Μουσες και χρωματα [Γ]
Μούσες και χρώματα
[Γ (συνέχεια)]
Στο Β μέρος του άρθρου «Μούσες και Χρώματα» αναφερθήκαμε στην εξελικτική αριθμητική αύξηση των Μουσών κατά την μυθολογία.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να δούμε την αύξηση αυτή σε σχέση με τα χρώματα.
Θεωρήσαμε ως ολοφάνερο πως όπου οι Μούσες επικαλούνται ή αναφέρονται και οι εννέα μαζί ως μια, έχουμε αναφορά στο φως, που είναι το σύνολό τους.
Στη συνέχεια οι Μούσες είναι δύο, χωρίς να αναφέρονται τα ονόματά τους. Οι δυάδα αυτή των Μουσών μας φέρνει στο νου κάθε χρωματική δυάδα, όπως π.χ. τα βασικά και τα παράγωγα χρώματα, τα θερμά και ψυχρά κλπ. ακόμα και την αντίθεση φως – σκότος, που είναι η πρώτη αντιληπτή αντίθεση ως προς το φως, ή ακόμα και την αντίθεση μεταξύ μπλε και κόκκινου χρώματος.
Κατόπιν οι Μούσες εμφανίζονται ως τρεις, η Μελέτη, η Μνήμη και η Αοιδή, δηλαδή έχουμε την τριαδική εκδήλωση του φωτός με τα τρία βασικά του χρώματα.
Όμως λίγο αργότερα στις τρεις προηγούμενες προστίθεται και η Θελξινόη και γίνονται τέσσερις. έχουμε δηλαδή τον διαχωρισμό των πράσινο – κίτρινο, όπου το μεν ένα το πράσινο είναι το τρίτο βασικό χρώμα των ακτινοβολιών, ενώ το κίτρινο το τρίτο βασικό χρώμα των χρωστικών ουσιών.
Μετά οι Μούσες γίνονται πέντε και εδώ η ίδια η μυθολογία τις ταυτίζει με τις πέντε αισθήσεις. Γιατί άραγε; Εάν εκλάβουμε τις Μούσες ως χρώματα, ποια η σχέση των χρωμάτων με τις πέντε αισθήσεις;
Όπως λέει η σύγχρονη επιστήμη, οι αισθήσεις, είναι αυτές που «συλλαμβάνουν» μέρος της δημιουργίας και το μεταβάλλουν μέσω του βασικού τους «εργαλείου» του εγκεφάλου, σε αντιληπτή δημιουργία, σε matrix (matrix= μήτρα, καλούπι, ή άλλως ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται κάτι).
Τα χρώματα σαν δονήσεις που είναι, προέρχονται από το μη αντιληπτό τμήμα της δημιουργίας και μέσω των αισθήσεων γίνονται αντιληπτά.
[Ναι, δεν γίνονται αντιληπτά μόνο με την όραση, αλλά και μέσω της αφής με την θερμοκρασία τους και της ακοής στους συναισθητικούς κλπ.]
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η ανθρωπότητα, μέχρι πριν λίγους αιώνες, δεν αντιλαμβανόταν και δεν διέκρινε σαν ξεχωριστό το 6ο από τα χρώματα του φάσματος, το πορτοκαλί.
Στην συνέχεια οι Μούσες γίνονται επτά. Έτσι συντάσσονται με τον σεπτό αριθμό επτά που είναι η επισφράγιση μιας εξάδας, όπου τα έξι χρώματα της Ίριδας, με την διμορφία του μωβ χρώματος εκδηλώνονται σαν επτάδα.
Τέλος, καταλήγουν σε μια εννεάδα, που όπως ξαναείπαμε πρόκειται για το τετράγωνο του τρία, το τρία εις την δευτέρα δύναμην, δηλαδή μια άλλη σχέση του δυο με το τρία (πλέον αυτής του 2 Χ 3 = 6), που μας δίνει τον τελευταίο μονό αριθμό, με τον οποίο ολοκληρώνονται οι εννέα αριθμοί της μονάδας.
Σ.σ.: Προσέξατε ότι οι Μούσες δεν αναφέρονται σαν εξάδα ή σαν οκτάδα;
6, όσα δηλαδή είναι τα χρώματα του φάσματος, ή 8 ήτοι 6 + 2 όσα τα χρώματα του φάσματος + άσπρο – μαύρο (ή + κυανό – ματζέντα).
(συνεχίζεται)
admin is | Topic: μαγικά τετράγωνα, Μύθοι και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Μουσες και χρωματα [Γ]”