Χρωματιστές παραλίες – Colored beaches
Παραλίες με χρώμα
Το καλοκαίρι, περίοδος διακοπών, ταυτίζεται με ανεμελιά, ξεγνοιασιά και αργότερους ρυθμούς. Σε μια χώρα δε, σαν την Ελλάδα που περιτριγυρίζεται από θάλασσα και αριθμεί εκατοντάδες εκατοντάδων νησιών, καλοκαίρι και θαλάσσια μπάνια είναι έννοιες ταυτόσημες.
Κάποιοι δεν ξεκινήσατε ακόμα, κάποιοι άλλοι ήδη τελειώσατε τις θερινές διακοπές σας, τα μπάνια όμως συνεχίζονται, (πώς άλλως;) σε μια χώρα με χιλιάδες παραλίες κάθε είδους. Παραλίες αμμουδερές, παραλίες με βότσαλα, με βράχια… άλλες γεμάτες δέντρα, έτοιμα θαρρείς να μπουν κι’ αυτά στο νερό να κολυμπήσουν, άλλες κατάξερες να θυμίζουν σεληνιακά τοπία.
Θα έχετε προσέξει πόσο μεγάλη χρωματική ποικιλία διαθέτουν οι παραλίες που στολίζουν τις ακρογιαλιές. Άλλες άσπρες, άλλες χρυσαφένιες, γκριζωπές, καστανές… μέχρι τις περίεργες μαύρες και κοκκινωπές ακρογιαλιές της Σαντορίνης.
Παραλίες με περίεργα χρώματα υπάρχουν διάσπαρτες σε όλη την υφήλιο. Από τη Χαβάη μέχρι την Αυστραλία, από τα Μπαρμπάντος έως την Κένυα και τη Γκόα στις Ινδίες.
Θαυμάστε μερικές παράξενες χρωματικά παραλίες!!!
Καλό σας μεσοκαλόκαιρο και καλές βουτιές! Όσοι δε, εντοπίσετε παραλίες με εντυπωσιακά χρώματα, ενημερώστε μας. Στείλτε και καμιά φωτογραφία.
Για την παραδοξότητα των χρωμάτων στις παραλίες αυτές, υπεύθυνη η Μαμά Φύση!
Ουπς! Η φωτό αυτή μπήκε για τα περίεργα χρώματα που έχουν τα βράχια της ακτής!
Beaches with color
Summer, holiday season, is identified with carelessness, carefreeness and slower pace. In a country, like Greece surrounded by sea and counting hundreds of hundreds of islands, summer and sea baths are identical concepts.
Some of you did not start yet, others have already finished your summer vacation, but the sea baths are still going on (how else?) in a country filled with thousands of beaches of all kinds. Sandy beaches, pebbled beaches, rocky … others full of trees, looking as ready to get in the water to swim, others reminding lunar landscapes.
You have noticed already how great variety of beaches are decorating the sea side. Others white, others golden, greyish, brownish … up to the strange black and reddish beaches of Santorini island.
Beaches with strange colors are scattered around the globe. From Hawaii to Australia, from Barbados to Kenya and Goa in India.
Admire some strange colorful beaches !!!
Good mid-summer and happy dives! If you find beaches in striking colors, let us know. Send us some photos as well.
For the paradox of the colors on these beaches, responsible is Mother Nature!
Oops! This last photo posted for the strange colors of the surrounding cliff rocks!
Really, on which of all these beaches would you like to lie down your own body? In what color sand would you like to walk barefoot?
On which beach would you like to crawl, to become one with its colors?
Write to us! Send your comments, let us see which one is the most popular of these colored beaches.
admin is | Topic: Uncategorized | Tags: παραλία
41 Comments, Comment or Ping
Thodoris
Προσωπική μου επιλογή θα είναι η λευκή παραλία όπου μπορούμε να απολαύσουμε και τον ήλιο και όλα τα υπόλοιπα χρώματα που μπορεί να την περιβάλλουν. Επίσης το λευκό χρώμα αποκαλύπτει τα υπέροχα χρώματα του ουρανού που αντικατοπτρίζονται στη θάλασσα, τις διαθλάσεις στο νερό και φυσικά τον θαλάσιο κόσμο που σφύζει από χρωματικές διαβαθμίσεις. Ναι μεν δεν απολαμβάνουμε το “χρώμα” της παραλίας, αυτή η επιλογή όμως μας επιτρέπει να απολαύσουμε όλα τα υπόλοιπα χρώματα που πολλές φορές αγνοούμε.
31-7-09
admin
Πίστευα Thodoris ότι το post για τις χρωματιστές παραλίες θα συγκινούσε αρκετούς και θα μας έστελναν comments για τις προτιμήσεις τους. Φαίνεται όμως ότι (προς το παρόν τουλάχιστον) οι πολλοί έμειναν ασυγκίνητοι ή τσαλαβουτούν ακόμα στις παραλίες που επέλεξαν για το καλοκαίρι!
Ίσως πάλι να είσαι ο μόνος που προκλήθηκε από τα περίεργα χρώματα αυτών των παραλιών.
Κάποτε θα συμφωνούσα με τη δική σου επιλογή. Θυμάμαι ότι όσο πιο λευκή ήταν η άμμος της παραλίας που βρισκόμουνα, πάθαινα κάτι! Τρελαινόμουνα από χαρά και θαυμασμό.
Τώρα, βλέποντας αυτήν την κάτασπρη παραλία της φωτογραφίας, παθαίνω πάλι κάτι. Από την ανάποδη όμως αυτή τη φορά. Μου δίνεται η εντύπωση πως αν βρεθώ εκεί για 10 – 15 λεπτά, θα πάθω εγκαύματα και θα αποκτήσω ένα τριανταφυλλί χρώμα.
Πολύ μου αρέσουν οι μωβ παραλίες των εικόνων και θα ήθελα να βηματίζω στην αμμουδιά της μωβ – φυστικί παραλίας, όπως ο κύριος με το μπλου τζιν. Το ίδιο και στην βαθυκόκκινη παραλία. Όμως παρατήρησα πως αυτή την περίοδο μου ταιριάζει η λιγότερο περίεργη χρωματικά απ’ όλες. Αυτή με το πορτοκαλόχρυσο χρώμα. Ίσως έχω ανάγκη από την κάλυψη αυτού του χρώματος και θέλω να κυλιστώ στην χρυσαφένια αμμουδιά, να γίνω ένα με αυτήν.
Πάνος
7-8-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Hi there. I’m back! Δυστυχώς θα περιοριστώ πλέον ν’απολαμβάνω τις χρωματιστές παραλίες δισδιάστατες, ακούγωντας στο ράδιο το Concrete slaveship των Aswad, όμηρος ξανά του τσιμέντου και της άναρχης δόμησης.
Αλήθεια, γιατί αυτές οι γιγάντιες στρούγγες, όπου μας στοιβάζουν έχουν αυτό το γκρι-τσιμεντί-σταχτί υπέροχο χρώμα;
Έννοια τους και κάποια μέρα όταν θα κάνει ξαστεριά κι όταν θα φλεβαρίσει, θ’αναγεννηθούμε απ’ τις στάχτες μας, φτιάχνοντας ένα κόσμο πιο φυσικό, πολύχρωμο, αρμονικό κι ωραίο.
Αnyway, η αγαπημένη μου παραλία είναι του Εβγάτη (ή Νεβγάτη) στη Λήμνο, την οποία και απόλαυσα προσφάτως ολοζώντανη.
Απ’ τις δισδιάστατες, θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς την πορτοκαλόχρυση, όμως
επισυνάπτω κι αυτή, που έχω ως wallpaper στην οθόνη του υπολογιστή μου: http://wallpapers.bassq.nl/Out%20Door/Scenery/slides/Paradise.html.
Καλά μακροβούτια σε όλους!
11-8-09
JOHNART
…καθυστερημένα… γιατί εδώ που βρίσκομαι δεν έχω INTERNET…
Πάνο, υπέροχες οι παραλίες που δημοσίευσες και μας φτιάχνουν τη διάθεση και μας ταξιδεύουν έστω νοερά σε άλλα μέρη…
Σε αμμουδερές χρυσοκίτρινες παραλίες, με γαλαζοπράσινα πεντακάθαρα νερά τσαλαβουτάω εδώ στη Ρόδο. Όσο για το ερώτημά σου…εγώ…θα ήθελα να βηματίσω, στις αμμουδιές της 1ης, 6ης και 7ης παραλίας να τσαλαβουτήσω στην 9η και… όσο και να αντιπαθώ τις παραλίες με βράχια, στην τελευταία…αχ… σ’αυτήν την τελευταία… να ξαπλώσω το κορμί μου επάνω στα υπέροχα βραχάκια της…
JOHNART 13-08-2009
admin
Hi there ΜΙΧΑΗΛALDEBARAN I’m back too από ένα σύντομο ταξίδι στη Νέα Υόρκη, όπου με υπερηφάνεια αναφέρω (το καλάμι αναπόφευκτο, αλλά στο πλάι) ότι μπήκα στο site από το κέντρο της Apple και εκεί διάβασα το πρώτο comment σου μετά από τις διακοπές σου. Χάρηκα και στη συνέχεια σκέφθηκα πως είμαι ένας από τους πολλούς (αλλά αναλογικά πολύ λίγους) που είχαν την ευκαιρία να δουν το blog τους στο στρατηγείο της Apple στην καρδιά του Manhattan.
Αν και μικρή η ανταπόκριση για τις “Χρωματιστές Παραλίες” τα πρωτεία παίρνει η πορτοκαλόχρυση αμμουδιά (πρέπει να εξατάσουμε άραγε το γιατί;) με επιλαχούσες την κατάλευκη παραλία και την τελευταία με τα βραχάκια. Ποιός ξέρει, ίσως λάβουμε και άλλες απαντήσεις και αλλάξει η σειρά.
Για το γκρι-τσιμεντί-σταχτί χρώμα που έχουν οι τεράστιες στρούγγες μας θα τα πούμε όταν έλθει η ώρα. Γνωρίζεις πάντως ότι αυτό ευθύνεται για την εμφάνιση της σύγχρονης πανίδας των πόλεων;
Όσο για το Τσιμεντένιο Σκλαβοκάραβο (Concrete slaveship) των Aswad, έψαξα αλλά δεν το βρήκα ακόμα. Υποψιάζομαι ότι θα έχει “δυνατό” στίχο.
Πάνος
14-8-09
JOHNART
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ,
πολύχρωμε και πολυταξιδευτή Πάνο…
να χαίρεσε την εορτή σου, το site σου και να είσαι πάντα καλά για να μας χρωματίζεις τη ζωή μας…
JOHNART 15-08-2009
Υ.Γ.μήπως ξέρεις εκείνη η τελευταία παραλία που βρίσκετε;
Λυδία
Χρόνια σου πολλά, Πάνο! Οι επιθυμίες σου είναι οι ευχές μου! Εγώ δεν σας ξέχασα, απλά περνάω πολύ δύσκολη φάση στη ζωή μου. Ίσως δεν θα έπρεπε, αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το τι μπορεί να αισθάνεται κανείς αν διαπιστώσει ότι τον απατάνε. Πριν μέρες ανακάλυψα τυχαία ότι μετά από 15 χρόνια γάμου ο άντρας μου διατηρεί μια “πληρώμενη” σχέση εδώ και πολλούς μήνες. Τα συναισθήματα σε κάθε φάση, οι οποίες διαρκούν 3-4 μέρες, είναι διαφορετικά. Στην αρχή αισθανόμουν αβάσταχτο πόνο, προδοσία, οργή, θυμό, ήθελα εκδίκηση. Μετά έβαλα με τον εαυτό μου, άρχισα να τον ζηλεύω και να τον ποθώ. Στη συνέχεια είδα όλη την πραγματικότητα και τις άξιες μας και άρχισα να χαμογελαώ. Τώρα απλά τον μισώ, του ζήτησα να φύγει από το σπίτι και ψάχνω για τη διέξοδο. Λοιπόν, τι χρώμα έχει η απιστία;
15-8-09
admin
S.O.S. κόκκινο Λυδία έλαβα από εσένα και νιώθω την ανάγκη να παρακάμψω τις αρχές μου και να απαντήσω αμέσως, αφήνοντας αναπάντητους προς το παρόν τους ΜΙΧΑΗΛALDEBARAN και JOHNART
Ευχαριστώ για τις ευχές σου κατ’ αρχήν.
Ομολογώ ότι η απουσία σου με προβλημάτισε λίγο και σκέφθηκα ότι έχεις κάποιο πρόβλημα. Μετά θεώρησα πως μάλλον έλειπες σε ανέμελες διακοπές, όπως τόσοι άλλοι.
Ζεις δύσκολη φάση. Το χρώμα της είναι κίτρινο! Μπορεί να φαίνεται πως οι συναισθηματικές σου διακυμάνσεις περνούν από διάφορα χρώματα, όμως ζεις μια περίοδο κίτρινων αποχρώσεων. Πολλών ποικίλων κίτρινων αποχρώσεων. Με ό,τι σημαίνει το κίτρινο χρώμα (που δυστυχώς δεν προλάβαμε ακόμα να αναλύσουμε).
Μεταπηδάς από το ήπιο μαλαματένιο χρυσοκίτρινο στο στιφό λεμονί, που αλλοίμονο αν φωλιάσει για πολύ μέσα σου.
Μόλις διάβασα την ερώτησή σου “τί χρώμα έχει η απιστία;” την φώναξα και άκουσα το γιο μου να απαντά από το διπλανό δωμάτιο ΚΙΤΡΙΝΟ, επιβεβαιώνοντας το χρώμα που μου ήλθε αυτόματα στη σκέψη.
Ναι η απιστία έχει χρώμα Κίτρινο (το δισυπόστατο) ή μπορεί να έχει το δίμορφο μωβ. Τότε τα πράγματα δεν είναι δυναμικά όπως στην κίτρινη φάση. Είναι επιπόλαια και ταλαντεύονται μεταξύ επιλογών και αποφάσεων.
Αυτός που πράττει την απιστία μπορεί να της δώσει κίτρινο ή μωβ χρώμα. Στην δεύτερη (μωβ) περίπτωση υπάρχει περιθώριο συζήτησης, αλλαγής, επαναφοράς.
Αυτός που δέχεται την απιστία οφείλει να είναι δυναμικός κίτρινος. Εάν πέσει στο ευπαθές μωβ των ακροτήτων, των αντιθέσεων και της αναποφασιστικότητας “την έβαψε”!
Στη δύσκολη αυτή περίοδο ακούμπα στους ώμους των φίλων σου και ΠΡΟΣΕΞΕ, να αποβάλλεις μελλοντικά (δύσκολο μεν, αλλά όσο πιο σύντομα τόσο καλύτερα) την κακία που αναπόφευκτα σε έχει καταβάλλει γιατί αν κατασταλλάξει μέσα σου θα δηλητηριάζει μόνο εσένα και κανέναν άλλο.
Πάνος
15-8-09
Υ.Γ. Θα ήθελα να μάθαινα τι γνώμη έχουν οι άλλοι φίλοι του site για το χρώμα της απιστίας;
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Το καημένο το κιτρινάκι. Τι όμορφα που συνδιάζεται με το κόκκινο, το πορτοκαλί, το πράσινο, το μπλε, όπως στις σημαίες της Ισπανίας, της Βραζιλίας, κ.λ.π. Όταν όμως ζευγαρώσει με το μαύρο όπως στον Τεθκατλιπόκα των Αζτέκων, θεό, ανάμεσα στ’ άλλα του θανάτου και της προδοσίας, κάτι σαν το Σεθ, αδελφό και φονιά του Όσιρι στην Αίγυπτο, τότε (κι ας με συγχωρέσουν οι φίλοι της ΑΕΚ και του ΑΡΗ) είναι σκέτο δηλητήριο, όπως στις πινακίδες με τα πυρηνικά απόβλητα. Και το κακό, όπως είπε κι ο Πάνος, Λυδία, είναι οτι απειλεί να δηλητηριάσει εσένα.
Αν και δεν είμαι ειδικός, απλά ένας προ εικοσαετίας ομοιοπαθής (όπως και τόσοι άλλοι) θά’λεγα οτι αρχικά σου χρειάζεται λίγο κόκκινο = ενεργοποίηση, μάχη, ξεκαθάρισμα και στη συνέχεια γαλάζιο και πράσινο δηλ. ενδοσκόπηση, διαλογισμός, χαλάρωση, εξισορρόπηση, αρμονία. Όπως λένε και στην πατρίδα μου (κι όπως το προφέρουν): Χαλλαρααααά!!!
Βέβαια, ένας χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, όχι όμως ο Μεγάλος. Σα να πεθαίνει ένα κομμάτι του εαυτού σου. Επίκτητο όμως. Ο Εαυτός σου είναι πάντα εκεί και σε περιμένει.
Δε σε προδίδει ποτέ. Όπως κι οι καλοί, στενοί σου φίλοι.
Ξέρει τι λέει ο Πάνος. Σύμφωνα με μια έρευνα, ο Έλληνας, έχει σ’ αντίθεση με πολλούς άλλους λαούς, μικρότερη χρεία ψυχαναλυτών και ψυχοφαρμάκων, λόγω της κοινωνικότητας και ικανότητας σύναψης σχέσεων που έχει, αυτό που λέμε ”έξω καρδιά”.
Όσο γι’αυτούς που δεν μας εκτιμούν και δε μας σέβονται, όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Παπαγιαννοπουλος: ”όξω ρε”! Μαζί όμως με τα συναισθήματα αυτολύπησης, οργής, εκδίκησης, κλπ.
Η ζωή συνεχίζεται κι όπως προφητικά μου είπε κάποτε (και φυσικά επαληθεύτηκε) ο παπα – Τσάκαλος:
”Περίμενε στη στάση. Κάποιο άλλο τραίνο θα περάσει”.
Και μπορεί να είναι το Intercity κι όχι ο ”μουτζούρης”.
Κάποια μέρα, όταν θα είμαστε έτοιμοι θα μπορέσουμε να τον συγχωρέσουμε κι ίσως κι αυτός τον εαυτό του. Και τότε ο ”μουτζούρης” θα ξεπλυθεί, θα καθαρίσει και μαζί του κι εμείς, αλλά
κι η μουτζούρα, η μελανή αυτή σελίδα της ζωής μας. Που όπως είπαμε συνεχίζεται κι όπως λέει ένα παλιό τραγούδι:
”με μιαν αγάπη δεν τελειώνει μια ζωή
από το κλάμα θα βγει μια χαρά
σαν το καινούργιο πρωί”.
http://www.youtube.com/watch?v=KN9BCc4RE9c
Καλά, αυτό κι αν είναι εκπληκτικό! Στο συγκεκριμένο βιντεάκι (2:50-2:55) υπάρχει μια κοπέλλα στο σταθμό του τραίνου!
Λες να’ ναι κι αυτό προφητικό; Καλή τύχη Λυδία.
Εύχομαι το ουράνιο τόξο να φανεί στη ζωή σου σύντομα!
Χρόνια Πολλά και σε σένα Πάνο μου. Μόνο ουράνια τόξα στη
ζωή σου. Χωρίς βροχές. Ουράνια τόξα μετά απ’ ουράνια τόξα!
16-8-09
Psychotic Storm
Συμφωνώ ότι το κίτρινο και το μωβ είναι τα χρώματα της απιστίας, αφού δεν είναι πιστά ούτε στον ίδιο τον εαυτό τους.
Αλήθεια, γιατί σας φοβίζει η μωβ παραλία;
16-8-09
admin
Ευχαριστώ JOHNART για τις ευχές σου.
Για την τελευταία παραλία που σου άρεσαν τα βραχάκια της και θέλεις να ξαπλώσεις το κορμί σου πάνω τους, αν μιλάς με υπονοούμενα, μάλλον δεν πρόσεξες καλά τη φωτογραφία. Ξέρεις, κάνεις κλικ με το ποντίκι σου πάνω στη φωτογραφία, αυτή μεγαλώνει και την παρατηρείς καλύτερα.
Αν δεν μιλάς με υπονοούμενα, όντως είναι υπέροχα τα μελιτζανιά και λαδοπράσινα βράχια της, μόνο που δεν ξέρω που βρίσκεται. Υποψιάζομαι κάπου στη Μεσόγειο, αλλά δεν γνωρίζω που. Από τις παραλίες που αναρτήθηκαν γνωρίζω ότι η Νο 2, η βραχώδης κόκκινη, είναι στη Σαντορίνη. Οι δυο πράσινες και η πρώτη μαύρη, στη Χαβάη, η λευκή στην Αυστραλία (κάπου στο Κουήνσλαντ, αν δεν κάνω λάθος), η ροζ – λιλά στις Μπαχάμες και η Μωβ με τις φυστικί ανταύγειες στην Καλιφόρνια.
Πάνος
16-8-09
Evrydiki
Ομολογώ πως μ’εχει μαγέψει αύτη η πράσινη παραλία με τα υπέροχα δαντελωτά λευκά (περίπου) βράχια στην άκρη της…Το μπλε της θάλασσας με το πράσινο της άμμου ειναι άκρως δελεαστικό…
Αλλά και πάλι μου γεννιέται η απορία, γιατι να με τραβάει τόσο το πράσινο? Σε άλλη περίπτωση το πράσινο δίπλα σε νερό θα μας παρέπεμπε σε κατι βαλτώδες και ίσως όχι τόσο όμορφο..
Εδώ όμως πραγματικά νιώθω πως είναι τόσο καθαρά που μπορείς να μετρήσεις τους κόκκους της άμμου…να ξαπλώσεις έξω έξω στο νερό και να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα….ασε που εκείνη την ώρα βγαίνουν και τέλειες οι φωτογραφίες!!!!
Πω πωωω….θέλω τόσο πολύ να πάω!!
ΠΑΜΕ ΧΑΒΑΗ ΜΕ ΜΙΑ ΡΟΔΑ..πήρα θαλάσσιο στρώμα, δύο τρία μαγιό ακόμα…μπρατσάκια και πετσέτες με ωραίο ΧΡΩΜΑ!! (τραγουδάκι).. 🙂
17-8-09
JOHNART
…πάνω που θα ρώταγα γιατί χαθήκανε οι γυναίκες της παρέας…έσκασε η μπόμπα της Λυδίας…
Λυδία άκου, λοιπόν, την ιστορία μιας πολύ καλής μου φίλης.
Παντρεύτηκε πριν 16 χρόνια τον άντρα της “ζωής της” μετά από ένα μεγάλο έρωτα και πίεση του ιδίου. Μετά λίγο καιρό από το γάμο φάνηκε ο χαρακτήρας του…ο μάγκας, ο σατράπης, που θέλει τη γυναίκα υποζύγιο…την είχε σήκω πάνω-κάτσε κάτω…κυκλοφορούσε σχεδόν κάθε μέρα με ένα τζίν, μία ζακέτα, απεριποίητη, άβαφη, έκανε μαζί του τρία παιδιά…η φίλη έκανε στο σπίτι τα πάντα…μεγάλωνε και φρόντιζε τα παιδιά και… είχε την απαίτηση ενώ αυτός βρισκόταν στην κουζίνα του σπιτιού τους να έρχεται η φίλη από την κρεββατοκάμαρα που φρόντιζε το παιδί της και με την κοιλιά στο στόμα στο άλλο να του βάλει νερό να πιεί… μέχρι τα σκυλιά του τάϊζε. Στα 12 χρόνια γάμου της λέει “χωρίζουμε”. ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ 3 ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ αυτή η γνώμη δική μου αλλά και των άλλων φίλων…Η φίλη τα είδε όλα…παρ’ όλη τη ζωή που της είχε κάνει μαρτύριο…αυτή τον αγαπούσε…κλάμματα, οδύνη, αβάσταχτος πόνος συντρίμμια, φωτιά και στάχτη και γκρίζα η ζωή της φίλης μου…μέχρι σε ψυχίατρο πήγε…
…τα πρώτα 2 χρόνια ήταν αδύνατο να τον ξεπεράσει…στη συνέχεια και με τη βοήθεια των φίλων τα κατάφερε…
…σήμερα η φίλη αυτή μένει με τα τρία της παιδιά, που τα δύο μεγάλα είναι αριστούχοι μαθητές στο γυμνάσιο και ο 4χρονος μπόμπιρας πρώτος στον παιδικό σταθμό…άνοιξε μια δική της μικρή επιχείρηση και τα πάει περίφημα, τον πρώην τον ξεπέρασε και ούτε θέλει να τον βλέπει, φροντίζει πλέον τη ζωή της και τον εαυτό της και έχει γίνει μια γοητευτική γυναίκα μια… θεογκόμενα.
Περισσότερα δε θέλω να σου γράψω…σου εύχομαι κουράγιο καλή δύναμη και να το ξεπεράσεις αυτό το δύσκολο στάδιο της ζωής σου…
…κατά τη δική μου άποψη…μήπως ο χωρισμός, η απιστία έχουν χρώμα γκρί; μια χαρά χρώματα είναι το κίτρινο και το μωβ.
JOHNART 17-08-2009
ioanna
Πάνο και υπόλοιπη παρέα γειά….Ιωάννα εδώ.
Μόλις τώρα μπόρεσα να μπώ στο blog και ομολογώ ότι μου έλειψε πολύ. Πάνο οι παραλίες σου πολύ ενδιαφέρουσες, αλλά εμένα ως κλασσική Ελληνίδα με συγκινούν οι χρυσές παραλίες και τα γαλανά νερά της Ελλάδας. Οι γκρίζες παραλίες με ψυχοπλακώνουν, οι κόκκινες με διεγείρουν συναισθηματικά, οι λευκές με ξεπαγιάζουν και οι πράσινες με χαζεύουν. Έτσι κατέληξα να προτιμώ, να ξαπλώνω στις χρυσές παραλίες, να ατενίζω τα καταγάλανα νερά και να ονειρεύουμαι με ανοικτά μάτια,ότι βρίσκομαι στο παράδεισο. Λύδια λυπάμαι πολύ για τις άσχημες στιγμές που περνάς, αλλά πίστεψε με, καθ’ οτι παθούσα, ο χρόνος απαλύνει τις αιχμές του πόνου. Φτάνει να μη δηλητηριάσεις τη ψυχούλα σου με αρνητικά συναισθήματα. Όσο για το χρώμα της απιστίας που ρωτάς, εγώ απαντώ, ότι η απιστία δεν έχει χρώμα. Είναι μουτζούρα, είναι λεκές. Αυτά απο μένα. Σας χαιρετώ όλους…. Ιωάννα
18-8-09
JOHNART
…εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ Πανούλη μου…χτενίζεσαι… και ν’άχες και μαλλιά…
πίστευα ότι αυτό που έγινε και δεν έχει ακόμα τελειώσει στη βορειοανατολική Αττική δεν θα σε άφηνε αδιάφορο και θα ήσουν ο πρώτος που θα αντιδρούσε…με τον τρόπο σου…
αντί αυτού είδα σήμερα το νέο σου ερώτημα…
τα χρώματα της ίριδας είναι πλέον θολά, γιατί τα έχει σκεπάσει το γκρί και το μαύρο…και μη μου πεις τι σχέση έχουν τα xromata.com με την καταστροφή που έγινε…έχουν και παραέχουν…
2.000.000 δέντρα που κάηκαν μας έδιναν χιλιάδες χρώματα με τις αποχρώσεις των φύλλων τους, τη δροσιά τους, το οξυγόνο τους…και από κάτω τους η χλωρίδα με τα φυτά και τα εκατομμύρια χρώματα…αλλά και τα χιλιάδες ζωάκια και ακόμη τα πουλιά…
τί χρώμα έχει το κράτος του μέγιστου αυτού εγκλήματος, με την ανοργανωσιά του, την ανευθυνότητά του και που καθημερινά μας υποβιβάζει την ποιότητα της ζωής μας…
μετά τις φωτιές των τελευταίων χρόνων στην Αττική αισθάνομαι πια ότι δεν αναπνέω και ότι έχω ένα βρόγχο στο λαιμό…μου στέρησαν το οξυγόνο και τα βλέπω όλα μαύρα…
…μήπως θα΄πρεπε η ομάδα των χρωμάτων…όλοι εμείς να στείλουμε και τη δική μας διαμαρτυρία στους αρμοδίους;
JOHNART 25-08-2009
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
”Αφού μου άναψες εσύ φωτιά και λαύρα, είν’όλα μαύρα, είν’ όλα μαύρα”.
Φίλε JOHNART, κατ’αρχήν νιώθω την ανάγκη ν’αναλάβω οικιοθελώς την υπεράσπιση του Πάνου, καθότι, ως γνωρίζω λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι, οπότε δεν είναι εύκολο προς το παρόν να κάνει σχόλια ή ν’απαντά σε comments, όσο για τα archives είναι προγραμματισμένα σ’αυτή την περίσταση ν’αναρτώνται αυτόματα.
Κατά 2ον συμμερίζομαι 100% τις θέσεις,σκέψεις και συναισθήματα που εκφράζεις και την
πολιτικοποιημένη στάση σου.
Όσο για το χρώμα του εγκληματικού αυτού κράτους ή καλύτερα παρακράτους (με τη σιωπηρή βεβαίως συναίνεση και ανοχή μας και την ψήφο μας επίσης) της μίζας, της διαφθοράς και του ”μαύρου” χρήματος σίγουρα μόνο μαύρο θα μπορούσε να είναι, με αποτέλεσμα να μας μαυρίζει τ’οπτικό πεδίο φυσικά, ψυχικά και νοητικά, όσο εμείς το επιτρέπουμε.
Βέβαια, τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς, όταν με πρόσχημα την ακυβερνησία, οι πράσινοι ψηφίζουν 40 κι οι βένετοι (επαυξάνοντας) 50 έδρες bonus για το 1ο κόμμα! Κι αυτό
το αποκαλούμε δημοκρατία! Όσο για τη διαμαρτυρία προς τους αρμόδιους-αναρμόδιους: ”στου κουφού την πόρτα, πάρε την πόρτα και φύγε”. Έχουν γίνει τόσο παχύδερμοι κι ανάλγητοι, που τίποτα πλέον δεν μπορεί να τους ξυπνήσει.
Οπότε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα μονάχα νομίζω απομένει:
”να τους γυρίσουμε την πλάτη” και εδώ σε παραπέμπω σε μια καταπληκτική ανάλογη σκηνή από την ταινία Merlin του 1998, του Steve Barron.
26-8-09
admin
Όχι JOHNART δεν χτένιζα τα ανύπαρκτα μαλλιά μου, που κάποτε υπήρχαν, είχαν και χρώμα. (Θα έλθει η ώρα που θα μιλήσουμε για τρίχες και χρώμα).
Σήμερα γύρισα από ταξίδι, από την μακρινή Ταϋλάνδη, όπου το δράμα της πατρίδας μας ήταν πρώτη είδηση. Ακριβώς την ίδια φάση έζησα πριν δυο χρόνια. Τότε ήμουν στην Ιαπωνία. Και τί έγινε από τότε για να μην ξαναζήσουμε το ίδιο δράμα; Ένα ωραίο άχρωμο τίποτε!
Ευχαριστώ τον ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN για την υπεράσπιση. Είναι ακριβώς όπως τα λέει. Τα ίδια θα έγραφα κι εγώ. Πάλι με πρόλαβες ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, για άλλη μια φορά και χαίρομαι γι’ αυτό!
Θέλω απλώς να προσθέσω ότι τα “xromata.com” είναι blog με ορισμένο θέμα και όχι forum ώστε να εκτίθεται οποιαδήποτε άποψη αλλάζοντας τη θεματολογία. Αυτό μπορεί να γίνεται (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟ) από εσάς στα comments, όπως ήδη έχει γίνει αρκετές φορές (καταλήγοντας πάντα σε χρώματα) όπως κάνεις εσύ τώρα και έκανες παλαιότερα με το καρναβάλι της Πάτρας, ο ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN με την Ρωσίδα καθηγήτρια που ασχολείται με τον Χρω και τον Όμηρο και η Λυδία με το προσωπικό της δράμα, με το οποίο μας άνοιξε ένα δρόμο ερωτημάτων, όπως:
“ποιό είναι το χρώμα της απιστίας;”
Ρωτώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου, αφού η παγκοσμιοποίηση γέμισε όλο τον κόσμο με πολιτικούς καθήκια (το ίδιο δράμα μ΄εμάς ξαναζούν τώρα η Ισπανία και η Πορτογαλία): “Τί χρώμα έχουν τα καθήκια;”
Υπάρχουν πορσελάνινα με ωραία σχέδια, πλαστικά σε ότι χρώμα θέλουμε (μπλε, πράσινα, κόκκινα), ακόμα και επάργυρα και χρυσά. Όμως τα πήλινα είναι πιο κοντά στο χρώμα τους, γιατί το χρώμα του καθηκιού ορίζεται από το χρώμα του περιεχομένου του που είναι το σκ..τί!
Βέβαια, οι κύριοι και οι κυρίες που είναι βαμμένοι με το σκατουλί χρώμα της πολιτικής, δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική τους απόχρωση γιατί λατρεύουν μόνο δυο χρώματα, το χρυσαφί και το ασημί (στην κακή τους απόδοση) που ταιριάζει με το σκοτάδι της τσέπης τους και του μυαλού τους.
Όντως στο μυαλό τους κυριαρχεί σκότος. Γι αυτό δεν πήραν χαμπάρι τη σημασία της αποχής στις ευροεκλογές. Αντ’ αυτού θριαμβολογούσαν και παρίσταναν όλοι το νικητή. Το ίδιο σκότος τους έχει μεταβάλλει σε τεχνοκράτες και επιδιώκουν να τριγυρίζονται από τέτοιους. Όπου τεχνοκρατία κατά τα λεξικά είναι: “διαχείρηση και ο έλεγχος της οικονομίας, της κυβέρνησης και ολόκληρου του κοινωνικού συστήματος, δίνοντας προτεραιότητα στα υπαρκτά οικονομικά και τεχνολογικά δεδομένα και κατά δεύτερο λόγο στον ανθρώπινο παράγοντα (σε δεύτερη μοίρα ο προσωπικός ανθρώπινος κόπος και πόνος, πρώτα το κέρδος)!
Μα είναι δυνατόν να αντιλαμβάνεσαι τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου, όταν νεκρώνεις τα συναισθήματά σου;
“Ποιο είναι το χρώμα της ηλιθιότητας;”
Της ηλιθιότητας που δέρνει τους λαούς και επιτρέπουν να άγονται και να φέρονται από μουτζουρωμένους πολιτικούς όπου το μόνο χρώμα που αυτοί αντιλαμβάνονται είναι το χρυσαφί και το ασημί;
Μόνο όταν εξαναγκάσουμε τους πολιτικούς όλου του κόσμου να απαρνηθούν τα δυο αυτά χρώματα, μόνο τότε τα χαρούμενα χρώματα της Ίριδας θα κυριαρχήσουν στη ζωή μας.
Πώς θα γίνει αυτό; Πολύ απλά! Όταν υποχρεώσουμε κάθε έναν που θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική (βουλευτές, υπουργούς, γραμματείς, προέδρους…) να καταθέτει την περιουσία του στο κράτος.
Το κράτος θα αναλάβει την διατροφή και την αναγκαία συντήρηση των πολιτικών και των οικογενειών τους (σε ειδικά ιδρύματα) και αυτοί με προθυμία θα καταθέτουν τις οικογενειακές περιουσίες για το καλό όλων, αφού ο στόχος και ο σκοπός του υπουργήματός τους είναι η ευημερία του λαού και των συμπατριωτών τους.
(Τότε ίσως να μην έχουμε εκλογές, γιατί μάλλον δεν θα υπάρχουν υποψήφιοι).
Πάνος
26-8-09
Υ.Γ. Σταματώ εδώ, αν και θέλω να γράψω πολλά ακόμα.
Όσο για τα χρώματα απιστίας, απληστίας, της εγκληματικότητας, της ηλιθιότητας κλπ. κλπ. προς το παρόν κάνουμε προσωπικές υποθέσεις και εκτιμήσεις.
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για μελέτες. Το blog βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα. Είναι μακρύς ο δρόμος του!
Λυδία
Γεια σας και πάλι. Καταρχήν σας ευχαριστώ όλους για την συμπαράσταση που μου δώσατε, ειλικρινά χαίρομαι που ”σας έχω”, παρ΄όλο που δεν γνωριζόμαστε. Δυστυχώς δεν μου φτάνουν τα ελληνικά για να εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Σχετικά με το τι χρώμα έχει η απιστία νομίζω ότι η πιο κατάλληλη απάντηση ήταν της Ιωάννας. Πράγματι είναι ένας λεκές ή μουντζούρα που με το χρόνο ξεθωριάζει αλλά δεν φεύγει ποτέ!
Ο,τι αφορά την πυρκαγιά και την αναδιοργάνωση του κράτους σ΄αυτή την περίπτωση, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω μαζί σας, διότι κανένα κόμμα δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι με 8 μποφόρ!
Πάνο, η ίδεα σου για τις περιουσίες των πολιτικών είναι απίστευτη (με την καλή έννοια)!
26-8-09
Rebecca
Γειά σου Πανούλη μου,
Νά μαι και εγώ όπως σου υποσχέθηκα χθές.
Καλώς σας βρίσκω όλους! Αλήθεια τι όμοφη ατμόσφαιρα αποπνέει αυτό το blog…
Επειδή είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω στο blog σου θα ξεκινήσω λίγο χιουμοριστικά. Εγώ λοιπόν θα επιλέξω την παραλία όπου ο κος. Χ απομακρύνεται με ”ελαφρά πηδηματάκια”. Αν δεν αξίζει … στην ευχή του Θεού να πάει! Αυτό το γράφω για σένα αγαπητή Λυδία. Αν και δεν σε γνωρίζω , εύχομαι πραγματικά να είσαι κάθε μέρα και καλύτερα. Πιστέυω πως ακόμα και μέσα από τις πιό δυσάρεστες εμπειρίες της ζωής μας αποκαλύπτουμε εκπληκτικά πράγματα για τον εαυτό μας ! Φρόντισε να εστιάσεις σε αυτά (με πολλές δόσεις κόκκινου), και να αφήσεις σιγά-σιγά τα συναισθήματα του κίτρινου να ατονίσουν. Αυτά για την απιστία.
Αν και πολύ ενδιαφέρουσα η πολιτική σου τοποθετηση Πανούλη θα αρκεστώ στον σχολιασμό της απιστίας προς το παρών.
Σας χαιρετώ, θα τα πούμε σύντομα.
Ρεβέκκα
27-8-09
JOHNART
…δε γνώριζα, ότι σε απουσία σου Πάνο αφήνεις πίσω σου… συνήγορο υπεράσπισης.
…λοιπόν κύριε συνήγορε, δε γυρνάμε την πλάτη σ’ αυτούς που μας κυβερνάνε αλλά τους αντιμετωπίζουμε ανάλογα…αν τους γυρνάμε την πλάτη τότε τους αφήνουμε πεδίο ελεύθερο να δράσουν όπως θέλουν…
…άτοπο αυτό που γράφεις, Λυδία, τη φωτιά θα έπρεπε να την αντιμετωπίσουν εν τη γενέσει της, και όχι όταν έχασαν τον έλεγχο με τα 8 μποφόρ…αλλά αυτοί βρίσκονται σε διαρκή νηνεμία…
Πανούλη μου, σε βρίσκω πολύ ρομαντικό και ίπτασε στα σύννεφα μ΄αυτά που προτίνεις για τους πολιτικούς μας…
…και αν το blog έχει ορισμένο θέμα… στις διάφορες χρωματικές αποχρώσεις των παραλιών, στην τελευταία με τα βράχια, τη λόγο είχε εκείνο το προκλητικό κωλαράκι να ποζάρει στο φωτογραφικό φακό;
…μήπως έχεις το κινητό του;
JOHNART 27-08-2009
Evrydiki
Μα το Θεό (που τον φαντάζομαι ΔΙΑΦΑΝΟ και απαλό)… δεν μπορω να καταλάβω που χωρά η τόση εμπάθια και ο τόσος αρνητισμός… και αναφέρομαι σε σένα JOHNART.
Έχω απορία, ποια άραγε ειναι αυτή η “ανάλογη στάση” αντιμετώπισης των πολιτικών και όλων αυτών που πρεσβεύουν ???? Μήπως θα καταλήξουμε ίδιοι η ίσως και χειρότεροι ?
Γιατί αν τους γυρίσουμε την πλάτη θα δράσουν όπως θέλουν? Η αδιαφορία είναι η χειρότερη εκδίκηση.. .αλλα πρέπει να είναι μαζική…
..πράγμα ακατόρθωτο οπως θωρώ…διότι αν σε αυτό το blog (που είναι μια υπόθεση ανθρώπων με τουλάχιστον ένα κοινό ενδιαφέρον) υπάρχουν έριδες…πόσο μάλλον στη “σούπα” που επικρατεί εκεί εξω!!!
Και μίλω για έριδες διότι το χιούμορ και η ανταλαγή απόψεων…έχουν τα όρια τους!! Νιώθω πως τα σχόλια για συνήγορους…υποκοριστηκά ονομάτων (εν όψη σοβαρής συζήτησης)…κολαράκια…και τηλέφωνα (ντροπή)…δε χωρούν και ξεπερνούν πολύ τα όρια!!!
Η ελευθερία του καθενός μας σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των γύρω μας…….!!
27-8-09
ioanna
Γειά σε όλους, Ιωάννα εδώ,
Μπράβο Evrydiki, σε αυτές τις λίγες γραμμές σου, ζουμάρισες τόσο καθαρά στη πραγματικότητα και μου έδωσες τόσα μηνύματα που ταρακουνήθηκα.
Εσύ Johnart γιατί τόσο μένος με το Πάνο; Είναι ψέματα ότι όλοι μας έχουμε βολευτεί στην αδιαφορία μας και κοιμώμαστε τον ΄΄ύπνο του δικαίου΄΄ γιατί φοβόμαστε μήπως ξεβολευτούμε; Είμαστε άξιοι αυτών που τραβάμε.
Ενώ ο Πάνος, ξεκίνησε ένα αγώνα αφύπνησης μας, γιατί δε ξέρω αν κατάλαβες, το blog του δεν είναι ένα ομαδικό ΄΄παρτάκι΄΄για να περνάμε ευχάριστα την ώρα μας…..είναι προσπάθεια αφύπνησης των κυττάρων μας και ταρακούνημα της αισθητικής μας κατάστασης.
Το φώς και κατ΄επέκταση τα χρώματα είναι νόμος, που διέπει τη ζωή μας. Πρέπει να τον σεβαστούμε και να προσπαθήσουμε να τον γνωρίσουμε, γιατί μέσα απ΄αυτό το νόμο, θα αισθανθούμε την ΄΄αλήθεια΄΄του συμπαντικού κόσμου, άρα την ΄΄αλήθεια΄΄της φύσης μας.
Πιστεύω ότι κάπου στράβωσες. Σε παρακαλώ ίσιωσε και σύνελθε…Άλλωστε μέσα απο μία καταστροφή, γνωρίζουμε καλλίτερα τον εαυτό μας και εξελισώμεθα. Όσο για τους αίτιους αυτής της καταστροφής, θα πληρώσουν, να είσαι σίγουρος.
Χαιρετίζω τη Ρεββέκα και τη καλωσορίζω στη παρέα μας.
Ευχαριστώ Ιωάννα
28-8-09
admin
Ναι! όντως Λυδία, η απιστία είναι μια μουντζούρα, ένας λεκές, που όσο κι αν τον ξεπλένει ο χρόνος, αφήνει πίσω του ένα στίγμα, μια ελαφριά κιτρινίλα.
Εξάλλου, στο κατώτερο επίπεδο που τοποθετηθήκαμε να ζούμε, αυτό της αφαιρετικής μίξης των χρωμάτων, όταν αναμίξουμε το κίτρινο με το μωβ (τα χρώματα που ανέφερα σαν χρωματισμούς της απιστίας) το αποτέλεσμα θα είναι καφετί, μια μουντζούρα.
Όσο για την πολιτική, ως προς το θέμα των πυρκαγιών, συμφωνώ με τον JOHNART.
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε όταν φυσούν 8 μποφόρ και βάλε… Το θέμα είναι τί κάνεις πριν και τι μετά! Εκεί βρίσκεται η εγκληματική απραξία των κυβερνώντων!
Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστραλία και η πολιτεία της Καλιφόρνια είναι χώρες που τα τελευταία έτη μαστίζονται από φωτιές. Όλες έχουν παραδεχτεί πως το μεγαλύτερο ποσοστό των πυρκαγιών οφείλεται σε εμπρησμούς. Τι λογικότερο από το να συνεδριάσουν οι κυβερνήτες των χωρών αυτών και να αντιμετωπίσουν από κοινού τη μάστιγα αυτή που αποβαίνει καταστρεπτική για όλο τον πλανήτη.
Αντ’ αυτού ΤΙΠΟΤΕ! Μήπως υπάρχουν λόγοι και συμφέροντα που τους κάνουν να αδιαφορούν και να αντιμετωπίζουν το όλο θέμα όταν βρίσκεται σε έξαρση, με κροκοδείλια δάκρυα;
Πάνος
29-8-09
admin
Γειά σου Rebecca.
Χαίρομαι που βρίσκεις ότι το blog αποπνέει όμορφη ατμόσφαιρα. Ελπίζω η συμμετοχή σου να την κάνει ομορφότερη!
Πάνος
29-8-09
admin
Συνήγορο υπεράσπισης JOHNART δεν αφήνω πίσω μου, χαίρομαι όμως και είναι πολύ κολακευτικό όταν κάποιοι αναλαμβάνουν οικιοθελώς την υπεράσπιση του έργου μου. Ίσως αυτό σημαίνει κάτι!
Θα ήθελα να είμαι ρομαντικός. Το πρόβλημα μ’ εμένα είναι ότι πατώ στη γη ενώ το κεφάλι μου βρίσκεται πέρα από τα σύννεφα (χαρακτηριστικό του ζωδίου μου;) κι’ έτσι αισθάνομαι σαν λάστιχο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Αυτά πάντως που είπα για τους πολιτικούς, τα εννοώ, και όχι μόνο για τους δικούς μας, αλλά για τους πολιτικούς όλου του κόσμου. Οι τύραννοι υφίστανται όσο υπάρχουν εθελούσιοι τυραννώμενοι.
Πάντως τηλέφωνα χωρίς την έγκριση του δικαιούχου δεν δίνω. Αλήθεια, δεν σκέφθηκα καν ότι θα προκαλούσε αυτή η φωτογραφία. Τη θεώρησα καλαίσθητη, όντως περίεργο το μωβ χρώμα των βράχων, όσο για το γυμνό σώμα, δένει με τον χρω = δέρμα (η ρίζα της λέξης χρώμα) που μας απασχόλησε σε προηγούμενα posts.
Πάνος
30-8-09
admin
Μα το Θεό Evrydiki, που ποτέ μου δεν τον φαντάστηκα ΔΙΑΦΑΝΟ και ΑΠΑΛΟ, με προβλημάτισες και θα σταθώ εδώ.
Ενδιαφέρουσες οι πολιτικές σου απόψεις και τα υπόλοιπα και μου άρεσε αυτό που γράφεις πως η αδιαφορία είναι η μεγαλύτερη εκδίκηση (άνθρωποι που οι άλλοι αδιαφορούν γι’ αυτούς, τρελαίνονται), αλλά όντως πρέπει να είναι ΜΑΖΙΚΗ.
Επιστρέφω στον ΔΙΑΦΑΝΟ Θεό (σου) που μας προκάλεσε (σ’ εμένα και άλλους) σκέψεις και συζητήσεις.
Έχουμε μιλήσει για τριαδικές εκδηλώσεις. Αναλογικά η ΘΕΟΤΗΤΑ τριαδοποιείται στον ΑΝΕΚΔΗΛΩΤΟ ΘΕΟ (ασύλληπτη έννοια για τον κοινό νου), τον ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟ ΘΕΟ (Αυτόν που αντιλαμβάνονται σαν Αρχή οι περισσότεροι, Αυτόν που προσπαθήσαμε να χρωματίσουμε) και μια ενδιάμεση κατάστασή ΤΟΥ, την μεταβατική από τον Ανεκδήλωτο στον Εκδηλωμένο. Ποιός είναι ο ΔΙΑΦΑΝΟΣ ΘΕΟΣ σου;
Πάνος
30-8-09
JOHNART
…χαίρομαι γιατί ήρθε ο Πάνος με το πυροσβεστικό του comment να σβύσει-είναι και επίκαιρο-τη φωτιά; που άναψε. Ο χαρακτήρας του, το ήθος του, το μεγαλείο της ψυχής του, τον έκαναν να περάσει αδιάφορα τις επιθέσεις που μου έκαναν οι προηγούμενες δύο κυρίες.
Θα ασκώ την κριτική μου, όπως εγώ νομίζω, στα -κατά την εκτίμησή μου-κακώς κείμενα, για να ταράζω λίγο τα λιμνάζοντα ύδατα. Από τη δημιουργία αυτού του blog, και σε κατ’ιδίαν συζητήσεις με τον Πάνο, πίστευα και πιστεύω,ότι θα πρέπει να το επισκέπτοναι και να το μελετούν περισσότερος κόσμος από αυτούς που είμαστε σήμερα και να μην πηγαίνει τόσος κόπος χαμένος. Γι’αυτό και όλα αυτά που του έσουρα…
ήταν χιούμορ…έστω δεικτικό, καυστικό, αλαζονικό…διάβολε.
Το να ξεφεύγουμε λίγο -και μέσα στη θεματολογία του- όταν η επικαιρότητα προκαλεί και κυρίως αν έχει πολιτικές προεκτάσεις,το θεωρώ επιβεβλημένο.
Όταν έλεγα να στείλουμε τη δική μας διαμαρτυρία το εννούσα κυριολεκτικά…τι έκανα εγώ;…έστειλα μία επιστολή σε 28 Μ.Μ.Ε. στα αρμόδια υπουργεία, στον πρωθυπουργό και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα, δημοσίευσαν την επιστολή μου 4 εφημερίδες, 2 ραδιοφωνικοί σταθμοί με έβγαλαν στον αέρα και μου απάντησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα πείραζε, τη διαμαρτυρία αυτή αντί για τη δική μου υπογραφή, να είχε της ομάδας των χρωμάτων; τα xromata.com; θα γινόταν μία ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ;
Αφήστε, κοριτσάκια μου, το θεό στην ησυχία του, δεν υπάρχει καμμία εμπάθεια, ούτε αρνητισμός, ούτε έριδες, ούτε μένος προς τον Πάνο, δεν είμαι βολεμένος, αλλά πάντα επαγρυπνώ και τα κυτταρά μου ταρακουνώνται κάθε μέρα ανάλογα με την επικαιρότητα. Με τον Πάνο μας συνδέουν, πέρα από μια άριστη φιλία, συνεργασίες επαγγελματικές, υψηλού επιπέδου όπου αυτός βάζει τη συγγραφική του δεινότητα και εγώ τη δημιουργία, αποτέλεσμα των οποίων είναι τουριστικοί οδηγοί της χώρας μας, φωτογραφικά λευκώματα και ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ… και χαίρομαι που δεν ακολούθησε τη δική σας πεπατημένη και τη…γλώσσα σας.
JOHNART 3I-O8-2009
JOHNART
…το προηγούμενο comment μου το έγραψα, ενώ δεν είχαν ανέβει τα δύο προηγούμενα commets του Πάνου…ίσως η τοποθέτησή μου να ήταν διαφορετική…
JOHNART 31-08-2009
Evrydiki
Εγώ απλά έχω να πω πως το blog απευθύνεται σε όλους και πως εμένα σίγουρα με συνδέουν μεγαλύτεροι δεσμοί με τον Πάνο τους οποίους δε χρειάζεται να αναφέρω για να λάβουν υπόσταση!!
Παρόλα αυτά αν ο Πάνος δέχεται ως χιούμορ ορισμένα σχόλια εγω το αποδέχομαι και σας αφήνω να εκφραστείτε ελεύθερα….
Φυσικά ο πόνος και η καταστροφή δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους όμως όχι και να τρέξουμε να φωνάξουμε για να διαφημίσουμε τους εαυτούς μας ή το blog μας. Πρέπει να μας συνταράξει και όχι να αποτελέσει “ευκαιρία” για δημοσιότητα.
Όσο για τον διάφανο Θεό…δεν έχω αναλύσει γιατί τον φαντάζομαι έτσι…υποθέτω όμως πως πέρνει χρώμα ανάλογα με τη διάθεση του…η διαφάνεια του χρωματίζεται…!
Στη μεταβατική Του φάση τον φαντάζομαι…
31-8-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Έτσι όπως περιγράφεις το Θεό σου Evrydiki, εκ πρώτης όψεως θυμίζει χαμαιλέοντα ή κάτι σαν τον Πρωτέα της μυθολογίας.
Σε δεύτερη όμως ανάγνωση, δεν φαίνεται ν’απέχει πολύ απ’την πραγματικότητα, αν θυμηθούμε την ανάλυση του λευκού φωτός (ή σωστότερα του διάφανου) στα χρώματα της ίριδος, όταν αυτό περάσει μέσα από ένα πρίσμα.
Σχετικά τώρα με την ερώτηση του Πάνου, κι εγώ δεν ξέρω για ποιό επίπεδο μιλάμε, σίγουρα πάντως δεν πρόκειται για τον Ανεκδήλωτο Θεό, απ’τη στιγμή που αναφερόμαστε σε φαινόμενα ορατά στον εκδηλωμένο κόσμο μας.
01-9-09
admin
Αυτό το επιφώνημά σου Evrydiki, “Μα το Θεό” μα το παρενθετικό συμπλήρωμά σου όπου τον φαντάζεσαι Διάφανο και απαλό, με έχει βάλει σε σκέψεις που αλλάζουν και προχωρούν συνέχεια!
Στην αρχή η σκέψη μου περιορίστηκε στην τελείως άχρωμη διαφάνεια. Μετά τόσο εσύ, όσο και ο ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN με την παρομοίωσή Του με χαμαιλέοντα ή τον Πρωτέα μου δώσατε να καταλάβω ότι αναφερόμαστε σε χρωματισμένες διαφάνειες και μάλιστα εναλλασσόμενων χρωμάτων.
Έτσι μου φέρνετε στο νου, σαν παράδειγμα, τον Ουρανό, που κάποτε για κάποιους ταυτιζόταν με το Θεό ή την κατοικία του.
Ο Ουρανός είναι διάφανος (και όταν βρίσκεσαι μέσα του, σε ένα ψηλό βουνό ή σε αεροπλάνο, ο ουρανός γύρω σου δεν έχει χρώμα), όμως από μακριά είναι γαλανός. Μάλιστα αλλάζει χρώμα ανάλογα με τη διάρκεια της ημέρας (κόκκινος το ηλιοβασίλεμα) και τις καιρικές συνθήκες.
Τελικά σε ποιό σημείο της τριαδικότητας βρίσκεται ο Ουρανός; Πού η διαφάνεια;
Είναι: Χάος – Ουρανός – Κρόνος (Τιτάνες);
Είναι: Ουρανός – Κρόνος (Τιτάνες) – Δίας (θεοί);
Ούφ! Θέλει αρκετή σκέψη το θέμα!!!
Πάνος
3-9-09
GEO
Καλημέρα!!!! Τώρα το είδα και ζηλεύω αφάνταστα!!!! Πειράζει που μ αρέσουν όλες? Τις θέλω όλες ανάλογα με την περίσταση…. η πράσινη με χαλάει λίγο γιατί μου θυμίζει χλόη και ΠΑΣΟΚ.
Προτιμώ την χρυσαφιά, την πορτοκαλλί, την άσπρη, την κόκκινη και βέβαια την μαύρη.
31-3-12
admin
Ποπη Κυπραιου: ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ … ΕΧΕΙ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΧΡΩΜΑ … ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ … ΠΟΤΕ ΚΙΤΡΙΝΗ- ΩΧΡΑ -ΜΠΕΖ .. ΑΣΠΡΗ … ΚΑΦΕΤΙ … ΜΑΥΡΗ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ … ΑΜΜΟΣ ΠΟΥ ΓΙΑΛΙΖΕΙ …
22-06-2017
admin
Panos Karayiannis: Υπάρχει και αυτή, η Glass Beach, στην Καλιφόρνια
22-06-2017
http://i700.photobucket.com/albums/ww7/Paniris/al3/Glass-Beach-Fort-Bragg-CA_zpszftddmj5.jpg
admin
Ποπη Κυπραιο:υ ΕΚΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ … ΘΑ ΜΑΖΕΥΑ ΕΝΑ ΤΟΝΟ ΑΜΜΟ … ΧΑΧΑΧ
23-06-2017
admin
Panos Karayiannis: Μάζευα στις παραλίες τέτοια γυαλάκια κι έχω ένα κουτάκι γεμάτο. Που να φανταστώ ότι υπάρχει παραλία μόνο με τέτοια!
23-06-2017
admin
Ποπη Κυπραιου: ΕΓΩ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΒΟΤΣΑΛΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΟΥΒΑΛΗΣΑ ΑΠ’ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ..
23-06-2017
admin
Konstantina Delaporta: Υπάρχει μια παρόμοια παραλία στην , Κεφαλλονιά!
23-06-2017
admin
Panos Karayiannis Ναι; Σε ποιο μέρος; Ξέρεις Ντίνα πώς λέγεται;
23-06-2017
admin
Konstantina Delaporta: Δεν ξέρω πως λέγεται…. αλλά βρέθηκα με τον άνδρα μου πριν 10 περίπου χρόνια….ήταν δύσκολο να κατέβεις γιατί δεν υπήρχε δρόμος……ήταν μια μικρή παραλία μετά το φανάρι στο Αργοστόλι. Μάζεψα τότε κοχύλια και πολλά χρωματιστά γυαλάκια σαν πετρούλες μικρά….. ακριβώς όπως τα βλέπω στη φωτογραφία.
23-06-2017
Reply to “Χρωματιστές παραλίες – Colored beaches”