Ραβδια, κωνια, Αλεκτρυων (42α) [χρωματικες συνομιλιες] – Alektryon, rodes and cones (42a)
Χρωματικές Συνομιλίες (42α)
Πανέμορφα μάτια γεμάτα ραβδία και κωνία
Μάτια γαλάζια σαν θάλασσες, μάτια πράσινα και μυστηριώδη βιολετιά, μάτια καστανά, γλυκά σαν κάστανο κι’ άλλα μελιά σαν μέλι. Μάτια τσακίρικα, μπιρμπιλωτά, παιχνιδιάρικα ή μελαγχολικά, που αν τύχει ν’ ανήκουν στο πρόσωπο που μας ενδιαφέρει, στοιχειώνει η θύμησή τους κάθε μας βήμα κι’ όταν τα συναντάμε θέλουμε να μας ρουφήξουν στο βάθος τους, να απορροφηθούμε μέσα τους, να γίνουμε ένα μ’ αυτά. Να μάθουμε τα μυστικά τους.
Όμως το τι γίνεται μέσα εκεί, δεν περιγράφεται! Χαμός! Μιλιούνια ραβδία και κωνία είναι έτοιμα να διεγερθούν από την παραμικρή φωτεινή έλευση για να συντελέσουν το θαύμα της όρασης. Είναι και αυτή η χρωστική ροδοψίνη εκεί μέσα, (ένα σύμπλοκο ρετινόλης και πρωτεΐνης οψίνης) που μόλις μπει στον κόσμο τους υποψία φωτός, σαν συναγερμός που εντόπισε κλέφτη, αρχίζει να διασπάται, ερεθίζοντας έτσι τα ραβδία, κάνοντάς τα να αντιληφθούν το φως. Σαν δυναμώσει λίγο το φως που χώθηκε μέσα στο μάτι μας, τότε ξυπνάνε και τα κωνία. Αυτά διαχωρίζουν το φως στα χρώματά του, κι έτσι βλέπουμε, αντιλαμβανόμαστε χρωματικά τον υπέροχο κόσμο που απλώνεται τριγύρω μας, λουσμένος στο φως.
Βέβαια, τα ραβδία των πουλιών είναι πολύ πιο ευαίσθητα από αυτά των άλλων ζώων και του ανθρώπου. Ιδιαίτερα αυτά του πετεινού. Τα ραβδία του κόκορα έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται την έλευση του αμυδρότερου φωτός, από πολύ – πολύ μακριά. Γι’ αυτό κακαρίζουν τα κοκόρια πριν προλάβει να σκάσει μύτη ο ήλιος. Έτσι φρόντισε η φύση να μας προμηθεύσει με ένα βιολογικό ξυπνητήρι.
Αυτά που μας εξηγεί η επιστήμη τώρα, η ελληνική μυθολογία τα ήξερε από παλιά και μας τα μετέδωσε λίγο σκαμπρόζικα. Ελάτε για λίγο κουτσομπολιό λοιπόν, να μάθουμε πως ο Αλεκτρυών μεταμορφώθηκε σε αλέκτορα (πετεινό) και απόκτησε ο άνθρωπος το παντοτινό ξυπνητήρι του.
Beautiful eyes full of rods and cones
There are eyes as blue seas, green eyes and mysterious purple ones, brown eyes, delicious like chestnuts and golden brown ones like honey. There are hazel eyes, playful or melancholic, and if it happens to belong to the person who interests us, haunts our memory on every step and when we meet the beloved eyes, we want to be sucked in their depth, to be absorbed by them, to become one with them, to learn their secrets.
But what is in there, cannot be described! Doom! Rods and cones Millions of them, ready to be excited by any coming light that helps the miracle of sight. It is as well, this pigment, rhodopsin in there (a complex of retinol and protein complex) that just gets into their world any suspicion of light, like an alarm detected thief, begins to split thereby stimulating the rods, causing them to perceive light. As the light that rammed through the eye strengthens, then cones are also waking up. These separate the light into colors, so we see perceiving colors, the wonderful world that unfolds around us, bathed in light.
Of course, the rods of the birds are more sensitive than those of other animals and humans, particularly those of the rooster.
The rods of the rooster have the ability to perceive the advent of the dimmer light coming from very far away. So roosters cackle before be “popped the nose of the sun”. So nature took care to supply us with a biological clock.
What science explains today, was stated in the Greek mythology a long time ago and was transferred to us on a sauciness way. Come on for a little gossip, therefore, to learn how Alektryon transformed into a cock (rooster) and man got his perpetual alarm clock.
admin is | Topic: λειτουργίες όρασης χρωμάτων, Χρωματικές Συνομιλίες | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ραβδια, κωνια, Αλεκτρυων (42α) [χρωματικες συνομιλιες] – Alektryon, rodes and cones (42a)”