Ιστορια του εγχρωμου κινηματογραφου [Στ]
Η ιστορία του χρώματος στον κινηματογράφο
Στ
Eastmancolor και μετά…
Digital Color (ψηφιακό χρώμα)
Παρακολουθήσαμε την εξέλιξη του χρώματος στον κινηματογράφο, επιλέγοντας να ακολουθήσουμε και μεταφράσουμε την εξιστόρηση του επιτεύγματος αυτού, όπως αναφέρεται στον ιστότοπο “The History and Science of Color Film” (Η Ιστορία και Επιστήμη των έγχρωμων ταινιών).
Με το 6ο αυτό και τελευταίο άρθρο, που αναφέρεται στον ψηφιακό χρωματισμό των ταινιών, κλείνει η σχετική σειρά για την έως τώρα εξελικτική πορεία του χρώματος στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η πρόοδος στο χρώμα των ταινιών μπορεί να προέλθει από τους πιο παράδοξους τρόπους.
Το 1985 ο μεγιστάνας των ΜΜΕ Ted Turner, κατά τη σύντομη ιδιοκτησία του των εταιριών MGM / UA, θέλησε να «χρωματίσει» μια σειρά ασπρόμαυρων ταινιών εποχής των studio που είχε αποκτήσει. Χρησιμοποιώντας ψηφιακό χειρισμό, οι ταινίες σαρώθηκαν και χρωματίστηκαν καρέ – καρέ σε μια ηλεκτρονική έκδοση του τρόπου χρωματισμού, όπως γινόταν δια χειρός από τον George Milies στα πρώτα βήματα του έγχρωμου σινεμά.
Ο χρωματισμός των παλαιών ασπρόμαυρων ταινιών ήταν μια αμφιλεγόμενη κίνηση με τον ίδιο τον Turner να αναφέρει αστειευόμενος ότι δεν θα σταματούσε μέχρι να χρωματίσει τον «Citizen Kane».
Μόλις τρεις εβδομάδες πριν πεθάνει, ο Orson Welles, ο οποίος είχε μια ρήτρα στο συμβόλαιό του που έλεγε ότι ο «Πολίτης Kane» δεν μπορούσε να επεξεργαστεί χωρίς την άδειά του, είπε σε φίλο του: "Μην αφήσετε τον Ted Turner να παραβιάσει την ταινία μου με τα κραγιόνια του". Ο πολίτης Kane εξοργίστηκε με την παρέμβαση χρωματισμού κλασικών ασπρόμαυρων ταινιών.
Αλλά ο χρωματισμός του Τέρνερ έκανε τους κινηματογραφιστές να σκεφτούν τις δυνατότητες επιλεκτικού χειρισμού των χρωμάτων.
Στη δεκαετία του 1990, πολλοί σκηνοθέτες διερεύνησαν διαφορετικές εργαστηριακές διαδικασίες για να δημιουργήσουν μοναδικούς χρωματικούς τόνους ταινιών.
Προχωρώντας στη δεκαετία του 2000 και μετά, οι υπολογιστές έγιναν αρκετά ισχυροί ώστε να χειρίζονται ολόκληρες ταινίες. Οι ψηφιακοί διαμεσολαβητές τέθηκαν σε χρήση, σε μια διαδικασία σάρωσης καθ’ ενός πλαισίου ταινίας, καρέ – καρέ σε έναν υπολογιστή που τα χειρίζεται ψηφιακά.
Η πρώτη ταινία που είχε επεξεργαστεί ολόκληρη χρωματικά με ψηφιακή διαμεσολάβηση ήταν η ταινία «O Brother Where Art Thou» των αδελφών Coen Art, το 2001. Ο κινηματογραφιστής Roger Deakins εργάστηκε για 11 εβδομάδες υποτονίζοντας το καταπράσινο χρώμα των φυλλωμάτων του καλοκαιριού για να επιτύχει την θαμπωμένη χρυσαφιά όψη που κυριαρχεί στην ταινία.
Καθώς τα εργαλεία μας για την παραγωγή ταινιών συνεχίζουν να κινούνται στην ψηφιακή σφαίρα, οι δημιουργικές δυνατότητες χειρισμού χρωμάτων είναι ατελείωτες. Αλλά ίσως εξίσου σημαντικό είναι πως τα σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία μας δίνουν κάποια όπλα στον αγώνα για τη διαφύλαξη του φιλμ. Έχουμε πολύ καλύτερες δυνατότητες να αποκαταστήσουμε τις ξεβαμμένες από τον χρόνο ταινίες, διατηρώντας την πολιτιστική μας κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές.
Η ερώτηση τώρα είναι, πώς αποθηκεύουμε αυτά τα ψηφιακά στοιχεία;
Από τη στιγμή που η Dorothy άνοιξε για πρώτη φορά την πόρτα σε αυτόν τον κόσμο των τεχνικών χρωμάτων του Οζ, είναι σαφές ότι η χρήση του χρώματος – το χρώμα είναι ένα πολύ λεπτό εργαλείο- μπορεί να μας ωθήσει, να μας μεταφέρει και να ξεκλειδώσει έναν κόσμο που μπορεί να είναι κανονικός, ιδεαλιστικός, ή όσο φανταστικά διαφορετικός θέλουμε να είναι.
admin is | Topic: ιστορία και χρώματα, κινηματογράφος και χρώμα, Τέχνες και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ιστορια του εγχρωμου κινηματογραφου [Στ]”