Συνεντευξη με τα χρωματα [λζ’]: το διχτυ της Αφροδιτης
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[λζʹ]
Το δίχτυ της Αφροδίτης και ο Νεύτων
-Συνεχίζω άνθρωπε, εγώ ο οφθαλμός που, με αφορμή τα ραβδία μου, τους φωτοσυλλέκτες μου με τους οποίους αντιλαμβάνομαι την έλευση και παρουσία του φωτός, θυμήθηκα και σου αφηγήθηκα τον μύθο του Αλεκτρυόνα, δηλαδή μια μυθολογική επεξήγηση για το λάλημα του κόκορα, του αλέκτορα, πριν καλά – καλά να φέξει η αυγή.
Ο μύθος αυτός απασχόλησε τον μεγάλο επιστήμονα, τον Νεύτωνα, αυτόν που ασχολήθηκε με το φως και τα χρώματά του, ναι Άνθρωπε, αυτόν που σου απέδειξε πως φως και χρώματα είναι ένα πράγμα….
Ο Νεύτων πέρα από μεγάλος επιστήμονας υπήρξε και αλχημιστής.
Τον απασχολούσε σοβαρά η αλχημεία και οι προσπάθειες ανεύρεσης μέσω αυτής, της φιλοσοφικής λίθου.
Έδινε μεγάλη βάση σε κάποιους αρχαιοελληνικούς μύθους, πιστεύοντας ότι ήταν έντεχνα καλυμμένες αλχημιστικές συνταγές. Ειδικά ο μύθος που σου ανέφερα προηγουμένως, ναι, αυτός με το αόρατο δίχτυ με το οποίο ο απατημένος Ήφαιστος έπιασε στα πράσα –όπως λέμε σήμερα- την άπιστη σύζυγό του Αφροδίτη με τον εραστή της τον Άρη, τον θεό του πολέμου, είναι το 6ο από τα 10 «τρελά μυστικά» του παράξενου εκείνου αλχημιστή επιστήμονα.
-Ένσταση! Είμαι η Ίρις και υποβάλλω ένσταση. Στο είπα και προηγουμένως οφθαλμέ, πως τιμής ένεκεν, σαν μυθολογικής θεάς του Ουράνιου Τόξου και των χρωμάτων του, σ’ εμένα δόθηκε το δικαίωμα να ξεκινήσω τα μυθολογικά θέματα αυτής της συνέντευξης. Σου έκανα το χατίρι και σου επέτρεψα να διηγηθείς τον μύθο που μας είπες, με την δικαιολογία ότι άπτεται των φωτοσυλλεκτικών τμημάτων σου, ιδιαίτερα των ραβδίων, όμως εσύ το πας περαιτέρω, σε προσθέσεις και αναλύσεις του μύθου…
-Μα, είναι ένα απλό συμπλήρωμα….
-Απλό συμπλήρωμα; Εδώ ανακατεύεις αλχημείες κι ένα σωρό άλλα πράγματα, ακόμα και τον ίδιο τον Νεύτωνα, προτού κληθεί ο ίδιος στην συνέντευξη να αυτοπαρουσιασθεί.
-Κοίτα, αγαπητή μου Ίρις, πρόκειται για κάτι που σχετίζεται με τον περίφημο αυτόν μύθο και θεωρώ πως θα ήταν άκαιρο να αναφερθεί αργότερα, σε άσχετο χρόνο και θέμα… καταλαβαίνεις;
-Μπα; Και πρέπει να τα πεις όλα εσύ; Βρήκες βήμα να αγορεύσεις και δεν λες να το αφήσεις…
-Αφού άνοιξα το θέμα του «διχτιού της Αφροδίτης», φυσικό δεν είναι να το ολοκληρώσω; Ποιός άλλος θα μπορούσε να το κάνει;
-Βλέπω ανάμεσα στο ακροατήριο έναν σύγχρονο επιστήμονα, τον Μπιλ Νιούμαν, αυτόν που επανέλαβε το πείραμα του 6ου ‘τρελού μυστικού’ του Νιούτον, όπως λέγεται στην αγγλική γλώσσα ο Νεύτων. Νομίζω πως είναι ο πιο κατάλληλος να πάρει τον λόγο.
-Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε. Για να απαλύνω την ένταση που επέφερε η ένσταση, ξεκινώ με ένα λογοπαίγνιο:
Τί είναι αυτό που έχουμε κοινό, πέρα από την επιστήμη μας και τα πειράματά μας, ο Νεύτων κι’ εγώ; Μα, τί άλλο; Η αρχή του επωνύμου μας, Το ‘Νιου’.
Newton εκείνος, Newman εγώ. Έχουμε και οι δυο αυτό το ‘new’, που στα αγγλικά σημαίνει καινούργιο, νέο, μπροστά στο όνομά μας.
Κάτι ‘νέο’ για πολλούς από εσάς Άνθρωπε, όχι γιατί είναι καινούργια, αφού έχουν γραφτεί εδώ και 400 περίπου χρόνια, αλλά γιατί αναφέρονται σπανίως, είναι τα «10 τρελά μυστικά» του Νεύτωνα.
Όταν τα διάβασα, εντύπωση μου έκανε το 6ο μυστικό του, η πίστη του ότι αρκετοί αρχαιοελληνικοί μύθοι ήταν αλχημικές μυστικές συνταγές.
Σαν αλχημιστής που ήταν, γνώριζε καλά την αλχημική αντιστοιχία μεταξύ θεών, στοιχείων, χρωμάτων κλπ. και υπέθεσε ότι οι Έλληνες με την μυθολογία τους αποκάλυπταν κρυμμένες αλχημικές γνώσεις.
Τον συνεπήρε ο μύθος του «διχτυού της Αφροδίτης».
Εννόησε ότι η πράσινη Αφροδίτη – χαλκός, ενωμένη με τον κόκκινο Άρη – σίδηρο, με τα δεσμά του πορτοκαλοκόκκινου Ήφαιστου – φωτιά, θα παράγουν (γεννήσουν) την Αρμονία, ένα βήμα προς την φιλοσοφική λίθο.
Απέδειξε πειραματικά την θεωρία του δημιουργώντας το «δίχτυ», ένα πορφυρό κράμα χαλκού και σιδήρου, που το ονόμασε έτσι γιατί η διάταξη των τακτικών κρυστάλλων στην επιφάνεια του κράματος είναι δικτυωτή.
Συνεπαρμένος κι’ εγώ από το πείραμα αυτό του Νεύτωνα, δοκίμασα να το επαναλάβω μετά από τέσσερεις σχεδόν αιώνες. Είχα το ίδιο αποτέλεσμα, με μια μικρή διαφορά στην απόχρωση. Το κράμα μου ήταν μάλλον βιολετί παρά ρόδινο, όπως ήταν αυτό του Νεύτωνα. Βέβαια, όπως ήδη ακούσατε, βιολετί και ρόδινο είναι δυο όψεις του ιδίου χρώματος…. Ας μην υπεισέλθω Χρώματα στα δικά σας εδάφη. Σταματώ εδώ λοιπόν και θα χαρώ Άνθρωπε αν σου ενέθεσα κάποιους σπόρους σκέψεις.
admin is | Topic: Μύθοι και χρώματα, μωβ, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [λζ’]: το διχτυ της Αφροδιτης”