Απαντήσεων συνέχεια (10α) [χρωματικές συνομιλίες]
Χρωματικές Συνομιλίες (10α)
Απαντήσεων συνέχεια
Στο προηγούμενο τεύχος δημοσιεύθηκε το σκεπτικό του κυρίου Νίκου Παναγιωτόπουλου ως προς το ερώτημα «Τί είναι χρώμα;» ο οποίος, αντί απαντήσεως ομολόγησε:
Δεν μπορώ να γνωρίζω επ΄ ακριβώς τι είναι χρώμα,
Συμπληρώνοντας πως πιστεύει:
ότι χωρίς αυτό δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει το σύμπαν,
δίνοντάς μου την ευκαιρία να κάνω μια μικρή νύξη για τη δημιουργία και το Big Bang, όπου χρώματα και ήχοι αναδύονται μαζί, σαν δίδυμα αδέρφια, κάτι που αναφέρεται στην επόμενη απάντηση.
– Συγχαρητήρια για το βιβλίο σας, κ. Καραγιάννη! Το χρώμα, γενικότερα, είναι ένα πολύ σπουδαίο κεφάλαιο για έρευνα και σχολιασμούς. Τι είναι χρώμα; Μια αρκετά δύσκολη ερώτηση, θα έλεγα, με αρκετές και διαφορετικές ερμηνείες, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς. Θα μπορούσε να είναι ομορφιά, θα μπορούσε να είναι ένας καθρέφτης του εαυτού μας ή των πραγμάτων που κοιτάμε. Τα χρώματα δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε, αλλά κι αυτά που αισθανόμαστε. Π.χ., δεν λέμε «χρωματίζεις ωραία τη φωνή σου»; Συνεπώς, νομίζω ότι η απάντηση δεν μπορεί να είναι μόνο μία. Ευχαριστώ.
Ιωάννα Παυλακίδη, Αργυρούπολη
Κυρία Παυλακίδη, υπογράμμισα κάποια αξιόλογα σημεία στο κείμενό σας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλες άξιες λόγου αναφορές στο σκεπτικό σας.
admin is | Topic: Χρωματικές Συνομιλίες | Tags: Big Bang, ήχος
25 Comments, Comment or Ping
Μαργαρίτα Γαλιώτου
Πάνο γειά σου. Καλοκαίρι μεν διακοπές διαρκείας δε .
Μόλις γύρισα και προσπαθώ να προσαρμοστώ λιγάκι. Βλέπω πολλα ενδιαφέροντα και όμορφα πράγματα που δουλιά σωστή που έχεις κάνει. Ζητώ την κατανόησή σου να τα διαβάσω όλα και θα σου γράψω πάλι.
Και πάλι συγχαρητήρια για την υπεροχη δουλια.
Καλή δύναμη
24-9-09
admin
Καλοκαίρι τέλος Μαργαρίτα Γαλιώτου, όπως και οι διακοπές διαρκείας!
Χάρηκα για την επανεμφάνισή σου και ελπίζω μα μην εξαφανιστείς και πάλι.
Φυσικά και έχεις την κατανόησή μου να τα διαβάσεις όλα και είμαι βέβαιος ότι θα βρεις πολλά ενδιαφέροντα σημεία.
Περιμένουμε λοιπόν σύντομα και τις δικές σου απόψεις. Προσωπικά ξέρω ότι έχεις και ότι είναι δυνατές!
Πάνος
4-10-09
Λυδία
ΜΠΑΜ ! Έσπασα τη σιώπη!
Γειά σε όλους και ελπίζω να είστε όλοι σας καλά. Γύρισα από το Ντουμπάι και οι εντυπώσεις είναι καταπληκτικές. Οποίος δεν έχει πάει του το συνηστώ, διότι ως προορισμός δεν περιγράφεται με απλά λόγια. Ποίος είπε ότι τα παλάτια δεν χτίζονται στην άμμο; Ποία χώρα χρησιμοποιεί την έρημο τόσο επιτυχώς για την προσέλκυση του τουρισμού;
Τώρα θα ηθελα να γυρίσω στα παλία comments, σε ‘κείνα που δεν πρόλαβα να σχολιάσω. Αγαπητέ ALDEBARAN, ωραία τα λόγια του ισπανού ποιητή. Τι γίνεται όμως όταν ο οδοιπόρος για κάποιο λόγο ανήκει στην κατηγορία “ΑΜΕΑ”; Πώς μπορεί να ανοίξει τον δρόμο του αν δεν έχει δικό του σπίτι ή/και είσοδημα, αν στην προτεραιότητά του είναι οι ανάγκες των παιδιών του ή ακόμα αν είναι απλά δειλός ή φοβιτσιάρης;
Πάνο, υπάρχει ακόμα μια ενδιαφέρον σχέση του 6 με το 7. Βρίσκεται στη σελίδα http://www.nea-acropoli-heraklio.gr/1/139.html. στο άρθρο “Οι αριθμοί σε σχέση με την Επταπλή Σύνθεση και τους τρείς κόσμους”. Επίσης, δεν έχω δει πότε την εικόνα του Τροχού του χρόνου, αν τη βρεις παρακαλώ δημοσίευσε την για μας.
Λυδία.
20-10-09
JOHNART
χχχχχρρρρρρ…χχχρρρρρρρ…χχχρρρρρρρ…χχχρρρρρρρ…..
μη θορυβείτε…η ομάδα των χρωμάτων κοιμάται…
και έρχεσαι εσύ Λυδία μου με το μπαμ αυτό, να τους ταρακουνήσεις, αμφιβάλω αν το πάρουν χαμπάρι…πέρασαν τόσα σπουδαία θέματα…χωρίς κανένα σχολιασμό…
…πολύ φοβάμαι ότι στο site μπαίνει μόνο ο Πάνος που το γράφει, άντε και κάνα δυο ακόμη που το διαβάζουν (μεταξύ αυτών και ‘γω) και κανένας άλλος…
…κρίμα
JOHNART 21-10 2009
Υ.Γ. και μη μου πείτε εγώ γιατί δε απαντώ…επειδή
α)δεν είμαι, όπως έχω δηλώσει και άλλες φορές σχετικός με τα θέματα, και
β) αυτά που έγραψα τελευταία ενόχλησαν αρκετούς…γι’αυτό και ‘γώ…σιωπή
admin
ΜΠΑΜ! Όντως έσπασες τη σιωπή Λυδία και πολύ καλά έκανες! Μας έλειψες!! Καλώς όρισες λοιπόν πίσω, από το Dubai, όπου όπως καταλαβαίνω μάλλον τα πέρασες καλά. Καλώς επανήλθες στο site για να μας ξυπνήσεις και πάλι.
Συμφωνώ με τον JOHNART. χχχχρρρρρ, ενώ το site βάση των στατιστικών που παρακολουθώ έχει όλο και αυξανόμενη θέαση/κίνηση, εντούτοις τα comments κοιμήθηκαν για καμια εικοσαριά μέρες (πρώτη φορά τόσο πολύ).
Δεν έχω κανένα παράπονο από εσένα Λυδία, την ΙΟΑΝΝΑ (που γνωρίζω πως έχει πολύ φορτωμένο πρόγραμμα), τον JOHNART (που αν και δηλώνει άσχετος συνεισφέρει πολύ στα comments, έστω και ιδιότυπα όπως εμφανίζεται, προκαλώντας μια ζωντάνια) και τον ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN που μας αναφέρει τόσα ενδιαφέροντα πράγματα. (Αλήθεια ΜΙΧΑΗΛ, είσαι καλά;; Ελπίζω η απουσία σου να οφείλεται μόνο σε φόρτο εργασίας.)
Παράπονο έχω προς τους διάφορους φίλους που όλο υπόσχονται ότι θα γράψουν ή που βρίσκουν κάτι δικαιολογίες…. και ιδιαίτερα προς τα άτομα της Ομάδας Χρωμάτων που όπως και άλλοι φίλοι από τον χώρο τους, γνωρίζουν καλά τι σημαίνει ΕΚΚΛΗΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ και τι πρέπει να πράξουν!
Φαίνεται όμως πως τόσα χρόνια “διδασκαλίας” τους άγγιξαν μόνο σαν ΘΕΩΡΙΑ και τίποτε άλλο!
Τώρα θα γυρίσω μαζί σου σε εκείνο το παλαιότερο comment του ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN και θα θυμίσω τον στίχο του Ισπανού ποιητή Antonio Machado:
”Caminante, no hay camino, se hace camino al andar” = ”Οδοιπόρε, δεν υπάρχει δρόμος, εσύ ανοίγεις το δρόμο βαδίζοντας”!
Λυδία, δεν γνωρίζω τι ακριβώς σημαίνει “ΑΜΕΑ”, αλλά καταλαβαίνω τις δυσκολίες του να ανοίξεις δρόμο με όλα τα εμπόδια που αναφέρεις.
Κάποτε βρέθηκα σε παρόμοια κατάσταση (το αναφέρω στο post ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΑΡΘΡΟ 9-9-09) και τότε δεν κατάλαβα πως οι δυσκολίες με φόρτωσαν με ένα μικρό φτυάρι με το οποίο έσκαβα κι άνοιγα ένα νέο δρόμο. Μόνο μετά από καιρό, κοίταξα προς τα πίσω και είδα το φρέσκο μονοπάτι που έφτιαξα.
Ίσως χωρίς τις δυσκολίες να μην έπιανα ποτέ μου εκείνο το φτυαράκι στα χέρια μου. Ποιός ξέρει;
Όσον αφορά το link με τους αριθμούς που μας έστειλες, τί να πώ; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Ήλθε ακριβώς στη στιγμή που το χρειαζόμουν για να επιβεβαιώσει πολλά σημεία από τις εργασίες/σκέψεις μου.
Έχεις ακούσει που λένε ότι όταν πρέπει να μάθεις κάτι, χωρίς να το θέλεις ανοίγεις ένα βιβλίο στην τύχη και στη σελίδα που το άνοιξες βρίσκεται αυτό που πρέπει να διαβάσεις; Νομίζω πως κάτι τέτοιο συνέβη. Βέβαια το κείμενο αυτό για τους αριθμούς θέλει πολλή μελέτη. Οπότε θα επανέλθουμε!
Πάνος
21-10-09
admin
Χάρηκα με την επανεμφάνισή σου JOHNART.
Συμφωνώ με τα σχόλιά σου! Όντως πέρασαν τόσα σπουδαία θέματα χωρίς κανένα σχολιασμό!
Ό,τι θα απαντούσα σ’ αυτό το τελευταίο σου comment, τα έχω γράψει στην απάντησή μου προς τη Λυδία.
Πιστεύω πως μάλλον θα συμφωνείς με όσα γράφω.
Πάνος
21-10-09
Λυδία
Αγαπητέ JOHNART όπως βλέπεις ούτε έγω είμαι σχετική με τα θέματα, αλλά ούτε και τα σχόλιά σου ενόχλησαν κάνεναν. Πιστεύω ότι εδώ δεν υπάρχει παρεξήγηση, απλά εκφραζόμαστε όλοι ελεύθερα και με σεβασμό στις απόψεις. Αλλιώς θα έπρεπε και εγώ να σωπάσω εδώ και καιρό, διότι δέχθηκα και αυστηρές κριτικές. Εξάλλου τέτοιου είδους προβληματάκια υπάρχουν συνήθως σε “στενούς κύκλους”. Πάντως χαίρομαι που συμμετέχεις ξανά, αφού τα comments σου έχουν πολύ ενδιαφέρον. Όσον αφορά τους υπόλοιπους είμαι σίγουρη ότι διαβάζουν σχεδόν όλοι το site, το γιατί δεν σχολιάζουν τα θέματα το έχω αναφέρει ήδη και παλιά.
ΑΜΕΑ, Πάνο, σημαίνει κατηγορία ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, οι οποίες μπορούν να είναι πολυάριθμες, δηλαδή πραγματικές και μη. Στο προηγούμενο μήνυμα, λοιπόν, εννοούσα ανάπηρους στο μυαλό. Όσον αφορά το Δουμπάϊ, Πάνο μου, πέρασα καλά οπώς και οι άλλοι υπόλοιποι σε τέτοιο μέρος, προσωπικά όμως …….
Λυδία.
21-10-09
JOHNART
…για να ξυπνήσουμε τους φίλους του site από τη… νιρβάνα τους προτείνω αύριο Παρασκευή 23-10-2009 και σε όλη τη διάρκεια του 24ώρου να μπουν στα comments, και να δηλώσουν την παρουσία τους…μόνο έτσι θα δούμε ποιοί πραγματικά είναι οι φίλοι και οι εραστές των χρωμάτων…και το επισκέπτονται…
και αν αυτό που γράφω είναι απόλυτο… ρωτάω όλους σας πόσος χρόνος απαιτείται να μπει κάποιος και να γράψει κάτι…ελάχιστα λεπτά…τέτοιο χρόνο όλοι τον έχουμε.
JOHNART 22-10-2009
Evrydiki
Χμ,λίγο η εξεταστική….λίγο κάτι αναζητήσεις ίσως δικαιολογούν ορισμένες απουσίες!!
Λίγο και μια θλίψη για διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας….αναπάντεχα και άδικα……που φέρνουν μια μουτζούρα και καλύπτουν για λίγο την ομορφιά των χρωμάτων!!!
Όλα για κάποιο λόγο γίνονται…το πιστεύω…και εύχομαι όλοι απ’τις δοκιμασίες μας να βγαίνουμε πιο δυνατοί και πιο έμπειροι!!
Αχ,νιώθω μια μελαγχολία στην ατμόσφαιρα.Μάλλον ο Νοέμβρης θα μας δώσει άλλο αέρα!!!
Ευρυδίκη 23/10/2009
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Αγαπητέ JOHNART, μάλλον τελικά είσ’ απόλυτος (αν και λειτουργικός από μια σκοπιά), καθώς κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια και δε λαμβάνεις υπ’ όψη σου τις ιδιαιτερότητες της ζωής του καθενός [αφού δε τις γνωρίζεις κι άρα και να το θέλεις (;) δεν μπορείς να μπεις στη θέση τους] ούτε και τις δυνατότητες και προυποθέσεις πρόσβασής τους στο διαδίκτυο.
Για φαντάσου δηλαδή, να μην είχα συνδεθεί σήμερα (για οποιοδήποτε λόγο μπορείς ή δεν μπορείς να φανταστείς)!
Θα σήμαινε πράγματι,οτι δεν είμαι φίλος κι εραστής των χρωμάτων και του site; (κι αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνο για μένα, αλλά δυνητικά για τον οποιοδήποτε).
Για παράδειγμα, για Χ λόγους, που δεν είναι της παρούσης, εγώ δεν θα μπορέσω να συνδεθώ (και πιθανά ούτε να παρακολουθήσω το site) πριν την επόμενη Παρασκευή τουλάχιστον. Γι’αυτό χαλάρωσε λίγο (δε θα σημαίνει απαραίτητα οτι κοιμάσαι).
Θα μ’ενδιέφερε πάντως JOHNART, να μάθω (αν βέβαια δεν το θεωρείς παραβίαση προσωπικών δεδομένων) το ζώδιό σου, αν και μάλλον είναι δείγμα απολυτότητας, αλλά κι
ελαφρότητας, το να κατηγοριοποιείς έτσι στεγνά τους ανθρώπους. Τώρα πάλι, αν γνωρίζεις όλο τον γεννέθλιο χάρτη σου, ευπρόσδεκτος. Και μια και μίλησα για γεννέθλια, φίλε Πάνο, αν τα δικά σου, όπως είπες, ήταν στις 29/9, τότε θα ήσουν Ζυγός, ενώ εγώ έχω την εντύπωση, πως είσαι Παρθένος. Μήπως εννοούσες 19/9 ή 20/9; Πολύχρονος πάντως και δημιουργικός, αν κι ετεροχρονισμένα.
Όσο για τον Errit, αν και δεν τον γνώριζα, του εύχομαι να φτιάχνει τις ανθοδέσμες και τους κήπους του Παραδείσου στο εξής και με μια τέτοια ανθοδέσμη να μας υποδεχθεί, όταν με το καλό τον συναντήσουμε.
Ως προς το χρώμα του θανάτου τώρα, μάλλον είναι θέμα οπτικής γωνίας και φιλοσοφικής στάσης. Προφανώς,ανάλογα με το πώς επιλέγει να πορεύεται και να ζει ο καθείς, δηλ. κατά τη σάρκα ή κατά το Πνεύμα, άλλοι λαοί (οι περισσότεροι μάλλον) και φυλές βλέπουν μαύρο το θάνατο και στα μαύρα ντύνονται αναλόγως και μοιρολογούν, ενώ πολύ λιγότεροι (σαν τον Κωνσταντίνο -έχει τους χαιρετισμούς μου) που τον βλέπουν λευκό γιορτάζουν και τραγουδούν.
Δεν ξέρω, ίσως τελικά να είναι διάφανος, αφού δεν είναι παρά μια Πύλη, ένα πέρασμα σε κάτι άλλο. Καλύτερο; Χειρότερο; Μάλλον ανάλογο (ψυχικά και νοητικά) μ’ αυτό που ζήσαμε εδώ, καθώς ό,τι σπείρουμε θερίζουμε, εμείς κι όχι ο Θεριστής!
Κατά τ’ άλλα και στο δικό μου περιβάλλοντα χώρο, ο θάνατος τείνει να γίνει καθημερινότητα, απ’ το ενός μηνός βρέφος φίλου στο Αλεξάνδρα (ναι, ήταν ένα απ’ τα 7 κι ελπίζω να σταματήσει εκεί) μέχρι τον 35χρονο (!) γιο φίλου απ’ τη Θεσσαλονίκη αιφνιδίως από ανακοπή, λόγω χρεών και άγχους.
Όσο για μένα Πάνο μου, καλά είμαι μάλλον, αν και καταπονημένος και ιδιαίτερα ψυχολογικά (αλλά θα επανακάμψω) κι όντως η απουσία μου οφείλεται κυρίως σε υπερβολικό φόρτο εργασίας,ως υπέθεσες. Αυτό βέβαια, μόνο σ’ ό,τι αφορά στη συμμετοχή, καθώς παρακολουθώ ανελλιπώς τα τεκταινόμενα και μάλιστα η επαφή που κρατώ
τείνει να εξελιχθεί σε “στενή επαφή 3ου τύπου” (χαριτολογώντας), καθώς η σκέψη μου 2 φορές πρόλαβε τη συνέχεια του κειμένου, μια μαζί σου με τις μαύρες τρύπες του
διαστήματος και μια με τη Λυδία, όταν διευκρίνισε, οτι ως ΑΜΕΑ εννοεί αυτούς στο μυαλό. Αυτό, αν μη τι άλλο, θεωρώ οτι μαρτυρά κάποιου είδους συντονισμό. Αλήθεια, Λυδία, εσύ πότε έχεις γεννέθλια;
Ως προς τις ανησυχίες σου σχετικά με τη δυνατότητα διάνοιξης του δρόμου (σου, γιατί ο δρόμος σου είναι δικός σου και κανενός άλλου κι είναι μοναδικός).
Θεωρώ οτι ο Πάνος όχι μόνο με κάλυψε απόλυτα, αλλά το έκανε μάλιστα με το γνωστό του γλαφυρό και διδακτικό τρόπο. Κι έχει σημασία (και καλό θα ήταν να διαλογιστείς πάνω σ’αυτό), οτι για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, που το μεταδίδει και το μοιράζεται, δεν είναι απλά μια θεωρία, αλλά μια επιβεβαίωση, ένα βίωμα, μια εμπειρία ζωής κι όχι επί ματαίω, γιατί την αποδέχθηκε, την επεξεργάστηκε γόνιμα και την ξανάφερε στο φως, μ’ όλα του τα χρώματα και τις αποχρώσεις (σαν την Κα Ίριδα), ανθίζοντας και καρπίζοντάς την, για να την μοιραστεί μαζί μας. Πάνο σ’ευχαριστούμε!
Όσο για τη συγκεκριμένη εικόνα του Τροχού του Χρόνου, η μοναδική περίπτωση για να τη βρεις, Λυδία, είναι ερχόμενη (με τον α ή β τρόπο) σ’επαφή με τη Νέα Ακρόπολη μέσω του
site απ’το οποίο αλίευσες το άρθρο με τους αριθμούς, όπου αν σ’ ενδιαφέρει θα βρεις πολλά ακόμα ενδιαφέροντα άρθρα.
23-10-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Ξέρω JOHNART, υπήρξα καταιγιστικός (όπως λέμε “μονορούφι” ή “άσπρο πάτο”), που σημαίνει, πως εγώ τουλάχιστον, αν κοιμόμουν, τότε κοιμήθηκα καλά και ξεκουράστηκα (μάλλον δύσκολο, γιατί είμαι σχεδόν άυπνος), οπότε μάλλον δεν κοιμόμουν ή κι εφόσον συνεχίσεις να επιμένεις οτι κοιμόμουν, τότε ο νους μου ήταν λογικά σ’επαγρύπνηση. Οπότε, κατόπιν τούτου και ομού μετά της Evrydiki(s), θα σ’εγκαλέσω ν’αναθεωρήσεις και να περάσεις με την ουρά στα σκέλια, απ’τη θεωρία του Χχχχρρρρ, σ’αυτήν του Χχχχμμμμ. Και τώρα λέω να πάω για “ύπνο” και ύπνο.
(Θα επανέλθω,πρώτα ο Θεός, απ’την επόμενη Παρασκευή κι έπειτα). Εσύ στο μεταξύ συνέχισε να “κεντρίζεις”. Φρόντισε όμως τουλάχιστον στο εξής να το κάνεις λίγο πιο “Σωκρατικά”.
23-10-09
Λυδία
Πάνο, είσαι τυχερός που γνώρισες πραγματική φιλία. Γνωρίζω ότι οι πραγματικοί φίλοι, οι οποίοι μετριούνται από το 0 εως το πολύ 3, σημαίνουν πολύ περισσότερο από τους ίδιους τους συγγενείς. Ξέρω, επίσης, ότι δεν υπάρχουν καν κατάλληλα λόγια της παρηγοριάς. Όμως, σύμφωνα με τις μελέτες των παραψυχολόγων, η “άλλη ζώη” είναι πολύ πιο ωραία από την γηινή.
Ζητώ συγγνώμη για τη μη ολοκλήρωση του θέματος, θα επανέρθω μόλις μπορέσω.
admin
XXXXXρρρρρρ JOHNART οι φίλοι κοιμούνται σε βαθιά Νιρβάνα εκτός από τις 5 Παρθένες που δεν τις πήρε ο ύπνος και αναμένουν τον Νυμφίο!
Όπως προσπάθησε να μου εξηγήσει ένας ειδήμων σερφαριστής κάποιων blogs, οι περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται να παίρνουν πληροφόρηση από το Internet και όχι να επικοινωνούν και να ξεδιπλώνουν τις σκέψεις τους.
Επομένως το μεγάλο σχέδιο των καιρών μας, η αντικατάσταση της λειτουργίας της σκέψης από την υπερπληροφόρηση (και με δικαιολογία την έλλειψη χρόνου λόγω καθημερινότητας) βρήκε γόνιμο έδαφος στο πλήθος των νυσταγμένων μωρών παρθένων.
Ας πάψω όμως να είμαι δηκτικός. Συμφωνώ με τους άλλους. Εικοσιτετράωρη προθεσμία στο διαδίκτυο είναι πολύ μικρή. Πολλοί είναι εκείνοι που “μπαίνουν” μια φορά την εβδομάδα ή και αραιότερα.
Στα περισσότερα blogs τα comments αναπτύσσονται μεταξύ 5-6 ανθρώπων, όπως κι εμείς. Βέβαια θα ήθελα να είμαστε 10-15. Τότε οι ανταλλαγές απόψεων θα ήταν πιο ενδιαφέρουσες, αλλά τί να κάνουμε;
Πάντως, παρακολουθώντας τις στατιστικές, βλέπω ότι τα xromata.com έχουν κάθε μήνα σταθερά αυξανόμενη παρακολούθηση, που ίσως αυξηθεί περισσότερο σε λίγο καιρό εφόσον τα κείμενα μεταφράζονται και στα αγγλικά.
Πάνος
24-10-09
admin
Σίγουρα Evrydiki ο Νοέμβρης θα μας δώσει άλλο αέρα. Οπωσδήποτε ψυχρότερο (άρα κάνει καλό στο δέρμα).
Λοιπόν, ο Νοέμβρης έχει μια ικανότητα να τονίζει τα μη – χρώματα (γκρίζα και καφετιά) και να τα κάνει να φαίνονται πολύ όμορφα.
Το γκρίζο του ουρανού, το χάλκινο των τελευταίων ξεραμένων φύλλων, το καστανό των ομώνυμων καρπών που αχνίζουν στις φουφούδες, το σταχτί στα τζάκια που αρχίζουν να ανάβουν….
Πάνος
24-10-09
admin
Όντως είμαι Παρθένος ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN και από τους τελευταίους…αφού τα γεννέθλιά μου είναι προς το τέλος της Παρθένου, στις 20 (είκοσι) Σεπτεμβρίου.
Σε τί να πρωτοαναφερθώ από όσα αναφέρεις στο comment σου. Στις Πϋλες του θανάτου; Στις Μαύρες τρύπες; Στον Τροχό του Χρόνου;
Δεν έχω και πολύ χρόνο στη διάθεσή μου, οπότε: Τα ξαναλέμε!
Πάνος
24-10-09
Μαργαρίτα Γαλιώτου
Πάνο καλησπέρα. Με αφήνεις αφωνη μέ όσα διαβάζω. Ειλικρινά σε σύστησα σε μια φίλη που πελαγωμένη με τα καλλιτεχνικά μαθήματα του γιου της βρήκε πολλές απαντήσεις στα ερωτήματά της και σε ευχαριστεί. Το Βίντεο πραγματικό αριστουργημα και άψογη η μουσική του. Συνέχισε αξίζει πολλά. Μπράβο σου!!!!!
28-10-09
Evrydiki
Πως συγκινουμαι…ανεξήγητο ίσως ε?
“Το γκρίζο του ουρανού, το χάλκινο των τελευταίων ξεραμένων φύλλων, το καστανό των ομώνυμων καρπών που αχνίζουν στις φουφούδες, το σταχτί στα τζάκια που αρχίζουν να ανάβουν….”
Αααααχ..!
Έχω πολλή όρεξη και προσμονή για το Νοέμβρη…
Υπέροχο το video!!Τάσα χρώματα…τόση κίνηση…κ αυτή η μουσική..άλλο πράγμα!!
29-10-09 Evrydiki
admin
Ναι Λυδία, είμαι τυχερός και μάλλον πολύ πλούσιος γιατί έτυχε να έχω πανάκριβους γονείς και φίλους πολύ περισσότερους από τρεις. Φίλους διακριτικούς, έτοιμους να συμπαρασταθούν όπως μπορούν όταν χρειαστεί, που με τους περισσότερους μας δένουν πολλές δεκαετίες φιλίας!
Όσο για την άλλη ζωή, έχουμε να πούμε αρκετά, ακόμα και με αφορμή τα χρώματα, αφού η λειτουργία της Κόρης του ματιού ίσως μας κάνει να αναλογιστούμε κάπως τον κόσμο του Άδη.
Πάνος
29-10-09
admin
Ευχαριστώ Μαργαρίτα Γαλιώτου άλλη μια φορά για τα ωραία σου λόγια καθώς και για το ότι μας σύστησες στη φίλη σου. Ελπίζω να επικοινωνήσει κι εκείνη μαζί μας και να μας υποβάλλει ό,τι ερωτήματα θέλει.
Κι εσύ μη διστάζεις να επικοινωνείς συχνά μαζί μας. Ξέρεις πως κάθε επαφή σας μέσω των comments μας αναπτερώνει και μας δίνει δύναμη για περισσότερη δουλειά!
Πάνος
30-10-09
Λυδία
Χχχμμμ!
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, σε μια συζήτησή μου με την κόρη μου για το συγκεκριμένο site (η οποία μόλις τελείωσε μαθηματικό Αθηνών και ήδη εργάζεται και ζεί στην Αθηνα) μου ανάφερε τα εξής λόγια ” Τώρα τι σε ενδιαφέρει το τι γράφεις εκεί και τι π.χ. ορθολογικά λάθη μπορείς να κάνεις. Μήπως σε ξέρουν;”
Της είπα ότι η ουσία δεν είναι εκεί αλλά ότι οι όλοι συμμετέχοντες σχηματίζουμε κάποια γνώμη για τον καθένα μόνο από την αντίληψή του.
Εγώ, για παράδειγμα, σε θεωρώ πολύ καλλιεργιεμένο άτομο.
Τώρα έσυ πως βγάζεις συμπεράσματά σου για ανθρώπους από τα ζώδιά τους;
Εγώ είμαι ιχθύς με το οροσκόπιο κριό, τι είμαι; Σαρδέλα ή καρχαρίας; Επιπλέον, ο Πάνος είναι Παρθένος αλλά και ο άντρας μου είναι το ίδιο ζώδιο, πιστεύω όμως ότι δεν έχουν κανένα κοινό σημείο στο χαρακτήρα τους. Νομίζω ότι η ουσία είναι στην προσωπικότητα του ανθρώπου η οποία διαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες.
Επίσης θα ήθελα να σε ρωτήσω αν γνωρίζεστε προσωπικά με τον JOHNART. Αν όχι τότε βγείτε για έναν καφέ διότι πιστεύω ότι έχετε να αλλάξατε πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις.
Πάνο, και το χρώμα του θανάτου είναι διαφορετικοι για τον καθένα μας. Αν σου πω ότι πονάει το δόντι μου, τι αισθάνεσαι, τι χρώμα βλέπεις;
Έχασα και τους δυο γονείς μου όταν αυτοί ήταν σε ηλικία των 45 ετών και έγω ήμουν σε ηλικία των 26. Πιστεύεις ότι είδα κάποιο χρώμα; Μόνο αισθανόμουν, δεν υπήρχε χρώμα, δεν υπήρχε τιποτά! Στη συνέχεια όμως, επιτρέψτε μου να δανειστώ την έκφραση της Ιωάννας, εμφανίστηκε ένας λεκές, με την έννοια ότι δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να εξαφανιστεί η αίσθηση της απόλειας και της θλήψης. Εξάλλου, Πάνο μου, όλα ζούν όταν τα θυμόμαστε!
Ό,τι αφορά φιλία Πάνο και τους πραγματικούς φίλους σου που είναι πολύ περισσότεροι από τους τρεις, εδώ θα ήθελα να σε ρωτήσω: τους πήρες τηλέφωνο κατά τις 4 ξημερώματα και αυτοί οι φίλοι σου πραγματικοί τα παράτησαν όλα και ήρθαν δίπλα σου; Ρωτώ διότι γνωρίζω ότι στην Ελλάδα η λέξη φιλία αλλά και το νόημα που το αποδίνουν είναι παρεξηγημένη, δεν είναι αυθεντική.
Εδω και πάλι ζητώ συγγνώνη για την απότομη διακοπή, όχι με δικαιολογία αλλά στην πραγματικότητα, Πάνο, την έλλειψη χρόνου λόγω καθημερινότητας και πολλές πολλές άλλες υποχρεώσεις!
6-11-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Καλημερα Λυδία και χρωματιστοί φίλοι.
Έθιξες πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα και δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.
Ως προς τη φιλία και το νόημα που της αποδίδουν, θα δανειστώ τη φράση “σημεία των καιρών”. Μας έλαχε λοιπόν ο κλήρος να ζήσουμε σε μια εποχή, που αν εξαιρέσεις τα τεχνολογικά άλματα, μπορεί να χαρακτηριστεί μεσαιωνική, παρακμιακή, δίχως ίχνος πολιτισμού. Κυριαρχεί η έκπτωση αξιών γενικά (κι όχι μόνο της φιλίας) κι ίσως μάλιστα να είναι κι ο μοναδικός τομέας, όπου γίνονται “γενναίες” εκπτώσεις κι επιπλέον διαρκούν όλο το χρόνο. Κόντρα σ’αυτή την επιδρομή και τη λαίλαπα, ας κρατήσει ο καθένας μας, αν πειθαρχεί εσωτερικά στα “τοις κείνων ρήμασι”, όσες περισσότερες “Θερμοπύλες” μπορεί. Ως προς το θάνατο πάλι, αλλά και το ζωντανό χωρισμό και άλλες καταστάσεις, θεωρώ,οτι είναι η δική μας ψυχολογική στάση, αυτή που “χρωματίζει τα πράγματα. Το αποτέλεσμα είναι να θολώνει το “οπτικό μας πεδίο”, καθώς εξαφανίζονται απ’αυτό όλα τα γνώριμα γήινα πράγματα, με τις μορφές και τα χρώματά τους (θάνατος) ή το αγαπημένο μας πρόσωπο (θάνατος ή χωρισμός), που πάλι έχουμε προβάλλει επάνω του τον κόσμο όλο. Οπότε και σύμφωνα με το γνωστό φιλόσοφο Γιώργο Μητσάκη: ”απ’ ότου σ’ έχασα και πια δε σε ξανάβρα, είν’ όλα μαύρα, είν’ όλα μαύρα”.
Σχετικά με την αστρολογία, ήταν κάποτε (σ’όλους τους αρχαίους μεγάλους πολιτισμούς) μια πολύ σοβαρή επιστήμη (και δεν αναφέρομαι στην αστρονομία, με την οποία είναι συμπληρωματικές και αδελφές). Όχι βέβαια έτσι “μπακάλικα”, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα οι περισσότεροι. Εκτός απ’τον ήλιο (ζώδιο) και τον
ωροσκόπο, συμμετέχουν ακόμη ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης κι ένα σωρό άλλοι παράγοντες, που και πάλι θα συμφωνήσω, δεν είν’αρκετοί για να χαρακτηρίσουν κάποιον. Το αποτέλεσμα είναι να θολώνει το “οπτικό μας πεδίο”, καθώς εξαφανίζονται απ’ αυτό όλα τα γνώριμα γήινα πράγματα, με τις μορφές και τα χρώματά τους (θάνατος) ή το αγαπημένο μας
πρόσωπο (θάνατος ή χωρισμός), που πάλι έχουμε προβάλλει επάνω του τον κόσμο όλο. Οπότε και σύμφωνα με το γνωστό φιλόσοφο Γιώργο Μητσάκη: ”απ’ότου σ’έχασα και πια δε σε ξανάβρα, είν’όλα μαύρα, είν’όλα μαύρα”.
Σχετικά με την αστρολογία, ήταν κάποτε (σ’όλους τους αρχαίους μεγάλους πολιτισμούς) μια πολύ σοβαρή επιστήμη (και δεν αναφέρομαι στην αστρονομία, με την οποία είναι συμπληρωματικές και αδελφές). Όχι βέβαια έτσι “μπακάλικα”, όπως τη γνωρίζουμε
σήμερα οι περισσότεροι. Εκτός απ’τον ήλιο (ζώδιο) και τον ωροσκόπο, συμμετέχουν ακόμη ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης κι ένα σωρό άλλοι παράγοντες, που και πάλι θα συμφωνήσω, δεν είν’ αρκετοί για να χαρακτηρίσουν κάποιον.
Μια σειρά από ποικίλλες παραμέτρους, όπως ο γονότυπος, το περιβάλλον, η παιδεία, οι εμπειρίες, αλλά και η βούληση του ίδιου του ατόμου να υπερβεί όλ’ αυτά και ν’ αλλάξει τη μοίρα του (?), διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα κάθε φορά.
Όσο για τον JOHNART, δε τον γνωρίζω προσωπικά, πέρα απ’ τα γραφόμενά του. Διαπιστώνοντας όμως, οτι έχει καιρό να “κτυπήσει”, αρχίζω κι υποπτεύομαι, πως μάλλον διεξάγει ανταρτοπόλεμο. Εμφανίζεται όταν οι υπόλοιποι χαλαρώνουν, χτυπά κι εξαφανίζεται. Ίσως τώρα που τα λέμε νά’ ναι σε σύσκεψη με τον Άρη το Βελουχιώτη. Αλήθεια, πού είσαι JOHNART; Ε, πού είσαι;
6-11-09
JOHNART
…έχεις δίκιο MIXAHΛ ALDEBERAN…δυνητικά όπως γράφεις με έκανες να αισθανθώ…σκοτοδίνες και από ελαφρότητα κατηγοριοποίησης ανθρώπων…και με την ουρά κατεβασμένη στα σκέλια θα κάνω αντάρτικο… και όταν βρώ τον Άρη Βελουχιώτη…τότε θα τοποθετηθώ…
…καληνύχτα σας
JOHNART 10-11-2009
admin
Σου χρωστώ Λυδία μια απάντηση. Μια τα ταξίδια μου, μια κάτι μικροπροβλήματα (γιατί έχω κι από αυτά) με ξεσυντόνισαν κάπως.
Ο θάνατος, η απιστία, ο πονόδοντος δεν έχουν χρώμα… Χρώμα τους προσδίδουμε εμείς, ανάλογα με τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας, τη φιλοσοφία μας. Όμως θα χρειαστεί να τους χρωματίσουμε αν θέλουμε να τους οντοποιήσουμε! Και τότε πρέπει να σκεφτούμε ποιο ίσως είναι το καταλληλότερο χρώμα, και πάντα ο χρωματισμός προκύπτει από την πλευρά που εμείς βλέπουμε τα πράγματα!
Όσο για τους φίλους …. Ευτυχώς έως τώρα δεν χρειάστηκε (ή μάλλον τα κατάφερα) να μην τους ξυπνήσω τα ξημερώματα. Όμως όποτε τους το ζήτησα με βοήθησαν, καθένας με τον αναμενόμενο τρόπο του.
Ναι, στην Ελλάδα τα πράγματα είναι μπερδεμένα. Συγχέουμε τη φιλία με τις παρέες. Όμως το καλό είναι πως κάποιες φορές και οι παρέες λειτουργούν σαν φίλοι και συνήθως ομαδικά!
Πάνος
26-11-09
AYΓΟΥΣΤΑ
ΚΙ ΟΜΩΣ! ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ (ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΜΗ-ΧΡΩΜΑ) ΤΟ “ΚΑΦΕ”.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΑΝΟ ΑΝ ΘΥΜΑΣΕ) ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ (ΕΥΤΥΧΩΣ ΚΑΤΙ ΣΠΑΝΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ). ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΓΕΛΕΣΕ ΠΟΤΕ. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΧΡΩΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. ΠΡΟΣΕΧΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ chek-up ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ “ΚΑΦΕ ΜΗΝΑ”.
27-11-09
admin
Θυμάμαι ΑΥΓΟΥΣΤΑ την αναφορά σου (τότε στην ομιλία) στο χρωματισμένο προσωπικό σου ημερολόγιο. Είναι κάτι δικό σου, προσωπικό και σεβαστό! Το καφέ μη – χρώμα, όπως όλα τα χρώματα έχει κι’ αυτό τα καλά και τα κακά του στοιχεία. Όμως γενικότερα, στην ομάδα των χρωμάτων (αλλά και αλλού) τα γκρίζα και ιδιαίτερα τα καφέ χρώματα, τα αποκαλούμε “μουντζούρες”. Σαν μουντζούρες δείχνουν αμαύρωμα χρώματος, δηλαδή έλλειψη καθαρότητας, άρα υποδεικνύουν κάποιο λέρωμα, κάποιο πρόβλημα.
Πάνος
1-12-09
Reply to “Απαντήσεων συνέχεια (10α) [χρωματικές συνομιλίες]”