xromata.com


Σκεψεις κι αποψεις 10.

 

Σκέψεις κι’ απόψεις [10]

 

 

Σκέψεις και Απόψεις φίλων του site, που δεν είναι παρά η επανάληψη επιλεγμένων παλαιών comments (με χρονική σειρά ανάρτησης) από την στήλη διαλόγου, γιατί και οι φίλοι της ιστοσελίδας συμβάλλουν στην ανάπτυξή της με τις δικές τους απόψεις.

 

Κάποιες από αυτές ίσως σας φαίνονται σαν αταίριαστες με το θέμα της ιστοσελίδας, που είναι τα χρώματα, όμως όλες αναπτύχθηκαν από ερεθίσματα που δόθηκαν από κάποιο άρθρο βασισμένο σε αυτά, τα χρώματα δηλαδή και τον κόσμο τους.

 

 

Λοιπόν Λυδία, αυτός ο Patton εκ πρώτης όψεως μου φαίνεται λίγο συμφεροντολόγος. Δεν ξέρω επί παραδείγματι τι θα είχε να πει για το Λεωνίδα και τις Θερμοπύλες και όλες τις αξιομνημόνευτες περιπτώσεις αυτοθυσίας. Εκτός κι αν στην έννοια του κέρδους συμπεριλαμβάνει και το ηθικό, οπότε εκεί θα συμφωνήσουμε όλοι.
Ο Picasso απ’ την άλλη είναι ξεκάθαρος. Το μεγαλύτερο σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή. Της ανάστασης προηγούνται τα πάθη και η σταύρωση. Και για να γεννηθεί το φυτό (και ν’ ανθίσει και καρποφορήσει) πρέπει να σαπίσει και να πεθάνει ο σπόρος. Κατά τον Άγιο Αυγουστίνο και τον Ευαγγελιστή Ιωάννη για να γεννηθεί ο (κατά πνεύμα) νέος άνθρωπος, πρέπει να πεθάνει πρώτα ο (κατά σάρκα) παλαιός.
Όσο για τον Shaw, εκεί ψηφίζω δαγκωτό και με τα δύο χέρια. Ζήτω η (ένθεη) ”τρέλλα”! Ζήτω το ”παράλογο” (όχι όμως και το ά-λογο). Η φαντασία στην εξουσία! (παλιό, καλό και διαχρονικό σύνθημα)

ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN

06-12-09

 

https://xromata.com/?p=775

 

 

Γιάννης : Μερικές διευκρινήσεις

1. Σαν Πειραιώτης θα έπρεπε να ήμουν -Ολυμπιακός- αλλά για ποιό Ολυμπιακό μιλάμε, όταν όχι Πειραιώτης αλλά ούτε Έλληνας παίζει. Σ’ ένα από τα τελευταία παιχνίδια του, μέτρησα 8 ξένους (οι περισσότεροι Βραζιλάνοι) 3 Έλληνες και κανένας Πειραιώτης. Το ίδιο συμβαίνει σ’ όλες τις Ομάδες. Ένας παίχτη στην ίδια περίοδο μπορεί να παίξει στον Ολυμπιακό, στον ΠΑΟ και στον ΠΑΟΚ, αυτός τα παίρνει χονδρά και εμείς ………………. Πάμε παρακάτω.

2. Προσωπικότητα : Δεύτερο και τελευταίο, ασφαλώς κάτι προϋπάρχει, ένα πρόπλασμα πάνω στο οποίο κτίζουμε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μας ο οποίος και πάλι εξαρτάται από πολλά πράγματα όπως για παράδειγμα κληρονομικότητα, αστρικές επήρειες και με τις δυναμικές δυνατότητές μας, όλα μαζί αποτελούν χωρίς μεγάλο λάθος την προίκα μας ή καλύτερα στοιχεία του Ιδιαίτερου Χαρακτήρα μας. Με αυτόν το Χαρακτήρα δημιουργούμε μια συνειδητή Ατομικότητα.
Ο Ιδιαίτερος λοιπόν Χαρακτήρας μας μαζί με το κτήμα της Συνειδητής Ατομικότητας μας δημιουργούν μια μορφή Προσωπικότητας. Γιατί μπαίνουν και άλλοι παράγοντες, όπως Περιβάλλον, Ήθη και Έθιμα, Οικογένεια, Σχολείο, Πολιτεία, Θρησκεία. κοινωνικά, πολιτιστικά και άλλα βάρη. Έτσι αυτή η Προσωπικότητα πολύ απέχει από την πραγματική, είναι μια πλαστή, ψεύτικη. γιατί κτίστηκε με στοιχεία ξένα του Χαρακτήρα μας. Αυτή την πλαστή καλούμαστε να την κάνουμε Πραγματική και στη συνέχεια να την εξελίξουμε. Έργο μιας ζωής και όχι μόνο.

Γιάννης

06-12-09

 

https://xromata.com/?p=933

 

 

Γλυκιά μου Ιωάννα, όλα τα Εγώ είναι όμοια και στο επίπεδο μας χρειάζονται ένα έρεισμα για να διαφοροποιηθούν, να λάβουν Συνείδηση. Οι τρείς αρχές και κατά συνέπεια το σώμα μας δεν αποτελούν την προσωπικότητα του Εγώ και πολύ περισσότερο το Εγώ δεν ελέγχει, γιατί αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε η Ελεύθερη Βούληση.
Όλοι μας έχουμε μια ιδιαίτερη Ιδιοσυγκρασία, Ψυχοσύνθεση και Νοοτροπία καταστάσεις που όταν δεν είναι καθαρές εμποδίζουν το Εγώ να πραγματοποιήσει την Προσωπικότητά του.
Παράδειγμα: Εάν το Εγώ είναι η φλόγα μιας λάμπας και οι ποιό πάνω καταστάσεις το γυαλί της, όταν δεν είναι καθαρό το Εγώ από μέσα δεν βλέπει τίποτα, καθαρίζοντας το γυαλί εξαγνίζοντας δηλαδή τις καταστάσεις το Εγώ βλέπει καλύτερα, αποκτά Συνείδηση, διαφοροποιείται γίνεται Ανόμοιο.

Γιάννης
06-12-09

https://xromata.com/?p=933

 

 

Φίλε Γιάννη:
1.”Περαία μου, Περαία μου με το Σαρωνικό σου…” .Το φαινόμενο που επισήμανες δεν χαρακτηρίζει μόνο το καμάρι του Περαία, αλλά σύσσωμο το ελληνικό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι κι όχι μόνο. Υπήρξαν παιγνίδια ομάδων Α’ Εθνικής, που η μία εξ αυτών δεν είχε ούτε έναν Έλληνα στην ενδεκάδα. Αυτή η ”Λεγεώνα των Ξένων”, η δημιουργία μισθοφορικής συνείδησης και μισθοφορικών προσωπικοτήτων, που στην πραγματικότητα είναι υπηρέτες ή καλύτερα σκλάβοι συγκεκριμένων ιδιοτελών συμφερόντων (οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές μάλιστα είναι απ’ τους προνομιακά αμοιβόμενους του συστήματος) είναι αποτέλεσμα της τεχνητής αλλοτρίωσης και ομογενοποίησης, που επιφέρει η κατευθυνόμενη παγκοσμιοποίηση, η οποία με τη σειρά της δεν είν’ εκ φύσεως αρνητική, απλά είναι λάθος ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται απ’ τους ιθύνοντες νόες – γεννήτορές της.
Έτσι, για παράδειγμα ακόμη κι η αστυνομία (όπως κι η δικαιοσύνη, ο τύπος, η παιδεία, η ιατρική, κ.λ.π.) δεν είν’ ένα όργανο στην υπηρεσία του πολίτη, αλλά ένας μισθοφορικός στρατός στην υπηρεσία των ολίγων. Αλλά ας μη ρίχνω λάδι στη φωτιά, μέρες που είναι. Ούτως ή άλλως ο κόσμος δεν αλλάζει με πετροπόλεμο κι η ήττα του Γολιάθ απ’ τη σφεντόνα του Δαυίδ είναι καθαρά αλληγορική. Χρειάζεται συνειδητή αφύπνιση (ατομική και συλλογική) κι αυτή προϋποθέτει ανάλογη παιδεία.
2. Θα συμφωνήσω ως προς τη διάκριση πραγματικής και πλαστής προσωπικότητας και θεωρώ πολύ εύστοχο το παράδειγμα με τη φλόγα και το γυαλί. Όμως κάποια θέματα χρήζουν περαιτέρω αποσαφήνισης. Δηλαδή, η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα; Ο χαρακτήρας την Ατομικότητα ή το αντίστροφο; Ποιός ο γλύπτης και ποιό το γλυπτό; Σίγουρα ο χαρακτήρας είναι το ενεργητικό κι η προσωπικότητα το παθητικό στοιχείο (ή έτσι θα ‘πρεπε τουλάχιστο). Αν ο χαρακτήρας είναι τα χέρια ή ακόμα καλύτερα το σκαρπέλο, τότε αυτό σε ποίου τα χέρια βρίσκεται;
Η ελεύθερη βούληση είν’ ανεξάρτητη του Εγώ ή κάποια στιγμή τίθεται στην υπηρεσία του; Και σ’ αυτή την κρίσιμη ουδό ποιός είν’ αυτός που αποφασίζει; Η συνείδηση είν’ η φλόγα, το φως ή η αντίληψη του φωτός και ποιος είν’ αυτός που αντιλαμβάνεται; Ποιος είν’ ο Χριστός και ποιος ο Πρόδρομος;
Κι εν τέλει τι είν’ αυτό που κάνει κάποιο να ευθυγραμμίζεται με το φως της συνείδησης, φωτίζοντας την προσωπικότητά του και καθαρίζοντας τα ”λερωμένα, τ’ άπλυτα, τα παραπεταμένα” και την ”κόπρο του Αυγεία”, ενώ την ίδια ώρα κάποιος άλλος γουρουνίζεται στα λασπόνερα;
Αγαπητή ΙΟΑΝΝΑ, αν και όλα είναι θέμα της κάθε σχολής ή ομάδας και τελικά της ορολογίας που χρησιμοποιεί, θεωρώ πως το Πνεύμα, μάλλον ανήκει στη σφαίρα του Εγώ. Στη θέση του, στη διάταξη που ανέφερες καλύτερα να τοποθετούσαμε το νου κι ακόμα καλύτερα το συγκεκριμένο νου, αυτό που στην Ινδία ονομάζουν Κάμα Μάνας, απ’ τη στιγμή που μιλάμε για προσωπικότητα. Νους, ψυχή και σώμα μπορούν να ειδωθούν ως πεδία, ας πούμε ενεργειακά, που για τον καθένα μας έχουν μια ειδική, αρχική ”χαρτογράφηση”, βάσει των καρμικών προδιαγραφών μας, που στη συνέχεια διαμορφώνονται, ανάλογα με τις σκέψεις, συναισθήματα και δράσεις μας, όπως διαρκώς δημιουργούνται νέες συνάψεις στον εγκέφαλο, ακόμη κι αυτή τη στιγμή που γράφουμε ή διαβάζουμε.
Πάνο μου, μ’ ενθουσίασε η ιδέα των ανθρώπων-φωτονίων και μάλιστα θα το προχωρήσω παραπέρα, θεωρώντας ιδανική την ομάδα των ανθρώπων – ουράνιων τόξων, που με βάση το σκεπτικό σου θα ‘ναι αυτοί, που αποδίδουν στο περιβάλλον τους το σύνολο των χρωμάτων, όπως ακριβώς αυτά εκπέμπονται απ’ το Δημιουργό τους (την πηγή τους), που πάλι μου θυμίζει αυτό που στην Ανατολή αποκαλούν ”κούφιο καλάμι”, αυτόν δηλαδή, που αφήνει ανεμπόδιστα να περάσει ο αέρας ή ο άνεμος (πνοή, πνεύμα) από μέσα του, μετατρεπόμενος σε μουσικό όργανο (λέξη κλειδί: αρμονία) στα χέρια του Θεού, κάτι σα τη φλογέρα του Κρίσνα (ή μήπως και τον αυλό του Πανός και τη λύρα του Απόλλωνα;).

ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN

08-12-09

 

https://xromata.com/?p=933

 

 

Γεια σου Πάνο Θέλω να σου αναφέρω τον ρόλο των χρωμάτων στα παιδιά μικρής ηλικίας. Τα παιδιά δείχνουν συχνά προτίμηση σε κάποιο χρώμα για να σχεδιάζουν και να χρωματίζουν. Με μαρκαδόρους, μολύβια ή μπογιές, τα σχέδιά τους είναι παρόμοια. Γιατί;
Τα κύρια χρώματα που χρησιμοποιούνται από τα παιδιά είναι μπλε, κόκκινο, κίτρινο και πράσινο. Μέχρι την ηλικία των δύο ετών
Τα παιδιά χρησιμοποιούν μπλε, καφέ και μαύρο, επειδή αυτά είναι τα χρώματα που αφήνουν εντονότερα ίχνη πάνω σε ένα φύλλο άσπρου χαρτιού.
Ας δούμε την παλέτα των χρωμάτων …
ΤΟ ΜΠΛΕ, αυτό το χρώμα δείχνει ηρεμία, ενατένιση. Το παιδί που χρησιμοποιεί κυρίως μπλε δείχνει την ανάγκη που έχει για σεβασμό προς τους ρυθμούς του, είναι ένα παιδί που δεν θέλει να «αισθάνεται» υπό πίεση και προτιμά να έχει τον «χρόνο» του για να κάνει κάτι.
ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ, αντιπροσωπεύει το κεντρικό σημείο ισορροπίας μεταξύ των ψυχρών και ζεστών τόνων. Δείχνει την τάση προς ανάπτυξη, μια ιδιαίτερη κατάσταση του νου που χρησιμοποιείται για να κάνει ένα βήμα (μπροστά). Εάν χρησιμοποιείται πολύ έντονα μπορεί να είναι ένα αίσθημα ανασφάλειας του παιδιού
ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ, ανακοινώνει την ανάγκη του παιδιού να παραμείνει με τους άλλους, είναι το χρώμα των παιδιών που έχουν χαρά για τη ζωή, είναι χαμογελαστά και ευχάριστα
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, δηλώνει ενέργεια, δυναμισμό. Είναι χαρακτηριστικό των παιδιών που δεν σταματούν, που αγαπούν την κίνηση, τον ανταγωνισμό. Πάρα πολύ κόκκινο μπορεί να υποδεικνύει επιθετικότητα ή υπερκινητικότητα.
ΤΟ ΚΑΦΕ, είναι το χρώμα της γης, της αναγέννησης και της χαράς για τη ζωή.
Το παιδί που χρησιμοποιεί πολλά καφετιά δείχνει συχνά ότι θέλει να αισθάνεται καλά φυσικά. Συχνά είναι ένα χρώμα που εμφανίζεται σε παιδιά που πάσχουν από σοβαρά ή μακράς διαρκείας νοσήματα.
ΤΟ ΜΑΥΡΟ εκπροσωπεί την αντίθεση, την όχι τόσο τυπική για παιδιά 2 χρονών παιδί. Είναι ένα σύμβολο επανάστασης και άγχους.
Το παιδί που χρησιμοποιεί κυρίως ΤΟ ΜΑΥΡΟ είναι σε μια φάση αντίθεσης προς τους άλλους. Αυτή η φάση δεν διαρκεί πολύ καιρό.
ΠΟΛΥΧΡΩΜΙΑ, τα παιδιά που χρησιμοποιούν όλη την παλέτα των χρωμάτων χωρίς ιδιαίτερη προτίμηση και επιπλέον καταλαμβάνουν όλη την έκταση του φύλλου, είναι παιδιά που στέκουν γερά στα πόδια τους και δεν παρουσιάζουν δυσκολίες επικοινωνίας με το περιβάλλον τους
Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΛΕΕΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Έχω βοηθήσει πολλά παιδιά στη διαδικασία του σχεδιασμού και σέβομαι τα χρώματα που επιλέγουν τα ίδια
MADELEINE
08-12-09

 

https://xromata.com/?p=751

 

 

Η ΖΩΗ ΡΟΔΙΝΗ (η ζωή στα ροζ) …….γιατί όχι στα μπλε, στα κίτρινα, στα βιολέ…..είναι το ρόδινο που θα δώσει χρώμα στη ζωή;;;;;;;;;

MADELEINE
08-12-09

https://xromata.com/?p=751

 


is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Σκεψεις κι αποψεις 10.”