Ορεξη και χρωματα (Β)
Χρώματα, όρεξη και γαστρονομία (Β)
Έκλεισα την προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με τα χρώματα και την όρεξη, αναφερόμενος στην αποστροφή των ενηλίκων προς τα τρόφιμα που τους προσφέρονται με αφύσικο, ασυνήθιστο χρωματισμό.
Θέλοντας να βεβαιωθώ, πειραματίσθηκα πάνω σ’ αυτό το θέμα, σε μια ομιλία που είχα δώσει κάποτε, με θέμα το μπλε χρώμα.
Πρόσφερα στους ακροατές ένα έντονα γαλάζιο ρυζόγαλο που είχα φτιάξει, χρωματίζοντάς το με χρώμα ζαχαροπλαστικής. Μάλιστα δυσκολεύτηκα λίγο να βρω μπλε χρώμα ζαχαροπλαστικής και σημειωτέον ότι προστέθηκε στο ρυζόγαλο μετά το ψήσιμό του, άλλως το μπλε χρώμα άλλαζε και γινόταν μωβ.
Για την ακρίβεια το ρυζόγαλο φτιάχτηκε από την μητέρα μου που φημιζόταν για τις μαγειρικές της ικανότητες, οπότε η γεύση του ήταν άψογη.
Πρόσφερα λοιπόν στο ακροατήριο αυτό το εύγευστο καταγάλανο ρυζόγαλο και πρόσεξα πως οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι δίσταζαν να το δοκιμάσουν, ενώ μερικοί δεν το άγγιξαν καθόλου. Υπήρξε βέβαια ένας που ζήτησε κι’ άλλο, αλλά μόνο ένας ανάμεσα στα περίπου 50 άτομα που ήμασταν εκεί. Στους περισσότερους, ακόμα και σ’ εμένα, που γνώριζα την αγνότητα της κατασκευής του, έδωσε την εντύπωση πως είχε μια περίεργη γεύση. Σημειωτέον δε πως τα χρώματα ζαχαροπλαστικής είναι άγευστα και άοσμα, οπότε δεν αλλοιώνουν τις γεύσεις.
Συμπεραίνω λοιπόν ότι το αφύσικο χρώμα του ρυζόγαλου μας προκάλεσε την εντύπωση μιας διαφορετικής γεύσης.
Είμαι σίγουρος πως αν δεν υπήρχε ο ιδιαίτερος λόγος της βραδιάς και η «αναγκαστική» προσφορά του γαλανού ρυζόγαλου, δηλαδή αν αυτό ή μια γαλανή κρέμα, βρισκόταν σ’ ένα τραπέζι μαζί με άλλα γλυκίσματα στους φυσιολογικούς τους χρωματισμούς, ελάχιστοι θα τολμούσαν να τα γευτούν.
Βλέπετε λοιπόν πως χρώματα και γεύση έχουν ισχυρούς συναισθητικούς* δεσμούς.
*[Στο φαινόμενο της ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ θα αναφερθούμε σύντομα]
Όλοι μας έχουμε δοκιμάσει τα λαχταριστά τραγανά πατατάκια τσιπς, που ακόμα κι αν δεν πεινάμε, δύσκολα αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να απλώσουμε το χέρι μας σε ένα μπωλ γεμάτο ολόφρεσκα κίτρινα πατατάκια. Άραγε θα απλώναμε το χέρι μας με την ίδια λαιμαργία αν τα πατατάκια αυτά είχαν καταπράσινο χρώμα, βιολετί ή τριανταφυλλί;
Πειράματα που έγιναν με πουρέ πατάτας βαμμένο μπλε, απέδειξαν πως γνωστά φαγώσιμα, αν αλλάξουν ριζοσπαστικά το χρώμα τους, προκαλούν απέχθεια στον υποψήφιο καταναλωτή τους, πολλές φορές αηδία, ακόμα και εμετική αναγούλα.
Γνωρίζοντας όλα αυτά οι εμπειρογνώμονες του εδεσματικού εμπορίου, που στόχος τους είναι η αύξηση των πωλήσεων, χρωματίζουν τα προϊόντα διατροφής ανάλογα με τις ηλικίες στις οποίες απευθύνονται, ιδίως στις λιχουδιές, τροφές όχι και τόσο απαραίτητες στην διατροφή μας, όπου το χρώμα αναλαμβάνει τον ρόλο του κράχτη.
Έτσι, καραμέλες και άλλα είδη που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά, βάφονται με έντονα ή και αφύσικα χρώματα, ενώ αυτά που προορίζονται για μεγάλους είναι σε φυσικότερους και απαλότερους χρωματισμούς. Όμως, αρκετά και από αυτά τα προϊόντα με τους φυσιολογικούς χρωματισμούς είναι τεχνητά βαμμένα για να μοιάζουν «φυσικά» επειδή με τον τρόπο παρασκευής τους χάνουν το πραγματικό τους χρώμα.
admin is | Topic: Διατροφή και χρώμα, μπλε, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
One Comment, Comment or Ping
Μιχάλης
Το γλυκό που είναι χρωματισμένο κόκκινο είναι ¨πιο γλυκά” από το ίδιο άλλου χρώματος γλυκό με την ίδια ποσότητα ζάχαρης.
17-10-14
Reply to “Ορεξη και χρωματα (Β)”