xromata.com

Η Μεγάλη μητέρα και η χρήση των χρωμάτων 

(Συνέχεια 2^η)

   Το χρώμα στα ζώα (B)

 Όπως είδαμε, κυρίαρχο χαρακτηριστικό διαφοράς μεταξύ θηλυκού αρσενικού, εκτός από το μέγεθος (μεγαλύτερο συνήθως στα αρσενικά), είναι το χρώμα.

Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα για την έλξη συντρόφου είναι το άνοιγμα των φτερών του αρσενικού παγωνιού. Τα θηλυκά παγώνια στερούνται αυτής της μεγαλοπρεπούς πολυχρωμίας.

Εάν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα διάφορα είδη πουλιών ή ψαριών, θα δούμε πως τα αρσενικά είναι αυτά που έχουν τα εντονότερα χρώματα αποσκοπώντας  στην έλξη των θηλυκών.

Αν ξεφυλλίσετε μια ζωολογική εγκυκλοπαίδεια, παρατηρώντας τις εικόνες της, θα προσέξετε πως τα αρσενικά είδη έχουν πλουσιότερους χρωματισμούς από τους θηλυκούς συντρόφους τους. Μάλιστα σε ορισμένα είδη η διαφορά είναι κραυγαλέα. Το αρσενικό πλουμιστό και παρδαλό,  σε πλήρη αντίθεση με το μικρόσωμο γκριζαρισμένο θηλυκό που θυμίζει φαιο – ντυμένη καλόγρια.

Η μαμά Φύση, όπως έχουμε πει επανειλημμένως, είναι πάνσοφη, οπότε μην τα λυπάστε τα καημένα τα μουντόχρωμα θηλυκά. Η ασφάλεια υπερέχει από τα στολίδια. Τα θηλυκά είναι χρησιμότερα στη φύση για την διαιώνιση του είδους. Βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση έναντι των αρσενικών συντρόφων τους και ο πιο ουδέτερος χρωματισμός τους τα προστατεύει πολύ καλύτερα από τους εχθρούς τους απ’ ότι προστατεύονται τα πλουμιστά αρσενικά.

Εξάλλου αυτά, τα αρσενικά, εάν πλεονάζουν είναι κάπως άχρηστα για την φύση (οπότε αυτή δεν ενδιαφέρεται για την προστασία τους τόσο όσο για τα θηλυκά), αφού ένα αρκεί για την γονιμοποίηση πολλών θηλυκών, ενώ κάθε θηλυκό χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για την κυοφορία και το μεγάλωμα των μικρών του. Η φύση λοιπόν ενδιαφέρεται να επικρατήσουν τα ευρωστότερα αρσενικά για να αποδώσουν καλύτερους απογόνους, αλλά και από αυτά τα ωραιότερα προς τέρψιν των θηλυκών. Τώρα πως τα φέραμε τούμπα και τα αναποδογυρίσαμε κόντρα στις επιταγές της φύσης εμείς οι άνθρωποι είναι μια άλλη υπόθεση…

Translated into English

Great Mother and the use of color.
(2^nd part)
Color on animals (B)

As we have seen that the dominant characteristic difference between male and female animals, except size (typically larger in males), is color.
The most striking example to attract a partner is the wingspan of the male peacock. Female peacocks are deprived of this majestic colorful.
If we carefully observe the different species of birds or fishes, we see that males are those with the most intense colors to attract females.
If you browse a zoological encyclopedia, by observing the images, you will notice that male species have richer colors than their female companions. Indeed, in some species the difference is stark. The plumed brindle male in contrast to the greyed -like grey brown dressed nun- female.
Mama Nature, as we have said repeatedly, is omniscient, so do not feel sorry for those poor dull colored females. Safety excels of ornaments. Females are more useful in nature for the perpetuation of the species. Located in a privileged position compared to their male companions, their more neutral coloration protects them better from their enemies than the colorful males.
Besides these, males if surplus are somewhat useless for nature, after a sufficient fertilization of many females, (and therefore she is not interested in protecting them as much for females), while each female needs some time for pregnancy and the raising of the young ones. Nature therefore is interested for the domination of the most robust males that give better offspring, but also for the amenity of females. Well then, how we, human beings, we have reversed against the dictates of nature… that’s the question.

This entry was posted on Thursday, June 30th, 2011 at 5:00 am and is filed under ζωα και χρωματα, Φύση και χρώματα. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.