Ουρανος και σκεδαση φωτος (Β)
Ο ουρανός και η σκέδαση του φωτός (Β)
Όπως είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, το φως του ήλιου προσκρούει επί της γης συνεχώς και σταθερά. Εάν η γη ήταν ακίνητη, το φως του ήλιου θα προσέκρουε συνεχώς στο ίδιο σημείο. Όμως η γη κινείται, οπότε τα σημεία όπου πέφτει κάθετα το ηλιακό φως αλλάζουν.
Ας ορίσουμε σαν σημείο της στιγμής που εξετάζουμε την Νέα Υόρκη, για την ακρίβεια τα κατάφυτα περίχωρά της, εκεί όπου ο ουρανός είναι καθαρός, η δε αναφερομένη στιγμή είναι μεσημέρι, ένα ηλιόλουστο καταμεσήμερο, την ώρα που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετες.
Εδώ ο ουρανός, αυτή τη στιγμή, έχει βάλει μια από τις ωραιότερες βαθυγάλανες φορεσιές του. Στο σημείο αυτό της γης, τα αιωρούμενα στην ατμόσφαιρα σωματίδια διασκορπίζουν αχόρταγα τις μπλε ακτινοβολίες.
Όμως το υπόλοιπο φως, πέραν των κάθετων προς την γη ακτινοβολιών, απλώνεται κεκλιμένα προς την υπόλοιπη επιφάνεια της στρογγυλής γης, σαν ένα ισοσκελές τρίγωνο που οι άκρες του εφάπτονται με τις άκρες του ημισφαιρίου που λούζεται από το φως.
Στην μια άκρη του φωτεινού τριγώνου, την στιγμή που ο ήλιος πέφτει κάθετα στην μεσημεριάτικη Νέα Υόρκη, βρίσκεται το Λονδίνο όπου σουρουπώνει, γιατί το σημείο αυτό της γης ετοιμάζεται να βρεθεί στο σκοτεινό βραδινό ημισφαίριο.
Εδώ οι ακτίνες προσκρούουν πλαγίως στην επιφάνεια της γης, οπότε η γωνία σκεδασμού του φωτός είναι διαφορετική από αυτήν των κατακόρυφων ακτίνων της Νέας Υόρκης και επιτρέπουν την εμφάνιση των ακτινοβολιών μεγαλυτέρων κυμάτων, δηλαδή από τις πορτοκαλιές μέχρι τις ρόδινες. Ανάλογα δε με τις επικρατούσες συνθήκες στην περιοχή εκείνη την στιγμή, μπορεί να δούμε ένα χρυσαφένιο ουρανό, ή ένα κατακόκκινο «αιματοβαμμένο» ηλιοβασίλεμα, ή ένα μενεξεδένιο δειλινό…
Στην μια άκρη της γης λοιπόν, έχουμε τη δύση στο Λονδίνο, στη μέση το καταμεσήμερο της Νέας Υόρκης και στην άλλη άκρη, στις ακτές του Ειρηνικού, την ίδια στιγμή έχουμε την ανατολή του ήλιου, όπου όπως ακριβώς συμβαίνει και στο άλλο άκρο (το δυτικό), επικρατούν οι ακτινοβολίες με μεγάλα μήκη κύματος. Ο ουρανός βάφεται και εδώ χρυσοκόκκινος, με αντίθετη όμως σειρά εμφάνισης των χρωμάτων απ’ ότι συμβαίνει στην δύση. Δηλαδή, ενώ στο Λονδίνο το χρώμα του ουρανού βαίνει από το μπλε στο χρυσαφένιο και κόκκινο, εδώ έχομε αντίθετη πορεία και ο ουρανός βάφεται κόκκινος, χρυσαφένιος για να καταλήξει μπλε.
Η ανατολή λοιπόν του ηλίου είναι ακριβώς το ίδιο φαινόμενο με την δύση του, σε αντίθετη χρωματική πορεία.
Μια άλλη διαφορά μεταξύ της ανατολής και της δύσης του φωτός είναι το ότι λόγω της πρωινής δρόσου στα σημεία όπου ξεκινά η ημέρα, αιωρούνται πολύ λιγότερα σωματίδια στον αέρα και γι’ αυτό τα χρώματα της ανατολής συχνά δεν είναι τόσο έντονα όσο αυτά του ηλιοβασιλέματος. Επίσης, η ανατολή ακολουθείται από το φως της ημέρας, γι’ αυτό τα χρώματά της ξεθωριάζουν γρήγορα και σύντομα παραχωρούν την θέση τους στις φωτεινότερες μπλε ακτινοβολίες, ενώ η δύση ακολουθείται από την έλευση του σκοταδιού και η διάρκειά της μας φαίνεται αρκετά μεγαλύτερη από αυτήν της ανατολής.
admin is | Topic: Ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και Φως, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ουρανος και σκεδαση φωτος (Β)”