xromata.com


5α γενέθλια

 

5α Γενέθλια

(και αποχαιρετισμός σ’ έναν φίλο)

 

 

Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας γενεθλίων για τα xromata.com.

Αρχές Φεβρουαρίου, πριν 5 χρόνια, το 2009, ξεκίνησαν την «ζωή» τους

και έκτοτε είναι παρόντα με συνεχείς αναρτήσεις θεμάτων για τον κόσμο των χρωμάτων και όπου αλλού αυτά απλώνονται.

 

 

Οι αναρτήσεις της ιστοσελίδας πλησιάζουν οσονούπω τις 500, ενώ ο αριθμός των επισκεπτών έχει προ πολλού υπερβεί τον αριθμό των τριακοσίων χιλιάδων, όμως… όμως… επαναλαμβάνω αυτό που γράφτηκε και πέρυσι στα προηγούμενα γενέθλιά μας:

 

«Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι υπάρχει και κάποιο σημείο στο site που με την πάροδο του χρόνου έχει ατονήσει, σχεδόν εξαφανισθεί θα έλεγα, και έχει παρασύρει μαζί του την ζωτικότητα της ιστοσελίδας.

 

Αυτό είναι η στήλη επικοινωνιών, τα comments, όπου κάποτε αναπτύσσαμε ενδιαφέρουσες συζητήσεις και ανταλλάσσαμε απόψεις σε γενικά θέματα που ξεκινούσαν με αφορμή τα χρώματα και κατέληγαν όπου δη».

 

[Πολλά από τα comments αυτά, που παρουσίαζαν ενδιαφέρον, συγκεντρώνονται και χάριν ευκολότερης ανεύρεσης τους αναρτώνται από το φθινόπωρο του 2011 κατά διαστήματα σαν posts κάτω από τον γενικό τίτλο «σκέψεις κι απόψεις»]

 

Οι λόγοι που τα λιγοστά άτομα της τότε μικρής αλλά άκρως ενδιαφέρουσας παρέας σταμάτησαν να συμμετέχουν στους διαλόγους μας είναι ποικίλοι… αλλά μεταξύ των λόγων αυτών υπάρχει και ένας σοβαρότατος που δυστυχώς δεν δίνει καμιά ελπίδα για πιθανή επανένταξη σε προσδοκώμενη αναβίωση των συζητήσεων.

Ο λόγος αυτός είναι η αποχώρηση από τα εγκόσμια για ένα μεγάλο ταξίδι –χωρίς επιστροφή- στο επέκεινα.

Ένας από τους φίλους της ιστοσελίδας, ο Γιάννης Πολοπετράκης, μόλις προ ημερών ξεκίνησε για το μακρινό αυτό ταξίδι, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό πίσω του για πολλούς από εμάς.

Καλό σου ταξίδι Γιάννη και Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μου συμπαραστάθηκες σε πολλές από τις προσπάθειές μου, που παρευρισκόσουν σχεδόν σε όλες τις ομιλίες και παρουσιάσεις που έκανα για τα ΧΡΩΜΑΤΑ -και όχι μόνο- και που ήσουν ένας από τους ελάχιστους φίλους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μου για την δημιουργία διαλόγων σ’ αυτό το site, κι ας δήλωνες ότι δεν έχεις ιδέα από χρώματα, ένα θέμα που δεν ήταν στα άμεσα ενδιαφέροντά σου.

 

 

Ο Γιάννης κατείχε μια διδασκαλία και ήταν ειδικός στην Αστροσοφία και στην Κοσμογονία, οπότε δεν έχανε ευκαιρία να μας πετά «ψήγματα» από όσα κατείχε στα comments που αναρτούσε στους διαλόγους μας.

Βέβαια, παρακολουθώντας τις επιστημονικές εξελίξεις επί των φωτονίων (οι οποίες δίνουν βάση στις θεωρίες για παράλληλα σύμπαντα), όπου έχει αποδειχθεί πειραματικά πως ένα φωτόνιο, όταν δεν παρατηρείται, συμπεριφέρεται παράδοξα και μπορεί να παρευρίσκεται ταυτόχρονα σε δυο ή περισσότερα σημεία, ή να βρεθεί σε κάποιο κοντινό ή μακρινό σημείο του σύμπαντος, αν θεωρήσουμε πως η ενεργειακή οντότητα του Γιάννη (και κάθε άλλου) είναι ανάλογη με την ενεργειακή δράση των φωτονίων…. Ωωω! Δεν ολοκληρώνω το σκεπτικό μου γιατί υπάγεται στους εξωλογισμούς, που είναι μια νέα κατηγορία θεμάτων η οποία προστέθηκε προ καιρού στο site μας.

 

 

Ναι, τα «xromata.com», μεστώνοντας ηλικιακά, τολμούν πλέον να ασχολούνται με χρωματικούς εξωλογισμούς, να χρωματίζουν τα μαγικά τετράγωνα, να παραλληλίζουν διάφορες θεότητες με χρώματα κ.α.

Φίλοι, καταλαβαίνεται πως με τέτοια θέματα η έλλειψη διαλόγων, όπου μπορούν να εκτεθούν και να συζητηθούν οι θέσεις και οι απόψεις σας, είναι μεγάλη.

Τελευταίως, για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα μόνα comments που λαμβάνονται έχουν να κάνουν με χρωματικές διακοσμητικές συμβουλές και με ψυχολογικές αναλύσεις βάση του χρωμοτέστ, και λυπάμαι ειλικρινά που δεν έχω απαντήσει τον τελευταίο καιρό σε κάποιους από εσάς. Ο λόγος: Έλλειψη χρόνου και φόρτος εργασίας επί χρωμάτων και άλλων θεμάτων.

Το χρωμοτέστ του Λούσερ δόθηκε τον Μάρτιο του 2012, όπου είχα φροντίσει να έχω κάποιο ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθώ με αυτό και να απαντώ στους ενδιαφερόμενους. Η κάθε, φαινομενικά μικρή, απάντηση απαιτεί πολύωρη προεργασία, χρόνο που δεν διαθέτω ενάμιση χρόνο μετά.

 

 

Το ίδιο και με τις απαντήσεις για διακόσμηση χώρων. Επειδή πίσω από το site δεν υπάρχει κάποια διακοσμητική εταιρεία, ευνόητο είναι πως για να δοθούν σωστές απαντήσεις απαιτείται κάποια μελέτη, η οποία με τη σειρά της απαιτεί τον ανάλογο χρόνο.

Είθε να υπήρχε διαθέσιμος ο απαιτούμενος χρόνος και να μπορούσα να απαντούσα σε όλους σας, κάτι που, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι ανέφικτο.

Τα “xromata.com” λοιπόν, για πέμπτη φορά γιορτάζουν τα γενέθλιά τους ευελπιστώντας να τα γιορτάσουν και πάλι του χρόνου, προσδοκώντας μια πιθανή αναβίωση των «διαλόγων» τους, ώστε να αποκτήσουν και πάλι τη ζωντάνια τους.

 

 

Υ.Γ. Παραθέτονται κάποια από τα comments που μας είχε στείλει ο Γιάννης και τα οποία αναδημοσιεύτηκαν στην ενότητα «Σκέψεις κι απόψεις φίλων»:

 

Αγαπητέ Πάνο Καλησπέρα σε εσένα και σε όλη την παρέα. Το θέμα της Προσωπικότητας έχει αρχή και όχι τέλος, γι’ αυτό πάμε παρακάτω :

όσο αφορά τα χρώματα, ενώ είχα την ευκαιρία, έμαθα από τίποτα έως σχεδόν τίποτα
Παρακολούθησα πρόσφατα ένα ντοκιμαντέρ, διάσημου Έλληνα Αστροφυσικού σχετικού με τις Αισθήσεις και Παραισθήσεις και κοινώς τα έπαιξα. Αποτέλεσμα σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ δεν ξέρουμε τι βλέπουμε, τι δε βλέπουμε, τι είναι αληθινό, τι είναι πραγματικό, τι δεν είναι και πάει λέγοντας. Ασφαλώς αυτό θα ισχύει και για τα χρώματα.
Το επίπεδο μας (υλικό ) το χαρακτηρίζουν δύο πράγματα το Ασυνεχές και η συνεχής κίνηση υπό μορφή δονήσεων. Οι δονήσεις σε ορισμένο μέρος ( χώρο ) και χρόνο είναι πανομοιότητες, αλλά τα αποτελέσματα τους διάφορα.
Είναι και εδώ θέμα παραισθήσεων, έχω μια άποψη, απλά το θέτω σαν θέμα συζήτησης.
Κάθε πλανήτης χαρακτηρίζεται έχει ένα χρώμα, ταυτόχρονα παράγει και δονήσεις που μεταβάλλονται ανάλογα με τη θέση του, η σχέση δονήσεων και χρωμάτων νομίζω ότι είναι δεδομένη, δεδομένη είναι ακόμα και η επήρεια των δονήσεων επάνω μας. Με τα χρώματα τι γίνεται;

Γιάννης
18-12-09

 

Προσωπικότητα : ασφαλώς κάτι προϋπάρχει, ένα πρόπλασμα πάνω στο οποίο κτίζουμε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μας ο οποίος και πάλι εξαρτάται από πολλά πράγματα όπως για παράδειγμα κληρονομικότητα, αστρικές επήρειες και με τις δυναμικές δυνατότητές μας, όλα μαζί αποτελούν χωρίς μεγάλο λάθος την προίκα μας ή καλύτερα στοιχεία του Ιδιαίτερου Χαρακτήρα μας. Με αυτόν το Χαρακτήρα δημιουργούμε μια συνειδητή Ατομικότητα.
Ο Ιδιαίτερος λοιπόν Χαρακτήρας μας μαζί με το κτήμα της Συνειδητής Ατομικότητας μας δημιουργούν μια μορφή Προσωπικότητας. Γιατί μπαίνουν και άλλοι παράγοντες, όπως Περιβάλλον, Ήθη και Έθιμα, Οικογένεια, Σχολείο, Πολιτεία, Θρησκεία. κοινωνικά, πολιτιστικά και άλλα βάρη. Έτσι αυτή η Προσωπικότητα πολύ απέχει από την πραγματική, είναι μια πλαστή, ψεύτικη. γιατί κτίστηκε με στοιχεία ξένα του Χαρακτήρα μας. Αυτή την πλαστή καλούμαστε να την κάνουμε Πραγματική και στη συνέχεια να την εξελίξουμε. Έργο μιας ζωής και όχι μόνο.

Γιάννης

06-12-09

 

Η προσωπικότητα δεν είναι κάτι που προϋπάρχει, αλλά κάτι που κτίζεται. Επομένως όλοι μας σε κάθε στιγμή εκδηλώνουμε ένα κράμα, πλαστής, πραγματικής ………….κλ.π, προσωπικότητας.
Εάν λοιπόν τα χρώματα ακολουθούν μια εξελικτική πορεία, ρωτώ, αναλογικά μπορεί το χρώμα της τωρινής προτιμήσεώς μου να μου δείχνει ψήγματα το που βρίσκομαι ή αν ακολουθώ τουλάχιστο σωστό δρόμο.
29-11-09

Γιάννης

 

 

 


is | Topic: Uncategorized, Εξωλογισμοί, σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None

85 Comments, Comment or Ping

  1. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    1

    ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΑΝΟ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΡΑΤΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ;
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
    25-2-14

    05 Feb
  2. admin

    2

    Τα χρώματα ΑΥΓΟΥΣΤΑ κινούνται και επιδρούν επάνω μας με τρομακτικές ταχύτητες που μετριούνται σε κλάσματα δευτερολέπτων, οπότε οι διαφορές μεταξύ τους είναι μηδαμινές. Όμως, έρευνες έχουν πιστοποιήσει πως το ΚΟΚΚΙΝΟ είναι αυτό που ακινητοποιεί τον άνθρωπο στη θέασή του, γι’ αυτό και τα σήματα τροχαίας που επιστούν την έστω και στιγμιαία ακινητοποίησή μας είναι κόκκινα. Το ίδιο και τα ταμπελάκια στα σούπερ μάρκετ που μας ενημερώνουν για κάτι νέο ή φθηνότερο. Επομένως, με την ακινητοποίηση που προκαλεί το κόκκινο χρώμα, θεωρώ ότι είναι εκείνο που μας κρατά προσηλωμένους περισσότερο στην εικόνα που το περιέχει.
    Πάνος
    26-2-14

    05 Feb
  3. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    3

    Ευχαριστώ Πάνο. Γνωρίζω ότι μας το έχεις διδάξει αυτό, αλλά ήθελα μια επιβεβαίωση. Μπορεί όμως το κόκκινο να εμπνεύσει και εμπιστοσύνη άραγε; Ή προκαλεί ανασφάλεια στον θεατή του;
    26-2-14

    05 Feb
  4. evrinoi

    4

    καλημέρα Πάνο και σε όλη την παρέα .
    είναι αλήθεια πως οι σκόρπιες κουβέντες δεν με ενθουσιάζουν και πολύ γιατί χάνεις την συνοχή των θεμάτων και οι κουβέντες που αφορούν κάτι παλιό φαντάζουν .. στην καλύτερη περίπτωση παράταιρες.
    Any way…. Προσπαθείς να αποδώσεις στα χρώματα ψυχή
    εκ των έσω. Έχω μιλήσει για ψυχικές προβολές.
    Γ
    28-2-14

    05 Feb
  5. admin

    5

    Καλημέρα Αυγούστα! Μπορεί το κόκκινο να εμπνέει εμπιστοσύνη; Εσύ τί λες; Δεν νομίζω! Μπες στις κατηγορίες και διάβασε να θυμηθείς όσα καταγράγονται για το χρώμα αυτό στην ομάδα ΚΟΚΚΙΝΟ.
    Ένα χρώμα που ακινητοποιήσαι στη θέα του, που δηλώνει κίνδυνο, αλλά συνάμα και χαρά, που από την αγάπη μπορεί να σε οδηγεί στον πόθο και στο πάθος, που διεγείρει σεξουαλικά, τονώνει ορμές και συνάδει με την ταχύτητα, το χρώμα με την μεγαλύτερη ενέργεια (αλλά και την μικρότερη ισχύ συνάμα), που το χρησιμοποιούν στο μάρκετινγκ για κράχτη, το χρώμα που ανεβάζει σφιγμούς και μπορεί να επιφέρει ταχυκαρδίες πόση εμπιστοσύνη μπορεί να μου εμπνέει;
    Ναι, είναι ένα ωραίο χρώμα με πολλά καλά στοιχεία μέσα του αλλά παρορμητικό, γι’ αυτό θέλει προσοχή!
    Πάνος
    28-2-14

    05 Feb
  6. evrinoi

    6

    Συγνώμη τεχνικό προβληματάκι… συνεχίζω
    για μένα υπάρχει διαφορά. Θεωρώ ότι τα πάντα στο δημιουργημένο σύμπαν αντλούν τις ψυχικές ιδιότητες μέσα από τον γενικό θόλο μιας αρχής ενωτικής και προσδιοριστικής. Η ιδέα και η ύλη για να συναντηθούν και να συνυπάρξουν χρειάζονται μια ενδιάμεση ενωτική κατάσταση. Αυτή η ενωτική κατάσταση είναι η γνωστή ψυχή. Ίσως χρειάζεται να θυμηθούμε ποιός είναι ο ρόλος της ψυχής αλλά δεν θα μπω σ΄αυτό το κανάλι τώρα.
    Όλα μέσα στη δημιουργία δονούνται , αντλούν και εκπέμπουν ψυχικά μηνύματα που λαμβάνονται από όλα τα δημιουργήματα.
    Είχατε ποτέ την απορία γιατί ονομάζουμε έμψυχα μόνο τα ζώα και τον άνθρωπο και άψυχα όλα τα υπόλοιπα
    δημιουργήματα. ? και θέτω την ερώτηση γιατί Πάνο επιμένεις να αποδίδεις ψυχή σε κάτι που κοινώς χαρακτηρίζεται ως άψυχο.
    επειδή δεν μπορώ να συνεχίσω αυτή τη στιγμή σας αφήνω να το σκεφτείτε και θα επανέλθω με την αποψή μου αργότερα …. φιλάκια

    28/2/2014

    05 Feb
  7. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    7

    Συμφωνώ με την Evrinoi ως ως προς το θέμα της ψυχής των χρωμάτων. Καλό είναι να μην συνεχίσουμε με ένα τόσο βαρύ θέμα (προς το παρόν). Γι αυτό ας ολοκληρώσουμε το θέμα του ”χαρακτήρα” των χρωμάτων και ίσως αυτό μας βοηθήσει για βαθύτερα πράγματα.
    Πάνο πιστεύω και εγώ ότι ο χαρακτήρας των χρωμάτων είναι η ίδια η δυναμική τους η οποία διαμορφώνει και την ψυχική μας διάθεση. Επίσης νομίζω, ότι την δυναμική αυτήν την προσλαμβάνει από 2 παράγοντες: 1) τις δονήσεις που τα δημιουργούν και πιο συγκεκριμένα, τα χαρακτηριστικά των δονήσεων. Πχ: την συχνότητα η οποία είναι και ο ποιοτικός χαρακτήρας της δόνησης και 2) τον παρατηρητή τον ίδιο. (πχ ζώο, άνθρωπο ή άνθρωπο με αχρωματοψία.
    Άρα ο χαρακτήρας των χρωμάτων δημιουργείται ανάμεσα σε δύο επίπεδα…(τουλάχιστον)

    05 Feb
  8. admin

    8

    Any way enrinoi, ξεκαθαρίζω πως μάλλον παρανοήθηκε αυτό που θέλω να πω… έθεσα ένα ερώτημα “εάν έχουν ιδιαίτερο χαρακτήρα” τα χρώματα και όχι εάν έχουν ψυχή.
    Από τις συζητήσεις προέκυψε η σχέση χαρακτηριστικά – χαρακτήρας και κατάλαβα (ίσως κακώς) πως για να δημιουργηθεί ένας χαρακτήρας από ένα σύνολο χαρακτηριστικών απαιτείται μια ψυχική διεργασία. ΟΚ;
    Εάν “δεχθούμε” πως τα χρώματα παρουσιάζουν χαρακτήρα (χαρακτηριστικά έχουν ούτως ή άλλως) ή έστω προβάλλουν κάποιο χαρακτήρα, συνεπάγεται πως συνέβη μια κάποια ψυχική διεργασία για την εμφάνιση ή προβολή του χαρακτήρα αυτού. Επομένως, αναρωτιέμαι ποια η σχέση χρωμάτων – ψυχής για να επιτευχθεί αυτή η διεργασία; Δεν αποδίδω ψυχή {με την έννοια της ανθρώπινης ή ζωικής ψυχής) στα χρώματα, απλώς θεωρώ ότι σαν μυστηριώδης και πολύ δυνατή πηγή ενέργειας (και τα έμψυχα είναι κι αυτά ενεργειακές πηγές, νομίζω) ίσως έχουν κάποια ιδιαίτερη (πιθανώς και όλως διαφορετική) σχέση με την ΨΥΧΗ. Εξ άλλου, όπως αποδεικνύει και η επιστήμη, τα χρώματα (και τα αδερφάκια τους οι ήχοι) ασκούν μεγάλη επίδραση στον ανθρώπινο ψυχισμό (και όπως αποδεικνύεται προσφάτως επιστημονοκά) και στις πνευματικές λειτουργίες ανθρώπων και ζώων.
    Έρχομαι τώρα στο κείμενό σου. Ναι, γνωρίζω τον ενωτικό ρόλο της ψυχής (έχει αναφερθεί στα πρώτα posts της ιστοσελίδας, εκεί που αναφέροβται οι συμπαντικοί νόμοι και οι τριαδικότητες) και συμφωνώ με την φράση σου:
    “Όλα μέσα στη δημιουργία δονούνται, αντλούν και εκπέμπουν ψυχικά μηνύματα που λαμβάνονται από όλα τα δημιουργήματα”.
    Όσο για την απορία:”Γιατί ονομάζουμε έμψυχα μόνο τα ζώα και τον άνθρωπο και άψυχα όλα τα υπόλοιπα
    δημιουργήματα?”, ναί έχω τις σκέψεις μου και μέσα σ’ αυτές υπάρχει, συν τοις άλλοις και το θέμα ΧΡΟΝΟΣ. Αλλά σταματώ εδώ γιατί θα λειτουργήσουμε και πάλι χαοτικά, κάτι που όπως δήλωσες δεν σου αρέσει, οπότε παραμένουμε στο θέμα σχέση ΧΡΩΜΑ – ΨΥΧΗ.
    Πάνος
    28-2-14

    05 Feb
  9. Χριστίνα Δημοπούλου

    9

    Καλησπέρα σας, καλό μήνα και καλή άνοιξη σε όλο τον κόσμο με θετική χρωματιστή διάθεση…

    Πολύ ενδιαφέρουσες οι συζητήσεις σας και οι γνώσεις σας, ομολογώ ότι κάπου χάθηκα βέβαια, αλλά θα ήθελα να καταθέσω κάτι όπως απλά το αισθάνομαι χωρίς ειδικές γνώσεις.

    Νοιώθω ότι τα χρώματα πέρα από τα χαρακτηριστικά τους πιθανώς να έχουν και ψυχή… ίσως ένα ελάχιστο μερίδιο από τη δική μας ψυχή που τους καταθέτουμε (όπως και σε όλα τα στοιχεία που μας περιβάλλουν).

    Ίσως όπως τα χρώματα μας δημιουργούν διάφορες δονήσεις και συναισθήματα, ανάλογα να υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση μετάδοσης ψυχικού ρευστού. Κάποιες στιγμές που η ψυχή μου βρίσκεται σε ευχάριστη ή στενάχωρη κατάσταση, το ίδιο χρώμα θα το δω σαν λαμπερό ή θαμπό αντίστοιχα. Άρα εγώ του προκαλώ αυτή την εντύπωση που λαμβάνω, όχι αυτό…

    Ίσως…

    Καλή Σαρακοστή με όμορφες καθάριες σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις σας εύχομαι.

    Με εκτίμηση στον αγαπημένο μου Πάνο ιδιαίτερα,

    Χριστίνα
    2-3-14

    05 Feb
  10. ΙΟΑΝΝΑ

    10

    Αγαπημένη παρέα των χρωμάτων γειά σας….
    Μπαίνω και εγώ στο γαϊτανάκι των χρωμάτων, έστω και αργά, αφού τελείωσαν οι αποκριές.
    Δεν θα εμπλακώ στην αναζήτηση της ψυχής των χρωμάτων, γιατί είναι κατά την γνώμη μου μία προσπάθεια (προς το παρόν) χωρίς τελειωμό και απαντήσεις.
    Μετά θα αναρωτιόμαστε αν οι δονήσεις έχουν ψυχή, αν τα φωτόνια έχουν ψυχή και τέλος αν το φως …. κύκλος χωρίς τέλος.
    Θα ρωτήσω όμως την Evrinoi, με ποιο μέτρο καθορίζουμε τι είναι έμψυχο και τι άψυχο;
    Ο κόσμος μας είναι εκτός από υλικός και ψυχικός.
    Τα πάντα διαποτίζονται από τα ρεύματα τις ψυχής και τα πάντα δονούνται και δονούν (ενέργεια).
    Το πως τα χρώματα μας δονούν το γνωρίζουμε, αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το γιατί μας δονούν.
    Μας επηρεάζουν παθολογικά, δημιουργούν αισθητικές αντιδράσεις, αισθήματα ζωντάνιας και δραστηριότητας, όπως ευγένεια, πόθο, εξύψωση, ακόμη και την αίσθηση της βίας.
    Όλα αυτά είναι γνωστά, όμως δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί τα μάτια δεν ικανοποιούνται για πολύ από την αίσθηση ενός μόνο χρώματος και ψάχνουν για το συμπληρωματικό του; διεγείρονται από την επιθυμία να νοιώσουν το σύνολο των χρωμάτων; (φαινόμενο μετεικάσματος).
    Αυτό ως πρώτο ερωτηματικό, ακολουθούν και άλλα..
    Τώρα σας αφήνω….. Καληνύχτα και όνειρα χρωματιστά
    Ιωάννα
    Την επόμενη φορά περισσότερα για το μετείκασμα.
    3-3-14

    05 Feb
  11. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    11

    Πάνο, μήπως αυτό που μου είχες ζητήσει είναι το κείμενο του Σεμελά για την Πρώτη και Δεύτερη Ύλη?
    3-3-14

    05 Feb
  12. admin

    12

    Χριστίνα, δεν είσαι η μόνη που χάνεσαι μέσα στις συζητήσεις μας. Νομίζω ότι λίγο πολύ, όλοι χανόμαστε… Αυτή όμως είναι και η γοητεία τους.
    Όσο γι’ αυτό που νοιώθεις περί ψυχής των χρωμάτων… δεν ξέρω τί να απαντήσω. Από αυτή την συζήτηση που αναπτύχθηκε προσπαθώ να βρω τη σχέση ψυχής – χρωμάτων, ή αν θέλεις τη σχέση της με τα φωτόνια, με το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα…
    Κλασικά, ξερά, νέτα – σκέτα, η προσγειωμένη ανθρώπινη αντίληψη των περισσοτέρων που γνωρίζουν περί ψυχής, (ναι, υπάρχουν πολλοί που δεν δέχονται την ύπαρξή της, πολλοί περισσότεροι που -κυρίως ένεκα θρησκευτικών καθοδηγήσεων- την συγχέουν ή θεωρούν ένα και το αυτό με το πνεύμα και πολλοί περισσότεροι που την δέχονται αλλά αγνοούν περί τίνος ακριβώς πρόκειται) αντιλαμβάνεται μόνο την ψυχή των ζώντων οργανισμών και ιδιαίτερα του ανθρώπου και των ζώων, δηλαδή την ψυχή που εκδηλώνεται με συναισθήματα και αποκαλεί τους οργανισμούς αυτούς ΕΜΨΥΧΟΥΣ. Με άλλα λόγια δέχονται ως έμψυχα όντα τους υπηκόους του ενός από τα τρία γνωστά μας βασίλεια, του ζωικού στο οποίο (αν και κάπως διαφορετικός) ανήκει και ο άνθρωπος.
    Όμως… προοδευτικοί επιστήμονες υποστηρίζουν την ύπαρξη ψυχής και στο φυτικό βασίλειο, όσο δε για το ορυκτό, ο χρόνος εκδήλωσης κάθε αλλαγής, μετάλλαξης, ή ό,τι άλλου σ’ αυτό το βασίλειο είναι τόσο μακρύς για τα ανθρώπινα μέτρα….
    Αλλά είναι μόνο αυτά τα τρία βασίλεια στον πλανήτη μας; Όχι! Η σύγχρονη επιστήμη κατατάσσει άλλα τρία: Τους μύκητες, τα πρώτιστα και τα βακτήρια.
    Βλέπεις λοιπόν Χριστίνα πόσο μπερδεμένο και δύσκολο είναι το θέμα της ψυχής επί μέρους και κυρίως όταν ο άνθρωπος ασχολείται μόνο με την ανθρώπινη ψυχή, άντε και με των ζώων.
    Όντως λοιπόν είναι άψυχα τα άλλα δημιουργήματα, όπως λέει και η Ευρυνόη; Η Ευρυνόη έγραψε επίσης “Όλα μέσα στη δημιουργία δονούνται , αντλούν και εκπέμπουν ψυχικά μηνύματα που λαμβάνονται από όλα τα δημιουργήματα”. Νομίζω ότι αυτή η απάντηση είναι πλησιέστερη στο ερώτημά σου.
    Ίσως βοηθήσει κι αυτό που λέει η Ιωάννα, πως η Ψυχή είναι η μεμβράνη πάνω στην οποία αποτυπώνονται όλες οι δονήσεις…
    Χαθήκαμε και πάλι; Μα, αν δεν “χαθείς” πως θα “βρεθείς”;
    Πάνος
    5-3-14

    05 Feb
  13. admin

    13

    ΑΥΓΟΥΣΤΑ είχα ζητήσει το κείμενο περί Σφιγγός, αλλά κι αυτό περί Πρώτης και Δεύτερης ύλης ακούγεται αρκετά ενδιαφέρον.
    Όσο γι΄αυτά που ανέφερες προηγουμένως: Ναι, ο χαρακτήρας των χρωμάτων είναι η ίδια η δυναμική τους η οποία διαμορφώνει και την ψυχική μας διάθεση και η εκδήλωσή της εξαρτάται από τον παρατηρητή τον ίδιο.
    Επομένως, ο χαρακτήρας των χρωμάτων αναφαίνεται από τις εκδηλώσεις του επηρεαζόμενου παρατηρητή.
    Πάνος
    5-3-14

    05 Feb
  14. evrinoi

    14

    Καλημέρα σε όλη την παρέα.

    Ιωάννα, όταν αναφέρθηκα στο διαχωρισμό έμψυχων και άψυχων, εννοούσα ότι η κοινή γνώμη έχει διαχωρίσει τις κατηγορίες και αυτό οφείλεται στην διαφορετική αντίληψη
    για ότι μας περιβάλλει.
    Η προσωπική μου άποψη δεν καθορίζει τόσο στενά πλαίσια. Το ότι δεν αντιλαμβανόμαστε μια καρδιά να πάλλεται σε ένα φυτό δεν σημαίνει ότι αναλογικά το φυτό δεν διαθέτει ένα σύστημα που του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται και να προσαρμόζεται ανάλογα με το περιβάλλον.
    γενικά υποστηρίζω (και δεν θα αναφερθώ σ΄αυτό
    ξανά) ότι:

    Τα πάντα στην δημιουργία ξεκινούν από μια ιδέα και καταλήγουν σε ένα αποτέλεσμα. Στο επίπεδο της ιδέας
    τα πάντα ρέουν με ένα τρόπο που η ανθρώπινη αντίληψη δεν μπορεί να πλησιάσει.
    Στο επίπεδο του αποτελέσματος η ανθρώπινη αντίληψη ενεργοποιεί τα μέσα που διαθέτει και μορφοποιεί.
    Ο παράγοντας που λειτουργεί ως καταλύτης για διαφοροποιηθεί η ανθρώπινη αντίληψη είναι αυτό που αποκαλούμε ΨΥΧΉ.
    Αν βάλουμε αυτόν καταλύτη ανάμεσα στο ανεκδήλωτο και το εκδηλωμένο δεν έχουμε παρά να βρούμε ότι κάθε τι στον κόσμο μας λούεται μέσα στην ” ενέργεια” ψυχή και παίρνει ότι του χρειάζεται για να φανερωθεί και φανερώσει.
    συγνώμη για τις σκέψεις μου που μπορεί να μην φαίνονται και πολύ ξεκάθαρες αλλά το θέμα ΨΥΧΗ είναι πολύ μεγάλο, έχει πολλές παραμέτρους και είναι δύσκολο να γίνεσαι συγκεκριμένος όταν προσπαθείς να μαζέψεις τις σκέψεις σου όσο περισσότερο μπορείς.
    φιλάκια προς το παρόν…….

    5/3/2014

    05 Feb
  15. Χριστίνα Δημοπούλου

    15

    Καλημέρα σας,

    Τι όμορφο βροχερό πρωινό, μου γεμίζει τη ψυχή ζεστασιά, δροσιά και δύναμη. Μου αρέσουν πολύ οι διάφορες επιστημονικές θεωρητικές κλπ εξηγήσεις διαφόρων εννοιών, αλλά αδυνατώ να τις καταλάβω αν δεν τις νοιώσω.

    Μου αρέσει πολύ το σχόλιο της Ευρυνόης ότι “Όλα μέσα στη δημιουργία δονούνται , αντλούν και εκπέμπουν ψυχικά μηνύματα που λαμβάνονται από όλα τα δημιουργήματα’.

    Νοιώθω τη ‘χαρά’ που νοιώθει ένα φυτό όταν του πω καλημέρα, νοιώθω τη θαλπωρή που νοιώθει ένα δένδρο όταν αγκαλιάσω τον κορμό του, νοιώθω τη ζεστασιά που νοιώθει ένα βότσαλο όταν το αγγίξω να θαυμάσω τα χρώματά του.

    Ρομαντισμός; αφέλεια; ανάγκη διαφορετικής επικοινωνίας; ποιος ξέρει; ποιος άραγε ξέρει;

    Να έχετε μία πολύ όμορφη Παρασκευή και ένα πολύχρωμο Σαββατοκύριακο.

    Χριστίνα
    7-3-14

    05 Feb
  16. ΙΟΑΝΝΑ

    16

    Χρωματιστή και πλουμιστή παρέα γειά σας…΄
    Έρχομαι απόψε να εξηγήσω με την δική μου αντίληψη
    το φαινόμενο “μετείκασμα”, που αν και μας συμβαίνει τακτικά, δεν έχουμε καταλάβει την σπουδαιότητα του.
    Όταν λοιπόν το μάτι κοιτάζει για ώρα ένα μόνο χρώμα, κουράζεται και στρέφει το βλέμμα αλλού, αναζητώντας
    για ξεκούραση (ικανοποίηση) και άλλα χρώματα.
    Παράδειγμα: Όταν κοιτάξει έναν τοίχο (ας πούμε) κόκκινο,
    και στραφεί σε ένα τοίχο λευκό ή σκοτεινό θα δει
    το πράσινο χρώμα που είναι το συμπληρωματικό του κόκκινου (ανάμειξη μπλε- κίτρινου). Έτσι συμπληρώνεται
    η βασική τριχρωμία του φωτός, μπλε- κίτρινο-κόκκινο.
    Το γιατί επιστημονικά δεν γνωρίζω να το εξηγήσω. Αισθητικά όμως νοιώθω ότι, ο κύκλος των χρωμάτων που
    συνθέτουν το φως αποτελεί τον πλήρη κύκλο ικανοποίησης της όρασης ( τουλάχιστον στο μέτρο δυνατό της οπτικής αντίληψης). Η έλλειψη ενός ή δύο από
    τα τρία χρώματα, αφήνει κενό στην αντίληψη και αυτό
    το κενό, πρέπει να συμπληρωθεί για να αποκτήσει
    ο άνθρωπος την εμπειρία της χρωματικής αίσθησης. Χωρίς αυτήν το όργανο- μάτι “νοιώθει” ότι, δεν πληρεί
    την ανάγκη ύπαρξής του. Δηλαδή να μεσολαβεί μεταξύ εξωτερικού ερεθίσματος και εσωτερικής αισθητικής κατάστασης. ‘Ωστε να παρέχει πλήρως τις πληροφορίες που χρειάζονται στο να τις προσλαμβάνει ο εγκέφαλος
    και να μορφοποιεί τα εξωτερικά φαινόμενα σε εσωτερικές εικόνες. Γιατί αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε επιτέλους, είναι ότι τα χρώματα δεν υπάρχουν μόνο για την ικανοποίηση των αισθήσεων, αλλά και γιατί βοηθούν να διακρίνουμε τα αντικείμενα. Π.χ. το δέντρο έχει κορμό και κλαδιά καφέ, φύλλωμα πράσινο και άνθη ή καρπούς (ανάλογα το είδος) με διάφορα χρώματα. Έτσι μένει στην μνήμη μας το δέντρο και μπορούμε να ανακαλέσουμε την εικόνα του στην σκέψη μας…… Αυτά.
    Στην συνέχεια τα χρώματα στην φύση.
    Καληνύχτα Ιωάννα

    05 Feb
  17. admin

    17

    Χριστίνα, πολύ μου άρεσαν αυτά που έγραψες. Τα διάβασα πρωί – πρωί και μου έφτιαξε η διάθεση όπως την φτιάχνουν κάτι χαρούμενα τραγουδάκια που ακούμε κάποια πρωινά από το ραδιόφωνο.
    Μπορεί όπως μου είπες, να σου φαίνονται απλοϊκά αυτά που έγραψες, όμως αυτό είναι και το ζητούμενο εδώ, να επικοινωνούμε όλοι με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα και τον πιο απλοϊκό, που ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να μας οδηγήσει. Όπως δηλαδή εσύ τώρα, που με έστρωσες σε σκέψεις και διάβασμα γράφοντας:
    «Νοιώθω τη ‘χαρά’ που νοιώθει ένα φυτό όταν του πω καλημέρα, νοιώθω τη θαλπωρή που νοιώθει ένα δένδρο όταν αγκαλιάσω τον κορμό του».
    Ρομαντισμός; Ναι ίσως ακούγεται ρομαντικό.
    Αφέλεια; Δεν νομίζω. Εξ άλλου τί είναι αφελές;
    Ανάγκη διαφορετικής επικοινωνίας; Οπωσδήποτε!! Θα συμπλήρωνα μάλιστα μιας πραγματικής, σωστής επικοινωνίας, η οποία περικλείει την άλλη αναφορά σου:
    «Όλα μέσα στη δημιουργία δονούνται , αντλούν και εκπέμπουν ψυχικά μηνύματα που λαμβάνονται από όλα τα δημιουργήματα».
    Μου θύμισες κάτι που μας είχε πει κάποτε ένας δάσκαλος κάποιου χώρου:
    Ο άνθρωπος λόγω της ματαιοδοξίας του εγείρει ναούς για να λατρεύει την ανώτερη δημιουργό δύναμη. Αρκεί η συγκέντρωση γύρω από ένα δέντρο –που είναι ένας φυσικός ναός- για να εκφράσεις την λατρεία σου και να αντλήσεις δυνάμεις από την Υπέρτατη δύναμη.
    Το σπουδαιότερο προ-ελληνικό και πρωτο-ελληνικό κέντρο λατρείας, η Δωδώνη, ήταν μια δρυς (βαλανιδιά, ή οξιά) γύρω από την οποία συγκεντρωνόντουσαν οι Έλλοπες ή Σελλοί ιερείς. Το ιερό εκείνο δέντρο εθεωρείτο κατοικία του Διός και της πρώτης του συζύγου, της Διώνης (θηλυκή έκφραση του ίδιου του Δία) ακριβώς γιατί σ’ ένα δέντρο συνυπάρχουν και φαίνονται οι ανώτεροι δημιουργικοί νόμοι.
    Πάνος
    9-3-14

    05 Feb
  18. admin

    18

    Ιωάννα, γεια σου και χαίρομαι που άρχισες και πάλι να μας εκθέτεις σκέψεις και απόψεις σου.
    Ομολογώ ότι με κέντρισες αναφερόμενη στο μετείκασμα, κάτι που ενώ σχετίζεται άμεσα με την λειτουργία της χρωματικής αντίληψης του οφθαλμού, ουδόλως με είχε απασχολήσει έως τώρα που το ανέφερες.
    Ναι, έμαθα όσα μας λέει η επιστήμη για την εμφάνισή του, έχω «παίξει» αρκετά με αυτό το φαινόμενο, έχω κάνει και σχετική ανάρτηση
    http://xromata.com/?p=5646
    Όμως ποτέ δεν αναρωτήθηκα ΓΙΑΤΙ συμβαίνει;
    Προσπαθείς να μας μεταδώσεις την δική σου άποψη (ομολογώ δεν την κατάλαβα ακόμα καλά, πρέπει να την ξαναδιαβάσω και να σκεφτώ), αλλά θέλω να εκθέσω κι εγώ την δική μου, για το χρωματικό μετείκασμα.
    ΑΡΜΟΝΙΑ είναι για μένα η λέξη – απάντηση.
    Η Αρμονία ήταν η θυγατέρα του κόκκινου Άρη και της πράσινης Αφροδίτης, δηλαδή το προϊόν μιας ερωτικής σύζευξης συμπληρωματικών στοιχείων.
    Για να υπάρξει η αρμονική χρωματική αντίληψη υπάρχει αυτή η συνεργασία του συμπληρωματικού δίπολου των κωνίων που ερεθίζονται από την κόκκινη ακτινοβολία και αυτών που ερεθίζονται από την πράσινη. Εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε το μετείκασμα με διάφορα τεχνάσματα.
    Τώρα μου γεννάται το εξής ερώτημα. Πώς γίνεται αντιληπτό το μετείκασμα από άτομα που είναι πρωτάνοπες ή δευτεράνοπες; Δηλαδή από άτομα που έχουν χρωματική δυσλειτιυργία και στερούνται του ενός ή του άλλου τύπου κωνίων;
    Πάνος
    9-3-14

    05 Feb
  19. evrinoi

    19

    Πάνο και Ιωάννα , μου κέντρισαν το ενδιαφέρον τα όσα γράψατε για το ” μετείκασμα”. Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το θέμα αυτό και η πρώτη σκέψη που κάνω είναι ότι για μια ακόμη φορά η φύση μας διδάσκει. Η ”αρμονία” του Πάνου παντρεύεται με τη . ”συμπληρωματικότητα” της Ιωάννας και το παράγωγο αναζητά στον καθένα από μας να προσπαθεί να εξισορροπήσει τα αντίθετα και τα ενάντια έτσι ώστε να μπορεί να βρίσκει τη χαρά και την αισιοδοξία είτε σε ένα ηλιόλουστο είτε σε ένα βροχερό πρωινό. Είναι ευτυχής όποιος μπορεί να αντλεί δύναμη και γαλήνη με τα παιχνιδίσματα της φύσης, των χρωμάτων και γιατί όχι των συναισθημάτων….

    10/3/2014

    05 Feb
  20. ΙΟΑΝΝΑ

    20

    Πάνο καταλαβαίνω την άποψη σου για τον βασικό νόμο της αρμονίας ( μέσα από την ολότητα των χρωμάτων). Γνωρίζω ότι οι χρωματικοί συνδυασμοί δίνουν
    την ευχαρίστηση και την ξεκούραση που αναζητά το μάτι.
    Π.χ. το Κίτρινο ζητά το κόκκινο – μπλε,
    το μπλε ζητά το κόκκινο – κίτρινο
    το κόκκινο ζητά το πράσινο και αντίστροφα.
    Αυτή είναι μία καθαρή ανάγκη των αισθήσεων (μάτια).
    Αυτό που ψάχνω δεν έγκειται της λογικής ερμηνείας ή της επιστημονικής εξήγησης. Ψάχνω το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης των χρωμάτων. Το πόσο έχουν να κάνουν με την μνήμη, την κρίση, την αντιπαραβολή και την εμπειρία. Και ίσως- ίσως ακουμπάν και την συνείδηση. Τολμηρό
    θα μου πεις, αλλά κανείς δεν ορίζει από πριν,
    την δυνατότητα της τόλμης……
    Ιωάννα
    10-3-14

    05 Feb
  21. ΙΟΑΝΝΑ

    21

    Γειά σας και πάλι…..
    Και τώρα λίγα λόγια για το χρώμα στην φύση.
    Το χρώμα εκφράζει τις διαθέσεις και τις ιδιορρυθμίες
    της φύσης. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πέρα από τα χρώματα των αντικειμένων, υπάρχουν και οι τόνοι των χρωμάτων
    και του φωτός στην ατμόσφαιρα κατά την διάρκεια της ημέρας, ανάλογα την ώρα, την εποχή, τις καιρικές συνθήκες. Θα δώσω μερικά παραδείγματα. Υπάρχουν πρωινά, την ίδια εποχή που δείχνουν τα πράγματα καθαρά, φωτεινά, αλλά και σκληρά. Άλλα πρωινά
    τα αντικείμενα φαίνονται ρευστά και αχνά. Όλα αυτά συμβαίνουν όχι επειδή τα χρώματα των αντικειμένων έχουν αλλάξει, αλλά οι συνθήκες. Η κάθε αλλαγή επηρεάζει την διάθεση της φύσης και αυτή η διάθεση εκφράζεται μέσω των χρωμάτων της. Η επιστήμη εξηγεί ότι αυτό οφείλεται στην θέση του ήλιου, στο φως,
    στην συννεφιά κ.τ.λ. Εγώ δεν σταματώ εκεί. Αναφέρομαι “στην έκφραση” της φύσης. Στην “ψυχική”
    διάθεση της, την οποία μοιράζεται μαζί μας (μας μιλά) μέσω των χρωματικών της κυματισμών. Γιατί άραγε,
    το χρώμα είναι το μέσον εκφραστικότητας της φύσης
    και συγχρόνως είναι το μέσον επικοινωνίας της
    με τον άνθρωπο; Και μην μου πείτε, ότι το χρώμα
    στην φύση δεν είναι ο κύριος παράγοντας δόνησης
    του ανθρώπου, από αυτήν. Ότι τα χρώματα του δειλινού, της ανατολής, της θάλασσας, του κάμπου κ.α. δεν είναι αυτά που επηρεάζουν την ψυχική μας διάθεση και μας κάνουν να συνομιλούμε με την φύση………
    Ιωάννα
    10-3-14

    05 Feb
  22. admin

    22

    Ιωάννα, ανεβάζεις πολύ τον πήχη, ή καλύτερα προσπαθείς να τρυπώσεις σε μεγάλο βάθος. Μου αρέσεις πάντως.
    Εάν κατάλαβα καλά, πηγαίνεις πιο πίσω από τις σχεδόν αναπάντητες βασικές ερωτήσεις «Τι είναι χρώμα» και «Γιατί υπάρχουν τα χρώματα», στα ερωτήματα «Ποιες οι βασικές αναγκαίες λειτουργίες των χρωμάτων και ποιος ο λόγος και ο σκοπός τους;».
    Κατάλαβα σωστά;
    Πάνος
    12-3-14

    05 Feb
  23. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    23

    Γειά, σε όλη την παρέα!
    Τελικά παιδιά, ακόμα και αν κάποιος δεν έχει ακούσει ποτέ κάτι για τα χρώματα, δεν τους έχει δώσει σημασία, δεν γνωρίζει τίποτε γι αυτά, ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι ξέρει:
    Το ότι η διάθεσή του έχει χρώμα! Όπως αυτό της Φύσης που λέει η Ιωάννα. Γι αυτό ο λαός χρησιμοποιεί φράσεις όπως: ”Έγινε πράσινος από την ζήλια του”, ”μην βλέπεις στην ζωή σου μόνο άσπρο – μαύρο”, ”έγινε μαύρος από την στεναχώρια του”, ”δεν έχει διάθεση είναι σκοτεινιασμένος” κλπ. Άρα ψυχικός κόσμος σημαίνει χρώματα.
    Τελικά η ερώτηση είναι αν τα χρώματα έχουν ψυχή; ή αν η ίδια η Ψυχή είναι χρώματα; (= εκδηλώσεις της).
    20-3-14

    05 Feb
  24. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    24

    Πάνο, εσύ που τα χρώματα είναι η δεύτερη φύση σου, έχεις τυχών δώσει καμιά εξήγηση στο ”περί χρωμάτων των 12 κομματιών της γης” του Σωκράτη; (Πλάτωνος ”Φαίδων”)
    21-3-14

    05 Feb
  25. admin

    25

    Αγαπητή μου Αυγούστα! Πέταξες ένα ερώτημα, έτσι στην ψύχρα:
    «έχεις τυχών δώσει καμιά εξήγηση στο ”περί χρωμάτων των 12 κομματιών της γης” του Σωκράτη; (Πλάτωνος ”Φαίδων”)»
    Θα σου απαντούσα πως με έπιασες αδιάβαστο και εκεί θα έκλεινε η υπόθεση.
    Όμως! ..όμως βρήκα τον Φαίδωνα, στρώθηκα στο διάβασμα και έμεινα έκθαμβος.
    Ο Σωκράτης μου αποκαλύπτεται συν τους άλλοις και σαν ένας Ιούλιος Βερν της αρχαιότητας.
    Περιγράφει, πριν περίπου 2 500 χρόνια, κάτι πολύ κοινό για εμάς σήμερα. Πως φαίνονται τα χρώματα της γης από ψηλά (google earth), δηλαδή όπως ακριβώς τα βλέπουμε σήμερα εμείς από τις εικόνες που στέλνουν οι δορυφόροι. Τρελάθηκα!
    Το θέμα του Σωκράτη δεν είναι τα χρώματα. Απλώς τα χρησιμοποιεί περιγραφικά.
    Μάλλον γοητεύθηκες από το κείμενο και έπιασες άλλα νοήματα γιατί αυτό το 12 δεν αναφέρεται σε 12 κομμάτια της γης και τα χρώματά τους, αλλά είναι μια παρομοίωση για να αποδώσει την ποικιλοχρωμία με την οποία παρουσιάζεται η γη από πολύ ψηλά, η οποία φαίνεται ποικιλόχρωμη όπως οι σφαίρες (τόπια, κατά την μετάφραση) που έφτιαχναν από 12 διαφορετικά δέρματα.
    εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη
    “αν έβλεπε κανείς από ψηλά το θέαμα, είναι παρδαλή, σαν τα τόπια που είναι φτιαγμένα από δώδεκα κομμάτια δέρμα, και τα κομμάτια της ξεχωρίζουν με χρώματα”
    Όσο για το αλουργές (κόκκινο), το πορφυρό κατά την μετάφραση, σου θυμίζω πως οι αρχαίοι ως τέτοιο (βαθυκόκκινο) ονόμαζαν πολλά από τα σκούρα χρώματα.
    Μην ξεχνάς ότι λίγο μετά τον Σωκράτη, από τους μαθητές του και έπειτα (και ειδικά από τους Αριστοτελικούς) αρχίζει να προσδιορίζεται η έννοια του πράσινου χρώματος.
    (Το δε κίτρινο εννοιολογείται ως αυτόνομο χρώμα στους πρώτους αιώνες μ Χ.)
    Το θέμα που απασχολεί εδώ, σ΄ αυτό το σημείο, στην συζήτηση «περί ψυχής», τον Σωκράτη και συζητά με τον Σιμμία, έναν από τους μαθητές του, λίγο πριν πιεί το κώνιο, είναι η θέση του πως οι άνθρωποι νομίζουμε ότι ζούμε στην επιφάνεια της γης, ενώ στην πραγματικότητα ζούμε σε μια μεσαία στοιβάδα της (κοίλωμα) και το αγνοούμε.
    Η επιφάνεια της γης είναι η άκρη της, εκεί που τελειώνει η ατμόσφαιρά της (;) και εκεί υπάρχει ένας άλλος καλύτερος κόσμος τον οποίο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε.
    «Εκεί δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι έτσι κι ακόμα ωραιότερο. Εκείνοι οι λίθοι,
    βλέπεις, είναι καθαροί και δεν έχουν καταφαγωθεί ούτε καταστραφεί, όπως οι δικοί μας, από τη σήψη και την αρμύρα, από τα υγρά που συρρέουν προς τα εδώ και φέρνουν στους λίθους, στο χώμα, αλλά και στα ζώα και τα φυτά, την ασχήμια και τις αρρώστιες. Αυτή λοιπόν η γη
    είναι στολισμένη με όλα τούτα τα στολίδια και με χρυσό, ασήμι κι όλα τα παρόμοια.
    Από μόνα τους κι από τη φύση τους αποκαλύπτονται τα στολίδια αυτά, πολλά καθώς είναι, μεγάλα, σπαρμένα σε όλα τα μέρη της γης. Το να δεις αυτή τη γη είναι θέαμα για καλότυχους θεατές. Ακόμη, πάνω της υπάρχουν ζώα διαφορετικά και πολλά και άνθρωποι, που άλλοι κατοικούν στα μεσόγεια, άλλοι πάλι σε νησιά που περιβάλλει ο αέρας και βρίσκονται κοντά στην ξηρά.
    Με μια λέξη, ό,τι είναι για μας το νερό κι η θάλασσα ως προς τις ανάγκες μας, έτσι είναι εκεί ο αέρας, κι ό,τι είναι για μας ο αέρας, είναι για εκείνους ο αιθέρας
    Στις διάφορες εποχές, πάλι, το κλίμα είναι τόσο εύκρατο που δεν γνωρίζουν την αρρώστια και ζουν πολύ περισσότερο χρόνο από τους εδώ, αλλά και ως προς την όραση, την ακοή, τη νοημοσύνη και όλα τα παρόμοια, απέχουν από μας τόσο όσο απέχει ο αιθέρας από τον αέρα ως προς την καθαρότητα….».
    Μήπως το όλο θέμα σου φέρνει στον νου την περιγραφή του Πρώτου Κόσμου, από την διδασκαλία που κατέχεις;
    Πάνος
    22-3-14

    Υ. Γ. Επί τη ευκαιρία ΑΥΓΟΥΣΤΑ, γνωρίζεις την (δεν βρίσκω την κατάλληλη λέξη να την εκφράσω) βιογραφία του Φαίδωνα;

    05 Feb
  26. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    26

    Σωστά το λες! Η πρώτη Χώρα!! Άρα εκεί είναι και διαφορετική η κλίμακα του φωτός κατά συνέπεια και των χρωμάτων! Εφόσον εμείς ζούμε σε ”κοίλωμα” ζούμε στην κατάσταση του ημίφωτος. Είναι αυτός ένας λόγος για τον οποίον δεν αντιλαμβανόμαστε όλο το φάσμα των χρωμάτων;
    22-3-14

    05 Feb
  27. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    27

    Το Υ.Γ, τώρα το είδα. Εννοείς του Φαίδωνα από την Ηλία; δεν θα έλεγα ότι ξέρω πολλά πράγματα. Άλλωστε οι διάλογοι που λέγεται ότι έγραψε νομίζω δεν έφτασαν σε μας. Μόνο ότι ίδρυσε την Ηλειακή Σχολή. Για πες λοιπόν. Για να το ρωτάς κάτι ενδιαφέρον θα κρύβει η ζωή του…
    22-3-14

    05 Feb
  28. Μαάτ-Ρα

    28

    Αγαπητή ΑΥΓΟΥΣΤΑ
    Οι “μπάλλες” που αναφέρει ο Σωκράτης προέρχονται από την περιγραφή ανάλογων παιχνιδιών από χρωματιστά κουρέλια με τα οποία έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαιότητα. Το σημαντικό είναι ότι δίνει εικόνα της σφαίρας της Γης από ψηλά. Αυτό αποδεικνύει ότι οι Αρχαίοι ΄Ελληνες είχαν γνώση της σφαιρικότητας της Γης πολύ πριν την Αναγέννηση, τον Γαλιλαίο και τον Κοπέρνικο. Ο Αριστοτέλης αναφέρει σε κάποια περιγραφή του ότι η Γη είναι σφαιρική και πολύ μικρή, όπως διαπίστωσε από παρατηρήσεις που έκανε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του από την Μακεδονία στην Κύπρο. Νομίζω ότι σ΄αυτή την περίπτωση δεν έχουν καμία σημασία τα χρώματα.
    26-3-14

    05 Feb
  29. admin

    29

    Ευρυνόη, Αυγούστα, δεν έπαψε να με απασχολεί το θέμα που ανοίχτηκε περί χρωμάτων και ψυχής. Προ ημερών είχα την τύχη (γνωρίζετε καλά τι σημαίνει «έτυχε») να παρακολουθήσω για πρώτη φορά ζωντανά, μια ομιλία του πολύ σπουδαίου, κατ’ εμέ, Μάνου Δανέζη, κι΄ αυτό με βοήθησε να ολοκληρώσω το σκεπτικό μου γύρω από αυτό το ερώτημα, όπως και να εκφρασθώ στο ερώτημα της Ιωάννας: «Γιατί υπάρχει το μετείκασμα;»
    Όπως μας είπε ο Κος Δανέζης, το νέο επιστημονικό πνεύμα βασίζεται σε 3 αλήθειες.
    Η 2η αλήθεια μας λέει πως:
    «Το Σύμπαν της νέας επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα, το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ΕΝΑ. Μία απέραντη ενιαία και αδιαίρετη ενότητα. Ένας “ωκεανός” κοχλάζουσας ενέργειας».
    Κάθε αντικείμενο είναι μια απειροελάχιστη πυκνότητα (οφειλομένη στην καμπυλότητα του χώρου) αυτού του ενιαίου ρευστού ενέργειας, της οποίας είμαστε (τα πάντα) σημεία.
    Εάν δεχτούμε πως η ΨΥΧΗ είναι ένα χαρακτηριστικό της ενέργειας αυτής, ψυχή βρίσκεται στα πάντα, επομένως και στα χρώματα…..
    Τώρα, κατά την νέα επιστήμη, όλες αυτές οι πυκνότητες που δημιουργούνται από την επέμβαση της 4ης διάστασης στην καμπυλότητα του τρισδιάστατου χώρου στον οποίο βρισκόμαστε, σχηματίζουν εικονικές πραγματικότητες που υπάρχουν μόνο γιατί γίνονται αντιληπτές από τους εγκεφάλους των όντων της τρίτης διάστασής (που και αυτά είναι μορφωμένες πυκνότητες), βοηθουμένων από τις αισθήσεις.
    Επομένως κάθε εικονική πραγματικότητα φαίνεται να διαχωρίζεται από το σύνολο (κάτι που στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει) και να διαφοροποιείται από τις άλλες εικόνες, έχοντας τα δικά της χαρακτηριστικά και εκφράσεις.
    Στο επίπεδο αυτό, επειδή η γνώσεις μας για τα χρώματα και τα φωτόνια είναι ακόμα ανεπαρκείς, δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε την επακριβή σχέση των χρωμάτων με την ψυχή, παρά μόνο να παρατηρούμε ψυχικά αποτελέσματα που εκφράζονται από την επίδραση των χρωμάτων.
    Πάνος
    31-3-14

    05 Feb
  30. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    30

    Μαάτ Ρα, έτσι ακριβώς είναι. Όμως αν δεν έχουν τα χρώματα σημασία στον στοίχο αυτόν, τα ”12” κομμάτια τι μπορεί να υπονοούν; Γιατί δεν νομίζω να είπε έτσι, έναν τυχαίο αριθμό, αυτός που ήξερε πάντα τι έλεγε! Ούτε πιστεύω ότι όλες οι μπάλες της εποχής γίνονταν αποκλειστικά και μόνο από 12 κομμάτια υφάσματος και όλα διαφορετικού χρώματος. Δεν το βρίσκω λογικό, ούτε πρακτικό και δεν έτυχε και να έχω διαβάσει πουθενά αυτήν την λεπτομέρεια. Εσύ τι γνώμη έχεις;
    31-3-14

    05 Feb
  31. ΑΥΓΟΥΣΤΑ

    31

    Πάνο, πραγματικά ο Δανέζης είναι απίστευτος τύπος και σπουδαίος επιστήμονας. Τόσο απλός και τόσο κατανοητός ακόμα και από απλούς και άσχετους με το αντικείμενο ανθρώπους. Έχω ακούσει διαλέξεις του, έχω παρακολουθήσει τις εκπομπές του και μάλιστα πρόσφατα είχε έρθει και στον Πειραιά και συζητήσαμε όλοι μαζί του. Η ταύτιση της γνώσης του με την διδασκαλία είναι εκπληκτική. Αν θυμάμαι καλά η μόνη διαφορά μας είναι ότι, πρώτη πραγματικότητα (1ης δημιουργίας) είναι η πυκνότητα και δεύτερη η βαρύτητα. Μας είχε μιλήσει ακόμα και για την απενσάρκωση. Μπορούμε να τον καλέσουμε ξανά όποτε θελήσουμε και όπου θέλουμε, είχε πει, φτάνει να ορίσουμε το θέμα της συζήτησης για να μην λέμε σκόρπια και ασυντόνιστα πράγματα.
    Eίδες με πόσο απλό τρόπο εξήγησε, όπως λες και εσύ που τον παρακολούθησες, γιατί δεν μας είναι δυνατόν να αντιληφθούμε άλλα όντα, έξω από την διάστασή μας ακόμα και αν είναι υπαρκτά; Δεν μας το επιτρέπει η φυσιολογία μας (εγκέφαλος – αισθήσεις). Απλά.
    31-3-14

    05 Feb
  32. evrinoi

    32

    Καλημέρα σε όλη την παρέα!!!!
    Χάθηκα για λίγο και πρέπει να πω Πάνο ότι με έβαλες ξανά στο παιχνίδι με τα όσα είπες για τον Δανέζη. δηλ. τα όσα είπε ο Δανέζης. Ο άνθρωπος είναι πολύ καλός και θα ήθελα να τον ακούσω από κοντά. Τα όσα έγραψες ουσιαστικά κλειδώνουν με όσα γνωρίζουμε με πολύ απλά λόγια και χωρίς βαρύγδουπες εκφράσεις που πολλές φορές είναι αοριστολογίες.
    Τα όσα γράφεις για τη ψυχή έρχεσαι με τον δικό σου τρόπο και συμφωνείς μαζί μου. Διάβασε ξανά αυτά που είχα γράψει και θα δεις ότι αυτό που υποστήριζα και υποστηρίζω είναι ότι τα πάντα περικλείονται από την Αρχή Ψυχή, απορροφούν από αυτήν (αφομοιώνουν) και εκπέμπουν ( δεν είναι η κατάλληλη λέξη, αλλά δεν βρίσκω άλλη αυτή τη στιγμή) ότι έχουν επεξεργαστεί μέσω της αφομοίωσης .
    Any way….. για μια ακόμα φορά διαπιστώνω ότι η αλήθεια βρίσκει πολλούς και διαφορετικούς τρόπους για να εμφανισθεί και σε παροτρύνω (για μια ακόμη φορά) τα όσα γνωρίζεις, τα όσα έχεις μελετήσει για τα χρώματα να τα τοποθετήσεις και σε άλλα ” αξιώματα” . Σου υπόσχομαι το …..ΓΑΜΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ….
    Φιλάκια προς το παρόν…..

    1/4/2014
    Υ.Γ. τα όσα έγραψα δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο….

    05 Feb
  33. Μαάτ-Ρα

    33

    Το δώδεκα αρχικά δεν είναι ένας τυχαίος αριθμός. Η ίδια η εικόνα του 1+2 δίνει την εικόνα της τριάδας. Η τριάδα πάλι είναι εκείνο το μυστήριο που μας εξηγεί το τρισυπόστατο της Μονάδας . Η Δημιουργία ολόκληρη είναι Μονάδα που όμως για να γίνει αντιληπτή πρέπει να τριαδοποιηθεί. Η Γη είναι μέρος της Δημιουργίας και παράλληλα μία ανεξάρτητη μονάδα που υφίσταται την τριαδοποίηση προκειμένου να υπάρξει.Επί πλέον το 12 είναι αριθμός με πάρα πολλές ιδιότητες και που αναλύεται με πάρα πολλούς τρόπους, διαιρείται με πολλούς αριθμούς, 1,2,3,4,και 6 και δίνει αποτελέσματα που αναλύονται με πολλούς τρόπους. Επί πλέον ο Αριστοτέλης είχε αντίληψη της σφαιρικότητας της Γης και ίσως με τον αριθμό 12 να μιλά για την πληρότητά της ως δημιούργημα.
    7-4-14

    05 Feb
  34. nikoleta

    34

    Έπεσα ( δεν χτύπησα όμως) “τυχαία” στο blog σου. Εδώ και λίγο καιρό έχω ξεκινήσει κι εγώ κάτι παρόμοιο. Μα συστηθώ κιόλας….. ζωγράφος…. Χαίρομαι που υπάρχει αυτό που έχω ξεκινήσει σε άλλο μέσο. Καλή συνέχεια!!
    8-10-2015

    05 Feb
  35. admin

    35

    nikoleta, χάρηκα που δεν “χτύπησες” με το πέσιμό σου πάνω στο blog και ιδιαίτερα για το χιούμορ σου! Εμείς πως μπορούμε να “πέσουμε” πάνω σ’ αυτό το παρόμοιο που έχεις ξεκινήσει;
    Πάνος
    10-10-2015

    05 Feb

Reply to “5α γενέθλια”