Ζωγραφικη και χρηση χρωματων – Tiziano Vecellio
Οι ζωγράφοι, η ζωγραφική και η χρήση των χρωμάτων
Titian (Τιτσιάνο – Tiziano Vecelliο) (1487-1576)
Ταρκύνιος και Λουκρητία
Έχομε ξεκινήσει μια σειρά αναρτήσεων όπου θα δούμε αναλυτικότερα την χρήση των χρωμάτων από τους ζωγράφους, όπως μας την παρουσιάζει το BBC στο άρθρο του Colour in paintings (το χρώμα στους πίνακες ζωγραφικής).
Πρόκειται για την ανάλυση της χρήσης των χρωμάτων (και την τεχνοτροπία) 20 γνωστών ζωγράφων από τον Μεσαίωνα έως σήμερα άρρηκτα δεμένους με το ζωγραφικό πνεύμα (και ρεύμα) της εποχής τους, ξεκινώντας από τους παλαιότερους χρονολογικά, φθάνοντας στους κάπως νεότερους.
Για κάθε ζωγράφο και την τεχνική του –η οποία αντικατοπτρίζει το πνεύμα της και τη τεχνοτροπία της εποχής του- θα αναφερόμαστε σε ένα γνωστό έργο του.
Στις δυο προηγούμενες αναφορές ασχοληθήκαμε με τον μεσαιωνικό ζωγράφο Duccio di Buoninsegna από την Σιένα της Τοσκάνης.
καθώς και με τον Μιχαήλ Άγγελο (Michelangelo).
Ο τρίτος ζωγράφος στον οποίο αναφέρεται η σειρά αυτή του βιβλίου The colour eye του BBC είναι ο επίσης αναγεννησιακός ζωγράφος Τισιάνο, ένας από τους επιφανέστερους ζωγράφος της Ενετικής σχολής του 16ου αιώνα. Το έργο του στο οποίο θα επικεντρωθούμε είναι ο πίνακας «Ταρκύνιος και Λουκρητία», πιο συγκεκριμένα ο πίνακας που ζωγράφισε το 1571, ο οποίος βρίσκεται στο μουσείο Fitzwilliam του Cambridge, γιατί ο Τισιάνο είχε ζωγραφίσει και άλλους πίνακες με το ίδιο θέμα.
(1571)
Ας δούμε όμως τι ακριβώς αναγράφεται στο βιβλίο:
Ο πίνακας παρουσιάζει μια δραματική στιγμή από την πρώιμη ρωμαϊκή ιστορία. Μια ενάρετη ευγενής Ρωμαία, η Λουκρητία, βιάσθηκε από τον Σέξτο, τον γιό ενός τυράννου. Της επιτέθηκε στο δωμάτιό της και την απείλησε ότι αν δεν υποκύψει θα την σκότωνε, εκείνη και τον υπηρέτη της και θα το έκανε έτσι ώστε να φανεί ότι διέπραξαν μοιχεία.
Η Λουκρητία υπέκυψε, αλλά μετά έγραψε μια επιστολή προς τον πατέρα της και μια προς τον σύζυγό της όπου εξηγούσε τι συνέβη. Ύστερα αυτοκτόνησε.
(1572}
Η συναρπαστική σύνθεση του Τισιάνο συλλαμβάνει όλο το δράμα της ιστορίας χρησιμοποιώντας το χρώμα για την κορύφωση της εντύπωσης.
Το φωτεινό, έντονο κόκκινο χρώμα που έχουν οι κάλτσες και οι βράκες που φορά ο Σέξτος*, υπαινίσσεται το αίμα, την λαγνεία και την αδικοπραγία που είναι το κύριο θέμα της υπόθεσης. Αυτό το θερμό κόκκινο έρχεται σε αντίθεση με το ψυχρότερο λευκό των λινών κλινοσκεπασμάτων και εντείνει τους θερμούς τόνους της σάρκας του ολόγυμνου σώματος της Λουκρητίας.
(1570)
Ο Τισιάνο δούλεψε αυτόν το έργο αυτό με λάδια https://xromata.com/?p=5052
Τιτσιάνο: Ακταίων και Άρτεμις
(Ίδια συμβολική χρωματική χρήση)
ένα (νέο για την εποχή του) είδος βαφής, που του επέτρεπε να τροποποιεί και προσαρμόζει τον πίνακα ενώ δούλευε επ’ αυτού και να παράγει εξαιρετικά πλούσια και λαμπερά χρώματα. Η χρωματική γκάμα στην πραγματικότητα είναι αρκετά περιορισμένη αλλά ο Τισιάνο χρησιμοποιεί αντιθέσεις φωτεινών και σκοτεινών τόνων, θερμών και ψυχρών καθώς και δυνατούς τόνους λευκού και κόκκινου, κάνοντας έτσι το χρωματιστό έργο να δίνει την κατάλληλη συναισθηματική και οπτική εντύπωση.
Ο βιασμός της Λουκρητίας
αγνώστου ζωγράφου
*Ο Sextus Tarquinius ήταν ο τρίτος και νεότερος γιός του τελευταίου βασιλιά της Ρώμης, του Lucius Tarquinius Superbus. Ο βιασμός της Λουκρητίας από τον Σέξτο επιτάχυνε την ανατροπή της μοναρχίας και επέφερε την εγκαθίδρυση της Ρωμαϊκής δημοκρατίας.
Το ίδιο θέμα, με παρόμοια χρήση χρωμάτων, από άλλους ζωγράφους
Jan van Hemessen
Peter Paul Rubens
Simon Vouet
admin is | Topic: Ζωγράφοι και ζωγραφική, Τέχνες και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ζωγραφικη και χρηση χρωματων – Tiziano Vecellio”