Μαρτης – το εθιμο
Μάρτης – το έθιμο
Στον Μάρτιο μήνα και το κόκκινο χρώμα που τον χαρακτηρίζει έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν https://xromata.com/?p=141https://xromata.com/?p=513
Ένα χαρακτηριστικό του δεσίματος του Μάρτιου μήνα με το κόκκινο χρώμα είναι το βαλκανικό έθιμο του Μάρτη.
Στα πλαίσια συνεργασιών με τους φίλους της ιστοσελίδας δημοσιεύουμε όσα συνέλεξε, έγραψε και μας έστειλε σχετικά με το έθιμο αυτό η φίλη ΧΑΡΑ ΠΑΝΤΑΖΗ.
Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.
Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.
Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.
Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός – Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.
Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.
ΧΑΡΑ ΠΑΝΤΑΖΗ
Τα έθιμα συνήθως έχουν κάποια λειτουργικότητα ή κάποιον συμβολισμό.
Να υποθέσουμε ότι το έθιμο του ασπροκόκκινου μαρτιάτικου βραχιολιού έχει να κάνει με την προφύλαξη από τις θερμές υπέρυθρες ακτινοβολίες;
Ο Μάρτης είναι ο μήνας της εαρινής ισημερίας, το ξεκίνημα της γης προς το θερινό ηλιοστάσιο, το ζέσταμα του καιρού… (το οποίο οφείλεται κατά 45% στις υπέρυθρες ακτινοβολίες).
Μια απότομη αλλαγή φωτεινότητας και θερμότητας επιφέρει το κατά παράδοση «άσχημο» μαρτιάτικο κάψιμο, οπότε μια αποπομπή των ανάλογων ακτινοβολιών του φωτός, που επιτυγχάνεται με το να φέρουμε επάνω μας κάτι λευκό (για το σύνολο του ορατού φωτός) και κάτι κόκκινο (την πλησιέστερη προς την υπέρυθρη ακτινοβολία) μετριάζει την επιδρομή αυτών των ακτινοβολιών καταπάνω μας.
Όσο για τον κόκκινο συμβολισμό της θυσίας…
Στους πολύ παλαιούς πολιτισμούς, τότε που ίσχυαν ακόμα οι τελετουργικές ανθρωποθυσίες ο νεαρός βασιλικός σύζυγος, σύμβολο της γονιμότητας, θυσιαζόταν τον Μάρτιο, όταν άρχισαν να πρασινίζουν οι πρώτοι βλαστοί και σκορπιζόταν το αίμα από το διαμελισμένο σώμα του στους αγρούς και τα χωράφια για να ευλογηθεί η καρποφορία.
Η Μαίρη Ρενώ περιγράφει σε διηγήματά της (σχετικά με τον μύθο του Θησέα) αυτά τα έθιμα και αυτά υπαινίσσεται ο διαμελισμός του Ορφέα από τις Μαινάδες, αλλά και αργότερα οι συμβολικοί θάνατοι νεαρών αρσενικών θεοτήτων, όπως ο Διόνυσος Ζαγρέας, ο Άδωνις κλπ. έως τα χρόνια του Χριστού https://xromata.com/?p=1441 , που συνέβαιναν όλοι γύρω από την μαρτιάτικη εαρινή ισημερία.
admin is | Topic: Uncategorized, Κοινωνική ζωή και χρώματα, κόκκινο, Μύθοι και χρώματα, σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Μαρτης – το εθιμο”