xromata.com

Χρώματα βαφές

Οι βαφές κατά την ύστερη αρχαϊκή εποχή

Σε προηγούμενα άρθρα, αναφερθήκαμε στα χρώματα βαφές που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος κατά την προϊστορική περίοδο, τα οποία είναι εν χρήσει ακόμα και σήμερα.

Στην πρώιμη αρχαιότητα, πέρα από τα 6 προϊστορικά χρώματα, προστέθηκαν και άλλα οκτώ χρώματα βαφές στον χρωστήρα του ανθρώπου, ενώ στην ύστερη αρχαϊκή εποχή προστέθηκαν άλλα πέντε, τα εξής, κατά την διεθνή αγγλική τους ονομασία:

Red lead

Vermilion

Green earth

Verdigris

Lead white

Ήδη, από αυτά τα 5 χρώματα, αναφερθήκαμε στο Red lead.

Σειρά τώρα έχει το Vermilion

Vermilion

Σύντομη περιγραφή του Vermilion

Μια πορτοκαλόχρους κόκκινη χρωστική ουσία με εξαιρετική επικάλυψη και καλή σταθερότητα.

Είναι ένα σουλφίδιο υδραργύρου (cinnabar) που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αν και πολύ λιγότερο στις μέρες μας μόνο και μόνο λόγω της τοξικότητάς του.

Παραγόμενο τεχνητά από τον 8ο αιώνα το vermilion, ήταν η κυριαρχούσα κόκκινη βαφή στην ζωγραφική μέχρι την κατασκευή του συνθετικού ισοδύναμου του, του κόκκινου του καδμίου.

Η φυσική ποικιλία ονομάζεται κιννάβαρι (cinnabar) ενώ τεχνητή ποικιλία: βερμιγιόν / βερμίλιο (vermilion).

Η ονομασία "Vermilion" προέρχεται από το λατινικό vermiculus = μικρό σκουλήκι, vermis = worm (από το έντομο cochineal που εκκρίνει μια κόκκινη βαφή).

Ιστορία του Vermilion:

Χρησιμοποιείται στην Κίνα από τους αρχαίους χρόνους (II χιλιετία π.Χ.), η χρωστική αυτή ουσία ήταν γνωστή στους Έλληνες και τους Ρωμαίους και αναφέρεται από τον Πλίνιo  που την αποκαλούσε «minium». Δεν ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, το βερμίλιο προερχόταν από το Σισάπο της Ισπανίας.

Η κύρια πηγή του ορυκτού κιννάβαρι είναι το Almaden της Ισπανίας, αλλά αποθέματα καταθέσεις να βρεθούν και στην Ευρώπη, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Καλιφόρνια, το Μεξικό και το Περού.

Το ορυκτό συνθλίβεται και καθαρίζεται με πλύσιμο και θέρμανση. Δύο μέθοδοι εμφανίστηκαν όμως στην κατασκευή του, αυτή της ξηρής μεθόδου, η οποία χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους παραγωγούς και η υγρή μέθοδος, η οποία αναπτύχθηκε στην Αγγλία, τη Γερμανία και την Αμερική.

Κατά την τεχνητή παραγωγή ο υδράργυρος συνδυάζεται με τετηγμένο θείο σε αναλογίες βάρους πέντε προς ένα, σχηματίζοντας μαύρη άμορφη HgS (α'-μορφή), η οποία διασπάται και εξαχνίζεται σε πήλινα αγγεία, όπου η κρυσταλλική της δομή αναδιαμορφώνεται σε κόκκινα κρύσταλλα (α-μορφή).

Το τεχνητό βερμίλιο δεν διαφέρει χημικά ή φυσικά από το φυσικό μετάλλευμα, αλλά το παρασκευαζόμενο τεχνητά βερμίλλιο τείνει να έχει λεπτότερα, πιο ομοιόμορφα σωματίδια. Τα σωματίδια είναι συνήθως μεγέθους 1-30μm.

Η χρωστική ουσία χρησιμοποιόταν μέχρι την ανακάλυψη του κόκκινου του καδμίου, οπότε η χρήση της δραματικά μειώθηκε εξαιτίας του αμαυρίσματος της κατά την αντίδραση με το υδρόθειο στον αέρα.

Χημική ονομασία: θειούχος υδράργυρος

Χημικός τύπος: HgS

This entry was posted on Wednesday, June 5th, 2019 at 5:00 am and is filed under βαφές, ιστορία και χρώματα, κόκκινο, χρωστικές. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.