Σκεψεις κι αποψεις 6.
Σκέψεις κι’ απόψεις [6]
Συνεχίζουμε με Σκέψεις και Απόψεις φίλων του site, που δεν είναι παρά η επανάληψη επιλεγμένων παλαιών comments (με χρονική σειρά ανάρτησης) από την στήλη διαλόγου.
Κάποια από αυτά ίσως σας φαίνονται αταίριαστα με το θέμα της ιστοσελίδας, που είναι τα χρώματα, όμως όλα αναπτύχθηκαν από ερεθίσματα που δόθηκαν από κάποιο άρθρο βασισμένο σε αυτά, τα χρώματα δηλαδή και τον κόσμο τους.
Συμφωνώ ΙΟΑΝΝΑ με όσα γράφεις! Εάν κατάλαβα καλά, θεωρείς τον άνθρωπο σαν ένα μικρό τμήμα της συνολικής δημιουργίας. Έτσι είναι!
Πέρα από αυτό, κατ’ εμέ ο άνθρωπος, ο κάθε ένας μας, είναι κάτι ανάλογο με το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, μια μεγάλη σειρά δονήσεων που εκτείνονται όσο και στο φάσμα σε τεράστια έκταση, από τις ακτίνες γάμμα έως τα ραδιοκύματα.
Από όλη αυτή τη σειρά, όπως γίνεται αντιληπτό από την αίσθηση της όρασης μόνο το ορατό φως, ένα ίδιο μικρό τμήμα από το σύνολο του κάθε ανθρώπου φαίνεται, γίνεται αντιληπτό, εδώ και τώρα, στην περιορισμένη ζωή αυτού του περιορισμένου σε χώρο και χρόνο σημείου.
Άρα, ναι μεν γεννιέμαι, ζω, πεθαίνω εδώ για ένα χρονικό διάστημα, αλλά δεν είμαι μόνο αυτό! Αυτό είναι μόνο το “φαίνεσθαί” μου.
Το δε φάσμα είναι μια συνεχής ενέργεια που ταξιδεύει στο σύμπαν και ό,τι έχει την ταχύτητα του φωτός, όπως λέει η σύγχρονη επιστήμη, δεν έχει ηλικία, δεν γερνάει, είναι άχρονο.
Πάνος
13-7-09
Σε συνέργεια με τη Λυδία, Πάνο μου, μας τοποθέτησες πάλι επί της Λυδίας λίθου για να δοκιμαστούμε.
Λοιπόν, η σχέση των 6 & 7, μπορεί ν’ αναχθεί σ’ αυτή των 12 & 13, όπου 12=6 ζεύγη (yin-yang), οπότε αυτομάτως μας έρχεται η αντιστοιχία με την ορθογώνια Τράπεζα του Μυστικού Δείπνου του Χριστού και των μαθητών του (συμπεριλαμβανομένου του Ιούδα), την στρογγυλή, αυτή τη φορά τράπεζα του Αρθούρου και των Ιπποτών του (συμπεριλαμβανομένου του Λάνσελοτ), του Ήλιου εν μέσω των 12 αστερισμών κ.λ.π. Κάποιος ερευνητής (νομίζω καβαλιστής, αν και η μνήμη μου δε με βοηθά), είχε προτείνει την προσομοίωση με μια ρόδα κάρου, που φέρει 6 ακτίνες, με το 7ο να είναι ο άξονας, που τέμνει κάθετα τη ρόδα στο κέντρο της (κι άρα ανήκει σ’ άλλο επίπεδο) και που της μεταδίδει την κίνηση, όπως ο 7ος Γίγαντας, που ανέφερες, παρακινεί τους υπόλοιπους έξι στην εκτέλεση Έργου.
Βέβαια, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, το κινούν αίτιο δηλ. ο άξονας, δεν φαίνεται, κατά τη γνώμη μου, να είναι το ακίνητο ”κινούν” του Αριστοτέλη, καθώς αυτός ο άξονας δέχεται την κίνηση με τη σειρά του απ’ την ενέργεια των α-λόγων, τα οποία πάλι ελέγχονται και καθοδηγούνται στην Ατραπό απ’ τον Ηνίοχο.
Όσο για την αντανάκλαση και μικροκλίμακα της Γένεσης, οι Ιουδαίοι πράγματι κρατούν την 7η (ημέρα του Κρόνου ή Γιαχβέ = Ιεχωβά) ως ημέρα ανάπαυσης, την ώρα που οι περισσότεροι λαοί, όπως οι Έλληνες (Κυριακή) και οι Σάξωνες (Sunday, Sonntag, Sondag) έχουν αντίστοιχα επιλέξει την 1η (ημέρα του Ήλιου), που στην πραγματικότητα όμως, είναι και πάλι η 7η και ιερή ημέρα των Ρωμαίων παγανιστών, αφιερωμένη στον Ήλιο, που έγινε και στους Χριστιανούς η ιερή ”ημέρα του Κυρίου”, ως η μέρα της Αναστάσεώς του.
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
14-8-09
Η σχέση 6 & 7 ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN ανάγεται λοιπόν σε 12 – 13, όπου 12 = 6 ζεύγη και το 13 μόνο του, αζευγάρωτο. Αντιστοιχείς δηλαδή την περισσευόμενη Τιτανίδα με τον Ιησού, τον Αρθούρο, τον Ήλιο! Έτσι μας δίνεις και άλλες ομάδες σχέσεων του 6 με το 7.
(Ο αριθμός των ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης ποικίλουν από 12 (6 ζεύγη) έως 150 (1+5+0=6).
Στη λίστα του Winchester, του 1270, αναφέρονται 25 (2+5=7).
Η αντιστοιχία που κάνεις ως προς τον Γίγαντα που παρακίνησε τους άλλους 6 σε εκτέλεση έργου, με τον άξονα που κινεί τις 6 ακτίνες τις ρόδας, ήταν διαφωτιστική και μου άρεσε.
Όσο για το ακίνητο κινούν του Αριστοτέλη, δυστυχώς δεν έχω χρόνο προς το παρόν να το μελετήσω.
Αυτό τον καιρό ασχολούμαι με τον Ιπποκράτη και με τον έλεγχο που πρέπει να ασκεί σαν καλός Ηνίοχος επί των ενεργειακών α – λόγων του.
Θα τα ξαναπούμε! Δεν τελειώσαμε (ποιός ο ρόλος του Ιούδα ή του Λάνσελοτ μέσα στις διπλές εξάδες;)
Πάνος
16-8-09
Ως προς τις ημέρες και τα χρώματα ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, απλώς διάβασα επιπόλαια το άρθρο που μας έστειλες. Κάπου συμφωνώ, κάπου διαφωνώ. Είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει επισήμως μελλοντικά. Μου έδωσες όμως την ευκαιρία να αναφερθώ στα χρώματα και τις ημέρες, όπως είναι παραδοσιακά καθιερωμένα στην Ταϋλάνδη (μια χώρα που λατρεύει τα χρώματα), όπου όλοι γνωρίζουν την αντιστοιχία χρωμάτων – ημερών και σημαιοστολίζουν τη χώρα στις επετείους με το ανάλογο χρώμα. Πχ. όταν γιορτάζουν τα γενέθλια της βασίλισσάς τους, επειδή γεννήθηκε Παρασκευή, υψώνουν σε όλη τη χώρα γαλάζιες σημαίες, που είναι το χρώμα της Παρασκευής.
Η Ταϋλανδική αντιστοιχία λοιπόν, έχει ως εξής:
Κυριακή = κόκκινο
Δευτέρα = κίτρινο
Τρίτη = ροζ
Τετάρτη = πράσινο
Πέμπτη = πορτοκαλί
Παρασκευή = μπλε
Σάββατο = μωβ
Πάνος
12-9-09
Καλησπέρα και από εμένα, νεοαφιχθείσα στην παρέα σας αλλά και στον βαθύτερο κόσμο των χρωμάτων. Συγχαρητήρια καταρχάς στον Πάνο και στους άλλους δημιουργούς του site που τόσο μας βοηθά να κατανοήσουμε τον σημαντικό ρόλο των χρωμάτων στην ζωή μας και την ερμηνεία αυτών. Διαβάζω τα άρθρα, με πολύ ενδιαφέρον και σιγά σιγά ανοίγονται μπροστά μου καινούργιοι ορίζοντες πλημμυρισμένοι από χρώμα και φως.
Πολύ αξιόλογο είναι και το θέμα που αφορά την Ίριδα και την συσχέτιση της με αυτό το πολύχρωμο οπτικό και Μετεωρολογικό Φαινόμενο, το ουράνιο τόξο.
Θα ήθελα και εγώ να αναφερθώ σε αυτό, είναι πολύ αξιόλογη συζήτηση και να διαβάσω και άλλα ακόμα για αυτό το συναρπαστικό θέαμα προβολής χρωμάτων.
Μυθολογικά, λέγεται ότι καθήκον της Ίρις ήταν να συμβάλλει στην απονομή δικαιοσύνης. Κάθε φορά που υπήρχαν αντιδικίες στον Όλυμπο μεταξύ των θεών, ή στην περίπτωση που κάποιος θεός έλεγε ψέματα, η Ίριδα έπρεπε να πετάξει μέχρι την κατοικία της Στύγας. Από το σημείο εκείνο έπεφτε το ιερό νερό της, με το οποίο γέμιζε η Ίριδα ένα χρυσό κύπελλο και το πήγαινε στον Όλυμπο. Αν κάποιος θεός ορκιζόταν στο νερό αυτό ψέματα, έπεφτε κάτω χωρίς πνοή και χωρίς να έχει τις αισθήσεις του κι έμενε έτσι για ένα χρόνο, δεν έτρωγε αμβροσία ούτε έπινε νέκταρ. Στη συνέχεια έμενε για εννιά χρόνια αποκλεισμένος από τα συμπόσια των θεών, καθώς και από την προστασία τους.
Εξίσου σημαντική αποστολή της Ίριδας ήταν να μεταφέρει τις εντολές του Δία στους άλλους θεούς και όχι μόνο. Μετέφερε μηνύματα από το “μάτι του ουρανού” στη γη με την καμπύλη του ουράνιου τόξου. Η θεότητα χρησιμοποιούσε το Ουράνιο Τόξο σαν σημάδι προειδοποίησης και ελπίδας
Ανεξάρτητα από το αν βρέξει μόνο για λίγη ώρα ή για μέρες, μόλις εμφανίζεται ο ήλιος και υπάρχουν ακόμα σταγόνες βροχής στον αέρα ένα φάσμα χρωμάτων παρουσιάζεται.
Παραμερίζοντας κάπου εδώ το ιστορικό κομμάτι η περιέργειά μου περνά από την μια ερώτηση στην άλλη! Γιατί το Ουράνιο Τόξο είναι κυκλικό; Γιατί είναι έγχρωμο; Γιατί τα χρώματα έχουν κάθε φορά αυτή τη συγκεκριμένη διάταξη;
Ευχαριστώ για την αφύπνιση..
Alice
18-9-09
Θα ‘θελα και γω με τη σειρά μου να καλωσορίσω την Alice στη Χώρα των Θαυμάτων, ε, των Χρωμάτων ήθελα να πω. Και μιας που ασχολούμαστε με μυθολογία και ατμοσφαιρικά φαινόμενα λέω να συμπληρώσω κάποια στοιχεία σχετικά.
Η Ίρις λοιπόν, εκτός των όσων προαναφέρθηκαν ήταν επίσης
στην υπηρεσία της Ήρας: έστρωνε το κρεβάτι της, τη βοηθούσε στον καλλωπισμό της, άλειφε τα θεία μέλη της με ιερό μύρο κ.λ.π.
Η ΗΡΑ, θεά του αέρα και των καιρικών φαινομένων, είναι αναγραμματισμός του ΑΗΡ, και να λοιπόν μια ακόμη σχέση της ατμοσφαιρικής Ίριδας με το στοιχείο του αέρα.
Ανάλογη σχέση έχουν όμως και οι εκ των Αργοναυτών δίδυμοι αδελφοί Κάλαις και Ζήτης, που διέσχιζαν τον αέρα με τις ολοπόρφυρες φτερούγες τους και με μεγάλη ταχύτητα, οι -όχι τυχαία- αποκαλούμενοι και Βορεάδες. Ήταν λοιπόν γιοί του Βορέα (βόρειος άνεμος) και της Ωρείθυιας. Το ζεύγος όμως αυτό είχε και δυο κόρες, η μια εκ των οποίων, η Κλεοπάτρα (όχι της Αιγύπτου), εκτός από αδελφή των Βορεάδων ήταν και σύζυγος του μάντη και βασιλιά της Θράκης Φινέα, τον οποίο (ως άλλο Προμηθέα) τιμώρησε ο Δίας τυφλώνοντάς τον και βάζοντας τις Άρπυιες να του αρπάζουν (από κει και τ’ όνομά τους) το φαγητό.
Ίσως λοιπόν, η όλη συμμετοχή των Βορεάδων στην Αργοναυτική εκστρατεία, είχε να κάνει μόνο με την απελευθέρωση του θείου τους (καταλυτική βέβαια για τους Αργοναύτες), καθώς ουδέποτε έφτασαν στην Κολχίδα, αφού μετά την καταδίωξη των Αρπυιών, ο Ηρακλής εκδικούμενος (διότι οι δίδυμοι είχαν πρωτύτερα πείσει τον Ιάσονα να τον εγκαταλείψει στη Μυσία) τους κατέρριψε οριστικά στην Τήνο, όπου υπήρχε και μνημείο τους κι όπου λατρεύονταν το δεκαπενταύγουστο ως βόρειοι άνεμοι, τα γνωστά μας Μελτέμια.
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
19-9-09
admin is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Σκεψεις κι αποψεις 6.”