xromata.com


Ταυτότητες αποχρώσεων – Hue’s identity

Προσδιορισμός ταυτότητας μιας απόχρωσης.

 

 Αρκετές γλώσσες περιέχουν εκατοντάδες ονομασίες αποχρώσεων οι οποίες όμως στην πλειονότητά τους είναι συσχετισμένες με ομοιόχρωμα αντικείμενα, οπότε και δεν είναι σταθεροί προσδιορισμοί, ιδιαίτερα όταν οι όροι αυτοί γίνονται διεθνείς.

Πχ. Το «μπρικ» σαν χρωματικός όρος προσδιορίζει το χρώμα του τούβλου. Έχουν όμως τα τούβλα παντού και πάντα το ίδιο χρώμα;

 

 

 

Στα ελληνικά χρησιμοποιούμε μεν τον ξενόγλωσσο όρο μπρικ, όταν όμως τον μεταφράζουμε στα καθ’ ημάς, δεν λέμε «τουβλί» χρώμα, αλλά «κεραμιδί». Τούβλο και κεραμίδι, μπορεί να έχουν περίπου την ίδια απόχρωση λόγω κοινής κατασκευαστικής καταγωγής, όμως η χρήση τους, ιδιαίτερα με την πάροδο του χρόνου, επιφέρει κάποια έστω και ελάχιστη χρωματική διαφοροποίηση. Επί πλέον ο χαρακτηρισμός μπρικ ή κεραμιδί μπορεί μεν να εννοεί και να αναφέρεται στην απόχρωση του συγκεκριμένου αντικειμένου, όμως αυτή διαφέρει από τόπο σε τόπο. Άλλα τα αγγλικά κεραμίδια, άλλα τα ελληνικά και άλλα τα ασιατικά. Οπότε, ονομάζοντας μια απόχρωση με το όνομα ενός σχετικού αντικειμένου, προσδιορίζουμε κατά σύμβαση περίπου την ονομαζόμενη χροιά, αλλά την αντιλαμβανόμαστε υποκειμενικά, ανάλογα με την προσωπική μας αντίληψη ως προς το χρώμα του «ανάδοχου» αντικειμένου.

Ονομάζουμε τερακότα το χρώμα της ψημένης γης (terra cotta), αλλά πόσο ψημένη είναι αυτή η γη; Και σε ποια γήινη περιοχή αναφερόμαστε;

 

Πιο συγκεκριμένες είναι οι ονομασίες burnt Sienna και raw Sienna (καμένη και άψητη γη της Σιένα) γιατί προσδιορίζεται η συγκεκριμένη γεωγραφική τοποθεσία, όμως έχει η γη της Σιένα σε όλη την επικράτειά της ακριβώς την ίδια απόχρωση;

 

 

Το σικλαμέν, δηλαδή το χρώμα του κυκλάμινου, αμέσως μας φέρνει στο νου το απαλό ανοιχτόχρωμο μωβ του όμορφου αυτού αγριολούλουδου. Όμως σε ποια ακριβώς χροιά του αναφερόμαστε; Σ’ αυτήν που έχει το λουλούδι που μόλις άνθισε ή σ’ αυτήν του ώριμου άνθους; Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η απόχρωση του κυκλάμινου εξαρτάται από την σύσταση του εδάφους στο οποίο αυτό φύτρωσε. Ανάλογα λοιπόν με τα συστατικά του εδάφους από το οποίο τρέφεται επηρεάζονται οι φλαβόνες και ανθοκυανίνες (χρωστικές των ανθέων) και αλλάζει η χροιά τους.

 

 

Οπότε, ποιο είναι άραγε το πραγματικό κυκλαμινί χρώμα; Αυτό που ελαφρώς ροδίζει ή αυτό που πλησιάζει προς το μωβ – σιέλ;

 Πάμε στα κεράσια τώρα! Όταν λέμε κόκκινο κερασί ασφαλώς και αναφερόμαστε στο κόκκινο του κερασιού. Αλλά ποιο είναι αυτό το κόκκινο του κερασιού; Το χρώμα των απλών κερασιών όταν πρωτοωριμάζουν ή των γινομένων; Ή μήπως εννοούμε το βαθύ κόκκινο που έχουν τα βοδενά κεράσια;

 

Το καφετί, σαφώς και αναφέρεται σε σχέση με τον καφέ, όμως αφορά στο αφέψημα του ελληνικού ή του στιγμιαίου καφέ ή στους κόκκους του καφέ; Καβουρδισμένους ή ακαβούρδιστους; Και ποιάς ποικιλίας άραγε;

 

 

Όλοι λοιπόν αυτοί οι όροι που προσδιορίζουν χρωματικές αποχρώσεις δεν έχουν σταθερότητα και καθαρή αντικειμενικότητα, οπότε δεν έχουν καμιά σπουδαιότητα για τον εννοιολόγο – γλωσσολόγο μελετητή λόγω της ευμεταβλητότητας και της υποκειμενικότητάς τους.  

 

Translation into English

Determination of a hue’s identity.



 Many languages contain hundreds of hue names which are mostly correlated with objects of the same shade thus there are no constant determinations, especially when those terms are spread internationally.
E.g. "brick" as a color term determines the color of brick. But, bricks everywhere and always, do they have the same color?
In Greek language instead of using the term “brick” to express that hue the word “tile” is in use. Bricks and tiles may have about the same shade due of their common manufacturing origin, but their use especially over time provide some even minimal chromatic modulation. Moreover, the characterization brick or tile may well be understood as referring to the color of the object which differs from place to place. Other are the English tiles, other the Greek ones and other the Asian. So, naming a shade under the name of a relative object, we determine by convention about the connotation of a hue, but we comprehend it subjectively, depending on our personal perception of the color of the promoter object.
We have the color term of terra cotta (baked earth) but how is baked that earth? And about which part of earth’s land we are referring?
More specific names are those of burnt Sienna and raw Sienna (burnt and raw land of Siena) because they identify the specific geographical location, but is it the land of Siena everywhere across its territory of the exact same color?
Siklamen, a French origin term referring to the color of cyclamen flower, immediately brings to mind the soft pale purple of this beautiful wild flower. But exactly which of its shades we are talking about? Are we referring to the hue of the newly blossomed flower or to that of the matured flower? Let us not forget that the shade of cyclamen depends on the soil in which it grew. So, depending on the components of the soil which feeds the plant the flavones and anthocyanins (color pigments of flowers) are affected and alters the color of it.
So which is the real cyclamen color? The slightly pinkish one or the nearest to purple – blue shade?
 Let us have a look at the cherry color! When we say cherry color of course we refer to the red cherry hue. But what is that red cherry hue? Is the color of the just matured cherry or that of the well ripened? Do we refer to the light red cherries or to the deep red colored variety?
Coffee color, the common name for brown in many languages, clearly mentioned in relation to coffee, but what kind of coffee we mention exactly?  Instant or Turkish coffee, coffee beverage or coffee beans? Roasted ones or raw ones? And what variety we are talking about?
So, all those conditions that determine color tones are not stable and pure so they have no importance to the conceptual – linguist, scholar because of their volatility and subjectivity.

 


is | Topic: εννοιολογία | Tags: , , , , , , , , , , , ,

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Ταυτότητες αποχρώσεων – Hue’s identity”