Σκεψεις κι αποψεις 5.
Σκέψεις κι’ απόψεις [5]
Theo γεια σου,
Σ’ ευχαριστώ που με αποκάλεσες χρωματιστή, όχι γιατί με κολάκευσες, αλλά γιατί μ’ ένοιωσες. Ναι αγαπώ τα χρώματα, γιατί δε τα βλέπω απλώς, αλλά γιατί με δονούν.
Οι δονήσεις τους ενώνονται με τις δικές μου εσωτερικές χρωματικές δονήσεις και μιλάμε, τραγουδάμε, χορεύουμε και περνάμε υπέροχα.
Καβαλάω το ουράνιο τόξο και μαζί του περιδιαβαίνω τους αιθέρες και ενώ τα χρώματα μου μιλούν για το κόσμο τους, εισδύω μέσα από το συναίσθημα (χαράς, ευφορίας, ελπίδας κ.α.) στη φαντασία μου και ανακαλύπτω καινούριους ορίζοντες.
Μπαίνω μέσα στο χρωματικό κύκλο και νοιώθω, ότι μ’ αγκαλιάζουν όλα τα χρώματα με διάθεση προστασίας, από τη πεζότητα, την ισοπέδωση, τη ματαιότητα και τότε τ’ αγκαλιάζω και εγώ και χορεύουμε ένα, δύο, τρείς, πολλούς χορούς, που με κάνουν να νοιώθω ζωντανή και έτοιμη για δράση.
Οι αρετές των χρωμάτων δε διδάσκονται, τις νοιώθεις, που σημαίνει ότι σε δονούν μέχρι εκστατικότητας, ή “αντιλαμβάνεσαι ” τα χρώματα ως μία στιγμιαία αισθητική ικανοποίηση. Γι’ αυτό μην είσαι τόσο αυστηρός στη κριτική σου.
σε χαιρετώ Ιωάννα
21-6-09
IOANNA τώρα που μεταφράζω το blog στα αγγλικά πρόσεξα και δονήθηκα από μια σκέψη σου, ένα ερώτημά σου, μετά από τρεις ολόκληρους μήνες!
Τότε μου πέρασε απαρατήρητο (;) ή μάλλον η συνεχής ενασχόλησή μου με τα xromata.com με προωθεί (;) με στέλνει αλλού (;) οπότε αναθεωρώ ή προσέχω καλύτερα κάποια πράγματα!
Στις 4 Μαρτίου αναρωτήθηκες: Εφ’ όσον το φως είναι δόνηση, αλλά και ο άνθρωπος είναι δόνηση πώς και πού επηρεάζει η μια δόνηση την άλλη;
Όπως θα πρόσεξες στα πιο πρόσφατα comments και posts αναφερόμαστε στο Ορατό Φως και τον Περιοριστικό Νόμο (ή Εωσφόρο) αλλά και στο Νόμο των Αναλογιών. Σκέφθηκα λοιπόν το εξής:
Μήπως, όπως το ορατό φως είναι ένα περιορισμένο τμήμα δονήσεων ενός πολύ μεγαλύτερου δονητικού συνόλου, συμβαίνει το ίδιο και με τον άνθρωπο;
Μήπως δηλαδή κάθε γήινος άνθρωπος, κάθε ένας μας, η Ιωάννα, ο Πάνος, ο Μιχάλης κλπ. κλπ. (που γεννιέται και πεθαίνει εδώ) είναι ένα τμήμα δονήσεων ενός μεγαλύτερου συνόλου, ένα μικρό κομμάτι του, που φαίνεται εδώ;;;
Άρα οι περιορισμένες δονήσεις του Φωτός με τις περιορισμένες δονήσεις του εμφανιζόμενου (εδώ) ανθρώπου αλληλοεπηρεάζονται για να εκτελεστεί κάποιο έργο σε αυτό το περιορισμένο σημείο.
Συγγνώμη που οι σκέψεις μου είναι ακόμα χύμα, αλλά ήθελα να τις διατυπώσω, για να μη μου φύγουν και για να τις επεξεργαστεί όποιος θέλει.
Σ’ ευχαριστώ Ιωάννα για το πολύτιμο αναρώτημά σου και σκέφτομαι άραγε πόσα άλλα μαργαριτάρια βρίσκονται απαρατήρητα, κρυμμένα μέσα σ’ αυτό το blog περιμένοντας τη στιγμή που κάποιος θα τα αποκαλύψει και θα τα φέρει στο φως.
Πάνος
22-6-09
Μετα την καταιγίδα, Πάνο, συνήθως έρχεται η λιακάδα!
Ρωτάς ποιά είναι τα βασικά χρώματα και ποιά είναι τα συμπληρωματικά. Εγώ να απαντήσω λίγο διαφορετικά: τα βασικά χρώματα είναι το blog σου και τα συμπληρωματικά είναι τα comments μας, όπου το ένα προϋποθέτει το άλλο και τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη εξάρτηση μεταξύ τους.
Επίσης, θα ήθελα να προσθέσω λίγα λόγια σχετικά με τους ρυθμούς και δονήσεις, ίσως να φανούν χρήσιμα σε κάποιους. Ο όρος Κόσμος – με την αρχαία ελληνική έννοια του “συνόλου σε τάξη και αρμονία” – δηλώνει μια ενότητα που περιλαμβάνει τα πάντα. Έτσι, ο κόσμος στον οποίο κατοικούμε διέπεται σε όλα τα επίπεδα από συγκεκριμένους νόμους, οι οποίοι με τη σειρά τους εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σύστημα νόμων. Ρυθμοί και δονήσεις του Συμπάντος επηρεάζουν τη Γη, αλλά και την έμψυχη και άψυχη ύλη την οποία αυτή περιλαμβάνει. Η λεπτή ροή όλων των ηλεκτρομαγνητικών ενεργειών επηρεάζει τα συναισθήματα, την υγεία και τη ζωή των φυτών, των ζώων και των ανθρώπων. Επομένως, τα πάντα ρει, όπως είπε ο Ηράκλειτος, τα πάντα δονούνται.
Εσύ, Theo, “χρωματίζοντας” εμένα ασπρόμαυρη συν κόκκινη, κατά κάποιο τρόπο υποτιμώντας αυτά τα χρώματα, σίγουρα δεν γνώριζες ότι πράγματι αυτά είναι τα αγαπημένα μου, δηλαδή κυριαρχούν στην ντουλάπα μου, στο σπίτι μου, στους πίνακές μου. Επίσης, κατά μεγάλη πιθανότητα δεν γνωρίζεις για τις σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ των χρωμάτων και των ήχων, των προτιμήσεων και της χρωματοθεραπείας. Έτσι, λοιπόν, κατά αντίστοιχη σειρά αναφέρω:
Το άσπρο ηχεί εσωτερικά σαν ένας μη ήχος, σαν παύση στη μουσική, γι’ αυτό και επενεργεί στον ψυχισμό μας σαν μια μεγάλη σιωπή, μια σιωπή όμως που δεν είναι νεκρή, αλλά γεμάτη δυνατότητες.
Το μαύρο συμβολίζει κάτι που έχει εκλείψει, μια σβησμένη πυρά, κάτι ακίνητο. Είναι το χρώμα που στερείται κάθε ήχο και γι’ αυτό επάνω του ηχεί εντονότερα κάθε άλλο χρώμα, ακόμα και τα αδύναμα.
Το κόκκινο επενεργεί εσωτερικά ως ένα πολύ ζωντανό, ζωηρό και ανήσυχο χρώμα, που όμως δεν περιέχει τον επιπόλαιο χαρακτήρα του κίτρινου. Μαρτυρεί μια έντονη νότα σχεδόν ενσυνείδητης τεράστιας δύναμης, μιας ανδρικής ωριμότητας.
Οι άνθρωποι που προτιμούν λευκό χρώμα χαρακτηρίζονται από αθωότητα, αγνότητα, καθαρότητα, νεότητα, αλήθεια, απλότητα, ανυπαρξία, μοναδικότητα. Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από περισσότερο ενδιαφέρον για τον ρεαλισμό, αρνούνται να αποδεχτούν ότι δεν μπορεί να εξηγήσει η λογική. Γνωρίζουν και αποδέχονται τα ελαττώματά τους, αλλά δεν επιθυμούν να τα διορθώσουν.
Οι άνθρωποι που προτιμούν μαύρο χρώμα χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα, μυστικοπάθεια, κατάθλιψη, θάνατο, μοναχικότητα. Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από φοβία για το άγνωστο, επιθυμία για απελευθέρωση από οτιδήποτε τους δίνει αίσθηση εξάρτησης, τους παρεμποδίζει, τους “δένει”.
Οι άνθρωποι που προτιμούν κόκκινο χρώμα χαρακτηρίζονται από πάθος, σεξουαλικότητα, ενεργητικότητα, αυθορμητισμό, διέγερση, επιθετικότητα, δύναμη, κίνδυνο, φιλοδοξία, επαναστατικότητα. Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από υπερβολική ενεργητικότητα και αυθορμητισμό, κυκλοθυμία, εγωκεντρισμό ή να έχουν έντονο πρόβλημα να συναναστραφούν με ανθρώπους που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά.
Το μαύρο απορροφά την περισσευούμενη ενέργεια, ενώ το άσπρο βοηθά στον εξαγνισμό και στην εξισορρόπηση. Το κόκκινο διεγείρει πνευματικά αλλά και σωματικά.
Με εκτίμηση Λυδία.
26-6-09
Ιωάννα εδώ…
Το κάλεσμα του Πάνου και ο προβληματισμός του ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN πάνω στο χρωματισμό της Αγίας Τριάδας, μου κίνησαν το ενδιαφέρον, ν’ ασχοληθώ με αυτό το θέμα, να δώσω και τη δική μου πινελιά, όχι από διάθεση να προκαλέσω, αφού καταπιάνομαι με θέματα υπερουσιαστικά (πέραν της ανθρώπινης αίσθησης και αντίληψης), αλλά με την ώθηση της πίστης μου προς το ανώτερο και της αγάπης μου προς τα χρώματα, αλλά και με την ελπίδα, να τσιγκλήσω με τη σειρά μου, άλλους φίλους που παρακολουθούν αυτό το blog. Αρχίζω λοιπόν…
Θεολογικά η Αγία Τριάδα ερμηνεύεται ως η “Τρισυπόστατη Μονάδα”, που φανερώνεται (εκδηλώνεται) με ενέργειες στη δημιουργία. Τα τρία πρόσωπα δεν αποτελούν τρείς ξεχωριστούς θεούς, αλλά έχουν μία ουσία, μια φύση. Έχουν όμως διαφορετικές υποστάσεις ως προς την εκδήλωση τους.
Η διαφορά υποστάσεων είναι στο ότι:
Ο Πατήρ είναι αγέννητος γεννήτορας
Ο Υιός είναι γέννημα άχρονο
Το Άγιο Πνεύμα είναι εκπόρευση
Ο Πατήρ δημιουργεί (είναι η αρχική αιτία), ο Υιός με την ένσαρκη και άσαρκη παρουσία του, φανερώνει το δημιουργικό έργο (Λόγος), το Άγιο Πνεύμα τελειώνει αυτό το δημιουργικό έργο.
Εδώ σταματά η θεολογία και αρχίζει ο συμβολισμός.
Η Αγία Τριάδα παρίσταται συμβολικά με ένα ισόπλευρο τρίγωνο, όπου η κορυφή ο Πατήρ και οι δύο άκρες της βάσης ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Το τρίγωνο μας δείχνει την τριαδικότητα, οι ίσες πλευρές-γωνίες την ισοθεΐα και οι κατευθύνσεις των πλευρών τη τρισυπόστατη παρουσία- εκδήλωση.
Ο Υιός είναι ο Λόγος, είναι η Αγάπη, αυτό φαίνεται από το έργο Του, αφού με τη διδασκαλία Του και τις πράξεις Του εγκατέστησε την αγάπη στην ανθρώπινη ψυχή.
Η αγάπη είναι μεν πνευματική αρετή, όμως έχει ως έδρα της τη ψυχή, αφού στη ψυχή δοκιμάζονται όλα τα παράγωγα συναισθήματα της αγάπης.
Το Άγιο πνεύμα είναι η φώτιση, είναι η Σοφία, αφού η Σοφία ήρθε ως επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους απλοϊκούς και αγράμματους αποστόλους τη Πεντηκοστή. Η σοφία είναι πνευματική αρετή και εκφράζεται μέσα από το πνεύμα.
Αυτές είναι τουλάχιστον οι ενδείξεις, ως προς τη παρουσία του Υιού και του Αγίου Πνεύματος επί της Γής.
Το τρίγωνο κατά τη γνώμη μου είναι το σύμβολο, που δίνει στο παρατηρητή την πιο καθαρή εικόνα της παρουσίας και της εκδήλωσης Τους.
Στο τρίγωνο η αριστερή πλευρά που ξεκινά από τη κορυφή, αντιστοιχεί στη κάθοδο (ενσάρκωση), η οριζόντια πλευρά αντιστοιχεί στη κοσμική πορεία (ανθρωπότητα), η δεξιά πλευρά αντιστοιχεί στην επάνοδο, ( η ίδια παρατήρηση ισχύει και για την ανθρώπινη ενσάρκωση).
Ο Πατήρ (κορυφή), ως Γεννήτωρ, ή Αίτιο, ή Δημιουργός είναι φώς (όλα τα χρώματα), μια και είναι Αγάπη-Σοφία και όλα όσα δε “γνωρίζουμε”. Ο Υιός ως ενσάρκωση αντιστοιχεί στο κόκκινο χρώμα (υλική υπόσταση), ως εγκαθιδρυμένος στην ανθρώπινη ψυχή είναι κίτρινος. Το κίτρινο ως δισυπόστατο χρώμα αναλογεί στη διπλή υπόσταση του Υιού και επί πλέον στη δισυπόστατη ψυχή. Τέλος το Άγιο Πνεύμα ως επιφοίτηση της σοφίας στο ανθρώπινο πνεύμα το χρωματίζω μπλε.
Η παραπάνω χρωματική μου απόπειρα δε σημαίνει ότι Υιός και Άγιο Πνεύμα στερούνται των υπολοίπων χρωμάτων. Είναι και οι Δυο φως. Όμως ανάλογα των εκδηλώσεων Τους αντανακλούν το χρώμα που αναλογεί στις ιδιότητες Τους τη στιγμή της εκδήλωσης. Ή ίσως είναι η δίκη μου ψυχική ανάγκη, να Τους απεικονίσω έτσι, για να νοιώσω πιο καθαρά την ενέργεια Τους και το έργο Τους.
ευχαριστώ Ιωάννα
28-6-09
Πάνο αναρωτιέσαι αν ο άνθρωπος είναι ένα τμήμα δονήσεων (περιορισμένες όπως αναφέρεις), που αλληλοεπηρεάζονται με τις δονήσεις του φωτός, για να εκτελεστεί κάποιο έργο σε αυτό το περιορισμένο σημείο (γήινη ζωή). Εγώ πιστεύω ότι όντως είναι έτσι και σε συνδυασμό με αυτό που γράφεις στις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, ότι δηλ. όλες οι ακτινοβολίες αποτελούν μία και την αυτή σειρά,” το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα ” τολμώ και το προχωρώ στα εξής:
Ο άνθρωπος είναι ένα μικρό μέρος του συνόλου της δημιουργίας. Εάν ο άνθρωπος καταφέρει να συντονίσει τις δονήσεις του με τις δονήσεις του υπόλοιπου μέρους του συνόλου και εναρμονισθεί με αυτές, τότε έχει ξεφύγει από τα περιοριστικά όρια του και γίνεται ένα με το σύνολο (συνειδησιακά). Παράδειγμα ο Πυθαγόρας που μπορούσε να ταξιδεύει στο σύμπαν (νοητικά).
Επίσης η αναλογία φάσματος του φωτός και ανθρώπου μ’ εμπνέει να πιστεύω, ότι η γήινη ζωή του ανθρώπου (αυτή που εμείς βλέπουμε) είναι ένα μικρό μέρος της ζωής του και ότι υπάρχει και η αόρατη ζωή ( την οποία δυστυχώς ούτε βλέπουμε, ούτε νοιώθουμε). Άρα το περιορισμένο σημείο, όπως αναφέρεις, χρειάζεται για να φωτισθούμε (να φύγουμε από το σκοτάδι της άγνοιας, της δυσπιστίας, των φόβων, του εγωισμού) και με τη σειρά μας να γίνουμε ΦΩΣ.
Ευχαριστώ Ιωάννα
30-6-09
Όπως είπες Πάνο μου: «χρως» καλείται το αίτιο του ταξιδιού αυτού στο χρόνο κι όπως αρχίζει και διαφαίνεται μάλλον πρόκειται για ταξίδι επικό-ομηρικό, κάτι δηλαδή σαν Οδύσσεια, όπως θα φανεί κι εν συντομία κατωτέρω.
Κατ’ αρχήν απευθυνόμενος στο έγκριτο λεξικό των LIDDELL & amp; SCOTT μ’ έκπληξη διαπίστωσα ότι «χρως» πρωταρχικά σημαίνει παρ’ αρχαίοι την επιφάνεια σώματος και μάλιστα του ανθρώπινου, αλλά και το ίδιο το σώμα και κατά δεύτερο λόγο το χρώμα που αυτή φέρει.
Η συνέχεια όμως ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή. Η αρχαία ελληνική γραμματεία βρίθει αναφορών με αρχαιότερη πηγή τον Όμηρο. Αυτό ήρθε να μου τ’ αποκαλύψει το άρθρο της Valeriya Gavrylenko στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου με τίτλο:
HOMERIC BODY IMAGE: Χρως AS BODY.
Μετά λύπης μου γι’ άλλη μια φορά διαπίστωσα με τι ασχολούνται στο εξωτερικό οι άνθρωποι την ώρα που η πλειοψηφία ημών ατενίζουμε το μέλλον βαθιά νυχτωμένοι ως προς τον πλούτο της πολιτιστικής και γενικότερης κληρονομιάς μας.
Επειδή το άρθρο είναι μακροσκελέστατο, θα σταθώ μόνο στα κύρια σημεία.
Έτσι, ως προς την έννοια του όρου ”χρως”, είναι δύσκολο να διακρίνουμε αν πρόκειται για το δέρμα ή τη σάρκα δηλ. το σώμα, διότι είναι τελικά η επιφάνεια του σώματος, αλλά και όλο το σώμα ταυτοχρόνως! Πρόκειται όμως για μια εφήμερη σωματική ενότητα, που εμφανίζεται στο κείμενο, μόνο στις φάσεις της αλλαγής και μεταμόρφωσης, της καταστροφής της ενότητάς της (όταν π.χ. τρωθεί και διανοιχθεί από αιχμηρό αντικείμενο), πράγμα που δείχνει και την ευθραυστότητα και θνητότητά της, την ώρα που οι όροι ”δέρμα” και ”σώμα” εμφανίζονται στις περιπτώσεις της διάκρισης (απ’ το εξωτερικό περιβάλλον) και της «αποκατάστασης». Γι’ αυτό χρήζει περιποίησης (π.χ. έλαια) και προστασίας (π.χ. πανοπλία).
Επίσης στον Όμηρο είναι δύσκολο να διαχωρίσεις την επιφάνεια του σώματος από το χρώμα. Έτσι π.χ. οι άνδρες γενικά είναι σκουρόδερμοι, όμως το χρως τους είναι λευκό, δηλ. εύθραυστο. Κι όλο αυτό με παραπέμπει έτσι μαγικά στο comment που είχες κάνει στο post ”Τα δυο ερωτήματα”. Ήθελα μες στον ενθουσιασμό μου να σου γράψω:
”Τι είπες τώρα;!!!
Όμως συγκρατήθηκα. Και να τώρα που νιώθω να δονούμαι στην ιδέα, πως όσο εύθραυστο και περιορισμένο είναι το χρως, όπως το ορατό φως, αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος, τόσο υπάρχει κάτι μέσα και πέρα απ’ αυτό, απεριόριστο, αθάνατο, και ολοκληρωμένο, που μας καλεί να τ’ ανακαλύψουμε, βρίσκοντας και τον προορισμό μας, αλλά και το έργο που έχουμε να επιτελέσουμε σ’ αυτό το περιορισμένο σημείο.
Η Οδύσσεια συνεχίζεται. Ως την Ιθάκη, λοιπόν!
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
9-7-09
Δυο χρόνια μετά την ανάρτησή του, αυτό το comment έπεσε στην αντίληψη της Κας Gavrilenko, η οποία μας απάντησε γράφοντας ελληνικά:
Μιχαήλ, σας ευχαριστώ για ενδιαφέρον σας προς το άρθρο μου. Πώς το έχετε βρει;
Θα παρουσιαστούν σύντομα και άλλα πάλι με το ίδιο θέμα…
Να είσαστε καλά όλοι εσείς, χρώματα!
Valeria Gavrilenko
15-7-11
admin is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Σκεψεις κι αποψεις 5.”