xromata.com


Ζωγραφικη και χρηση χρωματων – Rembrandt

 

 

Οι ζωγράφοι, η ζωγραφική και η χρήση των χρωμάτων

 

Rembrandt (1606-1669)

 

Η προσκύνηση των ποιμένων

 

 

Έχομε ξεκινήσει μια σειρά αναρτήσεων όπου παρακολουθούμε την χρήση των χρωμάτων από τους ζωγράφους, όπως μας την παρουσιάζει το BBC στο άρθρο του Colour in paintings (το χρώμα στους πίνακες ζωγραφικής).

Πρόκειται για την ανάλυση της χρήσης των χρωμάτων (και την τεχνοτροπία) 20 γνωστών ζωγράφων από τον Μεσαίωνα έως σήμερα άρρηκτα δεμένους με το ζωγραφικό πνεύμα (και ρεύμα) της εποχής τους, ξεκινώντας από τους παλαιότερους χρονολογικά, φθάνοντας στους κάπως νεότερους.

Για κάθε ζωγράφο και την τεχνική του –η οποία αντικατοπτρίζει το πνεύμα της και τη τεχνοτροπία της εποχής του- θα αναφερόμαστε σε ένα γνωστό έργο του.

 Για τους ζωγράφους και τα έργα τους στα οποία αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις μπορείτε να ενημερωθείτε πηγαίνοντας στα categories στην ομάδα ΤΕΧΝΗ και ΧΡΩΜΑΤΑ

 

Τώρα θα ασχοληθούμε με τον Ολλανδό ζωγράφο Ρέμπραντ και τον πίνακά του «Η προσκύνηση των ποιμένων» που φιλοτέχνησε το 1646 και σήμερα βρίσκεται στην Εθνική πινακοθήκη του Λονδίνου.

 

 

Ο Ρέμπραντ χρησιμοποιούσε μια πολύ περιορισμένη γκάμα χρωμάτων, η οποία αποτελείτο κυρίως από γήινα χρώματα και μαύρο.

Για κόκκινο χρησιμοποιούσε βερμιγιόν και για τα μπλε του αζουρίτη και σμάλτο. Τα πράσινά του μάλλον τα έφτιαχνε με μίξη των μπλε χρωμάτων του με κίτρινο του μολυβδοκασσίτερου.

Αν και η χρωματική κλίμακα που χρησιμοποιήθηκε σ’ αυτόν τον πίνακα είναι αρκετά μικρή, η αντίθεση φωτός – σκότους δημιουργεί μια καταπληκτική εντύπωση λαμπερού φωτός.

 

 

Πράγματι, αν χρησιμοποιούσε μια μεγαλύτερη γκάμα φωτεινών χρωμάτων, μάλλον θα κατέστρεφε αυτό το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Τα ζεστά καφετιά, κίτρινα και κόκκινα γίνονται φωτεινότερα με την προσθήκη άσπρου για να αποδώσουν την αίσθηση του φωτός γύρω από την φάτνη, έτσι ώστε να φαίνεται ότι αυτή είναι η πηγή του φωτός.

 

Rembrandt: Η προσκύνηση των Μάγων

παραπλήσιο θέμα με παρόμοια τεχνική

 

Τα ίδια καφετιά και κόκκινα σκουραίνουν για να δημιουργήσουν τις σκιάσεις και το ημίφως, τα οποία σε κάποια σημεία έχουν ένα μπλε ή πράσινο χρωματισμό ώστε να δείχνουν ψυχρότερα.

Η καλά φωτισμένη περιοχή, η οποία είναι το επίκεντρο του πίνακα, είναι ένα τμήμα με φωτεινά χρώματα περιτριγυρισμένα από σκούρα, δίνοντας έτσι την αίσθηση ότι «βγαίνει» μέσα από τις σκοτεινές σκιές.

 

παρόμοια τεχνική επί του ιδίου θέματος

από άλλους ζωγράφους

πίνακες του Ολλανδού 

Gerrit van Henthorst

 

πίνακας του Ισπανού

Bartolome Esteban Murillo

 

Ο Ρέμπραντ θα είχε μάθει πώς να χρησιμοποιεί τα χρώματα και τις αντιθέσεις φωτός – σκότους όταν ήταν μαθητής κάτι που ανέπτυξε αργότερα με υψηλή παρατηρητικότητα και πειραματισμούς.

Ζωγράφιζε κατ’ ευθείαν στους μουσαμάδες του, χωρίς προσχέδια διευθετώντας τα χρώματά του και τις φωτεινές αντιθέσεις καθώς δούλευε πάνω στα έργα του. Χρησιμοποιούσε λάδια, τα οποία στεγνώνουν αργά, επιτρέποντάς του να μιγνύει τις φωτεινές με τις σκοτεινές περιοχές απαλά, χωρίς σκληρά περιγράμματα.

 

 

 

 

Έτυχε ο πίνακας του Rembrandt, του πέμπτου ζωγράφου με τον οποίο ασχολείται η σειρά αυτή, να έχει θέμα χριστουγεννιάτικο, την προσκύνηση των ποιμένων στην φάτνη, συνέπεσε δε η ανάρτηση αυτή με τα Χριστούγεννα.

 

 

Επ’ ευκαιρία τα xromata.com σας εύχονται

 

 

 

Καλές Γιορτές.

 


is | Topic: Ζωγράφοι και ζωγραφική, Τέχνες και χρώματα | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Ζωγραφικη και χρηση χρωματων – Rembrandt”