Για ένα κόκκινο μήλο (35β) [χρωματικές συνομιλίες] -For a red apple
Χρωματικές Συνομιλίες (35β)
Για ένα κόκκινο μήλο
Στα αρχαία ελληνικά η λέξη «μήλον» προσδιόριζε γενικά κάθε καρπό, κάθε γέννημα που συνείσφερε στη διατροφική οικονομία μιας οικογένειας ή ομάδας. Μήλο λοιπόν σήμαινε κάθε καρπό (γέννημα) δέντρου, αλλά και κάθε γέννημα (καρπό) αιγοπροβάτων και βοοειδών. Έτσι λοιπόν, με τη λέξη μήλο, οι αρχαίοι Έλληνες εννοούσαν καρπούς δέντρων, αλλά και κατσικάκια, προβατάκια και μικρά βόδια. Αργότερα, η λέξη μήλο αναφερόταν για κάθε στρογγυλό καρπό που κρεμόταν από τα κλαδιά οπωροφόρων δέντρων.
Με τη γλωσσική εξέλιξη, άρχισαν τα διάφορα μήλα να προσδιορίζονται με διάφορα επίθετα, κυρίως τοπωνυμικά και να διαχωρίζονται οι διάφοροι καρποί από τη γενική έννοια μήλο αποκτώντας ο καθένας ξεχωριστή ταυτότητα. Έτσι αρχίσαμε να διακρίνουμε τα μήλα της Κυδωνίας, το Κυδώνιο μήλο, δηλαδή το κυδώνι από τα Περσικά μήλα (ροδάκινα), τα Μηδικά μήλα (κίτρα) τα μήλα των Εσπερίδων (πορτοκάλια) και τα Αρμενικά μήλα (βερίκοκα). Και όλα αυτά από τα καθεαυτού μήλα που κράτησαν για πάρτη τους την γενική ονομασία χωρίς επιθετικό προσδιορισμό.
Βλέπουμε λοιπόν πως έχουμε να κάνουμε με μήλα διαφόρων χρωμάτων και καρπούς διάφορους μεταξύ των. Ποιος λοιπόν ήταν ο καρπός του Δέντρου της Γνώσης;
Εσείς πάλι που επιμένετε ότι όντως ήταν μήλο, γιατί να ήταν οπωσδήποτε ένα κόκκινο μήλο και όχι ένα πράσινο ξινόμηλο, σαν αυτά που δαγκώνουν οι γόησσες των διαφημίσεων για να διαπιστώσουν αν έχουν γερά ούλα;
Ναι! Οι φίλοι αναγνώστες των «Χρωματικών Συνομιλιών», μετά από όσα έχουν αναφερθεί για τη σχέση του ανθρώπου με το κόκκινο χρώμα, είναι σίγουροι ότι επρόκειτο για ένα οποιοδήποτε μήλο (καρπό), οπωσδήποτε κόκκινου χρώματος. Γιατί το κόκκινο στην ιστορία αυτή έχει συμβολικό ρόλο.
Το κόκκινο είναι το πρώτο χρώμα που γίνεται αντιληπτό εννοιολογικά από τους ανθρώπους (μετά τη δυάδα άσπρο – μαύρο) και το χρώμα που ταυτίζεται με την ύλη. Ο διωγμός εκ του Παραδείσου δεν συμβολίζει την κάθοδο του ανθρώπινου πνεύματος στην ύλη;
Εξάλλου, σύγχρονες επιστημονικές έρευνες ισχυρίζονται πως η διαχωριστική εξέλιξη του ανθρώπου από το ζωώδες βασίλειο έγινε με νοητικές λειτουργίες που απέκτησαν οι πρόγονοί μας
καθώς αγνάντευαν την (κόκκινη) φωτιά, το δώρο που έφερε στους ανθρώπους ο Προμηθέας κλέβοντάς το από τους θεούς.
Translated into English
For a red apple
In ancient Greek the word “milon” for" apple" was generally refer to any fruit, any offspring that contribute to the nutritional economy of a family or group. Apple therefore means any fruit (offspring) of a tree, but also any edible offspring of sheep or cattle. So with the word apple, the ancient Greeks meant fruits of trees, as well goats, sheep and young cattle. Later the word apple was given for each round fruit hanging from the branches of fruit trees.
With the evolution of language began the identification of different “apples” with different surnames, usually the place names of the fruit origin, particular to separate a specific fruit from the general meaning of apples acquiring each separate identity. So we had the apples from Kydonia (quince), the Persian apples (peaches), the Median apples (citron) the apples of Hesperides (oranges) and the Armenian apples (apricots) and all the known as apples that kept the original name for themselves.
We see that we are dealing with apples and fruits, quite different between them, of different colors. So which one was the fruit of the Tree of Knowledge?
Are you still insisting that it was actually an Apple, also that it was definitely a red apple and not a green apple, like the ones that are bitten by the enchantresses of the ads to show if they have strong gums?
Yes! Fans readers of “Colour Talks”, after what has been reported on the relationship of man with the red color, be sure that it was just any apple (fruit) but definitely red, because red has a symbolic role in the story of Eden.
Red is the first color that is conceptually perceived by people (after the double white – black determination) and red color is identified with material. The persecution from paradise symbolizes the descent of the human spirit into matter.
Furthermore, modern scientific research argue that the separating evolution of human cognitive functions from the animalistic realm was acquired by our ancestors while gazing at the (red) fire, the gift that has brought to people by Prometheus, stealing it from Gods.
admin is | Topic: Χρωματικές Συνομιλίες | Tags: None
12 Comments, Comment or Ping
Σωσώ
Καλημέρα Πάνο, και λοιποί “chromatistas”. Ο αρχετυπικός άνθρωπος, είδε την αντανάκλασή του να βουτάει στον κόσμο των πραγματικοτήτων για ένα μήλο. Η πορεία επιστροφής του ανθρώπου στα πνευματικά, αρχετυπικα επίπεδα των ιδεών, τον καλεί να βεβαιώσει τόσο καλά την προσωπικότητα του ώστε να μεθέξει στον θείο Λόγο. Η διτότητα αυτή, Λόγος (ιδέα)/Βεβαίωση (πραγμάτωση), αναλογεί στον αριθμό 5, το κίτρινο που χαρακτηρίζεται από την διτότητα θερμό/ψυχρό. Θυμάμαι μια αναφορά σχετικά, ότι όταν κόψεις οριζόντια ένα μήλο (το κλασσικό, κόκκινο μήλο), στα δύο (διτότητα) , οι σπόροι του βρίσκονται σε πεντάκτινη διάταξη, κρύβοντας στον πυρήνα του φρούτου, τον δρόμο της επιστροφής. Παρατήρηση της Μαντλέν, χρόνια πριν. Ολοι οι καρποί της γής/ πραγματώσεις, είναι μήλα λοιπόν, όμως ένα από αυτά, δείχνει τον δρόμο της επανόδου.
18-1-11
επιστροφής σε
amelia
Κύριε Πάνο,
θα σας πω ένα τραγουδάκι που μου έμαθε ο παππούς μου, που του έμαθε ο παππούς του και που εγώ αδυνατώ να καταλάβω τι εννοούν οι στίχοι του:
”ένα, δύο τρία,
πήγα στην κυρία,
μου’ δωσ’ ένα μήλο,
μήλο δαγκωμένο,
το’ δωσα της κόρης,
έκαν’ έν’ αγόρι,
το’ βγαλε Θανάση,
σκούπα και φαράσι”.
Αυτό είναι και σας ερωτώ, μήπως ήταν το μήλο των πρωτόπλαστων, έτσι δαγκωμένο και έγινε το θαύμα και γέννησε η κόρη και έβγαλε το Θανάση, αλλά ποιο Θανάση;
και τι δουλειά έχει η σκούπα και το φαράσι;
amelia 18-1-!!
admin
Πολύ δυνατό Σωσώ το βαθυστόχαστο comment σου και μάλλον θα ξενίζει αρκετούς που το διαβάζουν. Μου αρέσει η λέξη “διτότητα” που χρησιμοποιείς. Λέω να την σφετεριστώ. Αυτά που γράφεις περί διτότητας και πεντάκτινου αστέρα (που αφορούν στην προσπάθεια ανέλιξης του ανθρώπου -με απαραίτητη προϋπόθεση την εσωτερική εξισορρόπηση των δυο εσωτερικών πόλων,φύλων-) ίσως γίνει πιο κατανοητή σε περισσότερους όταν τα xromata.com προχωρήσουν στον χρωματισμό των μαγικών τετραγώνων κλπ. αλλά προβλέπεται μακρύς ο δρόμος… Εκεί θα φανεί η σημασία και ταύτιση του κίτρινου με το 5 κλπ.
Προς το παρόν τα σχόλια για το μήλο του Παραδείσου με βοήθησαν να προχωρήσω το σκεπτικό μου στο εξής (συμβολικά πάντα):
Το μήλο ως καρπός στρόγγυλος και κόκκινος, οδηγεί το (ανθρώπινο;) πνεύμα στην ύλη (το θέτει εκτός Παραδείσου) μέσω της γνώσης, με σκοπό την βεβαίωσή της. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί άμοιρα της Αρχετυπικής γνώσης που συντελείται με την νόηση -της οποίας το χρώμα είναι το πράσινο- γι’ αυτό και το (κάθε) μήλο πριν κοκκινίσει είναι πράσινο.
Τα λέω καλά;
Πάνος
22-1-11
Σωσώ
Καλημέρα Πάνο μου. Συγνώμη αν πέρασα κάποια κεφάλαια, αλλά μου έκανε κλικ το μήλο. Το πράσινο γίνεται κόκκινο και είναι γλυκό (Γλυκειά η ζωή. Το πράσινο που μένει πράσινο (μήλο) είναι κατάξινο! τι να μας λέει αυτό για την “απ’ ευθείας” ύπαρξη της αρχετυπικής γνώσης στον κόσμο των πραγματικοτήτων? Αν καταλαβαίνω καλά τους όρους που χρησιμοποιείς, στο πράσινο, στο αρχετυπικό επίπεδο, θα έλεγα συνείδηση καλύτερα από γνώση. Η γνώση ενέχει πληροφορία, η συνείδηση ενέχει χρήση της γνώσης με στόχο την μετουσίωση της νόησης σε πνεύμα. (τώρα άρχισα να ανακατεύω λέξεις, γιατί χτυπάνε τα τηλέφωνα). όμως, αν θυμάμαι καλά τις παλαιές σου αναλύσεις και αν είναι άσχετο πες το μου, το κίτρινο του κόσμου των αποτελεσμάτων είναι πράσινο στον πνευματικό κόσμο. επομένως, το πέρασμα από το πράσινο στο
κόκόκκινοκ(του
Σωσώ
Επαναλαμβάνω, το πέρασμα από το πράσινο στο κόκκινο (του μήλου), στο επίπεδο μας γίνεται πέρασμα από το κίτρινο στο κόκκινο, οπότε νάτο πάλι το σημείο περάσματος από τις πραγματοποιήσεις (κόκκινο) στο αρχετυπικό επίπεδο (πράσινο) μέσα από την διτότητα (αφού σου αρέσει η λέξη) του κίτρινου, του πέντε, του περάσματος από την βεβαίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας στην μέθεξη του Θείου Λόγου.
Τον συσχετισμό αυτό βλέπω και στο μήλο της Έριδος. Με την αναφορά σου ότι μήλα ήταν όλοι οι καρποί, θα μπορούσε να είναι και δαμάσκηνο. ίσως όμως να ήταν πράγματι μήλο, δεν μπορώ να πώ για το χρώμα με βεβαιότητα, διότι, πρόσεξε: επιλογή ανάμεσα σε θεά σοφίας και θεά ομορφιάς, νόησης και αίσθους, αν προτιμάς.
Σωσώ
Η θεά της ομορφιάς, την ζωγραφίζουν και ξανθιά, καταλαβαίνω να πέφτει στην παγίδα της ματαιοδοξίας, είναι του επιπέδου μας. Η θεά της σοφίας όμως? τι μύγα την τσίμπησε? ποιά σοφία ανταγωνίζεται το κάλλος με έπαθλο ένα μήλο? σίγουρα δεν είναι η σοφία των αρχετυπικών επιπέδων, αφού οι θεοί, κατά την γνώμη μου, εκφράζουν τις πνευματικές ενέργειες που κατέκλυσαν το δημιουργημένο συμπαν σε όλα του τα επίπεδα (μηχανικοί νόμοι, υποσυνείδητοι, συνειδητοί). Ερώτηση κρίσης λοιπόν: τί είδους σοφία εξέφραζε η Αθηνά? Νόηση? άρα στο πράσινο του αρχετυπικού επιπέδου δεν θα βάλουμε την Νόηση, αλλά κάτι άλλο, πιό απόλυτο. Πώς “εκφυλίζεται” η Σοφία φτάνοντας στα επίπεδα μας?
Πολλά φιλιά.
25-1-11
admin
Η Σωσώ “χτύπησε” και πάλι και όταν χτυπά, χτυπά βαρβάτα! Η πλάκα είναι ότι μου αρέσουν τέτοια χτυπήματα. Με κάνουν και σκέφτομαι, επομένως ίσως και να βελτιώνομαι.
Ως προς το πρώτο μέρος του σκεπτικού σου Σωσώ.. Ο μύθος μιλά για το δέντρο της Γνώσης και όχι της Συνείδησης, όμως η γνώση με κάποια μύχια (εσωτερική) διαδικασία πρέπει να ανέλθει στάδιο και να μεταβληθεί σε συνειδησιακή (συνειδητοποιημένη πλέον) γνώση. Άρα λοιπόν, από το πράσινο (άγουρο μήλο) χρώμα της νόησης, περνάμε στο κόκκινο (γινομένο μήλο) χρώμα της ύλης ώστε να γίνει η μέθεξη (sic) που αναφέρεις.
Τελικά μια η διτότητα, μια η μέθεξη, άλλη μια λέξη που με έκανες να υιοθετήσω, βγαίνω ωφελημένος με μια καινούργια λέξη μετά από κάθε comment σου, γι’ αυτό γράφε μου πιο συχνά, ώστε να πλουτίζω το λεξιλόγιό μου “συνειδητά”.
Πάνος
26-1-11
admin
Συνεχίζω Σωσώ, καλά θυμάσαι την εναλλαγή του πράσινου με το κίτρινο, όπου το πράσινο είναι το ένα από τα τρια βασικά χρώματα των ακτινοβολιών (σύστημα RGB) ενώ το κίτρινο παίρνει τη θέση του στο επίπεδο χρωστικών ουσιών (βαφών) και στο σύστημα CMYK (εκτυπώσεων). Όπως το θέτεις λοιπόν, στην οριζόντια τομή του μήλου, περνάμε από το πεντάκτινο κέντρο του μέσω της κίτρινης σάρκας του για να φθάσουμε στον κόκκινο φλοιό του.
Τώρα για το μήλο της Έριδας… ανοίγει μεγάλο θέμα.. πολύ μεγάλο.. Πάντως δεν νομίζω να ήταν δαμάσκηνο, ίσως πορτοκάλι; Στο μύθο το χρώμα του πάντως αναφέρεται ως χρυσό (όπως τα μήλα των Εσπερίδων και τα μήλα της Αταλάντης).
Οι τρεις ανταγωνιζόμενες θεές, περί τη Καλλίστη, είχαν μια περίεργη, δυνατή συμβολικά σχέση-διαφορά. Οι δυο (Αφροδίτη – Αθηνά) ήταν αμήτορες, ενώ και οι τρεις από διαφορετικά επίπεδα καταγωγής. Η Αφροδίτη από το ανώτερο (κόρη του Ουρανού), η Ήρα από το ενδιάμεσο (κόρη του Κρόνου), η Αθηνά από το κατώτερο (αν είναι δυνατόν, ως κόρη του Δία, εγγονού του Ουρανού και γιου του Κρόνου). Οπότε τί εξέφραζε αυτή η Αθηνά; Σοφία ή νόηση; Και σε ποιά μορφή της Αφροδίτης αναφερόμαστε; Στην Πάνδημο ή την Ουράνια; Κι΄αν προσθέσουμε και την εκδοχή των αναφερομένων μητέρων τους (Διώνη και Μήτιδα)… πάει μακρυά η βαλίτσα.. αλλά αν θέλεις (ή όποιος άλλος) να το συνεχίσουμε.. Γουστάρω!
Πάνος
26-1-11
Γιάννης
Μπαίνω στο πειρασμό να έχω μια άλλη άποψη για τα μήλα , κόκκινα, πράσινα, κίτρινα ή όποιο άλλο χρώμα θέλετε.
Θα δω καλύτερα το θέμα ποιο ρεαλιστικά θα έλεγα
Τι αντιπροσωπεύουν και τα τρία είδη των μήλων;
Ματαιοδοξία
Διχόνοια
Ματαιοδοξία
Ποιοι έχουν την τάση προς αυτά ή καλύτερα ποια είναι η πηγή τους .
Ασφαλώς ένα είναι το κίνητρο, πολύ Ισχυρό, πολύ δυνατό,
τόσο που να επηρεάζει όχι μόνο την Αμάθεια αλλά να επισκιάζει ακόμα και αυτή τη Σοφία .
Ένα είναι το κίνητρο που βρίσκεται και στα τρία επίπεδα και σε όλα τα στάδια και που όλοι το ξέρουμε και που το όνομά του, ΕΓΩΙΣΜΟΣ με κεφαλαία .
Τη καλλίστη, δηλαδή ποια θα είναι η ποιο όμορφη
Της Γνώσης, δηλαδή απόκτησης άκοπα σοφίας
Έριδος, σπορά διχόνοιας.
Διαπίστωση; ασφαλώς ναι και η λύση δύο λέξεις Εγώ και Εμείς
Το Εγώ οδηγεί στα παραπάνω και το Εμείς στη λύση.
Ας περάσουμε από το πρώτο στο δεύτερο, ένας είναι ο δρόμος .
Ο δρόμος της Αγάπης μέσω της Μύησης.
Γιάννης
Αγαπητή Αmelia όλες οι παροιμίες τα λαϊκά τραγουδάκια , κρύβουν μια Σοφία, μια Αλήθεια.
Όταν θα μεγαλώσεις θα καταλάβεις και κάτι άλλο ο μπαμπάς και μαμά σου κάτι παραπάνω ξέρουν και αυτό σε βεβαιώνω είναι ποιο καλό από τη μηλόπιτα.
Μέχρι τότε σε παρακαλώ να μείνεις στη αθωότητα σου.
3-2-11
admin
Εννοείς Γιάννη ότι και τα δυο μήλα -και του Παραδείσου (γνώση) και της Έριδος (καλλίστη)- μας οδηγούν στην τόνωση του εγωισμού, η οποία με τη σειρά της σπέρνει διχόνοιες;
Πάνος
5-2-11
AYΓΟΥΣΤΑ
Σωσώ και Πάνο, διαβάζοντας τις απόψεις σας -και σύμφωνα με την διαπίστωση της Μαντλέν που αναφέρει η Σωσώ- μήπως πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η Αθηνά αναφέρεται και ως Μνημοσύνη και ως τέτοια αντιπροσωπεύει την Παγκόσμια ψυχή, γι αυτό και έχει κίτρινο χρώμα και έτσι δικαιολογήται και το πέρασμα της ανθρώπινης φύσης μέσω αυτής; (ή μήπως είμαι εκτός θέματος;)
21-2-11
admin
Δεν νομίζω ΑΥΓΟΥΣΤΑ ότι η Αθηνά αντοπροσωπεύει το κίτρινο χρώμα, το χρώμα που ανήκει στην Ήρα στην περίπτωση της κρίσης του μήλου. Η Αφροδίτη είναι το κόκκινο και η Αθηνά το μπλε. Αν θες να τις τοποθετήσουμε ψυχικά είναι και οι τρεις τους ψυχικές εκφράσεις: Νοητική Ψυχή (μπλε) η Αθηνά, Αισθητική Ψυχή (κίτρινη) η Ήρα και Αισθησιακή Ψυχή η Αφροδίτη (κόκκινη).
Ίσως μου διαφεύγει που αναφέρεται η Αθηνά ως Μνημοσύνη, γνωρίζω όμως ότι η μητέρα της, η Μήτις, ήταν η προσωποποίηση της φρόνησης και της σοφίας. Άρα ως παιδί Σοφίας δεν μπορεί να λάβει θέση καθαρής ψυχής, να γίνει κίτρινη. Η μπλε Σοφία όμως αναμεμιγμένη με την κίτριν Ψυχή μπορεί να γίνει πράσινη Νόηση.
Δεν ξέρω αν διευκολύνω τις σκέψεις σου ή σε μπέρδεψα. Είμαι πάντως στη διάθεσή σου για κάθε περεταίρω ανάλυση..
Πάνος
22-2-11
Reply to “Για ένα κόκκινο μήλο (35β) [χρωματικές συνομιλίες] -For a red apple”