xromata.com


Μια μέρα από τη ζωή της Κας Ίριδας – One day in the life of Mrs Iris

Θα παρακολουθήσουμε μια μέρα από τη ζωή της γειτόνισσάς μου, της κυρίας Ίριδας, για να δούμε πόσο πολύ εμπλέκονται τα χρώματα στην καθημερινότητά μας.

Η κυρία Ίρις, λοιπόν, η γειτόνισσά μου, ξύπνησε χαράματα, επηρεασμένη από το όνειρο που έβλεπε. Από κάπου μακριά ακουγόταν το λάλημα ενός κόκορα. Στο όνειρό της πρωτοστατούσε ένα ροδοκόκκινο τριαντάφυλλο. Το θυμόταν καλά, όμως δεν θυμόταν σχεδόν τίποτε άλλο. Ούτε καν αν είδε άλλα χρώματα εκτός από το κόκκινο του λουλουδιού.

Ο αχνιστός καφές έσπαγε τη μύτη της. Άναψε το φως της κουζίνας για να βλέπει καλύτερα. Το φως που ξεχύθηκε από τη λάμπα νεόν δεν ήταν ότι καλύτερο για την αγουροξυπνημένη κυρία Ίριδα. «Πρέπει να την αλλάξω» σκέφθηκε. Έβαλε ζάχαρη στο φλιτζάνι από τερακότα, το γέμισε, άναψε τσιγάρο παρακολουθώντας για λίγο τα δαχτυλίδια του καπνού και ξεφύλλισε ένα περιοδικό. «Πιο πολλές οι διαφημίσεις από τα γράμματα» μουρμούρισε.

Δεν θα παρακολουθήσουμε βήμα προς βήμα τις ετοιμασίες της, ούτε τον προβληματισμό της για το τί ρούχα να φορέσει. Θα την ακολουθήσουμε μακιγιαρισμένη και στολισμένη να διασχίζει τους δρόμους, χωρίς να δίνει και μεγάλη προσοχή στα σήματα της τροχαίας, να περνά μπροστά από κήπους και να αφαιρείται λίγο μπροστά από την αυλή ενός ιδιωτικού σχολείου όπου οι μαθητές φορώντας τις στολές τους τιτίβιζαν χαρούμενα. Ένα κορνάρισμα την προσγείωσε στην πραγματικότητα, καθώς ένα κόκκινο σπορ αυτοκίνητο την προσπέρασε γρήγορα, κάνοντας ένα ταξί να φρενάρει απότομα.

Στο μετρό ο διπλανός της διαμαρτυρόταν ότι μπήκε σε λάθος συρμό γιατί μπέρδεψε τις διαδρομές στο χάρτη και τον ξαναθυμήθηκε λίγο αργότερα στο σαλόνι αναμονής του οφθαλμίατρου καθώς χάζευε περιμένοντας την ιατρική αφίσα για τον δαλτονισμό, που διακοσμούσε τον τοίχο απέναντί της. Ήθελε να συμβουλευτεί το γιατρό σχετικά με τον καταρράκτη της μητέρας της. Αν η επέμβαση ήταν καλύτερα να γίνει με ακτίνες λέιζερ. Άσπρες μπλούζες στα ιατρεία, πράσινες στα χειρουργεία. Γιατί άραγε; αναρωτήθηκε.

Μεσημέριασε. Ο ουρανός άρχισε να συννεφιάζει. Στο φαστφουντάδικο που μπήκε δεν κάθισε πολύ. Άρχισε να βρέχει. Χώθηκε σε ένα κατάστημα. Ευκαιρία να αγοράσει μωρουδιακά ρουχαλάκια να τα κάνει δώρο στην ετοιμόγεννη ανιψιά της. Ακούς εκεί να μη θέλουν να μάθουν το φύλο του μωρού. Γι’ αυτό κι εκείνη διάλεξε ένα ουδέτερο απαλό χρώμα. Επί τη ευκαιρία αγόρασε και ένα σέξυ δαντελωτό εσώρουχο που το φλερτάριζε καιρό.

Μπήκε στο διπλανό βιβλιοπωλείο να αγοράσει κάτι βιβλία που της ζήτησε η άλλη ανιψιά της. Αριστοτέλης, Γκαίτε, Γιουνγκ….στοιβαγμένοι στα ράφια. .Ααα και η Ιλιάδα του Ομήρου. Πιο πέρα εννοιολογικά λεξικά, βιβλία ψυχολογίας κι ένα βιβλίο σημειολογίας. Πάντως για τα «Μαγικά τετράγωνα» που έψαξε στο τμήμα μεταφυσικής δεν βρήκε τίποτε σχετικό. Είχε καιρό να χαζέψει στα βιβλία τέχνης που τόσο της άρεσαν και ιδιαίτερα ο ιμπρεσιονισμός.. Ακουαρέλες, ελαιογραφίες και ένα σωρό άλλα είδη ζωγραφικής πρόβαλλαν από τις σελίδες των βιβλίων που ξεφύλλιζε. Μια ευδιάκριτη ταμπελίτσα τράβηξε την προσοχή της στις προσφορές.

Όταν βγήκε έξω, η μπόρα είχε σταματήσει και ένα διπλό ουράνιο τόξο άστραφτε στον ουρανό, πάνω από τις χιονισμένες βουνοκορφές.

Γυρίζοντας σπίτι, μπήκε στο σούπερ μάρκετ αποφασίζοντας να αντισταθεί και να αγοράσει μόνο τα απαραίτητα. Κούνια που την κούναγε. Βγήκε φορτωμένη με ένα σωρό πράγματα. Όπως ήταν αναποφάσιστη, τελικά αγόρασε και κρασί και μπύρες. Αυτά δε τα σοκολατάκια στην πολυτελή συσκευασία τί τα ήθελε;

Ξεκουράστηκε για λίγο στο χαμηλοτάβανο σαλόνι της, βλέποντας μια ασπρόμαυρη ταινία στην τηλεόραση, ενώ η γατούλα της καθώς έπαιζαν, την έγδαρε άθελά της με τα νύχια της. Μερικές ρανίδες αίματος φάνηκαν στο δάχτυλό της.

Τα παραδείσια πουλάκια στο κλουβί ήθελαν τάισμα και ο σκύλος τη βόλτα του. Το ηλιοβασίλεμα έβαφε τη φύση χρυσοκόκκινη.

Σαν νύχτωσε και τα αστέρια άρχισαν να φεγγοβολούν, βρέθηκε με τις φίλες της. Κατέληξαν σε μια ταβέρνα. Κούρνιασαν κοντά στη θαλπωρή της φωτιάς του τζακιού. και παρήγγειλαν τα πάντα. «Για κοίτα» αναφώνησε η Ρόζα, που ήταν βαφτισμένη Τριανταφυλλιά, απλώνοντας το σκούρο βλέμμα της πάνω στο φορτωμένο τραπέζι. Τρώμε όλα τα φαγητά και όλα τα χρώματα. «Όχι και όλα, χρυσή μου», παρατήρησε η ‘Ιρις. «Δεν βλέπω τίποτα μπλε». « Μόνο η Ίρις θα μπορούσε να το προσέξει αυτό» είπε η Αργυρώ. «Εμ βέβαια, ποια άλλη, αφού έχουμε να κάνουμε με την Ίριδα, τη θεά των χρωμάτων» πρόσθεσε η Σμαράγδα. «Και όχι μόνο αυτό» συμπλήρωσε η γειτόνισσά μου. «Έχουμε όλες μας χρωματιστά ονόματα. «Έχετε!» διόρθωσε η Φλώρα. «Κι εσύ έχεις αγάπη μου! Το όνομά σου στα ελληνικά σημαίνει χλωρίδα κι έχεις και συ το χρώμα σου» την αποστόμωσε η Ίρις τινάζοντας σκερτσόζικα και θριαμβευτικά τα βαμμένα της μαλλιά. «Αλήθεια κορίτσια! Για πείτε μου τί είναι τα χρώματα; Γιατί υπάρχουν;»

Εσείς μήπως ξέρετε;

Πάντως υπάρχουν παντού, είναι αλληλένδετα με τη διαβίωσή μας και σχετίζονται με περισσότερα πράγματα απ’ όσα φανταζόμαστε.

Κάθε υπογράμμιση στο κείμενο έχει να κάνει και με μια ιδιαίτερη σχέση των χρωμάτων, και δεν είναι μόνο αυτές. Υπάρχουν και άλλες πολλές, φανερές ή μυστικές, γιατί τα χρώματα έχουν πολλά μυστικά, αλλά δεν τα κρύβουν για τον εαυτό τους, δεν μπορούν. Είναι πολύ φλύαρα και μιλούν πολύ. Απλώς εμείς δεν ξέρουμε να τα ακούμε.

 

Translation into English


One day in the life of Mrs. Iris.

 

We will follow a day in the life of my neighbor, Mrs. Iris, to see how much colors are involved in our daily lives.

Mrs. Iris, my neighbor, woke up early at daybreak, influenced by the dream she have seen. From somewhere far away sound a cockcrow. In the leading part of her dream there was a red rose. She did well-remembered that, but remembered almost nothing else. Even she didn’t remember if she saw other colors except the red of the flower.

Steamed coffee smells delicious to the nose. She turns on the kitchen light to see clearly. The light that spread off from the neon bulb is not the best for the just woke up Mrs. Iris. «I have to change that bulb» she thought. She puts sugar in a terracotta cup, she pours coffee in it, light a cigarette watching for a while the smoke rings and browsing a magazine she murmurs: «More ads than articles».

We will not follow step by step her preparation or her thinking on what clothes to wear. We’ll follow her with her make up on, well dressed, crossing the roads, without paying much attention to traffic signals, passing in front of house gardens and wandering a little in front the yard of a private school where students wearing their uniforms chirp happily.

A honk put her down in reality as a red sport car overtaking quickly makes a taxi to brake sharply.

 

In the subway a passenger next to her objected that he went on the wrong line because he confused the routes on the train map. A little later she did remember him while waiting in the lounge of an ophthalmologist looking at a medical poster about color blindness that was hung on the wall facing her.

She wanted to consult the doctor on the cataract of her mother. She wanted to know if the operation was better done by laser. White blouses in clinics, green in surgery rooms. Why? She wondered.

It’s almost noon. The sky began to be cloudy. She didn’t stay long at the fast food restaurant she went in. It began to rain. She entered in a store. She had the opportunity to purchase baby clothing to make a gift to her niece that she was about to give birth.

Unbelievable, they did not want to know the sex of the baby. So she chose a soft neutral color for the baby’s clothes. She had as well the chance to buy for herself that sexy lace underwear she was flirting long time.

She entered the adjacent bookstore to buy some books she was asked by her other niece.

Aristotle, Goethe, Young….stowed on the shelves. Oh! There is the Iliad of Homer.

Further on there are semantic dictionaries, psychology books, books of semiology. However, for the «Magical squares» for which she looked at the metaphysical section there wasn’t anything relevant.

She had time to hang about books of art that she liked, especially the impressionism. Watercolors, oil paintings and a lot of other types of painting shown on the pages of the books she did browse. A prominent label caught her attention at the offers.

When she came out the shower had stopped and a double rainbow in the sky was glistening above the snowy peaks.

Turning home she went to the supermarket decided to resist and to buy only the necessary.

She thought so! She came out loaded with a lot of things. As she was indecisive, finally she bought both wine and beer. And these chocolates in luxurious packaging, did she need to buy them?

 She lied down for a while in her low-ceilinged living room, watching a black and white movie on television. Playing with her kitty accidentally the little animal scratched her with its nails. Some blood drops appeared on her finger.

The exotic birds in the cage need feeding and it’s time for dog’s walk. The sunset paints nature with golden red colors.

As it was getting dark and the stars began to gleam she met her friends. They ended up in a tavern. Roosting near the warmth of fire in the fireplace corner they ordered everything. “Yeah” exclaimed Roza, (who was baptized Rose) spreading out her dark eyes all over the loaded table.

 “We do eat all meals and all colors”. “Not all, dear”, noted ‘Iris. “I do not see anything in blue”.

“Only Iris could attend this” said Sylvia. “Hem, of course, whom else, since we are dealing with Iris, the goddess of colors” added Esmeralda. “And not only that” completed my neighbor. “We all have colorful names”. “Oh! You have!” Flora corrected.

“And you as well darling. Your name means vegetation and as this you have your own color” answered Iris, shaking with grace her dyed hair. “Oh girls! Tell me what is color? Why colors exist?”

Can you answer those questions?

However colors are everywhere linked with our life and relate to more things than we can imagine.

Underlined words in the text have a special relationship with colors and they are not only these.

There are many others, significative or hidden because colors have many secrets, but which they do not conceal to themselves, they can’t. They are very chatty. They talk too much. We just do not know to listen to their language.

 

 

 


is | Topic: Ιστορήματα με χρώματα | Tags:

12 Comments, Comment or Ping

  1. JOHNART

    1

    Καλώς μας ήρθες Πάνο…
    στη γκρίζα μας ζωή…και λέω γκρίζα με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας…με εσένα “μπροστάρη” και εμάς συμπαραστάτες σ’ αυτό σου το ξεκίνημα, θα αντισταθούμε στα δύσκολα και θα φέρουμε ουράνια τόξα να παλετά-ρουμε τη γκρίζα μας ζωή, που κάποιοι θέλουν να μας επιβάλουν.
    Αυτό το μικρό ρυάκι που ξεκίνησε πηγάζοντας από εσένα, πιστεύω ότι θα γίνει σύντομα ένα πλατύ ποτάμι που θα μας ταξιδέψει σε μέρη με μυριάδες χρώματα, πλαισιομένα με επουράνιες μουσικές, μια και χρώματα και ήχοι πάνε μαζί.
    Με την οθόνη σου παλέτα και τα πλήκτρα σου πινέλα, χρωματισέ μας μια νέα ανατολή.

    JOHNART
    17/02/09

    15 Feb
  2. admin

    2

    JOHNART έστειλες το μέχρι στιγμής ποιητικότερο, αλλά μεστό νοημάτων comment.
    Δεν ξέρω αν παρασύρθηκες από τον ποιητικό σου λόγο, ή αν όσα γράφεις τα εννοείς λέξη προς λέξη. Γιατί αυτός ήταν και είναι ο ρόλος των χρωμάτων.
    Όπως θα δούμε στην εξέλιξη του blog, χρώματα και ήχοι είναι τα κλειδιά για την αισθητική (αισθαντική) αντίληψη των πραγμάτων από τον άνθρωπο που πρέπει να λειτουργεί ισορροπημένα με τη λογική – μαθηματική αντίληψη. Δυστυχώς, από το ξεκίνημά της η ανθρωπότητα λειτούργησε ανισόρροπα, δίνοντας περισσότερο βάρος στη λογική, παραμελώντας την αισθητική αντίληψη. Αυτή η ανά τους αιώνες ανισορροπία ευθύνεται αρκετά για την “γκρίζα” μας ζωή. ‘Οταν το εννοήσουμε αυτό και προσπαθήσουμε, ο καθένας μας να ανελιχθεί προς την εσωτερική του ισορροπία, τότε θα κατεβάσουμε το ουράνιο τόξο στον κόσμο μας και θα ακούσουμε τις επουράνιες μουσικές! Χρώματα και ήχοι είναι τα κλειδιά – βοηθήματα που μας έχουν δοθεί για τον σκοπό αυτό.
    Πάνος
    20/02/09

    15 Feb
  3. Georgia Koutsari

    3

    Βρε Πανούλη μου σε θαυμάζω για την ζέση σου!!!! Μπράβο αγόρι μου!!!!!!!!!
    10-12-11

    15 Feb
  4. Πάνος

    4

    Καλημέρα Γεωργία! Αν ήξερες πόσο βοηθάτε εσείς για την ύπαρξη αυτής της ζέσης!!!
    10-12-11

    15 Feb
  5. Melina Galatis

    5

    Mία ημέρα δικιά μου !!!! http://www.youtube.com/watch?v=nThRbf-UPJQ
    10-12-11

    15 Feb
  6. Marina Karderini

    6

    Τά χρώματα είναι παντού Πανούλη ,και όχι μόνο στις υπογραμισμένες λέξεις τού έξυπνου κειμένου σου !Η ζωή μας όλη ,είναι χρώματα !
    10-12-11

    15 Feb
  7. admin

    7

    Gregoria Xanioti: εξαιρετικο
    15-2-2017

    15 Feb
  8. admin

    8

    λορελάη φαιρη: Φαινόμαστε ,γιατι υπάρχουν ,τα Χρώματα.Θάμαστε άϋλοι αλλοιώς.Καλύπτομε τι΄ς ανάγκες μας,τι΄ς αναμνήσεις,& τα αισθηματα απο τα χρώματα,Το χάραμα,ένα χρώμα μας ξυπνάει,& υπαγορεύει τήν συνέχεια τής μέρας.Καλύπτει τήν πείνα ,τον φόβο ,τη δίψα.,τής αγάπης..Μάς εισάγει στο φάσμα του.για να ονειροπολήσωμε,αλλοιώς θα εξαφανιστούμε,χαμένοι στο τίποτα
    17-2-2017

    15 Feb
  9. admin

    9

    Panos Karayiannis: Πολύ ωραία τα λες λορελάη. Ιδιαίτερα το “Θάμαστε άυλοι αλλιώς”. Όντως υπάρχει ένας τεράστιος άυλος κόσμος ανάμεσά μας, που η δομή του δεν ανταποκρίνεται στα αισθητήριά μας, επιτρέπει την διαπέραση του φωτός, οπότε είναι άχρωμος και “ανύπαρκτος” για εμάς που δεν έχουμε τα εφόδια να τον αντιληφθούμε.
    17-2-2017

    15 Feb
  10. admin

    10

    λορελάη φαιρη: Τελικώς,θα επανέλθωμε,στο Αϋλον,δηλ.στο Οπως ξεκινήσαμε;Η καποιοι απο αυτούς που γνωρισαμε είναι ειναι ήδη εκεί;Η ταινία INTERSTELLAR,κάτι δεν λέει; Η ίσως εννοεί ,απλώς τον Χωροχρόνο.!
    23-2-2017

    15 Feb
  11. admin

    11

    Panos Karayiannis: Μάλλον είναι όπως τα λες λορελάη. Αυτός, πιστεύω, είναι ο στόχος μας, να βρεθούμε στο “όπως ξεκινήσαμε” Αυτό αποδεικνύει πλέον πειραματιζόμενη με τα φωτόνια η Νέα Επιστήμη.. Βέβαια από ποιούς σταθμούς και διαστάσεις θα περάσουμε σ’ αυτό το ταξίδι επιστροφής, άγνωστο προς το παρόν. Οπότε, όχι μόνο κάποιοι, αλλά όλοι όσοι γνωρίσαμε βρίσκονται εκεί, ή είναι καθ’ οδόν προς τα εκεί. Κι αυτό το εκεί δεν είναι τόσο μακριά όσο φανταζόμαστε. βρίσκεται ανάμεσά μας, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε. Όσο για την ταινία,ακουστά την έχω,ακόμη όμως δεν την έχω δει για να εκφέρω γνώμη.
    23-2-2017

    15 Feb
  12. admin

    12

    Panos Karayiannis Σ’ ευχαριστώ λορελάη φαιρη για την πρόκληση. Αναφέροντας την ταινία INTERSTELLAR μου προκάλεσες άμεση επιθυμία να την δω, οπότε έσπευσα αμέσως και την είδα χθες το βράδυ. Τελικά «λέει» αρκετά θέματα που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε στην συζήτησή μας, όμως θα σταθώ στον, για μένα, «θησαυρό» που ανακάλυψα μέσα της, μέσα σε μια φράση που σχεδόν μονολογεί η αστροναύτης:
    «Αγαπούμε ανθρώπους που έχουν πεθάνει. Πού είναι η κοινωνική χρησιμότητα σε αυτό; Ίσως είναι κάτι που ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Ίσως είναι μια απόδειξη, ένα τεχνούργημα υψηλότερης διάστασης. Η Αγάπη είναι το μοναδικό πράγμα που είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε, που υπερβαίνει διαστάσεις του χρόνου και του διαστήματος».
    24-2-2017

    15 Feb

Reply to “Μια μέρα από τη ζωή της Κας Ίριδας – One day in the life of Mrs Iris”