xromata.com


Γιατι λαμπουν στο σκοταδι

⊆ March 15th by | ˜ No Comments »

 

Γιατί κάποια πράγματα λάμπουν στο σκοτάδι

 

 

 

 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς λειτουργεί η λάμψη στο σκοτάδι;

Μιλάω για υλικά που λάμπουν αληθινά αφού σβήσετε τα φώτα, όχι για αυτά που λάμπουν κάτω από το μαύρο φως ή το υπεριώδες φως, τα οποία στην πραγματικότητα απλώς μετατρέπουν το αόρατο φως υψηλής ενέργειας σε μια μορφή χαμηλότερης ενέργειας ορατή στα μάτια σας.

Υπάρχουν επίσης αντικείμενα που λάμπουν λόγω συνεχιζόμενων χημικών αντιδράσεων που παράγουν φως, όπως η χημειοφωταύγεια των ράβδων λάμψης.

 

 

Υπάρχουν επίσης βιοφωταυγή υλικά, όπου η λάμψη τους προκαλείται από βιοχημικές αντιδράσεις σε ζωντανά κύτταρα, όπως επίσης και λαμπερά ραδιενεργά υλικά, τα οποία μπορεί να εκπέμπουν φωτόνια ή να λάμπουν λόγω θερμότητας.

Αυτά τα πράγματα λάμπουν, αλλά τι θα λέγαμε για τα λαμπερά χρώματα που έχουν τα αυτοκόλλητα αστέρια που μπορείτε να κολλήσετε στην οροφή και στους τοίχους του υπνοδωματίου σας που λάμπουν την νύχτα όταν σβήνετε το φως;

 

 

Τα πράγματα λάμπουν λόγω του φωσφορισμού.

Αυτοκόλλητα αστέρια, μπογιές και λαμπερές πλαστικές χάντρες λάμπουν από φωσφορισμό.

Ο φωσφορισμός είναι μια διαδικασία φωτοφωταύγειας κατά την οποία ένα υλικό απορροφά ενέργεια και στη συνέχεια την απελευθερώνει στο σκοτάδι αργά με την μορφή ορατού φωτός.

 

 

 

Τα φθορίζοντα υλικά λάμπουν μέσω παρόμοιας διαδικασίας, αλλά τα φθορίζοντα υλικά απελευθερώνουν φως αμέσως μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων.

 

 

Στο παρελθόν, τα περισσότερα προϊόντα που έλαμπαν στο σκοτάδι παρασκευάζονταν χρησιμοποιώντας θειούχο ψευδάργυρο. Η ένωση απορροφούσε ενέργεια και στη συνέχεια την απελευθέρωνε αργά με την πάροδο του χρόνου. Η ενέργεια αυτή δεν ήταν πραγματικά κάτι που μπορούσες να δεις, έτσι πρόσθετες χημικές ουσίες που ονομάζονται φώσφοροι προστέθηκαν για να ενισχύσουν τη λάμψη και να προσθέσουν χρώμα.

Οι φώσφοροι παίρνουν την ενέργεια και τη μετατρέπουν σε ορατό φως.

 

 

 

Η σύγχρονη λάμψη στο σκοτάδι χρησιμοποιεί αργιλικό στρόντιο αντί για θειούχο ψευδάργυρο. Αποθηκεύει και απελευθερώνει περίπου 10 φορές περισσότερο φως από το θειούχο ψευδάργυρο και η λάμψη του διαρκεί περισσότερο.

Το ευρώπιο της σπάνιας γαίας προστίθεται συχνά για να ενισχύσει τη λάμψη.

 

 

Τα μοντέρνα χρώματα είναι ανθεκτικά και αδιάβροχα, επομένως μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διακόσμηση εξωτερικών χώρων και δέλεαρ ψαρέματος και όχι μόνο για κοσμήματα και πλαστικά αστέρια.

 

 

 

Γιατί το πράγματα που φωσφορίζουν στο σκοτάδι είναι πράσινα

Υπάρχουν δύο κύριοι λόγοι για τους οποίους η λάμψη στο σκοτάδι λάμπει κυρίως σε πράσινο φως.

Ο πρώτος λόγος είναι επειδή το ανθρώπινο μάτι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο πράσινο φως, επομένως το πράσινο φαίνεται πιο φωτεινό σε εμάς.

Οι κατασκευαστές επιλέγουν φωσφόρους που εκπέμπουν πράσινο για να αποκτήσουν την πιο φωτεινή εμφανή λάμψη.

Ο άλλος λόγος που το πράσινο είναι ένα κοινό χρώμα είναι επειδή ο πιο κοινός προσιτός και μη τοξικός φώσφορος λάμπει πράσινος.

Ο πράσινος φώσφορος λάμπει επίσης περισσότερο. Είναι απλή ασφάλεια και οικονομία!

Σε κάποιο βαθμό υπάρχει και ένας τρίτος λόγος που το πράσινο είναι το πιο κοινό χρώμα.

Ο πράσινος φώσφορος μπορεί να απορροφήσει ένα ευρύ φάσμα μηκών κύματος φωτός για να παράγει μια λάμψη, έτσι ώστε το υλικό του να μπορεί να φορτιστεί κάτω από το ηλιακό φως ή το δυνατό φως εσωτερικού χώρου.

Πολλά άλλα χρώματα φωσφόρων απαιτούν συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός για να λειτουργήσουν. Συνήθως, αυτό είναι υπεριώδες φως. Για να λειτουργήσουν αυτά τα χρώματα (π.χ. μωβ), πρέπει να εκθέσετε το λαμπερό υλικό σε υπεριώδη ακτινοβολία.

Στην πραγματικότητα, ορισμένα χρώματα χάνουν τη φόρτισή τους όταν εκτίθενται στο φως του ήλιου ή στο φως της ημέρας, επομένως δεν είναι τόσο εύκολα ή διασκεδαστικά στη χρήση τους.

Το πράσινο είναι εύκολο στη φόρτιση, με μεγάλη διάρκεια και φωτεινότητα.

Ωστόσο, το μοντέρνο aqua blue χρώμα συναγωνίζεται το πράσινο σε όλες αυτές τις πτυχές.

 

 

 

Τα χρώματα που είτε απαιτούν συγκεκριμένο μήκος κύματος για να φορτιστούν, είτε δεν λάμπουν έντονα ή χρειάζονται συχνή επαναφόρτιση περιλαμβάνουν το κόκκινο, το μωβ και το πορτοκαλί. Πάντα αναπτύσσονται νέοι φώσφοροι, επομένως μπορείτε να περιμένετε συνεχείς βελτιώσεις στα προϊόντα.

 

 

Θερμοφωταύγεια:

Η θερμοφωταύγεια είναι η απελευθέρωση φωτός λόγω θέρμανσης.

Βασικά, απορροφάται αρκετή υπέρυθρη ακτινοβολία για να απελευθερώσει φως στο ορατό εύρος.

Ένα ενδιαφέρον θερμοφωταυγές υλικό είναι το χλωροφόνιο, ένας τύπος φθορίτη. Κάποιο χλωροφόνιο μπορεί να λάμπει στο σκοτάδι απλά από την έκθεση του στην θερμότητα του σώματος!

Τριβολοφωταύγεια:

Μερικά φωτοφωταυγή υλικά λάμπουν από την τριβολοφωταύγεια.

Εδώ, η άσκηση πίεσης σε ένα υλικό μεταδίδει την ενέργεια που απαιτείται για την απελευθέρωση φωτονίων.

Η διαδικασία πιστεύεται ότι προκαλείται από το διαχωρισμό και τη συνένωση στατικών ηλεκτρικών φορτίων.

Παραδείγματα φυσικών τριβολοφωταυγόντων υλικών περιλαμβάνουν ζάχαρη, χαλαζία, φθορίτη, αχάτη και διαμάντι.

 

 

 

Άλλες διαδικασίες που παράγουν λάμψη:

Ενώ τα περισσότερα υλικά που λάμπουν στο σκοτάδι βασίζονται στον φωσφορισμό επειδή η λάμψη διαρκεί πολύ (ώρες ή ακόμα και ημέρες), συμβαίνουν και άλλες διεργασίες φωταύγειας.

Εκτός από τον φθορισμό, τη θερμοφωταύγεια και την τριβολοφωταύγεια, υπάρχουν επίσης η ραδιοφωταύγεια (η ακτινοβολία εκτός από το φως απορροφάται και απελευθερώνεται ως φωτόνια), η κρυσταλλοφωταύγεια (το φως απελευθερώνεται κατά την κρυστάλλωση) και η ηχοφωταύγεια (η απορρόφηση των ηχητικών κυμάτων οδηγεί σε απελευθέρωση φωτός).


Topic: ορυκτα και χρωματα, Φύση και χρώματα | Tags: None

Χρωματισμος στην βιολογια: Φυσικος έλεγχος χρωματισμου

⊆ March 10th by | ˜ No Comments »

 

[Από την σειρά της ‘Britannica’ για τις βιο-χρωστικές]

 

Ο Χρωματισμός στην βιολογία

 

[ΚΑ]

 

 

Έλεγχος χρωματισμού

 

Φυσικός έλεγχος

 

Η ανάπτυξη του χρωματισμού εξαρτάται συχνά από ρυθμιστικές ουσίες (ορμόνες) που εκκρίνονται από τους ενδοκρινείς αδένες.

Στα πτηνά το επίπεδο της ορμόνης θυροξίνης καθορίζει τον χρωματισμό των φτερών και του ράμφους, αν και συχνά καθορίζονται συγκεκριμένα εποχιακά βιοχρώματα υπό την επίδραση των ορμονών του φύλου, όπως στο ράμφος του ψαρονιού, που γίνεται από μαύρο σε κίτρινο στις αρχές της άνοιξης.

 

 

Ωστόσο, η μεταβλητότητα στον έλεγχο μεταξύ των ειδών πτηνών είναι τόσο μεγάλη που οι γενικεύσεις είναι αδύνατες.

Ορμονικά ελεγχόμενες χρωματικές αλλαγές συμβαίνουν επίσης στα θηλαστικά.

Για παράδειγμα, οιδήματα στις περιοχές των γεννητικών οργάνων που γίνονται ροζ λόγω αγγείωσης κατά την αναπαραγωγική περίοδο.

Η εξειδίκευση του είδους των μοτίβων χρωματισμού, ωστόσο, εξαρτάται πάντα από μια γενετικά καθορισμένη ανταπόκριση διαφόρων ιστών-στόχων σε ορισμένες ορμόνες.

 

 

Τα χρωματοφόρα εμφανίζονται στα κεφαλόποδα, τα καρκινοειδή, τα έντομα, τα ψάρια, τα αμφίβια και τις σαύρες και είναι υπεύθυνα για τις πιο γρήγορες αλλαγές χρώματος.

Επιτρέπουν την εμφάνιση μιας βιοχρωστικής  διασκορπίζοντάς την στην επιφάνεια που φέρει το χρωματοφόρο ή κρύβουν το βιόχρωμα συγκεντρώνοντάς το σε μικρές περιοχές.

Τα χρωματοφόρα είναι τριών ειδών.

 

 

Τα χρωματοφόρα όργανα των κεφαλόποδων αποτελούνται από έναν ελαστικό σάκο γεμάτο με βιοχρωστικές και ελέγχεται από έναν δακτύλιο μυϊκών ινών που ακτινοβολούν.

Αυτές οι ίνες συστέλλονται ως απόκριση στη νευρική διέγερση, τεντώνοντας έτσι τον σάκο σε έναν φαρδύ, λεπτό δίσκο.

Τα χρωματοφόρα συγκυτία που εμφανίζονται στα καρκινοειδή, με την κίνηση του βιοχρώματος να οφείλεται στην υποχώρηση και την ροή του κυτταροπλάσματος μέσω σταθερών σωληνοειδών χώρων που καταρρέουν όταν το κύτταρο συστέλλεται και γεμίζουν όταν το κύτταρο διαστέλλεται. Τα χρωματοφόρα συγκυτία ελέγχονται ορμονικά.

Τα κυτταρικά χρωματοφόρα, το τρίτο είδος, βρίσκονται στα σπονδυλωτά.

 

 

Σε αυτά τα κύτταρα ρέουν κόκκοι μελανίνης σε σταθερές κυτταρικές διεργασίες που διατηρούν μια σταθερή θέση, σε αντίθεση με τις διαδικασίες συστολής και διαστολής των συγκυτίων.

Ο έλεγχος μεταξύ των σπονδυλωτών ποικίλλει. Τα χρωματοφόρα των οστέινων ψαριών ελέγχονται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα.

Αυτά των καρχαριοειδών ψαριών (καρχαρίες, σελάχια) και στις σαύρες ελέγχονται από ορμόνες και νεύρα. Αυτά των αμφιβίων ρυθμίζονται μόνο από ορμόνες.

Ένα ζώο μπορεί να περιέχει βιοχρωστικές πολλών χρωμάτων, συνήθως κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και αντανακλαστικό λευκό.

Οι γαρίδες έχουν επίσης μπλε βιοχρωστικές.

Με κατάλληλες μετακινήσεις βιοχρωστικών, ένα ζώο μπορεί να επιτύχει ουσιαστικές αλλαγές στο χρώμα ή τις χροιές του για ποικίλες χρονικές περιόδους.

 

 

Στις γαρίδες, η διασπορά του μπλε και του κίτρινου αποδίδει πράσινο.

Η άνιση διασπορά των βιοχρωμάτων σε μέρη του σώματος παράγει μοτίβα χρωματισμού.

Οι γρήγορες φυσιολογικές χρωματικές αλλαγές συμπληρώνονται από μορφολογικές. Το ζώο είτε συνθέτει σταδιακά είτε καταστρέφει βιοχρώματα, συνήθως με προσαρμοστικό τρόπο.


Topic: Uncategorized, ζωα και χρωματα, Φύση και χρώματα, χρωστικές | Tags: None

Συνεντευξη με τα χρωματα [ρλε΄]: Απο τον κυανο στα μπλε

⊆ March 5th by | ˜ No Comments »

 

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

 

 

 

 

Συνέντευξη με τα χρώματα

 

[ρλε΄]

 

 

Από τον Κύανο στα Μπλε

 

[ε΄]

 

-Συνεχίζω, εγώ το μπλε χρώμα, με τις ονομασίες μου.

Σου είπα για άλλη μια φορά για το γαλανό, την ονομασία της ανοιχτής απόχρωσης μου, που πιθανόν να σχετίζεται -όπως σου ανέφερα αρκετά προηγουμένως- με το γάλα, όπως παρομοίαζαν την ήρεμη ακυμάτιστη θάλασσα οι αρχαίοι Έλληνες, και σου έκανα αναφορά στον μύθο της Νηρηίδας Γαλάτειας. 

Μείναμε στο ερώτημα ‘τί είναι η λέξη κύανος;’

Το θέμα του κύανου σου το ξεκαθάρισα από την αρχή της ομιλίας μου στην συνέντευξη για το χρώμα μου (μπλε α΄κεφ.) με βάση μελέτης στα Ομηρικά έπη, όπου φαίνεται πως εκεί ο κύανος δεν αναφέρεται σε χρώμα αλλά σε κάποιο κράμα μετάλλου. Επαναλαμβάνω λοιπόν:

«Κύανος στα αρχαία ελληνικά ήταν ένα είδος μετάλλου, μάλλον ένα κράμα μετάλλου που είχε βαθύχρωμο μολυβί χρώμα το οποίο αντανακλούσε μια μπλε ανταύγεια, όπως τις γαλαζωπές – μπλε αποχρώσεις με τις οποίες κάποια μαύρα μαλλιά αντανακλούν το περισσό φως που πέφτει επάνω τους.

Αυτό εξάγεται από την μελέτη των Ομηρικών επών, όπου το κυανόν δεν αναφέρεται σαν χρώμα, αλλά σαν μεταλλικές κατασκευές, σε μαλλιά και τρίχες και σε βαθύχρωμα σύννεφα».

Οι λέξεις κυανούς και γλαυκός, χωρίς αρχικά να σημαίνουν μπλε, κατέληξαν στην νεοελληνική καθαρεύουσα να χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν, το μεν κυανούν, το μπλε σκούρο χρώμα, το δε γλαυκόν, το ανοιχτό γαλάζιο χρώμα.  

Για το τί σήμαινε αρχικά ‘κυανούν’ το είπαμε ήδη, το δε ‘γλαυκόν’

σήμαινε φωτεινός, αστραποβόλος, χωρίς να υπαινίσσεται καν το γαλανό χρώμα.

Όμως επειδή αναφέρεται σε αρχαία κείμενα σε ανοιχτόχρωμα λαμπερά μάτια, πολλοί μεταφραστές το ταύτισαν με τα γαλάζια μάτια, ενώ τα γλαυκά μάτια μπορεί να ήταν γκρίζα, ή φωτεινά μελιά, ή ανοιχτοπράσινα, ή γαλαζοπράσινα….  Οπότε σε πολλές μεταφράσεις

αυθαίρετα το κυανούν μεταφράζεται σαν γαλανό και όχι σαν φωτεινό.

Σαν κυανό (cyan) στην εποχή μας, αναφέρεται πλέον η συγκεκριμένη γαλάζια, σχεδόν τυρκουάζ απόχρωση του μπλε που είναι παράγωγο χρώμα του συστήματος RGB (παράγεται από την μείξη μπλε και πράσινων ακτινοβολιών) και είναι το ένα από τα τρία βασικά χρώματα του συστήματος μείξης χρωμάτων CMYΚ, σύστημα που χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο στις έγχρωμες τυπογραφικές εκτυπώσεις.

Το κυανός = μπλε έχει εισχωρήσει στην νεοελληνική καθαρεύουσα αλλά δεν χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη όπου χρησιμοποιούμε κατά κόρον τις λέξεις μπλε, μπλου ακόμα και μπλαβής στην δημοτική.

Το καθαρευουσιάνικο ‘κυανό’ το μεταχειριζόμαστε συνήθως σε λογότυπα, όπως π.χ. κυανούς σταυρός ή σαν σύνθετο σε διάφορες λέξεις, κυρίως σε ιατρικούς όρους όπως κυάνωση, κυανοδερμία, κυανοπάθεια κ.α.

Επίσης το χρησιμοποιούμε αναφερόμενοι σε γενειάδες όπως τον κυανοπώγωνα.

Το ανοιχτόχρωμο / φωτεινό μπλε συνήθως το λέμε γαλανό ή γαλάζιο που εκτός από την προέλευση του από το γάλα, άλλοι υποστηρίζουν πως το γαλάζιο προέρχεται από το ορυκτό κάλαις από το οποίο εξάγομε αυτό το χρώμα.

Παρομοίως σε άλλες γλώσσες η ονομασία του ανοιχτού μπλε χρώματος προέρχεται από το ορυκτό αζουρίτης, έτσι έχουμε το αζούρ σε λατινικές γλώσσες και το άζραα στα αραβικά.

Όσο για το τυρκουάζ (αυτό το γαλαζοπράσινο χρώμα) η ονομασία του σημαίνει ‘τούρκικο μπλε’.

Λέγεται πως σε κάποια περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας οι μουσουλμάνοι υπήκοοι δια νόμου έπρεπε να φορούν γαλάζια φέσια, οι χριστιανοί κόκκινα και οι εβραίοι κίτρινα.

Η έννοια του μπλε χρώματος είναι σχετικά νέα στην ελληνική και σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, οπότε έχουν ελλιπές ή φτωχότατο λεξιλόγιο αναφορικά με αυτό το χρώμα.

Υπάρχουν αρκετές γλώσσες, όπως σου είπα και προηγουμένως, που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν τις ίδιες ονομασίες τόσο για το μπλε, όσο και για το πράσινο χρώμα.

Είναι λοιπόν κατανοητό ότι για τους παραπάνω λόγους και η ελληνική γλώσσα είναι αρκετά φτωχή σε ονομασίες για το μπλε χρώμα.

Ακόμα κι αυτή η λέξη ΜΠΛΕ που χρησιμοποιούμε σήμερα για την απόδοση των χρωμάτων αυτής της βασικής χρωματικής ομάδας είναι αρκετά πρόσφατη και φυσικά ξενόφερτη στην ελληνική γλώσσα. Προέρχεται από την παλαιά γαλλική λέξη bleu που είχε τη ρίζα της στην αρχαία γερμανική blao, η οποία είχε και άλλες έννοιες πέραν αυτής του χρώματος.

Επίσης έχουμε τους προσδιορισμούς για διάφορες αποχρώσεις του μπλε χρώματος όπως το navy blue (μπλε του ναυτικού), bleue noir (σκούρο, σχεδόν μαύρο μπλε), royal blue (βασιλικό μπλε), bleu electric (ηλεκτρικό μπλε), το ουλτραμαρίν (το πέρα από την θάλασσα μπλε) και το πρωσικό μπλε.

Τα πράγματα στην γλώσσα μας είναι αρκετά δύσκολα ως προς τα ρήματα γιατί δεν υπάρχει στην ελληνική μονολεκτικό ρήμα που να σημαίνει γίνομαι μπλε ή κάνω κάτι μπλε, εκτός από το σπάνια μεταχειριζόμενο «κυανίζω».

Συνήθως λέμε: είμαι μπλε, γίνομαι μπλε, ή μπλαβιάζω και συνηθισμένη είναι η έκφραση «μπλάβιασε από το κρύο».

 


Topic: κυανό, μπλε, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None

Ορισμος και χημεια χρωστικων ουσιων

⊆ February 29th by | ˜ No Comments »

 

Ορισμός και χημεία χρωστικών ουσιών

Τι είναι οι χρωστικές και πώς λειτουργούν

 

 

Στις χρωστικές ουσίες έχουμε αναφερθεί πολλάκις και έχουμε αναρτήσει αρκετά άρθρα σχετικά με αυτές, είτε γενικά με αυτές, είτε ειδικά για κάποιες από αυτές.

Ας δούμε τώρα τι αναγράφεται για τον ορισμό και την χημεία των χρωστικών ουσιών στον ιστότοπο “ThoughtCo”

Μια χρωστική είναι μια ουσία που εμφανίζεται με ένα συγκεκριμένο χρώμα επειδή απορροφά επιλεκτικά κάποια από τα μήκη κύματος του φωτός.

 

 

Οι χρωστικές είναι σταθερές σε κανονικές θερμοκρασίες και έχουν υψηλή αντοχή χρωματισμού, επομένως χρειάζεται μόνο μια μικρή ποσότητα για να δούμε το χρώμα τους όταν χρησιμοποιούνται σε αντικείμενα ή αναμιγνύονται σε υγρά μέσα μεταφοράς τους.

Οι χρωστικές που είτε μαυρίζουν είτε ξεθωριάζουν με την πάροδο του χρόνου ή με εκτεταμένη έκθεση στο φως ονομάζονται φυγάδες χρωστικές.

 

Ιστορικές και Προϊστορικές Χρωστικές:

Οι πρώτες χρωστικές προέρχονταν από φυσικές πηγές, όπως ο άνθρακας και τα αλεσμένα ορυκτά.

Η παλαιολιθική και η νεολιθική σπηλαιογραφία υποδεικνύουν ότι η αιθάλη, η κόκκινη ώχρα (οξείδιο του σιδήρου, Fe2O3) και η κίτρινη ώχρα (ένυδρο οξείδιο του σιδήρου, Fe2O3 H2O) ήταν γνωστές στον προϊστορικό άνθρωπο.

 

 

Οι συνθετικές χρωστικές άρχισαν να χρησιμοποιούνται ήδη από το 2000 π.Χ..

Ο λευκός μόλυβδος παρασκευάστηκε με ανάμειξη μολύβδου και ξυδιού παρουσία διοξειδίου του άνθρακα.

Το αιγυπτιακό μπλε (πυριτικός χαλκός ασβεστίου) προήλθε από γυαλί χρωματισμένο με μαλαχίτη ή άλλο μετάλλευμα χαλκού.

Καθώς όλο και περισσότερες χρωστικές αναπτύχθηκαν, ήταν αδύνατο να παρακολουθήσουμε τη σύνθεσή τους.

Τον 20ο αιώνα, ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης (ISO) ανέπτυξε πρότυπα για τα χαρακτηριστικά και τις δοκιμές των χρωστικών.

 

 

Το Color Index International (CII) είναι ένα δημοσιευμένο πρότυπο ευρετήριο που προσδιορίζει κάθε χρωστική ουσία σύμφωνα με τη χημική της σύνθεση. Περισσότερες από 27.000 χρωστικές είναι ευρετηριασμένες στο σχήμα CII.

 

Βαφή και Φωτεινότητα:

Μια χρωστική είναι μια ουσία που είναι είτε ξηρή είτε αδιάλυτη στον υγρό φορέα της. Μια χρωστική σε υγρό σχηματίζει ένα εναιώρημα.

Αντίθετα, μια βαφή είναι είτε υγρή χρωστική είτε διαλύεται σε υγρό για να σχηματίσει διάλυμα.

 

 

Μερικές φορές μια διαλυτή βαφή μπορεί να κατακρημνιστεί σε μια χρωστική μεταλλικού άλατος.

Μια χρωστική ουσία που παράγεται από μια βαφή με αυτόν τον τρόπο ονομάζεται χρωστική ουσία λίμνης (lake)

 

 

Τόσο οι χρωστικές όσο και οι βαφές απορροφούν το φως για να εμφανίσουν ένα συγκεκριμένο χρώμα.

Αντίθετα, η φωταύγεια είναι μια διαδικασία με την οποία ένα υλικό εκπέμπει φως. Παραδείγματα φωταύγειας περιλαμβάνουν φωσφορισμό, φθορισμό, χημειοφωταύγεια και βιοφωταύγεια.

 

 

Ορισμός της χρωστικής στις επιστήμες της ζωής:

Στη βιολογία, ο όρος "χρωστική ουσία" ορίζεται κάπως διαφορετικά, όπου μια χρωστική αναφέρεται σε οποιοδήποτε έγχρωμο μόριο που βρίσκεται σε ένα κύτταρο, ανεξάρτητα από το αν είναι διαλυτό ή όχι.

Έτσι, αν και η αιμοσφαιρίνη, η χλωροφύλλη, η μελανίνη και η χολερυθρίνη (ως παραδείγματα) δεν ταιριάζουν στον στενό ορισμό της χρωστικής στην επιστήμη, είναι βιολογικές χρωστικές ουσίες.

 

 

Στα ζωικά και φυτικά κύτταρα εμφανίζεται επίσης το δομικό χρώμα.

Ένα παράδειγμα δομικού χρώματος μπορεί να παρατηρηθεί σε φτερά πεταλούδας ή φτερά παγωνιού.

Οι χρωστικές έχουν το ίδιο χρώμα ανεξάρτητα από το πώς φαίνονται, ενώ το δομικό χρώμα εξαρτάται από τη γωνία θέασης.

Ενώ οι χρωστικές χρωματίζονται με επιλεκτική απορρόφηση, το δομικό χρώμα προκύπτει από την επιλεκτική ανάκλαση.

 

 

 

 

Πώς λειτουργούν οι χρωστικές ουσίες:

Οι χρωστικές απορροφούν επιλεκτικά μήκη κύματος φωτός.

Όταν το λευκό φως χτυπά ένα μόριο χρωστικής, υπάρχουν διαφορετικές διαδικασίες που μπορούν να οδηγήσουν στην απορρόφηση του.

Τα συζευγμένα συστήματα διπλών δεσμών απορροφούν το φως σε ορισμένες οργανικές χρωστικές ουσίες.

Οι ανόργανες χρωστικές μπορεί να απορροφούν φως με μεταφορά ηλεκτρονίων.

Για παράδειγμα, το χρώμα βερμιγιόν απορροφά το φως, μεταφέροντας ένα ηλεκτρόνιο από το ανιόν θείου (S2-) σε ένα μεταλλικό κατιόν (Hg2+).

Τα συμπλέγματα μεταφοράς φορτίου αφαιρούν τα περισσότερα χρώματα του λευκού φωτός, αντανακλώντας ή διασκορπίζοντας το υπόλοιπο για να εμφανιστούν ως ένα συγκεκριμένο χρώμα.

Οι χρωστικές απορροφούν ή αφαιρούν τα μήκη κύματος και δεν προστίθενται σε αυτά όπως τα φωτοφωσφορικά υλικά.

Το φάσμα του προσπίπτοντος φωτός επηρεάζει την εμφάνιση μιας χρωστικής. 

 

 

Έτσι, για παράδειγμα, μια χρωστική ουσία δεν θα έχει το ίδιο χρώμα κάτω από το φως του ήλιου όπως θα φαίνεται κάτω από τον φωτισμό φθορισμού, επειδή ένα διαφορετικό εύρος μηκών κύματος αφήνεται να ανακλαστεί ή να διασκορπιστεί. Όταν αντιπροσωπεύεται το χρώμα μιας χρωστικής ουσίας, πρέπει να δηλώνεται το χρώμα φωτός του εργαστηρίου που χρησιμοποιείται για τη λήψη της μέτρησης. Συνήθως αυτό είναι 6500 K (D65), το οποίο αντιστοιχεί στη θερμοκρασία χρώματος του ηλιακού φωτός.

Η απόχρωση, ο κορεσμός και άλλες ιδιότητες μιας χρωστικής εξαρτώνται από άλλες ενώσεις που την συνοδεύουν σε προϊόντα, συνδετικά ή πληρωτικά.

Για παράδειγμα, εάν αγοράσετε μια βαφή κάποιου χρώματος, θα φαίνεται διαφορετικό ανάλογα με τη σύνθεση του μείγματος της.

Μια χρωστική ουσία θα φαίνεται διαφορετική ανάλογα με το αν η τελική της επιφάνεια είναι γυαλιστερή, ματ κ.λπ.

Οι χρωστικές μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με το αν είναι οργανικές ή ανόργανες.

Οι ανόργανες χρωστικές μπορεί να έχουν ή όχι ως  βάση κάποιο μέταλλο.

 


Topic: βαφές, Φύση και χρώματα, χρωστικές | Tags: None

Χρωμαισθησια: μουσικες νοτες / τονοι

⊆ February 25th by | ˜ No Comments »

Οι διάφοροι τύποι χρωμαισθησίας

 

1ος υποτύπος ακουστικο-οπτικής συναισθησίας

 

Musical note-colour (=tone-colour) = μουσικές νότες / μουσικοί τόνοι – χρώματα

 

 

 

Με αυτόν τον τύπο συναισθησίας, η ακρόαση κάθε μεμονωμένης μουσικής νότας ή κατηγορηματικής διαφοράς στον τόνο πυροδοτεί μια οπτική αντίληψη χρώματος ή συνδέεται αυτόματα με ένα συγκεκριμένο χρώμα.

Θεωρείται ένας τύπος χρωμαισθησίας, γενικό όνομα που μπορεί να δοθεί σε κάθε τύπο συναισθησίας όπου ο επαγωγέας είναι μουσικός ήχος που γίνεται ταυτόχρονα αντιληπτός σαν χρώμα.

 

 

Εάν τα χρώματα φαίνονται φυσικά στον εξωτερικό χώρο στο άκουσμα της νότας θεωρείται «προβολική» συναισθησία, ενώ αν φαίνονται μόνο στο μάτι του νου ή ο συναισθητικός απλώς «γνωρίζει» ότι η νότα έχει αυτό το συγκεκριμένο χρώμα θεωρείται «συνειρμική» συναισθησία.

 

προβολική χρωμαισθησία

 

συνειρμική συναισθησία

 

Τα χρώματα που προκαλούνται από τις μουσικές νότες είναι σταθερά, συνήθως παραμένουν αναλλοίωτα σε όλη τη διάρκεια ζωής του συναισθητικού και είναι πολύ συγκεκριμένα.

Φαίνεται ότι κάθε τόνος έχει συνήθως ένα μόνο χρώμα, αν και περιστασιακά αναφέρονται συνδυασμοί δύο ή περισσότερων χρωμάτων, όπως και τα μοτίβα και οι υφές.

Οι αντιστοιχίες διαφέρουν τόσο πολύ από άτομο σε άτομο που θα ήταν περίεργο αν δύο συναισθητικοί έβλεπαν ακριβώς τα ίδια χρώματα για όλες τις νότες.

Δεν ακολουθούν μια συγκεκριμένη σειρά (τα χρώματα του ουράνιου τόξου, για παράδειγμα, ή αποχρώσεις που αλλάζουν με ισορροπημένο τρόπο, πηγαίνοντας από πιο σκούρο σε πιο ανοιχτό καθώς ο τόνος των νότων προχωρά από το χαμηλό στο υψηλό): κάθε νότα έχει απλώς το «δικό της» χρώμα.

 

 

Υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της συναισθησίας τόνου και του απόλυτου τόνου, και πολλά άτομα με αυτό το είδος συναισθησίας – αν και όχι όλα – μπορούν να ονομάσουν μια νότα εάν παίζεται μεμονωμένα, προσδιορίζοντάς την από το ακριβές χρώμα που τους κάνει να αντιληφθούν.

 

Κατά την ανάγνωση της μουσικής ενεργοποιείται το χρώμα

Υπάρχουν κάποιες παραλλαγές, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι καθόλου συναισθησία τόνου-χρωμάτων, παρόλο που περιλαμβάνουν συναισθητικές αντιστοιχίες μεταξύ μουσικών νότων και χρωμάτων.

Μερικοί άνθρωποι, για παράδειγμα, λαμβάνουν έγχρωμες εντυπώσεις κατά την ανάγνωση μουσικής αλλά όχι στο άκουσμα της, και οι επαγωγείς είναι τα ονόματα, τα σύμβολα ή τα γράμματα για τις νότες (Do, Re, Mi/C, D, E κ.λπ.).

Αυτός ο τύπος ονομάζεται συναισθησία τάξης χρωματικού τόνου.

Θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί ότι σχετίζεται με το χρώμα του γραφήματος παρά με έναν ακουστικό-οπτικό τύπο συναισθησίας.  

 

 

Άλλοι άνθρωποι – που είναι συχνά συναισθητικοί μουσικοί – πρέπει να γνωρίζουν ποια νότα παίζεται προτού μπορέσουν να αντιληφθούν το χρώμα της, καθώς η συναισθησία τους συνδέεται περισσότερο με την έννοια της νότας παρά με τον πραγματικό της ήχο.

 

Τί βλέπει, λοιπόν, κάποιος με συναισθησία χρωματισμού – τόνου;

Οι εκδηλώσεις διαφέρουν από άτομο σε άτομο.

 

 

Στην περίπτωση των προβολικών συναισθητικών, μπορεί να δουν ένα διαφανές χρώμα που καλύπτει ολόκληρο το οπτικό τους πεδίο, ή ίσως χρωματικές εκρήξεις χωρίς ιδιαίτερο σχήμα που αλλάζουν από το ένα στο άλλο καθώς προχωρά η μουσική. Οι συνειρμικοί βλέπουν κάτι παρόμοιο, αλλά μόνο στο μάτι του μυαλού τους.

 

 

Εάν ένας συναισθητικός έχει τόνο-χρώμα σε συνδυασμό με άλλους τύπους ακουστικής-οπτικής συναισθησίας, τα χρώματα μπορεί επίσης να έχουν διαφορετικά ύψη ή θέσεις, κίνηση, διαφορετικές υφές ανάλογα με τα μουσικά όργανα που παίζονται ή μπορεί να εμφανίζονται ως γεωμετρικά σχήματα που προϋποθέτουν το χρώμα του εν λόγω σχήματος.

 

 

 


Topic: ήχος και χρωμα, Συναισθησία | Tags: None

Απο τον Πλουταρχο στα τσακρας

⊆ February 20th by | ˜ No Comments »

Από τον Πλούταρχο στα τσάκρας

 

 

 

Ίσως σας φανεί περίεργος ο τίτλος αυτού του άρθρου και να αναρωτηθείτε τί σχέση μπορεί να έχει άραγε ο Έλληνας ιστορικός και αρχιερέας των Δελφών με την ινδουιστική κουλτούρα και τί σχέση έχουν όλα αυτά με τα χρώματα που είναι το βασικό θέμα του ιστότοπου αυτού;

Κατ’ αρχήν, τα τσάκρας είναι άρρηκτα δεμένα με τα χρώματα, οπότε όπου αναφέρονται αυτά συνεπάγονται και τα χρώματα.

 

 

Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που συνδέουμε τον αρχαιοελληνικό κόσμο με τον ινδουισμό.

Πριν πολλά χρόνια είχαμε κάνει μια ανάρτηση που συνέδεε την ελληνική αρχαιότητα με την ινδική κουλτούρα.

Το άρθρο εκείνο είχε τίτλο «Ίρις και κουνταλίνι» και σας παραθέτουμε τον σύνδεσμο που θα σας οδηγήσει σε αυτό:

https://xromata.com/?p=1195

 

 

Το κηρύκειο που κρατούσε η Ίρις, η θεά του Ουράνιου τόξου και των χρωμάτων, και αγγελιαφόρος των Ολυμπίων, παρομοιάζει με το ενεργειακό κέντρο του ανθρώπου όπου ανελίσσεται η ενέργεια κουνταλίνι ώστε να αφυπνίσει τα τσάκρας και τα χρώματά τους.

Πάμε τώρα στον Πλούταρχο για να δούμε πως συνδέεται ο αρχαιοελληνισμός με τα τσάκρας των Ινδουιστών.

Ο Πλούταρχος ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος και ιερέας των Δελφών όπου ήταν υπεύθυνος για την ερμηνεία των χρησμών της Πυθίας, αξίωμα που κράτησε για 30 έτη έως τον θάνατό του.

Γεννήθηκε την 4η δεκαετία μ. Χ. στην Χαιρώνεια.

Έζησε μια ιδιαίτερα δραστήρια κοινωνική και πολιτική ζωή, κατά τη διάρκεια της οποία παρήγαγε ένα απίστευτο σώμα κειμένων, που επιβίωσαν ως την εποχή μας.

Το πιο γνωστό έργο του είναι οι «Βίοι Παράλληλοι», μια σειρά βιογραφιών διάσημων Ελλήνων και Ρωμαίων, διευθετημένων ανά ζεύγη, έτσι ώστε να δίνεται έμφαση στις κοινές ηθικές τους αξίες ή αποτυχίες.

Από το έργο αυτό μας ενδιαφέρει εδώ μια παράγραφος που αναφέρεται στον βίο του Θεμιστοκλή.

 

 

«Και μετά ταύτα κοιμηθείς ο Θεμιστοκλής όναρ έδοξεν ιδείν δράκοντα κατά της γαστρός αυτού περιελιττόμενον και προσανέρποντα τω τραχήλω γενόμενον δ’ αετόν, ως ήψατο του προσώπου, περιβαλόντα τας πτερύγας εξάραι και κομίζει πολλήν οδόν.

Είτα χρυσού τινός κηρυκείου φανέντος, επί τούτου στήσαι βεβαίως αυτόν αμηχάνου δείματος και ταραχής απαλλαγέντα».

Ήτοι:

Ο Θεμιστοκλής κοιμήθηκε και αξιώθηκε να δει στο όνειρό του έναν Δράκοντα να βρίσκεται τυλιγμένος στην περιοχή της κοιλιάς του και στην συνέχεια να ανελίσσεται έρποντας μέχρι την περιοχή του τραχήλου του.

Όταν πέρασε στην περιοχή του προσώπου του, ο Δράκος μεταμορφώθηκε σε Αετό και βάζοντάς τον στα φτερά του τον σήκωσε και τον μετέφερε  σε μια μακριά οδό. Έπειτα εμφανίσθηκε ένα χρυσό κηρύκειο πάνω στο οποίο τον στήριξε σταθερά απαλλάσσοντας τον από τον φόβο, την ταραχή και την αμηχανία που είχε’.

 

 

Πασίδηλη είναι στην περιγραφή αυτή του Πλουτάρχου η ανέλιξη της κουνταλίνι στα ενεργειακά κέντρα (τσάκρας) έως το έκτο και τελευταίο ενεργειακό εντός του ανθρώπου κέντρο, το τσάκρα Άζνα, που βρίσκεται πίσω από το κέντρο του μετώπου, λίγο πιο πάνω από την μύτη μας, ανάμεσα στα φρύδια.

Με την ενεργοποίηση του έκτου τσάκρα επιτυγχάνεται η δραστηριοποίηση του ‘τρίτου ματιού’, που μας αποκαλύπτει ενοράσεις του μέλλοντος, μας συνδέει με τις εσωτερικές μας διαισθήσεις, μας δίνει την δυνατότητα επικοινωνίας με τον κόσμο και μας βοηθά να λαμβάνουμε μηνύματα, τόσο από το παρελθόν, όσο και από το μέλλον.

 

 

Εδώ συμβαίνει η κατά τον Πλούταρχο μεταμόρφωση του δράκοντα στον αετό που μετέφερε τον Θεμιστοκλή στην κορυφή του χρυσού κηρυκείου απ’ όπου μπορούσε να δει μακριά. 

 

 

Το χρώμα του τσάκρα Άζνα είναι το μωβ, το χρώμα του παντοτινού φωτός που σχηματίζεται από τα δυο αντίθετα άκρα του ολικού φάσματος (μπλε + κόκκινο) όπου μωβ = ασημί το χρώμα της Άρτεμης – Σελήνης.

Για περισσότερες λεπτομέρειες του 6ου τσάκρα δείτε:

 

https://xromata.com/?p=8603

 

 


Topic: Uncategorized, Ιστορήματα με χρώματα, ιστορία και χρώματα, Μύθοι και χρώματα, τσάκρας | Tags: None

Συνεντευξη με τα χρωματα [ρλδ΄]: Από το μπλε στο γαλανο

⊆ February 15th by | ˜ No Comments »

 

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

 

 

 

 

Συνέντευξη με τα χρώματα

 

[ρλδ΄]

 

 

Από το Μπλε στο Γαλανό

 

[δ΄]

 

 

-Σου μίλησα προ ολίγου για την σχέση που έχω εγώ, το μπλε χρώμα, με την ψυχολογία και πως επιδρώ ψυχολογικά επάνω σου Άνθρωπε.

Συνεχίζω πάλι με το ίδιο θέμα, λίγο πιο συνοπτικά, και ξεκινώ με αυτά που αναγράφονται για μένα στο βιβλίο “The blue book” της σειράς Color  σχετικά με τις οπτικές ψευδαισθήσεις που σου προκαλώ:

Το μπλε λοιπόν σου δημιουργώ την ψευδαίσθηση της υποχώρησης, είτε χρησιμοποιούμαι ως φόντο ή τιθέμενο πλάι ή πάνω σε άλλα αντικείμενα.

Η κύρια συναισθηματική πτυχή του μπλε είναι ότι πρόκειται για ένα ψυχρό χρώμα.

Λόγω των ιδιοτήτων μου της υποχώρησης και της ηρεμίας, μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθώ για να απεικονίσω τον αέρα ή τον χώρο.

Οι πιο προφανείς συσχετισμοί μου, εμένα του μπλε, είναι εκείνοι του ουρανού και της θάλασσας.

Διαφορετικές συνθήκες μπορούν να αποδοθούν με την χρήση διαφορετικών χροιών απ’ όλο το φάσμα των μπλε αποχρώσεων, από το βαθύ καθαρό μπλε του κοβαλτίου για μια ημέρα του καλοκαιριού,

η αισιοδοξία ταυτίζεται με ένα καθαρό μπλε ουρανό.

Το μπλε επίσης συνδέεται με το διαλογισμό και τη χαλάρωση.

έως τα γκριζωπά και πρασινωπά μπλε για τον ταραγμένο και άγριο θυελλώδη καιρό.

Έρευνα απέδειξε ότι το μπλε επιβραδύνει τον μεταβολισμό και χαλαρώνει τους μυς.

Η μάλλον μελαγχολική πλευρά του μπλε σχετίζεται με την κατάθλιψη και τη δυστυχία και δίνει τέτοιες εκφράσεις όπως οι αγγλικές “feeling blue” (αισθάνομαι μπλε/θλιμένος), “singing the blues”, (τραγουδώντας τα blues), “rhythm and blues” (μπλε ή στενάχωροι ρυθμοί).

Το μπλε είμαι εξαιρετικά δημοφιλές χρώμα. Διαφορετικές αποχρώσεις απευθύνονται σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων.

Η αρρενωπότητά μου με καθιστά χρήσιμο στην προώθηση προϊόντων για είδη που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για τους άνδρες.

Επίσης, λόγω των διασυνδέσεων μου με τον απέραντο ουρανό και την μακρινή θάλασσα έχω ισχυρούς δεσμούς με τα ταξίδια και μακρινά μέρη.

Μπλε και κίτρινο είμαστε τα χρώματα του καλοκαιριού, ένας φυσικός συνδυασμός κατά τον οποίο το μπλε υποχωρεί κάνοντας το κίτρινο να προβάλλεται.

Έχω επίσης ισχυρούς πολιτιστικούς δεσμούς που επεκτείνονται πίσω στον χρόνο, στις απαρχές των θρησκειών, των δικαιωμάτων, της βασιλείας και της πνευματικής ζωής.

Όπως σου έχουμε ξαναπεί Άνθρωπε, πριν αρκετές δεκαετίες, δυο Αμερικανοί ανθρωπολόγοι, οι Brent Berlin και Paul Kay έκαναν μια εξονυχιστική μελέτη για τους χρωματικούς όρους, σε 98 διαφορετικές γλώσσες.

Το αποτέλεσμα της έρευνας απέδειξε πως παγκοσμίως, σε όλες τις γλώσσες, υπάρχουν βασικές χρωματικές έννοιες και βασικοί χρωματικοί όροι.

Οι όροι αυτοί φθάνουν έως τους έντεκα, ακόμα και στις πιο εξελιγμένες γλώσσες, ενώ σήμερα σε κάποιες γλώσσες τείνουν να διαμορφώσουν έναν δωδέκατο όρο.

Επίσης απεδείχθη πως η εννοιολογική διαμόρφωση, σε όλες τις γλώσσες ακολουθεί 7 βασικούς κανόνες για την σειρά εμφάνισης αυτών των χρωματικών όρων.

Φυσικά, αυτό ισχύει και για εμένα, το μπλε, όπου βάσει της προαναφερόμενης μελέτης είμαι ο 6ος  χρωματικός όρος (μετά τα άσπρο, μαύρο, κόκκινο, πράσινο, κίτρινο) και εμφανίζομαι / εννοούμαι κατά την 5η σειρά. 

Μόλις σου μίλησα για την προσπάθεια απόδοσης 12ου χρωματικού όρου, όπου αυτός δεν είναι άσχετός με εμένα, αφού πρόκειται για την φωτεινή απόδοσή μου που στα ελληνικά ονομάζεται γαλάζιο / γαλανό ή θαλασσί.

Η ελληνική γλώσσα μάλλον προπορεύεται των άλλων γλωσσών προσπαθώντας να αποσπάσει εννοιολογικά το «γαλάζιο» από την ομάδα των μπλε χρωμάτων, κάτι που δεν συμβαίνει ακόμα σε πολλές άλλες γνωστές γλώσσες και ίσως γι’ αυτό και δεν αναφέρεται ακόμα από την παγκόσμια γλωσσολογία η προσπάθεια σχηματισμού του δωδέκατου εννοιολογικού χρωματικού όρου.

Αν και το μπλε σαν χρώμα άργησε πολύ να εκφρασθεί στην ελληνική γλώσσα (όπως εξάλλου και σε πολλές άλλες, όπως ήδη σου έχω πει) εν τούτοις η έννοια του γαλανού και η σχέση του με την γαλανή θάλασσα εννοείται από τον καιρό της ελληνικής μυθολογίας, και εκφράζεται με τον μύθο της Νηρηίδας Γαλάτειας, που όπως και οι υπόλοιπες αδελφές της σχετίζεται και αυτή με μια από τις ιδιότητες της γαληνεμένης θάλασσας.

Μυθικός ο τραγικός έρωτας της Γαλάτειας, συζύγου του Κύκλωπα Πολύφημου, με τον όμορφο νεαρό βοσκό Άκι, αλλά δεν θα τον αφηγηθούμε τώρα.

Όποιος ενδιαφέρεται τον βρίσκει και τον διαβάζει ή μπαίνει στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=2032

Μπορεί λοιπόν οι αρχαίοι πρόγονοι μας να είχαν συλλάβει την έννοια του γαλανού χρώματος, αλλά δεν μπορούσαν να την εκφράσουν, όπως δεν μπορούσαν να εκφράσουν και το μπλε χρώμα, το οποίο αν και το έβλεπαν δεν το είχαν ονομάσει, ώστε να του δώσουν υπόσταση.

Αυτό συνέβη αρκετούς αιώνες μετά Χριστόν γι’ αυτό και δεν έχουμε ελληνική ονομασία για το χρώμα αυτό, αλλά χρησιμοποιούμε την διεθνούς ορολογίας γερμανικής καταγωγής λέξη ΜΠΛΕ.

Ωραία! Θα μου πεις και η λέξη κυανός τί είναι;

Εδώ ανοίγει άλλο κεφάλαιο στο οποίο θα αναφερθούμε μετά από μια σύντομη παύση.

 

 


Topic: εννοιολογία, κυανό, μπλε, Συνέντευξη με τα χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None

15α Γενεθλια

⊆ February 10th by | ˜ No Comments »

 

15α γενέθλια.

 

 

 

 

Αισίως ο ιστότοπος αυτός, www.xromata . com, που μας εισάγει (ή ορθότερα, μας εμβαθύνει πλέον) στον ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ, συμπλήρωσε δέκα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίασης άρθρων σχετικών με τα χρώματα και σε όσα αυτά εμπλέκονται.

 

 

Ξεκίνησε τις παρουσιάσεις του στις αρχές Φεβρουαρίου του 2009, οπότε τώρα εορτάζει τα 15α γενέθλια του.

Μια γενική ιδέα για το τί εμπεριέχεται στον ιστότοπο αυτόν μπορείτε να πάρετε διαβάζοντας το άρθρο που είχε δημοσιευτεί στα περσινά γενέθλια του, ακολουθώντας τον πιο κάτω σύνδεσμο:

https://xromata.com/?p=13197

Για όλους όσοι θέλετε μια ευκολότερη πρόσβαση στα άρθρα του ιστότοπου αυτού και διαθέτετε Face Book έχει δημιουργηθεί εκεί η ομάδα ΧΡΩΜΑΤΟΚΟΣΜΟΣ στην οποία αναρτώνται ταυτόχρονα με το επίσημο site τα άρθρα (με πενθήμερη περίπου συχνότητα) και μπορείτε μέσω αυτού να ερευνήσετε όλο το έργο που έχει παρουσιασθεί τα 15 αυτά χρόνια.

Μπορείτε να συμμετέχετε αν θέλετε σαν μέλη στην ομάδα του Χρωματόκοσμου, οπότε θα σας εμφανίζεται κάθε νέο-αναρτώμενο άρθρο χωρίς να το ψάχνετε.

 

Δεν ξέρω αν σας είναι ευνόητο, αλλά έως ότου αναρτηθεί κάθε άρθρο απαιτείται επίπονη εργασία.

Επίπονη σύνταξη ώστε να είναι ει δυνατόν ολιγόλο, περιεκτικό, ορθό, βασισμένο σε επιστημονικές έρευνες, ανακαλύψεις, σε πιθανούς εξωλογισμούς και όχι σε αναπόδεικτες φαντασιώσεις.

 

 

Ακόμα και οι μεταφράσεις κειμένων που ήδη υπάρχουν και μεταφέρονται εδώ, είναι αρκετά επίπονες, αφού πολλοί επιστημονικοί όροι είναι νεοεισαγόμενοι με διάφορες ονομασίες, όροι ξενικοί που δεν έχουν καθοριστεί ακόμα στην ελληνική γλώσσα ή χρησιμοποιούνται ημιμεταφρασμένοι, ελληνοποιημένοι ή μεταφρασμένοι επακριβώς, όπως π.χ. η αιμογλομπίνη ή αιμοσφαιρίνη, ο αλμπινισμός, ή αλβινισμός ή ορθότερα αλφισμός, η μπιλιρουμπίνη ή χολερυθρίνη και πλήθος άλλοι.

Επιπλέον χρειάζεται αρκετή προσοχή γιατί πολλοί από τους υπό μετάφραση συγγραφείς δεν γνωρίζουν καλά και λεπτομερώς τον κόσμο των χρωμάτων, κάνουν λάθη ή συγχέουν αυτά που γνωρίζουν ελλιπώς.

Ακραίο παράδειγμα η σύγχυση που πολλοί έχουν μεταξύ των συστημάτων αφαιρετικής μείξης και CMYK, που τα θεωρούν σαν ένα και το αυτό.

Εξ άλλου, άλλη μια δυσκολία είναι συνεχής εξέλιξη της επιστήμης που ανατρέπει ή συμπληρώνει τα έως τώρα γνωστά δεδομένα.

 

 

Π.χ. έως περίπου τις δεκαετίες 60 – 70 πιστεύαμε πως οι ταύροι ερεθίζονται από το κόκκινο χρώμα. Τώρα γνωρίζουμε ότι οι ταύροι δεν βλέπουν καν το κόκκινο, όπως και σχεδόν τα περισσότερα θηλαστικά, όπως και οι γάτες οι οποίες όμως αρχίζουν να εξελίσσονται από διχρωματικά σε τριχρωματικά ζώα, όπως αποδεικνύουν πολύ πρόσφατες επιστημονικές έρευνες.

Γνωρίζαμε επίσης ότι το ζωικό βασίλειο οφείλει την πολυχρωμία του σε τρεις βασικές κατηγορίες χρωστικών ουσιών, τα καροτενοειδή, τις μελανίνες και τις αίμες.

 Όμως τελευταίως ανακαλύπτονται μεμονωμένες χρωστικές που παρακάμπτουν επιμέρους τον κανόνα αυτόν για ένα ή ελάχιστα είδη, όπως η ψιτακοφουλβίνη που προσδίδει πράσινο χρώμα σε κάποια μέρη κάποιων (ελάχιστων) πουλιών.

Επίσης η θήρευση των εικόνων και φωτογραφιών που κοσμούν τα άρθρα είναι μια δύσκολη και πολύωρη απασχόληση, εφόσον ρόλος τους είναι να συμπληρώνουν βοηθητικά τα κείμενα και να τα κάνουν πιο επεξηγηματικά και ανάλαφρα στο μάτι του αναγνώστη.

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά πιστεύω πως αξίζει όλος αυτός ο κόπος.

Για μένα αξίζει ακόμα περισσότερο γιατί με βοηθά να «προχωρώ» στο αγαπημένο μου θέμα και να γίνομαι «σοφότερος» επί αυτού.

Αναλογίζομαι ότι όταν πρωτοξεκίνησα τις αναρτήσεις αυτές πριν 15 χρόνια, δεν είχα ιδέα για πολλά πράγματα από αυτά που σήμερα κατέχω και αναφέρω με άνεση.

Δεν γνώριζα τις οψίνες, τις διαβαθμίσεις της δυσχρωματοψίας (πρωτανοπία, δευτερανοπία κλπ.) την χρωματική σειρά της πυράκτωσης και πολλά άλλα.

Υπάρχουν δε κάποια θέματα που έχω συναντήσει τα οποία με γοητεύουν ή με αφήνουν έκθαμβο, όπως πχ. η ενασχόληση του Νεύτωνα με την αλχημεία, με βάση τον μύθο του διχτυού της Αφροδίτης.

https://xromata.com/?p=9286

Σήμερα, βάση αυτού του πειράματος, κατασκευάζομε μωβ χρυσό και χρυσάφι σε διάφορα χρώματα.

 

 

Άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι η διαπέραση του φωτός, που οδηγεί την σκέψη μας σε αόρατους κόσμους

https://xromata.com/?p=13589

 

 

Ένα θέμα που μας απασχόλησε αρκετά πρόσφατα, αλλά και παλαιότερα, είναι οι ραβδώσεις Μπλάσκο

https://xromata.com/?p=13745  

 

 

Εκείνο όμως που με άφησε άναυδο και μου προκάλεσε δέος, γιατί το θεωρώ τρομερό (και με τις δυο έννοιες της λέξης), είναι η δημιουργία του σκοτεινότερου, πιο μαύρου πράγματος, στον πλανήτη, το Vantablack, που απορροφά το 99, 96% του φωτός, κάτι που πλησιάζει αρκετά τις μαύρες τρύπες.

https://xromata.com/?p=11134

 

 

Εάν νομίζετε πως η δεκαπενταετής προσφορά του ιστότοπου είναι αξιόλογη, με χαρά θα δεχθώ τα γενέθλια δώρα που θα μου κάνετε, δηλαδή κάποια σχόλια σας με λόγια δικά σας, όχι απλά like και φατσούλες.

Εάν πεισθήκατε για τις δυσκολίες και τους κόπους που αντιμετωπίζω τόσα χρόνια, νομίζω πως αξίζει να μου κάνετε το μικρό δωράκι που σας ζητώ.

Ααα! Και να με συστήσετε με κοινοποιήσεις στους φίλους σας, γιατί κάποια πράγματα οφείλουμε και πρέπει να τα μοιραζόμαστε με άλλους.

 

 

 


Topic: Uncategorized | Tags: None

Βυζαντινες σημαιες και διακριτικα

⊆ February 5th by | ˜ No Comments »

 

Βυζαντινές σημαίες και διακριτικά

[Α]

 

Στις Βυζαντινές σημαίες αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο

https://xromata.com/?p=13622

Ας δούμε τώρα τί αναγράφεται αναλυτικότερα στην Wikipedia για τις βυζαντινές σημαίες και τα διακριτικά.

 

Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της, η Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία δεν χρησιμοποίησε την εραλδική με τη δυτικοευρωπαϊκή έννοια των μόνιμων μοτίβων που μεταδίδονταν μέσω του κληρονομικού δικαιώματος.

Διάφορες μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες χρησιμοποιούσαν ορισμένα σύμβολα για να προσδιορίσουν τον εαυτό τους.

Ομοίως, διάφορα εμβλήματα (ελληνικά: σημεῖα) χρησιμοποιήθηκαν σε επίσημες περιστάσεις και για στρατιωτικούς σκοπούς, όπως σε πανό, λάβαρα ή ασπίδες με διάφορα μοτίβα όπως ο σταυρός ή ο αετός, ως επί το πλείστον με κίτρινα (χρυσά) και κόκκινα χρώματα.

 

 

Παρά την αφθονία των προεραλδικών συμβόλων στη βυζαντινή κοινωνία από τον 10ο αιώνα, μόνο μέσω της επαφής με τους Σταυροφόρους τον 12ο αιώνα (όταν η εραλδική συστηματοποιήθηκε στη Δυτική Ευρώπη), και ιδιαίτερα μετά την Τέταρτη Σταυροφορία (1202–1204). ) και την ίδρυση φραγκικών ηγεμονιών σε βυζαντινό έδαφος από το 1204 και μετά, διείσδυσαν εραλδικές χρήσεις στο Βυζάντιο.

 

 

Μια εγγενής βυζαντινή εραλδική άρχισε να εμφανίζεται στη μέση και κατώτερη βαθμίδα των αριστοκρατικών οικογενειών τον 14ο αιώνα, που συνέπεσε με την παρακμή της αυτοκρατορικής εξουσίας και με τον κατακερματισμό της πολιτικής εξουσίας υπό τους ύστερους Παλαιολόγους αυτοκράτορες.

Ωστόσο, ποτέ δεν πέτυχε το εύρος της υιοθέτησης, ή της συστηματοποίησης, των δυτικών αναλόγων της.

 

Αυτοκρατορικά διακριτικά:

Μονοκέφαλος αετός:

Ο μονοκέφαλος ρωμαϊκός αυτοκρατορικός αετός συνέχισε να χρησιμοποιείται στο Βυζάντιο, αν και πολύ πιο σπάνια.

Έτσι οι «αετοφόροι» απόγονοι των ρωμαϊκών λεγεώνων, μαρτυρούνται ακόμη στο στρατιωτικό εγχειρίδιο του 6ου αιώνα γνωστό ως Στρατηγικό του Μαυρίκιου, αν και είναι άγνωστο εάν τα πρότυπα που έφεραν είχαν κάποια ομοιότητα με τον λεγεωνάριο aquilae.

 

 

Τα σκήπτρα με την κορυφή του αετού ήταν συχνό χαρακτηριστικό των προξενικών δίπτυχων και εμφανίζονται στα νομίσματα μέχρι τη βασιλεία του Φιλιππικού Βαρδάνη (711–713).

Ωστόσο, συνέχισε να χρησιμοποιείται σε ανάγλυφα εκκλησίες και ταφικά μνημεία μέχρι τον 11ο αιώνα.

Στους τελευταίους αιώνες της Αυτοκρατορίας καταγράφεται ότι ήταν ραμμένο σε αυτοκρατορικά ενδύματα και εμφανίζεται σε φωτισμένα χειρόγραφα ως διακοσμητικό των μαξιλαριών (suppia) πάνω στα οποία κάθονταν οι αυτοκράτορες.

 

 

 

 

Δικέφαλος αετός: 

Το έμβλημα που συνδέεται κυρίως με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία είναι ο δικέφαλος αετός.

Δεν είναι βυζαντινής εφεύρεσης, αλλά ένα παραδοσιακό μοτίβο της Ανατολίας που χρονολογείται από τους χρόνους των Χετταίων, και οι ίδιοι οι Βυζαντινοί το χρησιμοποιούσαν μόνο τους τελευταίους αιώνες της Αυτοκρατορίας.

Η ημερομηνία υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς έχει συζητηθεί έντονα από τους μελετητές.

Το 1861, ο Έλληνας λόγιος Γεώργιος Χρυσοβέργης έγραψε ότι υιοθετήθηκε από τους Κομνηνούς το 1048.

 

 

Αν και αυτό δεν βασίστηκε σε κανένα απολύτως στοιχείο, η άποψη αυτή κέρδισε ευρεία αποδοχή και κυκλοφορία.

Η πιο προσεκτική εξέταση των πρωτογενών πηγών από τον Σπυρίδωνα Λάμπρο και τον August Heisenberg έδειξε ότι, αν και ως διακοσμητικό μοτίβο ο δικέφαλος αετός αρχίζει να εμφανίζεται στη βυζαντινή τέχνη κατά τον 10ο/11ο αιώνα, δεν μαρτυρείται με ασφάλεια σε σχέση με τον αυτοκράτορα μέχρι το χρυσόβουλο του Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου το 1301.

Ο Λάμπρος πρότεινε ότι υιοθετήθηκε από χεττιτικά βραχογραφήματα, ενώ ο A. Soloviev υποστήριξε υπέρ μιας όψιμης υιοθεσίας γύρω στο 1288, ως φυλαχτό ενάντια στις πρώτες οθωμανικές επιτυχίες στην Ανατολία, ως συμβολική χειρονομία που επιβεβαίωνε τη βυζαντινή κυριαρχία και στα δύο εδάφη ευρωπαϊκά και ασιατικά.

Ο δικέφαλος αετός έχει αποδειχθεί ότι προέρχεται από τις παραδόσεις της Κεντρικής Ασίας και εξαπλώθηκε στην ανατολική Μεσόγειο με τους Σελτζούκους Τούρκους.

 

 

Στα τέλη του 12ου και καθ' όλη τη διάρκεια του 13ου αιώνα, ο δικέφαλος αετός χρησιμοποιήθηκε στη βόρεια Συρία και την Άνω Μεσοποταμία:

Οι Αρτουκίδες σουλτάνοι της Amida τον χρησιμοποιούσαν ως έμβλημά τους, τα νομίσματα της δυναστείας Zengid τον παρουσίαζαν και ο Saladin και ο Σελτζούκος σουλτάνος Kayqubad το χρησιμοποίησαν επίσης ως διακοσμητικό μοτίβο στα κτίριά τους.

 

 

Αυτή η χρήση μειώθηκε απότομα μετά τη μάχη του Köse Dağ το 1243, καθώς πολλές παραδόσεις των Σελτζούκων προϊσλαμικής προέλευσης εγκαταλείφθηκαν, συμπεριλαμβανομένης της απεικόνισης ζώων.

Το μοτίβο συνεχίζει να εμφανίζεται σποραδικά ως αρχιτεκτονική διακόσμηση τον 14ο αιώνα και σε ορισμένα οθωμανικά νομίσματα τον 15ο αιώνα.

Επιπλέον, ο δικέφαλος αετός μπορεί να χρησιμοποιήθηκε στη Λατινική Αυτοκρατορία που ιδρύθηκε μετά την Τέταρτη Σταυροφορία: σύμφωνα με τον Robert of Clari.

 

 

Ο πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας, ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας, φορούσε ένα μανδύα κεντημένο με αετούς για τη στέψη του και οι κόρες του χρησιμοποιούσαν το ίδιο μοτίβο στα ενδύματά τους.

Ο βυζαντινός ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης αναφέρει ότι οι Λατίνοι αυτοκράτορες έκοψαν χάλκινα νομίσματα με δικέφαλο αετό πάνω τους.

 

 

 

(συνεχίζεται)


Topic: Uncategorized, ιστορία και χρώματα | Tags: None

Αυτοι που μας έμαθαν τα χρωματα [32]: Βίλχελμ Βοντ (β)

⊆ January 30th by | ˜ No Comments »

 

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

 

[32]

 

 

Wilhelm Wundt (Βίλχελμ Βοντ)

 

[Β]

 

 

 

 

 

Ο αριθμός οκτώ παίζει έναν ξεχωριστό ρόλο και στις δύο διατάξεις του Wundt: συνολικά οκτώ χρώματα εμφανίζονται στον κώνο, με οκτώ χρώματα να εμφανίζονται ξανά στη μεγαλύτερη διατομή μέσω του κέντρου της σφαίρας.

 

 

Στην πραγματικότητα, αν πάρουμε ως βάση τα τρία βασικά χρώματα του Maxwell, θα υπάρχουν οκτώ βασικά χρώματα που αντιπροσωπεύουν τα εξωτερικά όρια της αντίληψης του χρώματος του ματιού.

Από τρία συστατικά, μπορούν να παραχθούν οκτώ συνδυασμοί στους οποίους ανήκουν τόσο το μαύρο (το οποίο δεν περιέχει κύριο χρώμα) όσο και το λευκό (το οποίο περιέχει και τα τρία βασικά χρώματα).

 

 

Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητη μια ειδική σημείωση σχετικά με την έννοια του χρωματικού κύκλου που εμφανίζεται και στα δύο συστήματα του Wundt, η οποία μπορεί φυσικά να αναχθεί στον Newton.

Φαίνεται εξαιρετικό να συνεχίζουμε να απεικονίζουμε χρώματα μέσω ενός κλειστού κύκλου αφού γνωρίζουμε ότι το ορατό ηλεκτρομαγνητικό φάσμα (μεταξύ 400 nm [μπλε] και 700 nm [κόκκινο]) είναι ανοιχτό.

[Σημ. συν: Είναι όντως ανοιχτό;]

 

 

Αλλά ο κύκλος των χρωμάτων δεν υπάρχει, στην πραγματικότητα.

Υπάρχει μόνο στο μυαλό μας — το εποικοδομητικό επίτευγμα της αντίληψής μας.

[Σημ. συν: Είναι όντως; Σε έναν κόσμο, όπως τον δικό μας, όπου πραγματική ευθεία δεν υφίσταται (δες γεωμετρία των φράκταλς, αλλά και γεωμετρία του ρήμαν) πιθανότατα το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα μεταδίδεται σε τεθλασμένη μορφή και στο ακριβώς κέντρο του, όπου και το ορατό φως, να σχηματίζεται κύκλος (loop) στην ένωση του οποίου συμπίπτουν τα δυο ακραία αντίθετα μωβ χρώματα, το βιολετί και το πορφυρό].

 

 

Τα χρώματα δείχνουν ότι η αντίληψή μας είναι στην πραγματικότητα τόσο επιλεκτική όσο και εποικοδομητικά-επιλεκτική, επειδή δεν λαμβάνονται όλα τα μήκη κύματος του φωτός από το μάτι.

Εποικοδομητικά, γιατί οι ιδιότητες (τα χρώματα) προκύπτουν από φυσικά ερεθίσματα (φως διαφορετικών μηκών κύματος).

Με την ανάμειξη δύο μηκών κύματος, που παραμένουν φυσικά διαχωρίσιμα, δημιουργείται ένα τρίτο χρώμα που από φυσιολογική άποψη δεν διαχωρίζεται.

 

 

Το λευκό και το μωβ μπορούν εδώ να προκύψουν μόνο με την ανάμειξη (και όχι ως καθαρά χρώματα).

[Σημ. συν: Εδώ εξηγείται η ταύτιση των δυο αυτών χρωμάτων στο 7ο ανώτερο τσάκρα, όπως και στον χρωματισμό της Άρτεμης = Σελήνης που τα χρώματά της είναι αργυρό (= λευκό) ή μωβ)].

 

 

Μπορούμε ακόμα να αναρωτηθούμε γιατί τα μάτια μας είναι ευαίσθητα μόνο σε εκείνα τα μήκη κύματος μεταξύ 400 nm και 800 nm;

Μπορούμε να βρούμε την απάντηση στην ατμόσφαιρα, η οποία επιτρέπει μόνο τη διείσδυση περιορισμένων μηκών κύματος.

Η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας είναι στην πραγματικότητα ένα «οπτικό παράθυρο» το οποίο, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, αντιστοιχεί στην αισθητηριακή μας αντίληψη.

Τα μάτια μας είναι επομένως ευαίσθητα ακριβώς σε εκείνο το τμήμα στο οποίο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα του φωτός που φτάνει στη γη είναι στο αποκορύφωμά του. Αυτό το μέγιστο βρίσκεται στην πράσινη περιοχή, στη μέση των φασματικών χρωμάτων — και στην ίδια περιοχή στην οποία ο von Bezold εκχωρεί τον μεγαλύτερο χώρο στον κύκλο του.

 

 

Οι βιολόγοι μιλούν εδώ για τον «προσαρμοστικό χαρακτήρα» της αντίληψης.

Η μόνη ακτινοβολία που φτάνει σε εμάς είναι το φως που βλέπουμε.

 

 

 

 

 

Ο Wilhelm Max Wundtb, Γερμανός φυσιολόγος και ψυχολόγος

Γεννήθηκε στις -1832-08-16 στο Neckarau της Γερμανίας,

Απεβίωσε στις -1920-08-31 στο Grossbothen της Γερμανίας.

 


Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα | Tags: None