος
17-04-10
admin is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Σκεψεις κι αποψεις (24)”