Εκθεση Αλεξ. Βασμουλάκη (1)
Τα Φώτα και μια έκθεση ζωγραφικής (1o)
Αύριο, 6 Ιανουαρίου είναι ο εορτασμός των Φώτων, των ορθοδόξων Χριστιανών.
Αυτή η γιορτή, που συμπίπτει με το πρώτο άρθρο (της ιστοσελίδας) του Νέου Χρόνου, πάντα με προβληματίζει θεματολογικά, αφού θέλω να γράψω κάτι σχετικό με τον εορτασμό αυτόν, αλλά ταυτόχρονα να ανοίξω αρθρογραφικά την νέα χρονιά με κάτι πρωτότυπο, διαφορετικό κάπως από τις συνήθεις αναρτήσεις που ανεβαίνουν εδώ. Ένα επιχείρημα δύσκολο. Έτσι, μια φορά, με αφορμή ένα στοιχείο άρρηκτα δεμένο με τον εορτασμό, τον αγιασμό των υδάτων, το νερό δηλαδή, αναρτήθηκε το άρθρο «ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ».
Πέρυσι, με αφορμή αυτό που λέγεται για την ημέρα των Φώτων, ότι δηλαδή «ανοίγουν οι Ουρανοί», το άρθρο ήταν σχετικό με τον ουρανό και είχε τίτλο «Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑ Η ΣΚΕΔΑΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ».
Την αμέσως προηγούμενη χρονιά, αφού φως και χρώματα είναι σχεδόν ένα πράγμα, αναφερθήκαμε σε κάποιους που ασχολούνται με αυτήν την ιδιότητα του φωτός, τα χρώματα, στο άρθρο «ΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ».
Εφέτος, σκέφθηκα να ξεκινήσω την αρθρογραφία του πρώτου μήνα του Νέου Χρόνου, με ένα «χρωματικό γεγονός» που έτυχε να δω τον τελευταίο μήνα του χρόνου που πέρασε. Το χρωματικό αυτό γεγονός δεν ήταν τίποτε άλλο από μια έκθεση ζωγραφικής.
Πώς δένει μια έκθεση ζωγραφικής με τα ΦΩΤΑ; Είπαμε, φώτα σημαίνουν χρώματα και η έκθεση αυτή ήταν γεμάτη χρώματα, έντονα, λαμπερά, ανάμικτα. Ο τίτλος της δε, ήταν «ΜΥ ΕΥES ARE SEEING YOU» (Τα μάτια μου σε βλέπουν),
ένας τίτλος που σε πήγαινε σε κάτι μεταφυσικό, σε κάτι θεϊκό, σαν μια αόρατη ισχυρή δύναμη από ψηλά να σου φώναζει: Σε βλέπω. Τα μάτια μου σε βλέπουν! Και ναι μεν η δύναμη αυτή μάλλον δεν χρειάζεται φως για να σε (μας) δει, όμως για την αντίληψή μας το φως είναι απαραίτητο στοιχείο για να ιδωθεί κάτι.
Ένας δε από τους πίνακες κλειδιά της ενότητας των εκθεμάτων είχε τίτλο «Divinity in disguise» (Θεότητα σε μεταμφίεση).
Η ιστορικός τέχνης Έλλη Παξινού γράφει για την έκθεση του ζωγράφου Αλέξανδρου Βασμουλάκη, μεταξύ των άλλων, τα εξής:
«Με γνώμονα την ερωτική επιθυμία, ο ζωγράφος πραγματεύεται την αναγκαιότητα της οπτικής απόλαυσης. Η ιστορία του βλέμματος αποτέλεσε στόχο των φεμινιστικών θεωριών επειδή τοποθέτησε τον άνδρα στην θέση του παρατηρητή – ηδονοβλεψία και αντικειμενοποίησε την γυναίκα.
Στην έκθεση όμως του Βασμουλάκη, παρόλο που επικρατεί η παραπάνω σχέση -κυρίως λόγω της γλυπτικής εγκατάστασης με τα διάσπαρτα ανδρικά κεφάλια που εμμονικά κοιτάζουν τους επισκέπτες και τις απεικονιζόμενες φιγούρες-
τα φύλα εναλλάσσουν ρόλους: ο καλλιτέχνης στο έργο “divinity in disguise” μετατρέπει και τον άνδρα σε αντικείμενο θέασης.
Με αυτόν τον τρόπο, ο ζωγράφος κρατά μια αμερόληπτη στάση και αποστασιοποιείται από τις προϋπάρχουσες αντιλήψεις με σκοπό να τονίσει την αυτοκρατορία του βλέμματος και τις αμφίδρομα διαπλεκόμενες εξουσιαστικές σχέσεις και εξαρτήσεις που αυτό δημιουργεί.
Άνδρες και γυναίκες, ταυτόχρονα θύτες και θηράματα «γεννοβολούν τη ζωή» και μοιραία αφηγούνται τη μύχια επιθυμία του ανθρώπου να αποτελεί μέρος ενός «οπτικού διαλόγου».
Αυτά γράφει η Κα Έλλη Παξινού. Προσωπικά, πριν διαβάσω τα ανωτέρω γραφόμενα στο φυλλάδιο της έκθεσης και τους τίτλους που είχαν η έκθεση και οι πίνακες της, επηρεασμένος από την πρώτη εντύπωση που μου προκάλεσε η θέαση των πινάκων και των χρωμάτων –και ιδιαίτερα του κεντρικού πίνακα που με μαγνήτισε αμέσως- είχα δώσει τον δικό μου τίτλο «Divine Trinity» (Θεία Τριάδα) βλέποντας την προσπάθεια της γέννησης της Αρμονίας από την σχέση του Άρη και της Αφροδίτης, βλέποντας τον Υιό και τον Πατέρα της Αγίας Τριάδας, όπου ο τρίτος όρος (Άγιο Πνεύμα) αντικαθίσταται από την Περικαλυπτική Μητέρα που επεμβαίνει με την Θεία Πρόνοιά της, βλέποντας την Ινδουιστική Τριάδα, Βράχμα, Σίβα, ενώ εδώ την θέση του συντηρητή Βισνού παίρνει η σύζυγός του Λάκσμι.
Όχι! Ούτε κριτικός τέχνης είμαι, ούτε θέλω να αναλύσω το «τί θέλει να πει ο ποιητής» και στην προκειμένη περίπτωση ο ζωγράφος Αλέξανδρος Βασμουλάκης. Το τί ήθελε να πει είναι δική του υπόθεση και το τί εισέπραξα εγώ από την έκθεσή του είναι δική μου, διότι η τέχνη είναι κάτι τελείως υποκειμενικό, όπως απαντά και ο «φυσικός» στο ερώτημα: «Υπάρχουν όντως τα χρώματα;»
(συνεχίζεται)
admin is | Topic: Uncategorized, Ζωγράφοι και ζωγραφική | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Εκθεση Αλεξ. Βασμουλάκη (1)”