Το χρωμα του ουρανου
Ο γαλανός – μπλε, πολύχρωμος ουρανός
Σε πολλά άρθρα, μέχρι τώρα, αναφέραμε σαν σημείο αναφοράς το μπλε – γαλανό τ’ ουρανού.
Μάλιστα έχει τονιστεί ότι το χρώμα που κυριαρχεί στον πλανήτη μας είναι το μπλε, γιατί είναι το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας, που καταλαμβάνουν τον μεγαλύτερο χώρο της επιφάνειας και της περιφέρειας της γης. Παράλληλα όμως, είπαμε ότι το μπλε, ενώ είναι το κυρίαρχο και αφθονότερο χρώμα του πλανήτη όπου κατοικούμε, ουσιαστικά είναι ανύπαρκτο και συνεχώς μεταβαλλόμενο.
Προσπαθήστε να πιάσετε το μπλε της θάλασσας στα χέρια σας. Μπορείτε; Προσπαθήστε να εγκλωβίσετε κάπου ένα κομμάτι γαλάζιου ουρανού. Μπορείτε;
Μήπως είναι ευκαιρία τώρα να δούμε γιατί ο ουρανός είναι γαλανός και η θάλασσα μπλε; Μα είναι όντως μπλε η θάλασσα; Είναι γαλανός ο ουρανός;
Όχι δεν γριφολογώ ως προς τον συννεφιασμένο γκρίζο ουρανό, ούτε τον σχεδόν μαύρο ουρανό πριν την μπόρα, η τον μαύρο ουρανό της νύχτας.
Μιλάω για τον ασυννέφιαστο γαλάζιο ουρανό της ημέρας στον οποίο αναφερόμαστε συνεχώς και τον τραγουδάμε σε τόσα τραγούδια.
Επειδή στο μεγαλύτερο μέρος της μέρας διατηρεί το γαλανό χρώμα του, που κι’ αυτό ποικίλει από το ξεθωριασμένο γαλάζιο μέχρι το σχεδόν καθαρό μπλε, ο ουρανός έχει ταυτισθεί στην συνείδησή μας με το γαλάζιο χρώμα, μια ανοιχτή μπλε απόχρωση που κάποιες φορές την προσδιορίζουμε σαν ουρανί χρώμα, ή σιέλ, μια λέξη που δεν είναι τίποτε άλλο από την αντίστοιχη ονομασία του ουρανού στα γαλλικά (ciel λέγεται ο ουρανός στα γαλλικά).
Αν προσέξουμε καλά, θα παρατηρήσουμε πως το χρώμα του ουρανού δεν είναι σταθερό.
Ο ουρανός αλλάζει χρώματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, από τα ροδόχρυσα χρώματα της αυγής, έως τα άλλοτε κατακόκκινα, άλλοτε χρυσαφένια και άλλοτε μενεξεδένια δειλινά.
Θυμηθείτε επίσης κάτι ζεστά και υγρά μεσημέρια που μια αίσθηση κιτρινίλας σπάει το γαλάζιο του ουρανού, ή ακόμα, αυτό το γκριζαρισμένο γαλάζιο που απλώνεται πάνω από τις πόλεις με μολυσμένη ατμόσφαιρα.
Θυμηθείτε όμως κι’ εκείνο το μυστηριώδες βαθυσκότεινο μπλε που προηγείται της νύχτας και που σ’ εμένα τουλάχιστον ασκεί τόση γοητεία. Όλα αυτά τα χρώματα και οι ποικίλες αποχρώσεις τους είναι χρώματα του ουρανού, του πολύχρωμου γαλανού ουρανού.
Αυτή η ποικιλία χρωμάτων του ουρανού συμβαίνει γιατί ο ουρανός δεν διαθέτει δικές του χρωστικές ουσίες. Το χρώμα του είναι «δανεικό», εξαρτώμενο από το φως και τις συνθήκες της ατμόσφαιρας. Το γαλάζιο χρώμα του, αλλά και οι άλλες ημερήσιες αποχρώσεις του, οφείλονται στη σκέδαση του φωτός, που είναι ανάλογη με την γωνία με την οποία προσπίπτουν οι ακτίνες του ηλίου στη γη.
Επειδή η γη είναι σφαιρική και επιπλέον περι- στρεφόμενη, η γωνία πρόσκρουσης των ηλιακών ακτινών είναι διαφορετική σε κάθε σημείο του πλανήτη, γι’ αυτό τον λόγο ο ουρανός δεν έχει παντού το ίδιο χρώμα, όμως έχει την ίδια στιγμή όλα του τα χρώματα. Και το χρώμα της χρυσαυγής στα σημεία όπου ανατέλλει ο ήλιος, και το γαλάζιο της ημέρας, και τα χρώματα του δειλινού και το βαθύ μπλε του λυκόφωτος.
Το ίδιο, ταυτόχρονα έχει και τις θερινές χροιές του στο θερινό ημισφαίριο και τις χειμερινές στο χειμερινό. Εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε αυτή την χρωματική σταθερότητά του (δηλαδή ότι κάθε στιγμή διατηρεί συνεχώς όλα του τα χρώματα) λόγω του μεγέθους μας και της αναγκαστικής μας προσκόλλησης σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη ανά πάσα στιγμή. Οπότε γινόμαστε εμείς οι σταθεροί παρατηρητές και μετατρέπεται σε μεταβλητό το χρώμα του ουρανού στο σημείο από το οποίο τον παρατηρούμε, αφού η γωνία πρόσκρουσης του φωτός στο σταθερό για μας σημείο αλλάζει συνεχώς.
(Στην πραγματικότητα είναι το γήινο σημείο , πάνω στο οποίο βρισκόμαστε, που μετακινείται και αλλάζει συνεχώς θέση).
admin is | Topic: Ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και Φως, μπλε, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Το χρωμα του ουρανου”