Χρωματισμος ζωων [Γ]
Ο χρωματισμός των ζώων
[Γ]
Προ καιρού ξεκινήσαμε μια ανακεφαλαίωση των όσων έχουμε πει έως τώρα για τον χρωματισμό των ζώων, όπως είναι συγκεντρωμένα στην Wikipedia στο λήμμα «animal coloration».
Σας παραθέτουμε, για διευκόλυνσή σας, εάν θέλετε να (ξανα)διαβάσετε το 1ο και 2ο μέρος, τους σχετικούς συνδέσμους
και συνεχίζουμε με το 3ο μέρος.
Το έντονα Δαρβινικό βιβλίο του 1890 του Edward Bagnall Poulton «Τα χρώματα των ζώων, το νόημά τους και η χρήση τους», εξέταζε ιδιαίτερα την περίπτωση των εντόμων, υποστηρίζοντας την θεωρία των τριών απόψεων για τα ζωικά χρώματα, που είναι ευρέως αποδεκτές σήμερα αλλά ήταν αμφιλεγόμενες ή εντελώς καινούργιες θεωρήσεις εκείνη την εποχή.
Υποστήριξε έντονα τη θεωρία του Darwin σχετικά με τη σεξουαλική επιλογή, υποστηρίζοντας ότι οι προφανείς χρωματικές διαφορές μεταξύ αρσενικών και θηλυκών πτηνών όπως ο φασιανός Argus, έγιναν προς έλξη των θηλυκών, επισημαίνοντας ότι το έντονα χρώματα στο αρσενικό φτέρωμα βρέθηκαν μόνο σε είδη που ερωτοτροπούν την ημέρα.
Το βιβλίο εισήγαγε την ιδέα της χρωματικής επιλογής που εξαρτάται από την παραπλάνηση, όπως όταν κάποια βρώσιμα είδη μιμούνται χρωματικά τα γευστικά δυσάρεστα παρόμοια είδη, των οποίων αντιγράφουν τα χρώματα και τα σχέδια.
Στο βιβλίο του, ο Πούλτον συνέδεσε επίσης την έννοια του προειδοποιητικού χρωματισμού, τον οποίο εντόπισε σε πολύ διαφορετικές ομάδες ζώων συμπεριλαμβανομένων των θηλαστικών (όπως το αγριοκούναβο), των μελισσών και των σφηκών, των σκαθαριών και των πεταλούδων.
Το βιβλίο του Frank Evers Beddard, το 1892, «Animal Colouring» (χρωματισμός των ζώων), αναγνώρισε ότι υπήρχε φυσική επιλογή, αλλά εξέτασε την εφαρμογή της για καμουφλάζ, μίμηση και σεξουαλική επιλογή πολύ επικριτικά. Το βιβλίο με τη σειρά του επικρίθηκε κατηγορηματικά από τον Poulton.
Το βιβλίο του Abbott Handerson Thayer «Χρωματική κάλυψη στο βασίλειο των ζώων» (Concealing-Coloration in the Animal Kingdom), το 1909, που συμπληρώθηκε από τον γιο του Gerald H. Thayer, υποστήριξε σωστά τη διαδεδομένη χρήση του χρωματικού καμουφλάζ μεταξύ των ζώων, η οποία περιγράφεται ιδιαίτερα και εξηγείται για πρώτη φορά.
Ωστόσο, οι Thayers αλλοίωσαν την θεώρησή τους υποστηρίζοντας ότι το καμουφλάζ ήταν ο μοναδικός σκοπός του ζωικού χρωματισμού, κάτι που τους οδήγησε να ισχυριστούν ότι ακόμη και το έντονο ροζ φτερό του φλαμίνγκο ή του τριαντάφυλλου ήταν αποκρυπτικό έναντι στον στιγμιαίο ροζ ουρανό της αυγής ή του σούρουπου.
Ως αποτέλεσμα, το βιβλίο χλευάστηκε από τους κριτικούς συμπεριλαμβανομένου του Theodore Roosevelt, ότι ώθησε στα άκρα το δόγμα του χρωματικού καμουφλάζ περιλαμβάνοντας τέτοιους παραλογισμούς, απαράδεκτους για την κοινή λογική.
Το βιβλίο Adaptive Coloration in Animals (Προσαρμοστικός χρωματισμός στα ζώα) του Hugh Bamford Cott που δημοσιεύθηκε στο 1940, περιγράφει συστηματικά τις αρχές της απόκρυψης (καμουφλάζ) και της μίμησης.
Το βιβλίο περιέχει εκατοντάδες παραδείγματα, πάνω από εκατό φωτογραφίες και τα ακριβή και καλλιτεχνικά σχέδια του Cott.
Οι έρευνες για τους χρωματισμούς των ζώων παρείχαν σημαντικές πρώτες ενδείξεις για την εξέλιξη με φυσική επιλογή, σε μια εποχή που υπήρχαν λίγα άμεσα αποδεικτικά στοιχεία.
(συνεχίζεται)
admin is | Topic: ζωα και χρωματα, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Χρωματισμος ζωων [Γ]”