Η μαγεια του Ουρανιου Τοξου
Η πραγματική μαγεία του Ουράνιου Τόξου
(Από το βιβλίο «Η μαγεία της πραγματικότητας» του Richard Dawkins)
Αν επιχειρήσετε να πλησιάσετε ένα ουράνιο τόξο, όσο γρήγορα κι αν τρέξετε, δεν πρόκειται να το φτάσετε, θα απομακρύνεται συνεχώς, μέχρι που τελικά θα χαθεί από τα μάτια σας. Για να είμαστε ακριβείς, δεν απομακρύνεται, αφού ποτέ δεν βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος.
Πρόκειται για μια συναρπαστική οφθαλμαπάτη που η κατανόησή της οδηγεί σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
[Μέχρι τον 13ο αιώνα, ο χριστιανικός κόσμος πίστευε ότι το ουράνιο τόξο ήταν ένα θαύμα, ένα ουράνιο σημείο τιθέμενο από τον Θεό σαν υπενθύμιση του συμβολαίου του προς την ανθρωπότητα πως ποτέ ξανά δεν θα επιφέρει μια κατακλυσμιαία καταστροφή, ώσπου ο φραγκισκανός μοναχός Ρότζερ Μπέικον κατανόησε και προσπάθησε να αποδείξει πως πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο. Αυτό βέβαια του στοίχησε την καταδίκη του και τον αποκλεισμό του για μια εικοσαετία σε φυλάκιση.]
Πριν οδηγηθούμε στα ενδιαφέροντα αυτά συμπεράσματα, πρέπει να κατανοήσουμε τί είναι το ουράνιο τόξο, που το αποκαλούμε «φάσμα».
Το φάσμα το ανακάλυψε πριν περίπου 350 χρόνια ο Ισαάκ Νεύτων. Ο Νεύτων ανακάλυψε ότι το λευκό φως είναι ένα μίγμα όλων των χρωμάτων. Για έναν επιστήμονα, αυτό ακριβώς σημαίνει λευκό.
Όταν μια δέσμη λευκού φωτός περνάει μέσα από ένα πρίσμα, το πρίσμα διευρύνει την στενή φωτεινή δέσμη που χτυπάει πάνω του. Η διευρυμένη δέσμη φωτός που βγαίνει από την άλλη πλευρά του πρίσματος δεν είναι πια λευκή, αλλά πολύχρωμη, σαν το ουράνιο τόξο, που τα χρώματά του έχουν πάντα την ίδια διάταξη: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, ιώδες.
Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος που «έφτιαξε» ένα ουράνιο τόξο με την βοήθεια ενός πρίσματος. Στο ίδιο αποτέλεσμα είχαν καταλήξει και άλλοι πριν από αυτόν. Όμως, οι περισσότεροι πίστευαν πως το πρίσμα «χρωμάτιζε» το λευκό φως σαν να του πρόσθετε χρωστικές ουσίες.
Ο Νεύτων ήταν αυτός που πρώτος το θεώρησε διαφορετικά και εννόησε πως το λευκό φως είναι μίγμα όλων των χρωμάτων, που το πρίσμα απλώς τα διαχώριζε. Απέδειξε την θεωρία του με δυο απλά πειράματα.
Στο πρώτο πείραμα, στην πορεία της έγχρωμης δέσμης που εξερχόταν από το πρίσμα, τοποθέτησε ένα εμπόδιο (ένα πέτασμα), το οποίο μέσα από μια σχισμή άφηνε να περάσει μόνο μια κόκκινη ακτίνα.
Στην συνέχεια τοποθέτησε ένα πρίσμα στην πορεία της κόκκινης ακτίνας. Το δεύτερο αυτό πρίσμα έκαμψε το φως, όπως αναμενόταν. Αυτό όμως που βγήκε από το δεύτερο πρίσμα ήταν μόνο κόκκινο φως. Δεν εμφανίστηκαν τα υπόλοιπα χρώματα, όπως θα έπρεπε να συμβεί αν τα πρίσματα πρόσθεταν χρωστικές ουσίες στο φως που τα διαπερνούσε.
Το δεύτερο πείραμά του ήταν ακόμα πιο μεγαλοφυές.
Σ’ αυτό χρησιμοποίησε τρία πρίσματα. Κατ’ αρχάς, η λευκή ακτίνα φωτός που περνά μέσα από το πρώτο πρίσμα αναλύεται σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Στην συνέχεια, το απλωμένο σαν βεντάλια χρωματικό φάσμα περνάει μέσα από έναν φακό που το συγκλίνει και το περνάει μέσα από το δεύτερο πρίσμα, το οποίο αναμειγνύει τα χρώματα του ουράνιου τόξου, τα «κολλάει» και η δέσμη φωτός που βγαίνει από το δεύτερο πρίσμα είναι λευκή. Αυτό απέδειξε την θεωρία του Νεύτωνα. Για να «κλειδώσει» την απόδειξή του ο Νεύτων, οδήγησε αυτήν την εξερχόμενη από το δεύτερο πρίσμα λευκή δέσμη φωτός σε ένα τρίτο πρίσμα, η οποία, στην έξοδό της από το τρίτο πρίσμα διαχωρίστηκε και πάλι σε ένα φαντασμαγορικό ουράνιο τόξο!
Αυτό ήταν η καλύτερη και απλούστερη απόδειξη για το γεγονός ότι το λευκό φως είναι στην πραγματικότητα η ανάμειξη όλων των χρωμάτων.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, Ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και Φως, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Η μαγεια του Ουρανιου Τοξου”